คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : ◣Fanfic◥ [DoflamingoxLuffy] Akaito (Part10) [SIDE STORY]
Title: Akaito
Pairing: Doflamingo x Luffy
Rate: PG-13
Writer: PINKUHERO
Part: 10/10
แนะนำเปิดเพลงเพื่ออรรถรสได้นะคะ:)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์ในวันนั้นเกิดขึ้นโดยไม่ได้ต่างจากที่คิดเท่าไรนัก
โดฟลามิงโก้บ้าบิ่นพอที่จะทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อคนที่ตัวเองรัก
จนทุกอย่างมาบรรจบที่ชายหาด ร่างสูงนอนไม่ได้สติในสภาพบาดเจ็บสาหัส และเขาคือผู้พบเห็นคนแรก
ความสัมพันธ์ของพวกเขามีเพียงการใช้ประโยชน์จากอีกฝ่ายก็เท่านั้น…
ความทรงจำของทราฟาลก้า ลอว์ มีแต่ภาพของทะเลเพลิงที่ลุกไหม้
เขาเติบโตมาในเมืองเล็กๆ ในครอบครัวที่มีทั้งพ่อและแม่เป็นแพทย์เฉพาะทาง ภูมิประเทศเป็นพื้นที่ติดทะเล และมีบ้านของตระกูลขุนนางเก่าแก่อยู่ในย่านเดียวกัน
เด็กน้อยอ่อนวัยเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างได้ เขาทราบเพียงที่ที่อาศัยอยู่มีปัญหาขัดแย้งบางอย่างจากผู้มีอิทธิพล หลายครั้งที่พ่อกับแม่กำชับว่าห้ามออกไปข้างนอกคนเดียว เพราะมีคนน่ากลัวอยู่เต็มไปหมด
เบื้องหลังเมืองเล็กๆ ที่ดูคล้ายว่าจะสงบสุข มีการแก่งแย่งทางอำนาจของตระกูลใหญ่อย่าง ‘ดองกิโฮเต้’ ที่ใครคนหนึ่งต้องการเป็นผู้นำเพียงหนึ่งเดียว และกวาดล้างแผนผังครอบครัวที่โยงใยให้ขาดสะบั้น
หลากหลายข้ออ้างถูกนำมาใช้โจมตี เพื่อครอบครองทั้งเมืองเล็กๆ แห่งนี้เป็นของตน คนจากตระกูลเก่าแก่อ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของพื้นที่ เริ่มเวนคืนที่ดินจากชาวเมืองจนได้รับความเดือดร้อนกันถ้วนหน้า
ผู้ใดที่ต่อต้านก็จะตกเป็นเป้าหมายของผู้มีอำนาจเหล่านั้น
ไม่เว้นแม้แต่โฮมมิง บุตรชายคนรองของตระกูลดองกิโฮเต้คนปัจจุบัน…
อาจเพราะเจ้าตัวเป็นคนมีคุณธรรม หัวหน้าตระกูลคนก่อนจึงหวังอยากส่งต่อทุกสิ่งให้บุตรชายคนนี้มากที่สุด แต่เพราะเจ้าตัวหัวอ่อนเกินกว่าจะปกครองใครได้ คนในครอบครัวจึงตกเป็นเป้าหมายลอบสังหารไปโดยปริยาย
นอกจากพื้นที่ของเกาะที่เริ่มมีปัญหาข้อพิพาท ภรรยาของเขาก็เริ่มป่วยออดๆ แอดๆ อย่างเป็นปริศนา ความรุนแรงของปัญหาเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนลุกลามไปถึงการเอาชีวิตคนบริสุทธ์
จนกระทั่งโศกนาฏกรรมได้เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด ขั้วอำนาจในตระกูลเดียวกันเผาทำลายทั้งเมืองหวังให้โล่งเตียนเพื่อปรับปรุงพื้นที่ทั้งหมดให้ราบคาบ ประชาชนหลายครัวเรือนเสียชีวิตจากเพลิงไหม้และลูกตะกั่วจากผู้ก่อการร้าย
