คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
++สึนะ++
“ TTOTT “ แงๆๆๆ เศร้าจายยย! ทำไมไรท์ถึงทำกับฉันได้ ทำไมๆ ทำไมถึงกับฉันได้~
“ เจ้าสัตว์กินพืช “
“ คร๊าบบบ “ พระเจ้าช่างใจร้าย ทำม๊ายยย ทำไม คุณฮิบาริถึงมาอยู่ที่นี้ได้(เพราะไรท์อยากให้มา =w=) ไม่ใช่เพียงแค่นั้น! ทำไมคุณฮิบาริถึงมาอยู่กลุ่มเดียวกับทูน่าได้อีก นี้คงเป็นแผนการของที่นี้กับไรท์มันร่วมมือกันมาใช่ไหม!! TT^TT
“ ทำหน้าอะไรของคุณ “
“ ทำหน้าเศร้าใจงายยย ตาบอดหรอ “ Y^Y
“ คุณว่าผมงั้นเหรอะ!! “ กร๊ากกกก ทูน่าขออภัย ทูน่าแค่เผลอไปหน่อย
“ ปะ ปะ ป่าวครับ “ คนอะไรน่ากลัวได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ
“ แล้วก็หลับได้แล้ว ผมง่วง “
“ คะ คะ ครับ “ ก็หลับไปสิครับ ใครห้าม แต่....ทำไมผมต้องมานอนเตียงเดียวกับคุณฮิบาริด้วยล่ะคร๊าบบบบบ แถมยังกอดผมสะแน่นเลย กลัวผมจะหนีหรืองายยย! ผมไม่กล้าหร๊อกกก
ย้อนไปเมื่อ 4 ชั่วโมงก่อน
“ วันนี้เราไม่มีกิจกรรมอะไรมาก แค่ให้จัดกลุ่มกันก่อน โดยการวิ่งหาคู่นะ “ พอพนักงานพูดจบทุกคนก็ฮือฮากันใหญ่เพราะเขาบอกเป็นกลุ่ม แล้วทำไมต้องวิ่งหาคู่ล่ะ???
“ ทำหน้าแบบนั้นคงไม่เข้าใจสินะ งั้นพี่จะขออธิบายให้ฟังเลยล่ะกัน ห้องนอนที่เราจะพักกันมันนอนกันได้แค่ห้องล่ะ 2 คนเท่านั้น พี่เลยกะจะให้น้องๆจับคู่กัน ส่วนกลุ่มที่เราจะอยู่นั้น พอจับคู่กันได้แล้วก็จะส่งตัวแทนคู่มาจับเบอร์สลากกลุ่ม ที่เราจะได้อยู่ เข้าใจหรือยังจ๊ะ ^^ “
“ เข้าใจแล้วคร๊าบบบ/ค่าาาาาาา “ นักเรียนทุกคนตอบรับ
“ งั้นพี่ขอเริ่มการจับคู่เลยละกัน “
ฟึ่บ!!
“ ว้ายยย อะไรกันเนี่ย “
“ ไฟดับหรอ? “
“ มองไม่เห็นอะไรเลยอ่ะ “ และบลาๆ
“ อ๊ะ! พี่ลืมบอกไปอย่างหนึ่งนะ ในการจับคู่พี่จะปิดไฟแล้วให้น้องๆเลือกสุ่มคู่กันเอาเอง จุดประสงค์ก็คือเพิ่มความสัมพันธ์กับคนที่เจอกันครั้งแรกนะจ๊ะ งั้นก็เริ่มเลยจ๊าาาาาาา พี่ให้เวลา 3 นาทีนะ “ พอพนักงานพูดจบนักเรียนนามิโมริก็ต่างวิ่งหาคู่กันอย่างชุลมุน วุ่นวาย ระเนระนาด(เขียนถูกป่าวหว่า) ชนกันไปชนกันมา
“ ........ “ ฉันจะจับคู่กับใครดีเนี่ยยยย ไม่มีใครเอาทูน่าแน่ๆเลย Y^Y ลองหาเคียวโกะจังดูดีกว่า แล้วสึนะก็เดินไปท่ามกลางความมืดอันชุลมุน
แปะ! (เสียงจับมือนะเออ = =;;;)
“ -[ ]-!!!! “ ใครจับมือทูน่าง่ะ หรือว่า....จะมีคนยอมเป็นคู่ของฉันแล้วววววว ปลื้มใจจริงๆ มือมันสากๆแหะ เป็นผู้ชายแน่เลย....เหอๆ คิดอะไรเนี่ย คงไม่มีผู้หญิงคนไหนมาคู่ด้วยหรอก T3T
ฟึ่บ!
