คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : め♡ Intro'hun.. .
เหล่าเสียงกรี๊ดโถมกระหน่ำถูกส่งผ่านตามอากาศไปถึงร่างหนาที่ยืนนิ่งอยู่บนเวที ในโดมคอนเสิร์ตขนาดย่อมลายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย เหล่ามนุษย์เสื้อสีชมพูบางคนต่างร้องไห้ออกมาเพราะประทับใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
“รักฮั่น! รักฮั่น! รักฮั่น!” เสียงตะโกนบอกรักผู้ชายตรงหน้าดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนที่มาอยู่ที่นี้บางคนไม่รู้จักกัน บางคนมาจากต่างแดน เดินทางมาไม่ว่าจะเป็นโดยรถเมล์ เครื่องบิน ยานภาหะนะ ต่างๆแต่ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรถึงทำให้เขาและเธอรักผู้ชายตรงหน้าได้มากขนาดนี้ บทเพลงขอบคุณสำหรับ ฮั่น อิสริยะที่ถูกร้องออกไปนั้น เขาคิดว่ามันยังทดแทนความรักที่เหล่ามนุษย์เสื้อสีชมพูให้เขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ กว่าหลายเดือนหลายปีที่เขาได้มาอยู่ในวงการบันเทิงนี้ ทำให้เขาได้รู้ซึ้งถึงคำว่า “รัก” ที่แฟนคลับมีให้โดยแท้จริง
เขาโบกมือลาขอบคุณเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะถูกส่งตัวเข้าไปในหลังเวที ภายในห้องเก็บตัวของศิลปินมีทีมงานมากมายไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน แต่งหน้า สต้าฟ คอสตูม ต่างก็ยิ้มให้กันกับความสำเร็จที่พวกเขาช่วยกันทำมา งานครั้งนี้เป็นงานของคนคนเดียวก็จริง แต่ถ้าไม่ได้ทีมงาน อิสริยะเองก็คงมาถึงจุดนี้ได้
“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ” เขาไหว้ขอบคุณทีมงามทุกคน และทุกคนก็กำลังอยู่ในช่วงฉลองความสำเร็จ มีทีมงานมากมายที่เดินมาตบบ่าเพื่อแสดงความยินดี
ไม่นานหลังจากที่เขาเดินทางออกมาจากสถานที่จัดคอนเสิร์ต ร่างกายที่เหนื่อยล้าก็เผลอหลับไป แต่ก่อนที่เขาจะหลับเขาเองก็กำลังคิดว่า เขาก็ทำงานแบบนี้มานานมากแล้ว มันถึงเวลาหรือยัง? เขาจะขอมีคนที่มาคอยดูแลได้ไหม? เขาไม่อยากเดินคนเดียวแบบนี้ ขอแค่ใครซักคน ถึงแม้จะมีแฟนคลับที่คอยส่งกำลังใจให้อยู่ทุกที่ แต่เขาเองก็อยากได้คู่ชีวิตซักที มันก็ถึงเวลาแล้วรึป่าว อายุเขาก็มากขึ้นเรื่อยๆทุกวัน แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวเพราะภาระทุกวันนี้มันมากมายเหลือเกิน จะให้เขามาคอยเอาใจแฟนทั้งๆที่งานเยอะแบบนี้มันก็ยากอยู่เหมือนกัน เครียด..จนเผลอหลับไป..
เราแต่งแย่อะ 55555
ไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ ไม่ใช่คนที่ใช้
ภาษานิยายสวยๆเหมือนเรื่องอื่น
ขอโทษด้วยนะคะ ._.
ความคิดเห็น