รวมไปถึงครอบครัวของทราฟาลก้า ลอว์ และมารดาของดองกิโฮเต้ โดฟลามิงโก้…
วันนั้นทุกอย่างพังราบเป็นหน้ากลอง เหลือเพียงซากปรักหักพังของคฤหาสน์และบ้านเมืองที่เคยสวยงาม โดฟลามิงโก้และน้องชายยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างที่กำลังดำเนินต่อไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย พ่อไม่แม้แต่จะปกป้องแม่ เขาเอ่ยปากแต่เพียงให้เขาและน้องชายรีบหนีไปจากที่แห่งนี้ เพราะกลัวว่าคนในตระกูลจะกลับมาเล่นงานอีกครั้ง
ไม่แม้แต่จะทวงคืนความยุติธรรมให้แม่… ที่ถูกโยนความผิดว่าเสียชีวิตเพราะโรคร้ายไม่ใช่เพราะการวางเพลิง
วันนั้นเด็กชายเองก็อยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัส ร่างกายเล็กๆ จมอยู่ใต้กองสิ่งปลูกสร้างที่ร้อนระอุและจวนจะพังลงมาอยู่รอมร่อ เขามองเห็นความเสียหายที่กำลังดำเนินต่อไป เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่แม้จะรู้ว่าเขายังหายใจอยู่ แต่ก็เลือกที่จะยืนมองเฉยๆ ด้วยสายตาที่ว่างเปล่าราวกับไม่สนใจสิ่งใดแล้ว
เด็กหนุ่มจากตระกูลเก่าแก่ที่เป็นสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด…
หากไม่มีคนในตระกูลขุนนางอยู่ที่นี่ ชาวบ้านก็จะไม่โดนกวาดล้าง ครอบครัวของทุกคนก็จะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างสงบสุข ต่อให้คนจากคฤหาสน์หลังนั้นจะสูญเสียทุกอย่างไปไม่ต่างกัน แต่ความจริงว่าโศกนาฏกรรมทุกอย่างเกิดจากสายเลือดดองกิโฮเต้ก็ไม่ได้เปลี่ยนไป
ลอว์เกลียดสายตานิ่งเฉยคู่นั้นยิ่งกว่าสิ่งใด ถ้ารอดไปได้เขาจะไม่มีวันให้อภัยเจ้าเด็กหัวทองนั่นแน่
แต่แล้วมือคู่หนึ่งก็ยื่นเข้ามาช่วยเหลือร่างกายที่แม้แต่จะขยับด้วยตัวเองยังทำไม่ได้ เด็กหนุ่มคนหนึ่งออกแรงดันสิ่งปลูกสร้าง ทั้งยังขุดเอาเศษปรักหักพังที่ทับร่างของเขาออกโดยไม่สนว่าตนจะได้รับบาดเจ็บไปด้วย
“ฉันขอโทษ… ขอโทษนะ” ใบหน้าอ่อนเยาว์คลอไปด้วยน้ำตา เขาฉุดรั้งร่างไร้เรี่ยวแรงของเด็กชายขึ้นมา ลักษณะภายนอกทุกอย่างทั้งหน้าตาและสีผม ดูใกล้เคียงกับเจ้าตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงนั้น
ทราบชื่อในภายหลังว่า ‘ดองกิโฮเต้ โรซินันเต้’
ภายหลังเรื่องราววุ่นวายครั้งนั้น โฮมมิงพาครอบครัวที่เหลืออยู่อพยพมายังน่านน้ำฝั่งตะวันออก มาอาศัยในประเทศที่เป็นหมู่เกาะ และชุมชนเล็กๆ ที่สงบสุข เขาละทิ้งสถานะขุนนางทุกอย่างเพื่อหวังให้บุตรชายทั้งสองของตนปลอดภัย
ลอว์ถูกเลี้ยงดูและให้การศึกษาเหมือนกับเด็กคนหนึ่งในตระกูล โรซินันเต้เป็นทั้งครอบครัว และเป็นทุกอย่างให้กับเขา แม้ช่วงแรกเด็กชายจะเกลียดชังสายเลือดที่ทำลายครอบครัวของตนมากก็ตาม