“ ครบ 3 นาทีแล้วนะจ๊ะ “ ไฟได้เปิดขึ้นแล้ว นักเรียนทุกคนก็ต่างมีอารมณ์ที่หลากหลายเพราะได้เห็นหน้าคู่ของตน ทั้งดีใจ เสียใจ ไม่ชอบ ชอบและกลัว(?)
“ พอใจกับคู่ที่ได้ไหมเอ่ย ^^?? “ พนักงานถามยิ้มๆ
“ ค่าาาาาา/คร๊าบบบบบบ “
“ ไม่ค่าาาาา/ไม่คร๊าบบบบบ “ นักเรียนทุกคนตอบตามความพอใจ(?)ของตน
“ ....... “ แล้วคู่เราเป็นใครน๊า~ ขอดูหน้าหน่อยเถอะ ^^ สึนะคิดได้ดังนั้นก็หันไปดูคู่ของตน
“ ^^…….-[ ]-!!!!! “ อั๊ยยะ!? ทูน่าคงยังปรับสภาพตาให้อยู่ในที่สว่างไม่ค่อยได้สินะ ถึงได้เห็นคุณฮิบาริมาจับมือแบบนี้ = =;;; สึนะเลยหันไปทางอื่นแล้วลองขยี้ตาตัวเองแล้วหันกลับมาดูอีกครั้ง
“ TT[]TT...ชิเมโจได๋ “ สึนะหันกลับมาอีกครั้งก็ได้เจอคุณฮิบาริจับมือของตนอยู่และสึนะก็ตกใจจนพูดอะไรก็ไม่รู้ออกมาด้วย
“ ชิเมโจได๋??? “ ฮิบาริถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นท่าทีแปลกๆและคำพูดของเจ้าสัตว์กินพืช
“ ชิ..เม..โจ..ได๋ “ TT^TT คุณฮิบาริตัวจริงเลยนี่นา แงๆๆ สึนะนั่งลงไปกองกับพื้นแล้วทำหน้าเศร้าๆ ที่ได้เจอคู่แค้นคู่กรรม(?)
“ เจ้าสัตว์กินพืชเป็นอะไร “ ฮิบารินั่งลงยองๆแล้วถามสึนะด้วยความเป็นห่วง(หรอ)
“ คุณฮิบาริมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงครับ “ สึนะถามเสียงสลด
“ ผมเป็นนักเรียนโรงเรียนนามิโมริ ผมก็ต้องมาสิ “ ไม่เชื่ออออ ก็การเข้าค่ายนี้มันแค่ห้องของผมนิ!! แล้วพี่ท่านจะมาได้ไง....แต่ก็ไม่กล้าพูดง่ะ กลัวโดนขย้ำ
“ อ่าา ครับ...คุณฮิบาริไม่ต้องคู่ผมก็ได้นะครับ ผมกรนดังมากเลย เดี๊ยวมันรบกวนนะครับ “ สึนะพูดแหล+โกหก+อ้อน(?)ฮิบาริ
“ ไม่เป็นไร ผมนอนได้ “ กร๊ากกก ทำไมคุณฮิบาริ ไม่ปฏิเสธ พี่ท่านชอบอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ แล้วถ้าตอนดึกๆพี่ท่านเขาเกิดมีอารมณ์เปลี่ยนแปลงอย่างรีบอร์นขึ้นมา ทูน่าจะทำยังงายยยย ทูน่าระทมเลยนะเออ ทูน่ารับไม่ไหว (อย่าคิดลึกนะ แต่ไรท์คิดไปแล้ว O.,ob)
