ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อยากรู้จัก
เช้าวันหนึ่งเวลาสองโมงเช้านักเรียนแต่ละโรงเรียนก็จะเดินไปเข้าแถวที่หน้าเสาร์ธง......
นัท: “ขอโทษครับนี่ใช่แถวของห้อง4/5มั้ยครับ......”
อู๋: “อือ...ใช่...”
แล้วนัทก็เดินเข้าไปที่แถว
นัท: “เอ่อ..นี่นาย..นายชื่ออะไรหรอ....เราชื่อนัท..”
อู๋: “เราชื่ออู๋....ยินดีที่ได้รู้จักนะ.....”
พอเข้าแถวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปเข้าห้อง....แต่นี่เป็นวันแรกของการเปิดเรียน..จึงไม่ค่อยได้เรียน
ระหว่างเดินนั้นนัทก็ได้เดินผ่านผู้หญิงคนหนึ่งน่ารักมาก....เขามองตามเธอไป....แล้วกลับมาถามอู๋....
นัท: “อู๋...นายรู้จักผู้หญิงคนนั้นมั้ย....คนที่เดินผ่านเราเมื่อกี้นะ....”
อู๋: “ไม่รู้จักอะ....ทำไมหรอ.....”
นัท: “ไม่มีอะไร....ก็แค่เห็นเขาน่ารักดี....”
อู๋: “ดูไปแล้วน่าจะอยู่ม.ต้นนะ.....อย่าสนใจเลยรีบไปหาเพื่อนคนอื่นก่อนเถอะ......”
ทุกคนก็ไปหาครูที่ปรึกษาแล้วก็แนะนำตัวให้เพื่อนได้รู้จัก.....ทุกคนก็รู้จักกันหมดแล้ว....บางคนก็มาจากที่เดียวกันบางคนก็มาจากต่างโรงเรียน..............
พอเสร็จก็พากันไปเรียน.....ระหว่างเดินนัทก็ได้เจอผู้หญิงคนที่เขาเจอเมื่อเช้า....นั่งอยู่ศาลา...
นัท: “เนี่ยน้องคนนี้นะที่เขาถามเองเมื่อเช้า....รู้จักมั้ย...”นัทชี้บอก
อู๋: “ก็บอกแล้วไงว่าไม่รู้จัก....ลองไปถามไอ้ฮาร์ปดูสิ....”
นัท: “ฮาร์ป..รู้จักน้องคนนั้นมั้ย....ที่นั่งอยู่ตรงศาลา...”นัทชี้ให้ฮาร์ปดู
ฮาร์ป: “อ๋อ....ไม่รู้จักวะ....เองลองไปถามป๊อบดูสิ....”
นัท: “ป๊อบ..รู้จักน้องคนนั้นมั้ย....ที่นั่งอยู่ตรงศาลา...”นัทชี้ให้ป๊อบดู
ป๊อบ: “อือ....ไม่รู้จักวะ....ถ้าเองอยากรู้เองก็เดินเข้าไปถามน้องเขาเลยสิวะ....”
นัท: “เออวะ....งั้นเขาไปถามน้องเขาก่อนนะ....”
พอนัทหันกลับไปน้องคนนั้นก็หายไปแล้ว......
นัท: “อ้าวหายไปไหนแล้ว....”แล้วนัทก็ไปเข้าเรียน
ป๊อบ: “เป็นไงขอได้มั้ย....แล้วน้องเขาชื่ออะไรละ....”
นัท: “ยังไม่ทันได้ขอเลย...ตอนวิ่งไปเมื่อกี้ก็ไม่เจอน้องเขาแล้ว....ก็เลยยังไม่รู้ชื่อเลย....”
อู๋: “สนใจแต่สาวนะพวกเอง....วันนี้ไม่รู้จักวันหลังก็ยังมีนี่หว่า....มาเรียนกันก่อน...”