บุตรชายคนรองของโฮมมิงเองก็ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ครั้งนั้น จนกลายเป็นคนไม่พูดไม่จากับใคร
ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่น้องดองกิโฮเต้มันประหลาดเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูดได้ ทุกอย่างแปลกไปหมดตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่เมืองแห่งนี้ โดฟลามิงโก้มองเขาเหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่ผ่านตาไปแต่ก็ไม่ได้มีตัวตน
ส่วนเด็กชายเองก็ไม่ได้มองอีกฝ่ายสลักสำคัญอะไร ยังจำสายตาที่หวังจะทิ้งให้เขานอนรอความตายในกองไฟได้ดี ออกจะเอนไปทางเกลียดมากกว่าเสียด้วยซ้ำ
โดฟลามิงโก้มีปากเสียงกับคนในครอบครัวบ่อยครั้ง และชอบขลุกตัวอยู่ในสวนดอกไม้ของตระกูล ไม่มีใครเคยสังเกตเลยว่าเด็กหนุ่มคนนั้นมักจะสนทนากับใครบางคนอยู่เสมอ
ใครบางคนที่เด็กชายเห็นเป็นภาพเลือนราง แต่ไม่ได้มีใครสังเกตเห็นเช่นเขา…
ชีวิตของทราฟาลก้า ลอว์มีเรื่องแปลกประหลาดอยู่เสมอ เพราะหมู่บ้านที่เขาย้ายเข้ามาอาศัยมีเรื่องเล่าแปลกๆ อย่างการใกล้ชิดกับสิ่งที่เกินสามัญสำนึกอยู่
เป็นเรื่องราวที่เคยได้ยินมาตั้งแต่เยาว์วัย แต่ในช่วงเวลาที่ยังอ่อนเยาว์นั้นเขาคิดว่าตนแค่ตาฝาดไปเท่านั้น…
แต่แล้วปัญหาเรื้อรังจากตระกูลขุนนางก็ยังไม่สิ้นสุดลง ในจังหวะที่โฮมมิงไว้วางใจว่าครอบครัวของเขาปลอดภัยจากเงื้อมมือของคนในตระกูลแล้ว เจ้าตัวก็เริ่มมีปัญหาสุขภาพ สังขารเริ่มทรุดโทรมลง ซ้ำรอยกับภรรยาของเขาอย่างผิดสังเกต
ใครบางคนให้ความร่วมมือกับคนจากแดนไกลค่อยๆ บ่อนทำลายเลือดเนื้อของดองกิโฮเต้ที่ยังคงเหลืออยู่
เพลิงไหม้โหมกระหน่ำอีกครั้งกลางค่ำคืนอันเงียบสงัด เด็กชายและบริวารหลายคนหมดสติไปเพราะเครื่องดื่มชนิดหนึ่ง กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่โรซินันเต้พยายามปลุกเขาอย่างไม่เบานัก ตอนนั้นเจ้าตัวอยู่ในสภาพถูกทำร้ายบาดเจ็บหนัก สิ่งปลูกสร้างที่เคยเป็นคฤหาสน์สวยงามพังทลายและกำลังลุกไหม้ไปด้วยความร้อน
เขาได้รับคำสั่งจากบุตรชายคนรองว่าไม่ว่าอย่างไรก็ต้องหนีไปให้ได้… คำขอสุดท้ายที่ขอให้เขามีชีวิตต่อไป
เพราะโฮมมิงป่วยหนักเกินกว่าจะพาสังขารของตนหนีออกไปได้ และโรซินันเต้สาหัสเกินกว่าจะช่วยเหลือตัวเองได้
วันนั้นโศกนาฏกรรมจากเปลวเพลิงพรากคนสำคัญในชีวิตของเขาไปอีกเป็นครั้งที่สอง แต่โดฟลามิงโก้กลับไม่อยู่ตรงนั้น… เจ้านั่นหนีรอดไปคนเดียวโดยทิ้งให้ครอบครัวถูกทำลาย
ลอว์รับรู้เหตุการ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น รู้ตัวคนบงการเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด…
