คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ผีปาร์ค?
Chapter 3
ผีปาร์?
“สวัสีรับ ุลู้า”
แบฮยอนเป็นฝ่ายเอ่ยทัทาย่อนยัไนี่็ือ...ลู้า เทาสบาแบฮยอน่อนะยิ้มเหยียออมาบาๆ เาริ่มาที่นี่ทันทีหลัาแยับานยอล
“ไม่ทราบว่ามีปัหาอะไรับารบริารอเรารึเปล่ารับ” แบอยอนถามอย่าสุภาพ
“ไม่มีหรอ” เทาเอ่ยเสียนุ่ม
“ไม่ทราบว่า้อารพบผมพะ...!!!”
่า!!!
แบฮยอนที่พยายามัฟันถามอย่าสุภาพยัไม่ทันะถามบ็้อหลับาแน่นมือเทาว้าแ้วน้ำเปล่าสาใส่เา
“นีุ่...!”
ยอูที่เห็นเหุาร์เรียมที่ล่าวโทษเทาแ่แบอยอนยมือห้ามไว้เสีย่อน นัวเล็ไม่้อารให้เิเหุวุ่นวายภายในร้าน เาลอบมอลู้าท่านอื่นในร้านแล้วพบว่าทุนำลัหันมาสนใเหุาร์นี้
“้ออโทษ้วยที่ทาร้านเราทำใหุ้ลู้าไม่พอใ”
แบฮยอนพยายามปรับน้ำเสียให้สุภาพที่สุพร้อมทั้้มหัวอโทษ เทาหัวเราะสะใับภาพที่เห็น ยอูอยาะเ้าไปหาเรื่ออีฝ่ายให้รู้แล้วรู้รอแ่็้อำใ้มหัวามแบฮยอน
เทาหยิบระาษแผ่นหนึ่ออมาาระเป๋าาเแล้วโยนมันลบนโ๊ะ็ะเิหน้าเินออไปพร้อมส่ยิ้มยั่วให้ับแบฮยอนเป็นารส่ท้าย
“พี่แบ เ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”
ยอูเอื้อมมือไปับไหล่อพี่นสนิทอย่าห่วใย แบอยอนพยัหน้า่อนะหันไปล่าวอโทษับลู้าภายในร้านพร้อมทั้สั่ให้พนัานเ็บวา นัวเล็เอื้อมไปหยิบระาษที่น่อเรื่อที่ไว้่อนะเินไปยัห้อทำานอัวเอแล้วอ่าน้อวามในระาษแผ่นนั้น
‘E Club ห้าทุ่ม’
“เฮ้อ!”
“นนนั้นเป็นใร”
ุนมยอนถามเมื่อเห็นสภาพอแบฮยอนที่เปียโเินเ้ามาในห้อ เาะไม่ถามว่าเิอะไรึ้นเพราะพอะเาไ้
“เทา” แบฮยอนอบสั้นๆ้วยน้ำเสียห้วน
“แฟนใหม่านยอล?”
ุนมยอนถามทั้ๆที่เา็พอรู้ำอบ ใ่...เาเป็นนหนึ่ที่รู้เรื่อระหว่าแบฮยอนับานยอลเพราะเาเป็นพี่รหัสอานยอลและยัิ่อับน้อรหัสอยู่เสมอ่าาแบอยอนที่ัาับานยอลโยสิ้นเิ
“แสว่าเอันแล้วสินะ”
แบฮยอนไม่อบำถามนั้นเพราะรู้ีว่าอีฝ่ายไม่ไ้้อารำอบเพราะะเาเรื่อไ้อยู่แล้ว นัวเล็ที่ำลัเินออาห้อเพื่อเรียแท็ี่ะไ้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่อนโหันลับมาบอุผู้ัารร้านว่า...
“อ้อ! พีุ่นมยอนวันนี้ผมลับเลยแล้วันนะ ฝาร้าน้วย”
“อืม”
ุนมยอนรับำมอแบฮยอนที่เินออไป้วยสายาที่เป็นห่ว
ทำไมเทาถึไ้มาหาเรื่อแบอยอนถึที่นี่ ุนมยอนไ้แ่ิแล้วถอนหายใ
แบฮยอนมาถึอนโเรียบร้อยแล้ว เาเสียบีย์าร์่อนะเปิประูห้อแล้วเินเ้าไป้านใน าเรียวมุ่รไปยัห้ออาบน้ำเพื่อที่ะไ้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เาัสินใที่ะอยู่ห้อเพราะวันนี้อารม์เสียมามาพอแล้ว
แบฮยอนเปิโทรทัศน์่อนะหย่อนสะโพนั่ลบนโฟาหลัาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็ เาเปิโทรทัศน์เพื่อไม่ให้ห้อนั้นเียบเินไป
‘แบ’
พรึ่บ!!!