พวกเขาก็เดินเข้าห้องเรียน.....นัทไม่รู้เลยว่าน้องคนที่เขาเจอเรียนอยู่ข้างห้องของเขา....
อู๋: “เฮ้ย...ฮาร์ปครูก็ยังไม่มาเราไปห้องน้ำกันมั้ย...ปวดเยี่ยววะ....”
ฮาร์ป: “เออ..ไปสิปวดอยู่พอดีเลย....”
พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็พากันเดินกลับมาที่ห้อง....อู๋มองไปที่ห้องข้างๆ....ก็เจอน้องคนที่นัทชอบ.....แล้วอู๋ก็เดินเข้าห้องไป.........
อู๋: “เฮ้ย....นัทเขาเจอน้องคนที่เองชอบด้วย....อยู่ข้างห้องเราเอง...”
นัท: “อย่าโกหกสิวะ.....”
อู๋: “ไม่เชื่อลองถามไอ้ฮาร์ปดูวะ...”
นัท: “จริงมั้ยฮาร์ป.....ที่อู๋มันพูด...”
ฮาร์ป: “อือ..จริงๆเขาก็เห็นเหมือนกัน....”
อู๋: “อยากรู้จักไม่ใช่หรอ.....ออกไปถามน้องเขาสิวะ.....นี่ครูก็ยังไม่มา....”
นัท: “น้องเขาเรียนอยู่วะ....ไม่กล้าไป....”
ฮาร์ป: “ถ้างั้นพอหมดคาบก็คอยไปถามสิ....”
นัท: “อือ....ความคิดดี...ถ้างั้นเขาจะไปถาม...แต่ว่าพวกเองต้องไปด้วยนะ....”
อู๋: “ลำบากเพื่อนอีก....ไปเป็นเพื่อนก็ได้....”
พอหมดคาบเรียนนัทก็มารอที่หน้าห้องที่เขาเดินออกมา......พอน้องคนนั้นเดินออกมา......
อู๋: “ไปขอวะ....น้องเขาเดินออกมาแล้ว.....”
ฮาร์ป: “รีบเดินไปสิ...น้องเขาจะไปแล้ว....”
นัท: “เขาไม่กล้าวะ....เองไปถามให้หน่อยสิ.....”
อู๋: “ใครจะกล้าวะ....”
ทั้งสามคนไม่ได้พูดอะไรก็ได้แต่มองตามน้องเขาเดินไป.......
ฮาร์ป: “ไหนว่าจะถามวะ....ไม่เห็นถามเลย...”
นัท: “โห....ก็คนมันไม่กล้านี่หว่า....”
อู๋: “ถ้างั้นก็ไม่ต้องรู้แล้ว....เลิกคิดเรื่องน้องคนนั้นได้แล้ว....”
นัท: “จะถอดใจง่ายๆไม่ได้....วันหน้าถ้าเจออีก....จะขอถามชื่อให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย...”
ตั้งแต่วันนั้นนัทก็ไม่ได้เจอน้องคนนั้นอีกเลย........
ป๊อบ: “เป็นไงบ้างรู้จักชื่อน้องคนนั้นยัง....”
นัท: “ยังไม่เจอน้องเขาเลย.....ก็เลยไม่ได้ขอ....”
อู๋: “ก็บอกให้ขอตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เชื่อ....”
นัท: “พูดๆไปแล้วก็เสียดายเหมือนกัน...ถ้าถามตั้งแต่วันนั้นก็คงรู้ไปแล้ว.....น่าเสียดาย...”
ฮาร์ป: “รีบๆหน่อยก็แล้วกัน....ป่านนี้น้องเขามีแฟนไปแล้วมั้ง.....”
นัท: “อย่าพูดให้เป็นลางอย่างนั้นสิ....”
