ความรักที่หน้าเซเว่น

         ณ.กาลเวลาช่วงหนึ่งได้มีเซวกำลังแนะนำสินค้าชิ้นหนึ่งให้กับแม่บ้านที่ร้านขายอาหารข้างเซเว่นหน้าโรงบาลศูนย์ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับวิลัยเทคนิก เขาเดินหน้าจ๋อยออกมาจากร้านเพราะว่าเขาขายของไม่สำเร็จ เขาจึงมายืนหน้าเซเว่นเพื่อที่จะขึ้นรถกลับบ้าน และเขาได้คิดน้อยเนื้อต่ำใจในเรื่องที่เขาเกิดมาจนจึงต้องหาเงินเพื่อส่งตัวเองเรียน ในขณะที่ยืนรอรถอยู่นั้นเขาก็ได้เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำเลือกซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันเซวคนนั้นจึงคิดในใจว่า "ผู้หญิงคนนี้ช่างโดนใจจริงๆ " เขาจึงแวะเข้าไปซื้อของกิน ทั้งที่ประเด็นหลักจะเป็นเรื่องผู้หญิงก็เถอะ ลังจากเลือกของเสร็จเขาจึงรีบวิ่งเพื่อไปยืนข้างๆผู้หญิงคนนั้นที่แคชเชียแต่ในขณะที่เขากำลังชำระเงินอยู่นั้น ผู้หญิงก็ได้เดินออกไปจากร้านกว่าจะจ่ายเงินเสร็จก็ไม่ทันส่ะแล้วแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังทำหน้าดีใจอะไรของเขาก็ไม่รู้
      หลังจากนั้นได้หนึ่งอาทิตย์ เขาได้กลับมาในมาทตัวแทนขายประกัน แล้ว   ณ.กาลเวลาช่วงหนึ่งได้มีเซวกำลังแนะนำสินค้าชิ้นหนึ่งให้กับแม่บ้านที่ร้านขายอาหารข้างเซเว่นหน้าโรงบาลศูนย์ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับวิลัยเทคนิก เขาเดินหน้าจ๋อยออกมาจากร้านเพราะว่าเขาขายของไม่สำเร็จ เขาจึงมายืนหน้าเซเว่นเพื่อที่จะขึ้นรถกลับบ้าน และเขาได้คิดน้อยเนื้อต่ำใจในเรื่องที่เขาเกิดมาจนจึงต้องหาเงินเพื่อส่งตัวเองเรียน ในขณะที่ยืนรอรถอยู่นั้นเขาก็ได้เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำเลือกซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันเซวคนนั้นจึงคิดในใจว่า "ผู้หญิงคนนี้ช่างโดนใจจริงๆ " เขาจึงแวะเข้าไปซื้อของกิน ทั้งที่ประเด็นหลักจะเป็นเรื่องผู้หญิงก็เถอะ ลังจากเลือกของเสร็จเขาจึงรีบวิ่งเพื่อไปยืนข้างๆผู้หญิงคนนั้นที่แคชเชียแต่ในขณะที่เขากำลังชำระเงินอยู่นั้น ผู้หญิงก็ได้เดินออกไปจากร้านกว่าจะจ่ายเงินเสร็จก็ไม่ทันส่ะแล้วแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังทำหน้าดีใจอะไรของเขาก็ไม่รู้
ตอนนี้เขามีรถเป็นของตัวเองแล้ว ตั้งแต่เขาเป็นตัวแทนขายประกันสามวันมานี้เขาขายให้คนไหนก็ซื้อกันแทบทุกคนที่เขาขายประกนเพราะว่ามีคนบอกว่ารายได้ดี หลังจากเขาขายประกันให้กับร้นค้าร้านขายอาหารตรงข้ามหน้าวิลัยเทคนิกหน้าโรงบาลศูนย์เขาจึงมาหาของกินที่เซเว่นหน้าโรงบาลศูนย์ เขาได้ภาวะนาที่จะให้เจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ในขณะที่เม่อลอยอยู่นั้นก็ได้ยินเสียง "ชะ..อุ้ย " สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าก็คือมือเขาจับมือผู้หญิงและมือผู้หญิงคนนั้นกำลังจับขนมปัง และมือนั้นเป็นของผู้หญิงที่เขาเห็นในวันนั้น "อะไรช่างบังเอินขนาดนี้ " เขาแอบคินในใจและช่างบังเอินอีกที่ว่าผู้หญิงคนนั้นดันพูดพร้อมกันกับเขาทุกครั้งจนเขาคิดว่าน่าจะเงียบแล้วเดินจากไปดีกว่า ในขณะที่เขากำลังเดินจากผู้หญิงคนนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหนึ่งว่า "แล้วขนมปังไม่เอาแล้วหรอค่ะ " เขาได้ลืมไปว่าเขาจะซื้อขนมปัง เขาจึงกลับไปหยิบเอาขนมปังจึงเหลือบไปเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดพนักงานของเซเว่นที่นี้ เขาจึงรู้ว่าเจ้าหล่อนทำงานที่นี้ แล้วเขาก็ยิ้มอย่ามีเลสในแล้วก็เดินจากไป