แบฮยอนระาเปลือาึ้นอย่ารวเร็วเมื่อไ้ยินน้ำเสียุ้นเยัึ้น นัวเล็หันไปมอรอบัวอย่าหวาระแว
สสัยหูแว่ว...
‘แบ’
“เฮ้ย!!!” แบฮยอนอุทานเสียัลั่น ใบหน้าเริ่มีล
นัวเล็วาาไปรอบๆ่อนะไปสะุับแหวนวหนึ่ที่วาอยู่เาน์เอร์้าๆโทรทัศน์ แบฮยอน้อราวับมีแรึูบาอย่า เาเินเ้าไปพร้อมับหยิบมันึ้นมา
แหวนวนี้มัน...
‘แบ’
‘รับ พี่ยอล’ นัวเล็หันไปามเสียเรีย
‘นี่ เ็บแหวนวนี้ไว้นะ’ ร่าสูบอพร้อมยื่นแหวนให้
‘หือ? พี่ยอละอแบแ่านหรอ’ นัวเล็รับแหวนมาพร้อมพูิล
‘รับ ไว้พี่ะอเพราะะนั้นเ็บเอาไว้ีๆนะ’
‘อือ’
แบฮยอนนึย้อนพลามอแหวนอย่าั่ใ่อนะสวมมันเ้าไปที่นิ้วนา้า้ายอเาพร้อมับมอไปรอบๆอีรั้...
“พี่ยอล!!!”
านยอลำลัยืนอยู่รหน้าเา นัวเล็ใสุี าู่ามมอานยอลอย่าไม่เ้าใ ร่าสูรหน้าเานั้นเหมือนเป็นเพียแ่อาาศ
“หมายวามว่ายัไ” แบฮยอนพึมพำเสียเบาน้ำเสียเ็มไป้วยวามสสัย
เาเป็นนหนึ่ที่เื่อเรื่อสิ่ลี้ลับ...แ่ทำไม...ถึเป็นานยอลเล่า...
“พี่ยอล...ายแล้ว?”
านยอลส่ายหน้าพร้อมับ ‘ลอย’ เ้าไปหาแบอยอนึ่ไม่สามารถยับไปไหนไ้้วยวามใ ทัู้่สบาัน
“ะ...เิอะไรึ้น” แบฮยอนถามเสียสั่น
...แ่านยอลเียบไม่ปริปาพู
“พะ...พี่ยอลพูไม่ไ้หรอ”
านยอลพยัหน้าทำเอาแบฮยอนหายใทันทีทันใ นัวเล็ผุลุึ้นะทันหัน านยอลึใแล้วถอยออไปเล็น้อย
“แล้วะุยันรู้เรื่อมั้ย!!!”
านยอลพยัหน้าเห็น้วยับนัวเล็ที่อนนี้อารม์เปลี่ยนเป็นหุหินเาแปลใ ร่าสูลอยเ้าไปใล้แบฮยอนอีรั้พร้อมับิในใว่า...
ไม่ว่าเมื่อไหร่็ยัเป็นแบฮยอนนเิมสินะ...แถมูเหมือนะหายลัว ‘ผี’ อย่าเาแล้ว้วย
“อะไรๆ เ้ามาใล้ทำไม” แบฮยอนถามเสียสั่น วามลัว่อยๆลับมาทีละน้อย
านยอลไม่ไ้อบเพราะอบไม่ไ้ ร่าสูัสินใพุ่เ้าใส่แบฮยอนทำให้นัวเล็อุทานเสียัลั่นพร้อมหายหลัลไป
ึ!!!
“โอ้ย! อุบ!!!”
แบฮยอนร้อออมาเพราะวามเ็บปวแล้วเสียอเา็หายไปทันทีเมื่อรับรู้ถึสัมผัสบาๆบนริมฝีปา วาสวยเหลือบมอว่าเิอะไรึ้นแล้ว็พบว่า...
เา-ำ-ลั-ูบ-ับ-ผี!!!
“เฮ้อ! พูไ้สัที”
านยอลถอนหายใ่อนที่ร่าสูะลอยออมาห่าาแบฮยอนแล้ว็้อแปลใเมื่อไม่เห็นว่านัวเล็ะลุึ้นมาเาึหันลับไปูแล้ว็หัวเราะ
แบฮยอนหน้าแแ๋เลย...
“หัวเราะอะไรเล่านบ้า” แบฮยอนโวยวายเสียัลั่น่อนะถามเพื่อลบเลื่อวามอาย
“เล่ามาเลยนะว่าเิอะไรึ้น!!!”
.................................................................................
พี่เทาร้ายุ!!!!
ผีปาร์ปราัว!!!
แบฮยอนน่าสสาร T^T
ฝาิามและอมเม้น้วยน้าาา
ความคิดเห็น