คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8
“ เอาล่ะ น้องทุกๆคน วันนี้เราจะเริ่มทำกิจกรรมแล้วนะจ๊ะ “
“ คร๊าบบบ/ค่าาาาาา “
“ และพี่ก็จะขอแนะนำคนๆหนึ่งให้รู้จักนะ “ พนักงานพูดจบก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
“ สวัสดีครับ ผม เรียว อายุ 20 ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^^ “ คนที่ชื่อเรียว ทักทายจบ นักเรียนทุกคนก็ต่างพากันซุบซิบนินทา ตามประสาเห็นคนหล่อ >0<
“ ...... “ คนเมื่อวานนี้นี่นา.....เขาแก่กว่าผมหรอเนี่ย = =;; สึนะคิด
“ งั้นพี่ขอให้น้องๆรวมกลุ่มขอนตัวแล้วไปหาพี่ประจำกลุ่มด้วยนะ พี่ให้เวลา 5 นาทีในการรวมกลุ่ม...เริ่มได้! “ พนักงานพูดจบนักเรียนก็ต่างแยกย้ายกันหากลุ่ม
++น้ำตกแห่งหนึ่ง++ (ขอข้ามไปถึงตอนทำกิจกรรมโลดด!)
“ สวัสดีครับ พี่คุมกลุ่มนี้ เรียกพี่เรียว ก็ได้นะ ^^ “
“ ค่าาาาาา/คร๊าบบบบ “ นักเรียนขานตอบ ยกเว้นฮิบาริเพราะตอนนี้พี่ท่านอารมณ์เสียสุดขีด สาเหตุมาจากคนที่ยิ้มหน้าระรื่น+แจกยิ้มไปทั่ว เหมือนไอ้บ้าตัวไหนสักตัวที่อยู่ในโรงเรียนนามิโมริ แถมยังชอบมาเกาะแกะกับเจ้าสัตว์กินพืชของเขาด้วย!!
“ และกิจกรรมในสถานที่นี้คือ การกระโดดตึก “ พอเรียวพูดจบทุกคนก็ฮือฮากันใหญ่เพราะ เขาบอกว่ากระโดดตึกแล้วไหงไม่เห็นเลยสักตึก เห็นก็แต่น้ำตกที่โคตรสูง! คงประมาณสัก 1000 เมตรได้(เวอร์) = =;;;
“ ^^ ไม่ต้องสงสัยไปหรอกครับ เราจะกระโดดน้ำตกกันครับ “ เรียวชี้แจงให้ฟัง
“ ไม่สูงไปหน่อยหรอค่ะ “ นักเรียนหญิงคนหนึ่งถามขึ้น
“ เรามีสปริงช่วยครับ ไม่ต้องกลัวไป “ เรียวพูดจบก็ทำให้หลายๆคนโล่งอก แต่บางส่วนก็ยังกลัวอยู่ดี
“ สึนะคุง กลัวไหมครับ “ เรียวเดินเข้าไปถามสึนะที่ยืนนิ่งอยู่คนเดียวมนกลุ่ม
“ เอ่อ..กลัวสิครับ ก็สูงสะขนาดนั้น “ สึนะตอบแล้วทำท่าสยดสยอง
“ ฮ่าๆ งั้นหรอครับ ให้ผมช่วยไหมล่ะ “
“ ช่วยยังไงครับ - -? “ สึนะถามอย่างสงสัย
“ ให้ผมกระโดดไปเป็นเพื่อนไหมล่ะ “ อ๊อออ ยังงี้นี้เอง ทูน่าเข้าใจแล้วววว
“ ก็ดีเหมือนกัน “ สึนะเริ่มพูดห้วนๆเพราะไรท์ขี้เกียจเขียนสุภาพล่ะ =_=
“ คร๊าบบบบ ผมดีใจจังเลย ที่สึนะคุงให้ผมช่วย “ เรียวดึงสึนะเข้ามากอดท่ามกลางสายตาประชาชีและฮิบาริ
“ ....... “ กรี๊ดดดดดดดด ทูน่าจะเป็นลม มีผู้ชายมากอดแบบนี้....ไม่น่าดีใจเลยสักนิด แถมยังกอดกันในที่สาธารณะด้วย ทูน่าได้อายไปเป็นชาติแน่ TToTT
ตุบ โครม!!!