น่าเสียดายที่ผู้ประสงค์ร้ายคนนั้นไม่ใช่บุตรชายคนโตของดองกิโฮเต้ โฮมมิง
ไม่เช่นนั้นเขาคงจะรังเกียจโดฟลามิงโก้ได้มากว่านี้…
ทั้งเขาและเด็กหนุ่มคนนั้นตกอยู่ในสถานะเดียวกันอย่างเลือกไม่ได้ ไฟพรากครอบครัวและทุกสิ่งทุกอย่างไปจากพวกเขาทั้งคู่ โดฟลามิงโก้โกรธแค้นผู้ก่อการร้ายในคราวนี้จนอยากจะฆ่าให้ตาย แต่เขาทำได้เพียงอดทน
อาจเพราะวุฒิภาวะที่ต่างกันระหว่างช่วงวัย เด็กหนุ่มที่ขึ้นมาเป็นหัวหน้าตระกูลคนใหม่เลือกที่จะสั่งสมอำนาจและกำลังคนที่ยังสนับสนุนเขาอยู่เพิ่มขึ้นทีละนิด ค่อยๆ ใช้เวลาเติบโตและทำลายสาเหตุของเรื่องราวทุกอย่างอย่างแยบยล
ลอว์จำเป็นต้องมีโดฟลามิงโก้ เพื่อกวาดล้างคนที่ฆ่าโรซินันเต้และครอบครัวของเขา
ส่วนโดฟลามิงโก้เองก็จำเป็นต้องมีเขาอยู่ เพื่อเป็นพยานสำหรับมัดตัวผู้กระทำผิด
หลักฐานที่มีชีวิตที่ทั้งเจ้าตัวและการ์ปเคยเอ่ยถึงก็คือตัวเขาเอง ที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ต้น…
ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่จึงเกิดขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์จากอีกฝ่ายก็เท่านั้น
ทราฟาลก้า ลอว์เติบโตมาเป็นศัลยแพทย์ตามพ่อแม่ของตน ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้นามของตระกูลดองกิโฮเต้จนอายุเข้าใกล้เลขสาม เขาไม่ได้พอใจกับความใจเย็นและเล่นสนุกของหัวหน้าตระกูล แต่เพราะต้องพึ่งอำนาจของอีกฝ่ายจึงทำอะไรไม่ได้มากนัก
การแสร้งเป็นพันธมิตรกับไคโดได้ประโยชน์ทั้งในแง่ป้ายธุรกิจสกปรกให้อีกฝ่ายรับไปผู้เดียว
และยังสามารถใช้เป็นสะพานทอดไปทำลายตระกูลดองกิโฮเต้ที่หลงเหลืออยู่ในประเทศทางตะวันตกให้หมดสิ้นได้ด้วย
เพราะโดฟลามิงโก้ไม่ใช่คนดี… เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายของตน
ในวันธรรมดาวันหนึ่งที่ชายหนุ่มดำเนินกิจวัตรประจำวันของตนเองไปดังปกติ เขาถูกหัวหน้าตระกูลคนนั้นเรียกตัวให้มาพบที่ชายหาดท่ามกลางความวุ่นวาย เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เข้ามาพัวพันกับเรื่องราวทั้งหมดกำลังเร่งให้ระยะเวลาในการกำจัดไคโดใกล้เข้ามาทุกที
ลอว์รอแค่จังหวะให้โดฟลามิงโก้วิ่งเต้นไปตามวิธีการของตัวเอง เมื่อถึงเวลาสาเหตุของเหตุการณ์ไฟไหม้ทั้งสองครั้งจะถูกกำจัดไป โดยที่เขาไม่ต้องเปลืองแรงทำอะไรทั้งสิ้น
จนกระทั่งถึงเวลาอันเหมาะสม ชายคนนั้นพลัดตกลงมาจากปากเหวลงสู่พื้นทะเลเบื้องล่าง บริเวณที่ได้นัดหมายกันไว้อย่างจงใจ
เพราะโดฟลามิงโก้รู้ดีว่าไม่มีศัลยแพทย์ผู้ใดเก่งกาจไปกว่าเขาอีกแล้ว…
ความคิดเห็น