คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ◣Fanfic◥ [LawxLuffy] Hey! you are my cutie code =) (Part1)
Pairing: Law x Luffy
Rate: PG-13
Writer: PINKUHERO
Part: 1/9
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฤดูใบไม้ผลิ...วันเปิดภาคเรียนใหม่มาถึงแล้วสินะ...
ดวงตาคมสีรัตติกาลเปิดขึ้น
คำพูดที่นึกได้ทำเขาต้องยกมือหนาขึ้นมาวางบนหน้าผากพลางถอนหายใจเบาๆ
ร่างสูงแผ่กายอยู่บนที่นอนกว้างสีขาวสะอาด
เช่นเดียวกับผนังโมโนคัลเลอร์ที่มีเพียงสีขาวกับดำทาสลับกันอย่างลงตัว
ทั้งห้องนี้มีเพียงแค่เสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานคอยอยู่เป็นเพื่อนเท่านั้น
ต้นซากุระสีชมพูข้างหน้าต่างกำลังพัดไหวไปตามแรงลม
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าเป็นตัวปลุกให้ตื่นเหมือนดังปกติ
ชายหนุ่มยันกายขึ้นจากเตียงด้วยใบหน้ายุ่ง
นึกอารมณ์เสียที่วันเวลาที่แสนสุขมันช่างหมดไปเร็วซะจริง นาฬิกาปลุกดิจิตอลถูกปิดลงโดยที่มันยังไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเอง
ก่อนที่มือคู่เดิมจะคว้าเอาผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการภารกิจส่วนตัว
วันเวลาที่น่าเบื่อในรั้วโรงเรียนมันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว....
“ เอาล่ะฮ่า
ที่พี่เรียกน้องทุกคนมาวันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก
ไหนๆเราก็จะอยู่ด้วยกันต่ออีกหลายปีแล้ว ”
เสียงประกาศจากหน้าเวทีดังก้องไปทั่วโรงยิม
กิจกรรมรับน้องของโรงเรียนที่เพิ่งเคยมีได้ถูกจัดขึ้นเป็นครั้งแรก
รสนิยมแปลกๆของพิธีกรที่ใส่ที่คาดผมปุกปุยคู่กับผมตัดเกรียน
ไหนจะเข็มขัดที่เหมือนกับมีหัวอะไรซักอย่างงอกออกมาจากลำตัวนั้น
ทำเอาคนที่อยู่ในบริเวณนั้นรู้สึกอยากจะควักลูกตาออกมาเสียให้ได้
ไอบ้าเอ้ย... ใส่ตรงไหนดันไม่ใส่
มันดันเลื่อนหัวหงส์สีชมพูนั่นไปไว้ตรงเป้ากางเกงพอดีอีก....
“ วันนี้พวกเราจะมาจับฉลากพี่รหัส-น้องรหัสกันน้า ยังไม่เคยเล่นกันใช่มั๊ยล่ะฮ้า! ”
โรงยิมขนาดกว้างใหญ่จุคนได้หลายร้อย
ถึงจะบอกว่ายืมใช้ชั่วคราวก็เถอะ ที่นี่มันก็กว้างขนาด
พื้นที่ที่ใช้สอยจริงๆกลับไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ
รุ่นพี่ชายใจหญิงร้องวี้ดว้ายอย่างตื่นเต้นอยู่คนเดียว
เป็นโอกาสดีที่จะสานความสัมพันธ์ของพี่น้องต่างชั้นปี
โรงเรียนแห่งนี้เป็นสถานที่รวมตัวของเหล่าลูกคนมีหน้ามีตาในสังคม
หรือไม่ก็คงเป็นประเภทเงินกองเป็นตั้งๆกันทั้งนั้น
หากเป็นคนธรรมดาคงจะไม่กล้าเฉียดเข้ามาอยู่ในสถาบันแห่งนี้เป็นแน่
เพราะค่าเทอมมันแพงหูฉี่ขนาดที่จะฉีกกระเป๋าสตางค์ของคุณให้ขาดรุ่งริ่งได้เลยทีเดียว
นอกจากนั้นแล้ว เพื่อง่ายแก่การปกครองผู้เรียน
สถาบันนี้จึงรับเพียงแค่นักเรียนชายเข้ามาเรียนเท่านั้น
ว่าง่ายๆก็คือเป็นโรงเรียนชายล้วนนั่นเอง
พิธีกรคนเดิมอุ้มกล่องกระดาษสีสันสดใสขึ้นมาชูให้เหล่ารุ่นน้องดู
ภายในมีฉลากสีขาวพอดีจำนวนคน ถูกม้วนเป็นทรงกระบอกกระจายคละกันอยู่ทั่ว
หลังจากที่ทนฟังเสียงแหลมๆนั่นพล่ามไม่หยุดมานานสองนาน
ก็เริ่มมีเสียงคุยกันด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง กิจกรรมพี่รหัส-น้องรหัสจะเริ่มขึ้นจากการจับฉลาก
ชื่อที่เขียนอยู่ในฉลากนั้นเป็นเพียงโค้ดลับเท่านั้น
จะไม่มีการเฉลยว่าเป็นใครเด็ดขาดจนกว่าเวลาจะผ่านไปครบ 2 อาทิตย์
และแน่นอน...นั่นแหละคือเวลาที่กำหนดให้ค้นหาว่าใครเป็นพี่รหัสของตัวเอง
“ เอาล่ะฮ้า!! ดวงเราจะสมพงศ์กับใครกันน้าาา...!
