ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อหัวใจมี"รัก"

    ลำดับตอนที่ #4 : โลกสีขาว.. ของ.. คนเหงา...

    • อัปเดตล่าสุด 13 ม.ค. 51


    อันแน่ ! งงล่ะจิ เพราะปกติจะมีแต่โลกสีเทาเท่านั้นที่เป็นของ”คนเหงา”
    คุณคงรู้จัก “ความหวัง”สินะ นั่นแหละ ที่จะบอกคุณ


    ไม่ว่าโลกของมนุษย์เหงาจะถูกเรียกว่าสีเทา
    มองไปทางไหนก็ดูจะมืดมนและเหน็บหนาว
    แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ว่าจะเล็ก..จะใหญ่ ซึ่งถูกเรียกว่าความหวัง
    ล้วนแต่มีอยู่ในโลกสีเทากันทั้งนั้น ถึงคุณจะปฏิเสธว่าไม่มี
    เชื่อเลยว่าต่างก็มีแอบไว้ส่วนใดส่วนหนึ่งแหละน้า
    ถ้าไม่มีการจุดความหวัง ต่อให้ในโลกสีเทาไม่มืดสนิท
    แค่มันก็ดูมืดมน และคงจะเริ่มมืดสนิทในสักวัน


    และหากไม่มีมุมสว่างที่เรียกว่า “ความหวัง”
    โลกใบนั้นก็คงถูกความสิ้นหวังกลืนกิน จนชีวิตดับหม่นแน่นอน
    ต่อให้บางคนเถียงว่า ไม่มี..ไม่ต้องการหรอก ความหวัง
    ก็เชื่อว่าคุณก็ต้องมีแอบไว้ที่ไหนสักที่ในโลกสีเทาของใครคนนั้น
    เพราะหากคุณยังไม่ล้มเหลวในชีวิต ความหวังของคนคือสิ่งที่ทำให้ก้าวเดิน
    ..เคยได้ยินไหน...ความล้มเหลวของชีวิตคือ...การสิ้นหวัง...


    มนุษย์บางคน หากคุณยังไม่มีความหวัง
    ไม่ว่าคุณจะกำลังค้นหา หรืออยากอยู่นิ่งๆก็ตาม
    ก็เชื่อว่าหากคุณถูกโลกสีดำนั้นคุกคาม
    คุณก็ต้องหลีกหนีกันทั้งนั้น


    สร้างมุมสว่างให้กับตัวเอง...โลกคนเหงาอยู่ไม่มืดมิด
    ก็คงเพราะยังมีความหวังต้านทานความมืดมนเลยเป็นสีเทาล่ะมั้ง
    ....แล้วบางที การเดินทางเพื่อ..สมหวัง
    ก็คงสนุกจนมองโลกสีทึบดูสว่าง...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×