พอเลิกเรียนนัทกำลังเดินกลับบ้านเขาก็เจอน้องคนนั้น..นัทเห็นไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปหาน้องคนนั้น....แต่นัทก็ต้องหยุดชะงักเพราะเขาเห็นน้องเค้ากำลังยื่นคุยอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง....พอนัทเห็นนัทก็เดินกลับบ้าน.....
พอเช้านัทเดินเข้าโรงเรียนไม่สนใจใครเลยเขาทำหน้าเศร้ามาเข้าแถว.......
ป๊อบ: “เฮ้ย...นัทเป็นอะไรวะ....ทำไมทำหน้าตาเศร้าๆวะ....”
นัท: “เอ่อ...คือว่าเมื่อวานเขาเจอน้องคนนั้นนะ....เขาจะวิ่งไปถามชื่อแต่ว่าเขาก็เจอน้องเขายืนคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งไม่รู้ว่าใคร....หลังจากนั้นเขาก็เดินกลับบ้านวะ”
ป๊อบ: “พอจะเข้าใจสาเหตุแล้ว....แต่เขาว่าเมื่อวานเองน่าจะไปถามชื่อน้องเขานะ....ผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่ใช่อย่างที่เอ็งคิดก็ได้...อาจจะป็นพี่ชาย..หรือไม่อาจจะเป็นเพื่อนก็ได้นะ....”
พอนัทได้ฟังนัทก็คิดได้.....
นัท: “ขอบใจเองมากๆนะ....จริงอย่างที่พูดผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนก็ได้....”
ป๊อบ: “เออ..คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้ว...แล้วจะเอาไงต่อวะ....”
นัท: “ยังไงเขาก็ต้องถามชื่อของน้องเค้าให้ได้เลย....ถ้าเจออีกจะไม่อ้างอะไรอีกแล้ว....”
เต้ย: “เฮ้ย..คุยเรื่องอะไรกันอยู่วะ....ขอรู้ด้วยคนได้มั้ย....”
นัท: “ไม่มีอะไรหรอก....อย่าสนใจเลย...”
พอพักเที่ยงนัทกับเพื่อนก็พากันไปกินข้าวระหว่างเดินนัทก็เห็นน้องคนนั้น....
นัท: “เฮ้ย..พวกเองเดี๋ยวไปก่อนเลยนะ...เขามีธุระไปก่อนนะ....”นัทก็รีบวิ่งไป...
เต้ย: “มันจะรีบไปไหนของมันวะ...”
ป๊อบ: “ก็ลองดูที่ที่มันวิ่งไปสิวะ.....เห็นอะไรมั้ย...”
อู๋: “ก็คนเยอะแยะเลย....แล้วทำไมวะ....”
ฮาร์ป: “อ๋อรู้แล้ว....ก็ดูดีดีสิวะน้องคนนั้นไงที่มันอยากจะรู้จักอยู่นั้นไง....”
อู๋: “เออวะ....จริงๆด้วย....”
นัทรีบวิ่งไปหาน้องคนนั้น..........นัทเรียก....
นัท: “น้องครับ...น้องครับ....”น้องเค้าก็หันมา....ขอโทษนะน้องชื่ออะไรเหรอครับ......
น้องเค้าก็ยังไม่ตอบได้แต่ยิ้มแล้วก็เดินไปต่อ....นัทก็เดินตามน้องเค้าและก็ถามตลอดทาง....จนถึงโรงอาหาร...แต่น้องเค้าก็ยังไม่บอกสักทีจนเพื่อนน้องเค้าเรียก....
เพื่อน: “อิงอร...จะกินอะไรจะได้ชื้อให้”
นัท: “ชื่ออิงอรหรอ...ชื่อเพราะจังนะ.....ถ้างั้นพี่ไปก่อนนะ.....”แล้วนัทก็วิ่งไปซื้อข้าว
พอนัทซื้อข้าวเสร็จก็หาที่นั่งเขาเดินไปหาอิงอร.....