“ กรี๊ดดดดด/ว้ายยยยย/อ๊ายยยยย/เหวอออออ “ เอามาให้ครบ!!
“ แกตายสะเถอะ!!! “ ฮิบาริซัดท่อนฟางใส่เรียวเข้าอย่างจัง จนเรียวกระเด็นไปชนต้นไม้ ส่วนนักเรียนคนอื่นๆที่เห็นก็ต่างพากันวิ่งหลบออกไปจากบริเวณที่มีคุณฮิบาริอยู่เพราะกลัวโดนลูกหลง ส่วนสึนะกำลังช็อกค้างอยู่เพราะตอนที่ฮิบาริฟาดไปที่เรียวมันเฉียดโดนสึนะไปแค่เซนเดียวเท่านั้น
“ TT^TT “ เกือบตายแล้วววว เมื่อสึนะรู้สึกตัว เรี่ยวแรงขาก็ไม่มีอีกต่อไป สึนะจึงได้ล้มลงไปกับพื้น
“ เจ้าสัตว์กินพืช/สึนะคุง เป็นยังไงบ้าง “ เมื่อฮิบาริและเรียวเห็นสึนะล้มลงจึงรีบวิ่งเข้าไปหา
“ สะ สะ สบายดีครับ “ สึนะตอบด้วยท่าทางกลัวๆ ก็ดูพี่ท่าน ท่านสองสิ จะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันทำไม หน้ามันจะติดกันอยู่แล้ววว การ์ตูนปกติพระเอกก็จะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆนางเอก และเสมือนว่าเรามีกันแค่ 2 คน แต่นี้มันไม่ช่ายยยย มันไม่ใช่ความฝันที่คิดไว้ของฉันนนนน คนที่เลื่อนหน้าเข้ามามันตัวผู้แถมยังเป็นถึงสองตัว ไรท์มันจะให้ฉันเล่น 3P ใช่ไหมมมมมมมม TTOTT
“ แกถอยไปดิ “ ระหว่างที่สึนะกำลังคิดเพลินๆ(?)อยู่ เหล่าสองตัว เอ๊ย! สองหนุ่มก็ดันกันไปกันมา
“ คุณนั้นแหละถอยไป “
“ แก “
“ คุณ “
“ แกๆๆๆๆ “
“ คุณๆๆๆๆ “
“ กร๊ากกกกกกกกกกกกก “ สึนะได้หมดความอดทนกับการฟังผู้ชายสองตัวทะเลาะกันต่อหน้าต่อตา แบบประชิดสุดๆ ห่างกับหน้าตัวเองไม่ถึง 10 เซนติเมตร!!
“ เฮ้ย!!? “ ฮิบาริและเรียวอุทานอย่างตกใจ
“ พอ-ได้-แล้ว-ผม-รำ-คาญ!!! “ สึนะเข้าโหมดดาร์กทันทีเมื่อเห็นท่าทีที่ตกใจของฮิบาริและเรียว สึนะเลยกะจะแกล้งทำเป็นโกรธ ให้สองคนนั้นกลัวตนดูบ้าง
“ คุณกล้าพูดแบบนี้กับผมหรอ “
“ ไม่น่าเชื่อ คุณนี้กล้าจังเลยครับ “
“ -[ ]-!!!! “ ซวยแล้วววว พี่ท่านทั้งสองไม่กลัวเลยสักนิด ทูน่าจะไม่รอดก็คราวนี้ใช่ไหม!?
“ ผมจะขย้ำคุณ สาเหตุคือการขึ้นเสียงกับผม! “ ฮิบาริหยิบท่อนฟางของตนออกมาอีกครั้ง
“ ผมว่าเลิกเล่นได้แล้วดีกว่า มาเริ่มทำกิจกรรมเถอะครับ ^^ “ เรียวไม่ได้โกรธอะไร เพราะ....
