เมื่อหัวใจมี"รัก"

ลำดับตอนที่ #2 : ความรัก เหมือน ตู้โทรศัพท์สาธารณะ

ตู้ที่เดินตรงเข้าไปมักโทรได้เฉพาะหมายเลขฉุกเฉิน

ตู้ที่ใช้ได้มักต้องต่อคิวยาวเหยียด

แต่พอถึงคิวเราเหรียญกลับหยอดไม่ลงซะงั้น

กว่าจะเจอตู้ที่โทรได้จริงๆ ก็ต้องเดินหาจนเมื่อย

และเมื่อเจอแล้วก็ต้องเตรียมเหรียญไว้หยอดสม่ำเสมอ

ไม่อย่างนั้นคุยๆ ไปสัญญาณอาจถูกตัดขาดไป

ต่อใหม่เท่าไรก็ไม่ติด

เหรียญ ในที่นี้เปรียบได้กับ *ความเอาใจใส่* การมีเวลาให้

เพราะถ้าเธอไม่มีทั้ง 2 สิ่งคอยหล่อเลี้ยงความรัก

สัญญาณของความสัมพันธ์ก็จะถูกตัดขาดในที่สุด

และไม่สามารถเรียกสัญญาณเดิมกลับมาได้อีก

ส่วนความเป็นเพื่อนนั้นเหมือนโทรศัพท์บ้าน *คุยนานเท่าไหร่ก็ 3 บาท*

คบกันแบบไม่ต้องลงทุนจนหมดเนื้อหมดตัว ไม่ต้องต่อคิวใคร ไม่ต้องเดินหาจนเมื่อย

แต่ตอนสิ้นเดือนต้องจ่ายค่าบริการให้ตรงเวลาก็เท่านั ้น

*ค่าบริการในที่นี้เปรียบได้กับ ความจริงใจ*

ที่คนเป็นเพื่อนต้องมีให้กัน

อย่างไรก็ตาม เราควรบริหาร ค่าใช้จ่ายของความสัมพันธ์ให้ดี

อย่าเอาเงินที่มีอยู่ไปแลกเหรียญ

แล้วหยอดตู้โทรศัพท์สาธารณะจนหมด

กระทั่ง .... ไม่เหลือจ่ายค่าโทรศัพท์บ้าน

กระทั่ง .... ไม่เหลือจ่ายค่าอาหารของตัวเอง

มีความรักแล้วอย่าลืมเพื่อน

และเมื่อมีเวลาให้กับความรัก/มีเวลาให้กับความเป็นเพื่อนแล้ว

อย่าลืมที่จะมีเวลาให้กับครอบครัวและตัวเองด้วย..... ....