”
เสียงโหวกเหวกดังไปทั่วบริเวณ การจับฉลากเริ่มขึ้นแล้ว
พอรุ่นพี่รู้ว่าโค้ดของตนไปตรงกับใครก็พากันยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างอารมณ์ดี
บ้างก็ผิดหวังที่น้องรหัสดันไม่ใช่แบบที่หวังไว้
ชายหนุ่มผิวสีแทนยืนมองความวุ่นวายอยู่ที่มุมหนึ่งอย่างเงียบๆ
เขาเองก็ยังไม่โดนจับคู่กับใคร
อีกทั้งยังไม่มีกระจิตกระใจจะมาทำเรื่องที่ไร้สาระพรรค์นี้ด้วยซ้ำ
ฉลากเหลืออีก 5 ใบกับรุ่นน้องอีก 4 คน
คงต้องเป็นใครซักคนในกลุ่มเด็กหน้าจืดตรงหน้าที่เขาจะต้องมาเล่นพี่น้องไร้สาระอะไรนั่นด้้วยสินะ...
แต่เดี๋ยวสิ... ฉลาก 5 ใบกับน้อง 4 คน
แบบนี้มันก็ไม่ครบไม่ใช่รึไง?
ดวงตาคมทอดมองไปยังกลุ่มเพื่อนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
ดูท่าแล้วทางนั้นเองก็น่าจะรู้ปัญหาตรงนี้ดี
นั่นก็หมายความว่ายังมีรุ่นน้องอีกคนที่ไม่มาร่วมกิจกรรมนี้...
ซวยแล้วล่ะไอน้อง... มีหวังแกคงได้ถูกรุ่นพี่รวมหัวกันแกล้งสารพัดแน่ๆ
ปัง!!
พลันเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาแทรกอย่างถูกจังหวะ
ประตูเหล็กของโรงยิมถูกผลักเข้ามาอย่างแรงจนชนเข้ากับผนัง
สร้างความตกใจให้กับกลุ่มคนเล็กๆจนต้องหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง
ร่างหนึ่งกำลังใช้แขนเล็กเรียวยันค้ำร่างตนเอาไว้กับประตูพลางหอบหายใจหนัก
เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทเงยหน้าที่ขึ้นสีแดงเพราะเลือดที่กำลังสูบฉีดอย่างรวดเร็วขึ้นมองรอบๆ
เมื่อมั่นใจว่าเป็นที่นี่ไม่ผิดแน่
จึงวิ่งพรวดเข้ามาข้างในด้วยสีหน้ารู้สึกผิดอย่างสุดๆ
“ อ๊างงง!! หมวกฟางจังว่ายังไงจ๊ะ
มาทางนี้! ทางนี้เลยจ้า!! ” ชายผมเกรียนโบกมือเรียกผู้มาใหม่อย่างตื่นเต้น
ดูท่าแล้วก็คงจะเป็นคนรู้จักของหมอนี่ด้วยล่ะมั๊ง
ท่าทางบอบบางอ่อนแอ... คนอะไรน่าแกล้งชะมัด
ชื่อมันก็แปลกชอบกล... คนบ้าอะไรชื่อหมวกฟาง?
จนกระทั่งร่างนั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้ากลุ่มคนทั้งหมด
กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนเพียงเพราะการกระทำที่แสนบ้าบิ่นนั่น
และอาจเป็นเพราะเป็นคนรู้จักของพิธีกรจำเป็นคนนั้น เขาจึงมีสิทธิพิเศษ
แทรกคนอื่นจับฉลากได้อย่างไม่มีข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น
“ อ่ะแฮ่ม.. พี่ขอแนะนำน้องชายคนสนิทให้รู้จักนะฮ้า
เด็กหนุ่มผู้น่ารักคนนี้มีชื่อว่า 'มังกี้ ดี ลูฟี่' นะฮ้า ” คนพูดยิ้มร่า
ในขณะที่เหล่ารุ่นน้องต่างก็พากันเท้าคางมองอย่างเอือมๆ
ในใจก็คงคิดว่าไอหมอนี่มันเป็นใคร
หรือไม่ก็อาจจะรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าไปแล้วก็ได้
คนอะไรเข้ามาได้แค่แป๊บเดียวก็สร้างความวุ่นวายไปซะทั่ว...
คนตัวสูงที่ยืนมองเหตุการณ์มาโดยตลอดยกคิ้วหนาขึ้นมาอย่างแปลกใจ
เพราะชื่อแปลกๆนั่นทำให้เขานึกถึงใครคนหนึ่งขึ้นมาได้
ทั้งลักษณะอะไรก็คล้ายกันไปหมด แต่คิดว่าคงจะไม่ใช่หรอกมั๊งนะ...
ไอตัวน่ารำคาญประจำโรงเรียนนั่น...