เป็นปริศนา(โดนรุมกระทืบ)
“ ใช่ครับ อย่างที่พี่เรียวพูดเลยครับ “ สึนะพยักหน้าอย่างเร็ว
“ พี่เรียว? “ ฮิบาริทวนคำที่สึนะพูดชื่อของศัตรูหัวใจของตน
“ พี่เรียว - -?? “ สึนะเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย เพราะหลังที่ตนพูดจบคุณฮิบาริก็พูดชื่อ พี่เรียว ขึ้นมา
“ เจ้าสัตว์กินพืชเรียกมันว่าพี่งั้นหรอ “
“ ครับ ทำไมหรอ “ สึนะเอียงคอเยอะขึ้นเรื่อยๆด้วยความสงสัย ที่ไหลเข้ามาในสมอง และภายในสมองของทูน่าตอนนี้ กำลังประมวลผลสถานการณ์ ที่เกิดขึ้นของฮิบาริ ได้ดังนี้
1.คุณฮิบาริหึงพี่เรียว ที่ผมไปเรียกอย่างสนิทสนม(-0- เข้าใจผิดแล้ว)
2.คุณฮิบาริจะขย้ำผม ถ้าผมยังไม่เปลี่ยนวิธีเรียก!?
3.ผมจะยอมเปลี่ยนวิธีเรียก เพื่อความรักของคุณฮิบาริกับคุณเรียวนะคร๊าบบบ
4.ถึงแม้ผมจะเจ็บเจียนตายก็ตาม ผมก็จะยอมมม T3T (เข้าใจผิดไปเต็มๆเลย - -;;)
“ ผมรู้แล้วล่ะครับ “ สึนะพูดต่อเมื่อได้รับคำตอบจากสมอง
“ ห๊ะ!? “ รู้อะไร หรือจะรู้ว่า...ผมชอบคุณอยู่งั้นหรอ >< (นี้ก็อีกคน - -)
“ สึนะคุงงง ไปเข้าแถวได้แล้วครับ จะเริ่มทำกิจกรรมแล้ว “ เรียวรู้สึกหมั่นไส้เล็กน้อยที่เห็นทั้งสองคนสวีทกันโดยไม่ดูสถานที่กันเลยสักนิด (นายก็เหมือนกันแหละ+นี้ก็เข้าใจผิดอีกคน)
“ ....... “ นี้มันรักสามเศร้าใช่ไหม ทุกคนที่อยู่ที่นี้คิด ยกเว้นผู้ที่ถูกกล่าวหา
(พวกนี้มัน...เข้าใจถูกแล้ววว >0<)
“ ชิ! “ ขัดจริงๆ ผมจะถูกเจ้าสัตว์กินพืช มันสารภาพรักแล้วแท้ๆ เรื่องมันจะได้จบสักที
(ไรท์ไม่ยอมมมม -*-)
“ ง่าาาาา “ ยังไม่ได้บอกคุณฮิบาริเลยว่าจะไม่เรียกชื่อคุณเรียวอย่างสนิทสนมแล้ว และกะจะอวยพรให้คุณฮิบาริสมหวังกับคุณเรียวแท้ๆ -3-
“ งั้นผม จะให้เกียรติคุณฮิบาริเป็นคนเปิดงานเลยล่ะกัน - -^^^ “ เรียวรู้สึกไม่พอใจที่ตนดูเหมือนคน สอ ใส่ เกือก เรียวจึงแก้แค้นโดยให้ฮิบาริมาเป็นคนที่จะเล่นด่านนี้เป็นคนแรก
“ ผมจะช่วยสงเคราะห์เปิดงานให้ล่ะกัน “ (ภาษามั่วได้ใจจริงๆ) ฮิบาริเดินฝ่านักเรียนนามิโมริเข้าไปหาเรียว
“ -*- ผมว่าคุณไม่ต้องใช้เครื่องสปริงก็คงจะรอดอยู่แล้วเนอะ “ เรียวเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ
“ หึ! ได้ “ พอฮิบาริพูดจบก็กระโดดลงไปทันที แต่....