         หลังจากวันนั้น เขาได้วนเวียนมาที่นี้อยู่เป็นประจำ จนวันหนึ่งเขาเมาจากงานเลี้ยงเงินเดือนออกแต่เขาก็ไม่วายที่จะไปเซเว่นหน้าโรงบาลศูนย์  แต่! เขามาในอาการที่แตกต่างจากเดิม เขามองหาผู้หญิงคนนั้นแต่เจ้าหล่อนกลับไม่อยู่ เขาจึงดินมองดูอีกรอบในถ่ามกลางสายตาอันหวาดกลัวของพนักงานในร้าน เขาจึงเดินออกจากร้านแล้วก็เห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังจะกลับห้องหลังเลิกงาน และเจ้าหล่อนก็แวะซื้อก๋วยเตี๋ยวก่อนจะขึ้นห้องจึงเป็นโอกาสเหมาะที่จะเข้าไปตีสนิท เขาเดนเข้าไปสั่งก๋วยเตี๋ยวใส่ถุง  แล้วเขาก็แกล้งทำเป็นตกใจแล้วก็พูดว่า อ้าว!  คนที่เซเว่นนี่มาซื้อก๋วยเตี๋ยวหรอคับ เขาพูดทำท่าเหมือนคนรู้จักกันมานาน แล้วผู้หญิงก็ทำท่า งงๆ แล้วก็พูดไปว่า อ่ะ...ค่ะ แล้วเขาก็พูดกับผู้หญิงคนนั้นอีกว่า  อยู่แถวนี้หรอคับ ว่าแต่อยู่แถวไหนหล่ะเพราะผมก็อยู่แถวนี้  ทั้งที่ความจริงไม่เลยแต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังตอไปว่า ค่ะ อยู่หอสมบูรณ์ ว่าแต่คุณอยู่ไหนหรอค่ะ ผู้หญิงถามคือตามมารยาท แต่เขาก็ยังแถไปอีกว่า อ้าวหรอ ผมก็เหมือนกัน แล้วเขาก็พูดประโยคชี้ชะตาด้วยคำว่า งั้นกลับกับผมไหมคับจะได้ไม่ต้องเดิน เขาลุ้นจนตัวโก่งว่าจะได้รับคำตอบว่าอย่างไง แล้วเจ้าหล่อนก็ตอบ ตกลงค่ะ เขาเก็บความรู้สึกดีใจไว้ข้างในไม่ทำออกมาให้ใครได้เห็น แล้วเขาก็ได้ไปส่งเธอตามต้องการ หลังจากนั้นเขาและเธอก็ขึ้นลิฟเขาจึงพูดออกไปว่า คือพรุ่งนี่ผมจะย้ายแล้วคับคือผมอยากขอเบอร์โทรของคุณจะได้ไหมเพราะว่าผม ชะ.. ชอบคุณครับ เธอเงียบแล้วก็ก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรไม่รู้ พอลิฟเปิดก็เอากระดาษให้แล้วก็รีบวิ่งออกไป แล้วก็เขาค่อยๆ เอากระดาษขึ้นมาดู ในนั้นมีเบอร์โทรศัพท์ของเธอ เขาดีใจอย่างมากกระโดดโลดเต้นจนลิฟเกือบพัง

                หลังจากนั้นเขาก็นัดเธอออกไปเที่ยว ไปดูหนังที่ตึกคอม ร้องเพลงที่แฟรี่ ไปซื้อเสื้อผ้าที่เซ็นโทซ่า แล้วก็ต่อด้วยกินอาหารที่โต้รุ่ง หลังจากนั้นก็กลับมานั่งดูหนังกันสองที่ห้อง เขาคิดในใจว่าวันนี้เขาต้องได้ผู้หญิงคนนี้อย่างแน่นอน ดูหนังได้แบบนึงเธอลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากกระเป๋าของเธอ เขาเปิดกระเป๋าเพื่อหยิบโทรศัพท์ให้เธอ แล้วเขาได้เห็นบัตรประชาชนของเธอ นายเกียรติศักย์ เหล่านาดี เขาจึงอึ้งไปพักนึง แล้วก็รับโทรศัพท์มีเสียงผู้ชายพูด โหลนี้หล่อนมีผู้ชายอยู่ที่ห้องหรอ อย่ากินคนเดียวนะแบ่งชันด้วย ว่าไงเงียบพูดด้วยแล้วเงียบ เดี๋ยวฉั แล้วเขาก็วางโทรศัพท์ในขณะเดียวกันกับเธอเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วถามว่า ใครโทรมาหรอค่ะ เขาเงียบไปพักหนึ่งแล้วก็ตอบว่า อ๋อเพื่อนโทรมาบอกว่าจะมาหา งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะ มีธุระอ่ะ แล้วเขาก็รีบหยิบของแล้ววิ่งลงไป และก็คิดว่าจะไม่กลับมาอีกแหล่ะ เขาจึงโยนโทรศัพท์ทิ้ง เพื่อไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นติดต่อได้ เกือบเสียตูดแล้วไหมหล่ะ

                          * หลังจากนั้น 30 นาที ณ.ห้องของผู้หญิง ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น มีคนเปิดประตูพร้อมกับคำพูดที่ว่า เมื่อกี้รับโทรศัพท์แล้วทำไมไม่พูด เอ้า!  นี้บัตรของเธอ เสียงทุ่มๆ ของผู้หญิงที่เข้ามาและเขายืนบัตรประชาชนให้กับเธอ พี่เอาอีกแล้วนะเอาบัตรหนูไปอีกแล้วนะ ถ้าหนูโดนตำรวจจับจะทำไง เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เบื่อหน่ายกับการกระทำของพี่เขา พี่ก็เอาบัตรของพี่ใส่ไปแทนแล้วไงหล่ะ ไม่เป็นไรหรอกเราหน้าเหมือนกันจะตาย ยืมเป็นผู้หญิงกับเขาหน่อยอย่าทำเป็นบ่นเลยหน่ะ  แล้วเขาก็ยิ้มให้น้องสาวของเขา