ใจเหลือเหลือ

เนื้อเรื่อง

เรื่อง..ใจเหลือเหลือ...

“ นี่นี่พวกเธอจะรีบไปไหนหรอ...”

“พอดีมีครูฝึกสอนมาใหม่..จะมาสอนห้องพวกเรา..เห็นบอกน่ารักมากก็เลยจะไปดู....ไปดูด้วยกันสิ..”

แล้วมิ้นก็พาอ๊อฟไปดู....

อ๊อฟ:“สวัสดีค่ะ...อาจารย์ชื่ออะไรคะ..”

“ครูชื่อโต๋ครับ...แล้วนักเรียนละชื่ออะไร..ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ..”

“ชื่ออ๊อฟค่ะ..คนข้างๆนี้ชื่อมิ้น...คนนี้ชื่อเมย์..คนนี้ชื่อตาล..”

“ครูมาสอนวันนี้เป็นวันแรก..ถ้าผิดพลาดยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะ..อ๋อครูมาสอนการทำเคกนะ..”

อู๋: “เฮ้ยเป็นอะไรวะแม็ก..คนอย่างเองจะสู้อะไรกับครูเค้าได้วะ..ดูตั้งแต่หัวจดเท้าแล้ว...ยังไงเอ็งก็สู้เค้าไม่ได้.....”

แม็ก: “ยังไง..ขอแค่ได้เป็นเพื่อนของเธอต่อไปฉันก็พอใจแล้ว..แม้ว่าเธอจะไม่สนใจฉันก็ไม่เป็นไร...”

นัท: “เออ..เก่งให้ตลอดเหอะ..ไอ้พระเอก....กินแห้วต่อไปเถอะ..”

มิ้น: “เอ่อ..นี่อ๊อฟว่ามั้ยครูฝึกสอนน่ารักนะ...”

อ๊อฟ: “อือ..ใช่.น่ารักมากๆเลย...”

เมย์: “นั่นแน่...ชอบครูเค้าละสิ...”

อ๊อฟ: “พูดอะไรไม่รู้เรื่อง...ไม่เอาแล้วไม่คุยด้วยแล้ว....”

ป๊อบ: “เฮ่อ...ดูก็รู้แล้วว่าคนที่เองชอบเค้ามีคนชอบอยู่แล้ว..ถ้าเองไม่บอกความในใจ..ระวังกินแห้วนะโว้ย..”

แม็ก: “เหมือนเอ็งใช่มั้ยละ...เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถอะ...”

ป๊อบ: “อะไรวะ...ไปดีกว่าไม่ยุ่งด้วยแล้ว...”

นัท: “นักเรียนทำความเคารพ...”

เพื่อนๆ: “สวัสดีครับ..สวัสดีค่ะ...”

โต๋: “สวัสดีครับ...อ้าวนักเรียนวันนี้ครูจะมาสอนวิธีทำขนมเค้กนะ..ครูพูดอะไรจะจดก็ได้นะ...”

โต๋: “ขอโทษนะ..หน้าครูมีอะไรเหรอทำไมมองหน้าครู...”

อ๊อฟ: “ป่าว..ค่ะ..ยังไม่ได้มองเลย..”

แม็กนั่งอยู่ข้างหลังอ๊อฟ..เขาถอนหายใจแล้วก็ก้มหน้าไม่สนใจใครเลย...

โต๋: “ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว..ถ้างันเรามาเรียนกันต่อเถอะ....”

มิ้น: “ไหนว่าไม่ชอบไง..เห็นนั่งมองหน้าตั้งนาน...”

อ๊อฟ: “ไม่ได้ชอบเลย..ก็แค่มองเล่นเฉยๆ...”

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆกริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆเลียงออดหมดคาบ....

โต๋: “เออ..นี่ทุกคนวันเสาร์ครูนัดสอบการทำขนมเค้กนะ...”

นัท: “นักเรียนเคารพ...”

เพื่อน: “ขอบคุณครับ..ขอบคุณค่ะคุณครู...”

พอวันเสาร์ทุกคนก็มาที่ห้องทำขนม..ตามที่ครูโต๋นัทไว้....

โต๋: “อ้าวนักเรียนวันนี้เราจะสอบการทำขนมเค้กนะ...ลงมือได้เลย...”

.........................................................................................

.........................................................

พอทุกคนทำเค้กเสร็จ...ก็ถึงเวลาที่จะต้องส่งเค้ก...

โต๋: “ครูจะเริ่มตรวจของผู้หญิงก่อนนะ...”

โต๋: “อือ..ใช่ได้แต่ยังไม่ค่อยสวยนะ....อือ..อันนี้ก็เหมือนกัน...”

พอมาถึงเค้กของอ๊อฟ..โต๋ก็ได้ชิมดู.....

โต๋: “โห...นี่เธอทำเค้กหรือว่าทำอะไร...เค้กนะไม่ใช่กาแฟทำไมมันขมอย่างนี้..ที่สอนมาไม่ได้จำเลยใช่มั้ย..ครูจะปรับให้เธอตก...”

อ๊อฟ: “แต่เค้กนี้หนูตั้งใจทำมากเลยนะค่ะอาจารย์...ฉันเกรียดอาจารย์ที่สุดเลย....”อ๊อฟร้องไห้แล้ววิ่งออกไป

แม็ก: “อ๊อฟ..จะไปไหนรอด้วยสิ...อาจารย์รู้มั้ยว่าเค้กนี้อ๊อฟตั้งใจทำมาก..ถึงมันไม่ดีแต่อาจารย์ก็ไม่น่าจะพูดแบบนั้น...”แม็กก็วิ่งตามอ๊อฟไป...