“ เจ้าสัตว์กินพืช คุณต้องไปด้วย “ ก่อนจะกระโดดลงไปฮิบาริได้ดึงตัวสึนะที่ยังไม่ทันตั้งตัวเข้ามากอดแล้วกระโดดลงไปทันที
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก “ สึนะร้องเสียงดังลั่น
“ เงียบหน่อย หูผมจะแตกอยู่แล้ว “ ฮิบาริเอามืออีกข้างมาปิดปากสึนะ
“ อื้ออออออ “ แงๆๆๆ ทูน่าจะฟ้อง จะฟ้อง ฟ้องๆๆ ข้อหา ลักพาตัวคนอื่นให้มาตาย!! กร๊ากกกกก สูงจังเลยยยยย TTOTT จากทูน่าตัวเป็นๆและเนื้อยังแน่นๆ ตอนนี้กลายเป็นทูน่าบดละเอียดแล้วววว แงๆ อยากจะหายตัวได้เหมือนตั๊กแตนใบไม้(?) อยากจะกัดหูคุณฮิบาริให้ขาดสะตรง.....นี้ กัดหู คิๆ คุณฮิบาริเสร็จผมแน่
อ้ำ!
“ โอ๊ยยยยยย “
“ ง่ำๆๆ “
“ โอ๊ยยยยย อย่ามากัดหูผมได้ไหมม “
“ ง่ำๆ “ ไม่ยอมมมม ทูน่าไม่ฟัง ทูน่าจะกัด!! (จากทูน่าจะกลายเป็นหมาล่ะ - -)
“ หยุดกัดได้แล้ววว ผมเจ็บ!! “
“ อ๊ายยย เจ็บๆ “ ฮิบาริดึงผม เน้น ดึงผมของสึนะให้ออกจากหูของตน แล้วปกติเวลามีคนมาดึงผมมันจะเจ็บมากว่าปกติเพราะมันดึงมาทั้งหัวเลยนะสิ!! ผมมาหนังหัวก็ตาม ส่วนอื่นๆก็ตามมาเรื่อยๆ เป็นวัฐจักรของร่างกายมนุษย์ยังไงล่ะ แต่วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลกับคนส่วนหนึ่งคือ....หัวล้านและผมปลอม!! (เกี่ยวไหมเนี่ย:คนอ่าน/เผลอเขียนเพลินอ่ะ -3-:ไรท์)
“ คุณเอาปากออกจากหูผมได้แล้ว หูผมจะขาดแล้วเนี่ยยย “ ฮิบาริเริ่มรู้สึกถึงลางร้ายเข้ามาเรื่อยๆ
“ ง่ำๆๆ “ ไม่เอา~ ถึงจะเจ็บผม แต่ทูน่าทนด้ายยย -^-
“ เจ้าสัตว์กินพืช คุณหยุดเล่นได้แล้ว เราจะลงถึงแม่น้ำแล้ว! “ ฮิบาริพูดอย่างโมโห
“ -^-........-[]-!!!! “ สึนะปล่อยปากจากหูของฮิบาริแล้วก้มลงไปดูข้างล่างแทน และก็ได้เห็นแม่น้ำอย่างที่พูดจริง แต่มันมิได้มีแค่น้านนนนน!!