มือเล็กล้วงเข้าไปในลังกระดาษสีฉูดฉาดนั้นด้วยใบหน้าตื่นเต้น
ดวงตากลมโตคู่นั้นดูกำลังลุ้นผลที่จะออกมาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
ใครกันนะที่จะโชคร้ายได้เป็นพี่รหัสของเจ้าเด็กท่าทางอ่อนแอนี่...
คิดแล้วก็พลางถอนหายใจอย่างหน่ายๆ
คนผิวสีแทนทิ้งตัวลงพิงกับกำแพงสีครีม
ท่ากอดอกนั่นดูเหมือนจะเป็นนิสัยติดตัวไปซะแล้ว
ฉลากใบหนึ่งที่ดูจะแบนเรียบกว่าใบอื่นๆถูกหยิบขึ้นมาตามขั้นตอน พิธีกรคนสวย(?)รับมันจากมือเล็กนั้นอย่างสนิทสนม
ยกมืออีกข้างที่ว่างอยู่ขึ้นมาบรรจงแงะกระดาษที่พับอยู่ให้คลี่ออกจนสุด
จังหวะนั้นกลับทำให้เขารู้สึกหัวใจกระตุกวูบขึ้นมาแปลกๆ
รางสังหรณ์ไม่ดีมันชักจะมาเยือนซะแล้วสิ...
แพขนตาปลอมงอนวิ๊งของคนถือฉลากเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ
ดวงตาของเขาละจากกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมามองใบหน้าของเด็กหนุ่มตัวเล็กตรงหน้าอย่างปรับอารมณ์ไม่ถูก
อันตราย! แบบนี้มันอันตรายชัดๆเลย!
เด็กหนุ่มคนนี้กำลังจะเจอกับผู้ชายที่อันตรายสุดๆเข้าซะแล้วสิ!?
เขาชะงักค้างไว้อย่างนั้นอยู่นานพอสมควร
อารมณ์ที่อยู่ในใจตอนนี้ไม่รู้จะเลือกอะไรดี สงสาร เป็นห่วง หรือจะตกใจ
ก็ในเมื่อพี่รหัสที่เด็กหนุ่มคนนี้บังเอิญจับฉลากขึ้นมาได้
ดันเป็นตัวร้ายๆของโรงเรียนไปได้ซะนี่...
ฉลากใบนั้นเป็นเพียงกระดาษสมุดที่เจ้าของดูไม่ใคร่จะสนใจมันซักเท่าไรนัก
ตัวอักษรพิมพ์ใหญ่ภาษาอังกฤษถูกเขียนลงไปด้วยปากกาสีดำอย่างเป็นระเบียบ
จัดเรียงอยู่กลางหน้ากระดาษพอดิบพอดี
“ โค้ดเนมที่หมวกฟางจังจับได้ก็คือ...‘HEART’ ” เจ้าของเสียงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ซีดเป็นไก่ต้ม
ไม่ต่างกับเพื่อนคนอื่นๆในห้องที่ได้ฟังประโยคนั้น
“ HEART งั้นหรอ...? ” เด็กหนุ่มเอียงคอถามด้วยความแปลกใจ
เป็นประโยคแรกที่เพิ่งหลุดออกจากริมฝีปากบางนั้น
ทำให้รู้ว่าเสียงของเขานั้นเล็กแหลมเหมือนกับเด็กผู้หญิงไม่มีผิด
กับคนที่ทำตัวเด่นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแบบนี้... โอกาสรอดคงจะมีน้อยแล้วล่ะ
สายตาของรุ่นพี่แทบทุกคนเบนมายังชายที่ยืนกอดอกอยู่ห่างออกไป
บ่งบอกได้ทันทีว่าเจ้าของโค้ดเนมนั้นเป็นใคร ถ้าไม่ติดตรงน้องรหัสมันดันซื่อบื้อ
ยืนทำหน้าแบ๊วไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ที่เดิมล่ะก็นะ...
ร่างสูงปรายตามองความผิดปกติตรงหน้า
นึกทบทวนประโยคที่เพิ่งผ่านทะลุหูไปไม่นานนัก
โค้ดเนมที่เจ้าเด็กนี่มันจับได้ก็คือ 'HEART' งั้นสินะ...
แต่ว่า HEART นั่นน่ะ...
มันคือโค้ดเนมของเขาไม่ใช่หรือไงกัน!!
อย่าบอกนะว่า เจ้าเด็กนี่จะต้องมาเป็นน้องรหัสของเขาน่ะ!!
ทั้งห้องโถงตกอยู่ในความเงียบ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรังสีอำมหิตที่ปล่อยออกมาจากเจ้าของโค้ดเนม
ประกอบกับชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก ซึ่งกระฉ่อนไปทั่วโรงเรียนของเขาหรือเปล่า
แต่เจ้าตัวก็เดินจ้ำอ้าวออกไปอย่างรับไม่ได้อย่างสุดๆไปซะแล้ว
บังเอิญจังนะ...รุ่นพี่สุดแสนจะซวยคนั้น
ดันเป็นเขาเองซะนี่!!
ความคิดเห็น