อ๊อฟ: “ทำไมอาจารย์ต้องทำแบบนี้ด้วย...เค้กนั้นฉันอุสาตั้งใจทำ...”

แม็ก: “อืม...ไม่เห็นจะขมตรงไหนเลย..อร่อยจะตายไป..อาจารย์นั้นนะสงสัยว่าประสาทรับรสของเค้าจะเสียแล้ว...อร่อยมากเลยจริงๆนะเนี่ย...”

อ๊อฟ: “ขอบใจนะที่ปลอบใจ..ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย..ฉันไม่เป็นอะไรหรอก...ขอบใจจริงๆนะ...”

หลังจากวันนั้นทั้งสองคนก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น.....

อาทิตย์ต่อมา...อาจารย์โต๋จะย้ายไปเปิดร้านทำขนมเค้ก..ทุกคนจึงหาของขวัญมาเลี้ยงส่งครูโต๋...

อ๊อฟ: “นี่..แม็กช่วยอะไรเราหน่อยได้มั้ย...”

แม็ก: “อือ...ได้สิ.บอกมาเลยไม่ว่าเรื่องอะไรเราก็จะช่วย....”

อ๊อฟ: “คือว่า...วันพรุ้งนี้อาจารย์โต๋จะย้าย....เราอยากให้เธอช่วยเราทำเค้กเลี้ยงส่งอาจารย์โต๋ให้เราหน่อย...”

แม็กก้มหน้า...(อีกแล้วสินะเรา...)

อ๊อฟ: “แม็กเงียบทำไม...ตกลงว่าจะช่วยเราทำมั้ย....”

แม็ก: “อือ...ได้สิ.เราจะช่วยเธอ....”

พอถึงวันที่อาจารย์โต๋จะย้ายทุกคนก็จัดงานเลี้ยงส่งอาจารย์โต๋......

โต๋: “ขอบใจนะทุกคนที่จัดงานเลี้ยงส่งให้กับครู....”

ตาล: “อาจารย์ค่ะอ๊อฟเค้ามีอะไรจะให้อาจารย์ด้วยละ...”

อ๊อฟก็เอาเค้กมาให้อาจารย์โต๋

อ๊อฟ: “อาจารย์ลองกินดูสิคะ...”

โต๋: “คงจะไม่ใช่กาแฟเหมือนวันนั้นอีกนะ...อือ..อาจารย์อยากจะขอโทษเรื่องวันนั้นด้วย...ขอโทษนะ...”

อ๊อฟ: “อย่าคิดมากเลยค่ะอาจารย์..หนูลืมไปหมดแล้วละ...เรียบกินสิค่ะ..”

แม็ก: “จะกินแล้วนะ....อือ..อร่อยมากๆเลย....ให้คะแนนเต็มเลย...”

อ๊อฟ: “จริงๆ....หรอคะ.....ดีใจจังเลย...”

ทางแม็กก็ได้แต่นั่งมองอยู่ห่างๆ....(สุดท้ายก็คือเราที่เสียใจ....)แล้วแม็กก็เดินออกไป....

โต๋: “อือ...อะไร...กระดาษอะไรเนี่ย...”

อ๊อฟก็เอามาจากมืออาจารย์แล้วเปิดอ่านดู......เขียนว่า (เศษใจเหลือเหลือ..เผื่อเอาไว้ให้ฉันได้หรือเปล่า)..พออ๊อฟอ่านเสร็จอ๊อฟก็หันไปอีกทางอ๊อฟก็เจอแม็กอยู่ข้างหน้า..แม็กพูดว่า

แม็ก: “ไม่ได้ใช่มั้ยละ......เราก็เข้าใจดี...”แล้วแม็กก็เดินออกไป...

อ๊อฟ: “ไม่ได้...”แล้วรีบวิ่งไปจับมือแม็ก...

อ๊อฟ: “เค้กเหลือๆจะเอาไปทำไม....เดี๋ยวทำให้ใหม่ก็ได้....”

แม็กหันกลับมาแล้วยิ้ม............

เพื่อน: “เห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.................”

นัท: “ในที่สุดเพื่อนเราก็สมหวังแล้วโว้ย....”

ป๊อบ: “ดีใจด้วยนะ...ในที่สุดก็สมหวัง....”

แม็ก: “อือ...ขอบใจเพื่อนทุกคนมากนะ...”

จากวันนั้นมาอ๊อฟกับแม็กก็คบกันเป็นแฟน................................

............................................................................................................................................

 

-----------------------------------------จบแล้วครับ------------------------------------------

ความรัก.....ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเสมอไป....แต่ความรักคือการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข....เราก็มีความสุขแล้ว....บางครั้งการที่เรารักเขาอยู่ข้างเดียวโดยที่ไม่ต้องบอกเธอคนนั้นให้รู้...เราก็มีความสุขมาก..แม้บางครั้งคำว่ารักอาจจะเก็บมันไว้ไม่ได้..จนอยากจะพูดออกมา..แต่มันก็พูดออกมาไม่ได้....ขอแค่ได้รักแม้ว่าไม่ได้พูดอะไร..แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้ว......ถ้าหากว่าคุณอยากให้ความรักของคุณเป็นจริง.....ทางที่ดีเราควรพูดออกไปว่าเราคิดยังไงกับเค้า....ไม่ว่าคำตอบกลับมาจะเป็นยังไงก็ไม่เป็นไร.....เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำให้เค้าได้รู้ว่าเรารักเค้า...มันก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ.....ขอให้ความรักจงอยู่ในใจของทุกๆคน..........

HAPPY NEW YEAR