นัท: “ขอโทษนะ....ที่นั่งเต็มยังครับ....นั่งด้วยคนได้มั้ยครับ....”
อิงอร: “อ๋อ....ยังไม่เต็มค่ะ....ถ้าพี่จะนั่งก็นั่งได้เลย.....”
นัทก็เดินไปนั่งข้างอิงอร.....นัทถามอิงอรไปถามมา....
นัท: “อิงอร....ไหนๆก็ไหนๆแล้วพี่ขอเบอร์ได้มั้ย....”
อร: “ขอคิดดูก่อนได้มั้ย...”
นัท: “จะคิดมากทำไม....เอาเบอร์ให้แค่นี้ก็จบ....”
อร: “อือ....ให้ก็ให้...แต่ห้ามเอาไปให้ใครนะ....เบอร์นี้เพื่อนบางคนยังไม่รู้เลย.....”
นัท: “อือ....สัญญาเลยไม่บอกใครแน่นอน....”
อร: “เอาไปแล้วอย่าเก็บไว้เฉยๆนะ....ต้องโทรมาด้วย....”
นัท: “ได้สิว่างๆพี่จะโทรไปเล่นด้วย.....จะถึงคาบเรียนแล้วนิ....”
อร: “จะถึงแล้วยังไงละ....”
นัท: “แล้วไม่ไปเรียนหรอ....”
อร: “อ๋อ...ก็ไปสิแต่รอให้ถึงเวลาก่อน....”
นัท: “ถ้างั้นพี่ไปส่งได้มั้ย......”
อร: “ไม่มีใครห้ามไว้นิ.....”
พอถึงคาบนัทก็เดินไปส่งอิงอรที่ห้อง........
นัท: “ถึงห้องแล้วพี่ไปก่อนนะ.....”แล้วนัทก็วิ่งไปห้องของตัวเอง.....
โอ: “อ้าวไอ้นัทมาจากไหนวะ.....ไม่เห็นมากินข้าวกับพวกเขาเลย...”
เต้ย: “มันจะไปไหนได้วะ....ก็ไปตามจีบน้องคนนั้นไง....”
ฮาร์ป: “แล้วเป็นยังไงบ้างวะ...เล่าให้ฟังหน่อยสิวะ.....”
โหกว่าจะได้รู้จักชื่อน้องเค้าก็เอาซะเหงื่อตกเลยวะ.....พอรู้ชื่อแล้วเขาก็ไปนั่งกินข้าวกับน้องเค้า....ถามไปถามมาตั้งหลายเรื่อง...ก็เลยขอเบอร์น้องเค้าด้วยซะเลย..น้องเค้าก็ให้เบอร์มา....แล้วก็นั่งคุยกับน้องเค้า
พอหมดคาบก็ไปส่งน้องเค้าที่ห้อง..แล้วเขาก็กลับมาห้องนี่แหละ..........
ป๊อบ: “ยินดีด้วย....ขอให้สมหวังนะโว้ย....”
เต้ย: “ความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามก็อยู่ที่นั้น....”
อู๋: “เฮ้ยความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น....”
เต้ย: “นึกว่าจะไม่รับมุขซะแล้ว....”
ฮาร์ป: “ยังไงก็รีบจีบน้องเค้าเป็นแฟนเร็วๆนะโว้ย....”
เต้ย: “ขอให้ได้เป็นแฟนกับน้องเค้าเร็วๆๆนะ......”
นัท: “ขอบใจวะเพื่อน....”
ป๊อบ: “ว่าแต่น้องเค้าชื่ออะไรวะ....พวกเขายังไม่รู้เลย....”
นัท: “เออ....ลืมบอกไปน้องเค้าชื่อ....อิงอร.....”
อู๋: “เฮ้ย...อาจารย์มาแล้ว....เรียนๆๆๆ.....”
พอเลิกเรียนนัทก็กลับบ้าน....วันนี้มีความสุขที่สุดเลย..........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น