“ คุณฮิบาริ เสกให้ฮิเบิร์ดตัวใหญ่ขึ้นไม่ได้หรอครับ “ สึนะพูด
“ ลองถามมันดูสิ “
“ ฮิเบิร์ดขยายตัวให้ใหญ่ขึ้นได้ไหม *0* “ สึนะเลยหันไปถามฮิเบิร์ดที่บินอยู่ข้างๆฮิบาริ
“ จิ๊บๆ จิ๊บ จิ๊บๆๆ “
“ ........... “ ทูน่าฟังภาษานกไม่ออก เพราะทูน่าเป็นสัตว์ทะเล ฟังสัตว์ปีกไม่รู้เรื่อง T3T
“ มันบอกว่า นี้มันฟิค ก็ต้องขยายได้สิ ถ้าไรท์มันเขียนให้ขยาย มันพูดแบบนี้แหละ “ ฮิบาริแปลให้สึนะฟัง
“ อ๊อออ! ยังงี้นี้เอง ฉันนี้โง่จริงๆ ^^\ “ มันใช่เรื่องนี้สะที่ไหนเล่า!! แล้วคุณฮิบาริฟังภาษานกออกด้วยเหรอะ!!! (นี้ก็ไม่ใช่ -0-)
“ แล้วตกลง ฮิเบิร์ดขยายตัวใหญ่ได้ไหม “ สึนะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ ถามไรท์มันดูดิ “ (กรี๊ดดดด อย่ามาปัดความรับผิดชอบมาให้ช้านน)
“ แต่คงไม่ต้องถามแล้วล่ะ....เพราะมันไม่ทันสะแล้ว “ ฮิบาริพูดต่อ เมื่อเห็นระยะทางที่จะตกถึงแม่น้ำ
“ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก “ สึนะร้องเสียงดังลั่นอีกครั้ง เมื่อตนและคุณฮิบาริกำลังจะตกใส่ปากจระเข้!!! มันมาไงแว๊
“ จับแน่นๆล่ะ จะกระโดดแล้ว “ ฮิบาริบอก
“ คร๊าบบบบ “ แล้วสึนะก็กอดฮิบาริแน่น (เขาบอกจับไม่ใช่หรอ? ทูน่าแอ๊บนะเนี่ย คิๆ)
ผ่านไป 30 นาที
“ .................. “
“ ........................... “
“ ......................................... “ (มุขนี้อีกแล้ว = =) ตอนนี้สึนะและฮิบาริได้กลับขึ้นมาจากน้ำตกแล้ว และกิจกรรมของด่านนี้ ก็ผ่านไปด้วย(ไม่)ดี มีผู้บาดเจ็บนิดเดียว(แต่มีผู้เฉียดตายมากกว่า)
“ คุณฮิบาริครับ “ สึนะหันไปถามฮิบาริที่นั่งอยู่ข้างๆตน
“ อะไร เจ้าสัตว์กินพืช “ จะสารภาพรักกับผมใช่ไหม *_*
“ คุณฮิบาริ.......ตัวเหม็นจังเลย ไม่ได้อาบน้ำหรอครับ “
“ ....อืม เมื่อคืนดูการ์ตูนพริตตี้เคียวเพลินไปหน่อย เลยไม่ได้อาบน้ำ แถมยังต้องมาคอยคุ้มครอง(?)คุณด้วย “
“ คุ้มครองผม? “ ที่กอดเมื่อคืนงั้นหรอ >< ว่าแต่...ผมก็นอนกับคุณฮิบาริที่ยังไม่ได้อาบน้ำสินะ =*=
“ อืม.... “ ไม่มีอะไรจะคุยกับเจ้าสัตว์กินพืชเลยแหะ
“ ................. “
“ ....................... “
“ .................................... “
“ ................................................ “
“ คุณฮิบาริ วันหลังผมขอดูพริตตี้เคียวด้วยนะครับ “
“ ...อืม “
ฮ่าๆ จบไปอีกตอนจ๊า ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเขียนยาวสุดเลยนะเนี่ย ^3^ และก็ขออภัยนะเออ
ที่มาลงสะมืดค่ำเลย เพราะมัวแต่ไปแต่งเรื่องใหม่นะ จะลองเข้าไปอ่านดูก็ได้
ไม่ใช่ yaoi นะ แต่ก็มีแอบ yaoi อยู่นิดหนึ่ง
ลงไปแค่ 1 ตอนเอง =3=
ความคิดเห็น