“ คุณฮิบาริจะแก้แค้นผมหรอครับ Y^Y “ สึนะพูดจบมันก็ทำให้ฮิบาริแสยะยิ้มโหดทันที
“ ผมลืมไปเลยนะเนี่ย...แต่ก็ขอบใจที่ช่วยเตือน “ หึๆ ผมไม่ได้ลืมหรอก
“ -[ ]- กะ กะ กะ “ สึนะพูดติดอ่างทันที ทูน่าผิดไปแล้วววว ไม่น่าพูดออกไปเลย กระซิกๆ สึนะนึกเสียใจกับสิ่งที่ตนพูดออกไป
“ เจ้าสัตว์กินพืชไปจับเบอร์กลุ่มด้วย...เดี๊ยวผมจะนั่ง(นอน)รออยู่ตรงนั้น “ ฮิบาริชี้ไปที่เก้าอี้ตัวยาววววว ที่ว่างอยู่เพราะมันมีป้ายชื่อฮิบาริติดอยู่นะสิเลยไม่มีคนกล้านั่ง O_o แล้วพี่ท่านเอาเก้าอี้ยาวจากที่บ้านมาเองเลยเหรอะ!!!
“ งั้น...ผมไปก่อนนะครับ “ สึนะรีบเอามือออกจากมือของฮิบาริ แล้วรีบวิ่งไปที่เขาจับเบอร์กลุ่มกัน ส่วนฮิบาริที่เห็นท่าทางกลัวๆและตกใจของสึนะ ก็ทำให้ฮิบาริยิ้มออกมาๆนิด แต่.....
แชะ!
“ -*-++++ “ แว๊ก~ ท่านฮิหันมาทำม๊ายยย ไรท์อุตสาห์แอบถ่ายอยู่ซอกถังขยะเชียวนะ
“ ตาย!! “ กรี๊ดดดดดด ไรท์หนีก่อนแล้ววววว
++ฮิบาริ++
“ เอารูปผมมาาาาาา “ ตอนนี้ผมกำลังวิ่งตามไรท์ปัญญาอ่อนอยู่ ชิ! มาถ่ายรูปผมได้ยังไง รูปผมนะหายากนะ แล้วยังเป็นตอนที่ผมยิ้มอีก บังอาจ!! ถ้าจับได้นะ จะให้ไรท์มันปั่นเนื้อเรื่องออกมาให้หลายๆตอนเลย ดีไหมครับคนอ่านที่น่ารัก น่ากอดของผมทุกคน
“ ถ้าผมจับคุณได้นะ ผมจะขย้ำและเขียนเรื่องให้ผมออกเยอะๆด้วย -*- “ ผมพูดขู่ไรท์มันไปและยังเพิ่มความเร็วในการวิ่งด้วย แต่ทำไม ไรท์มันวิ่งเร็วจริงแหะ หรือชาติก่อนไรท์มันจะเป็นม้า(ทำไมต้องเป็นม้า ToT/ความคิดผม :P)
“ แงๆ ซวยเลยยยย T^T “
ปึง โครม ตุบ!!!
“ กรี๊ดดดดดดดด....แอ๊ก! “
“ -___- “ สมน้ำหน้า เวรกรรมตามทันแล้วล่ะสิ วิ่งก็ไม่ระวัง ดันไปสดุดเปลือกกล้วย แล้วลื่นไปชนตู้น้ำอัดลม ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ๆไรท์มันว่า รูปของผมยังมีสภาพดีอยู่หรือป่าว (เหอๆนึกว่าเป็นห่วง)
“ ยังสภาพดีอยู่ รูปผมยิ้มนะล้ำค่ามากเลยนะ ขอบอก “ ผมหยิบรูปขึ้นมาแล้วเก็บใส่กระเป๋า และจะเดินออกไป แต่....ผมสงสารไรท์มัน เลยพูดปลอบใจให้
“ ไรท์ปัญญาอ่อน อย่าลืมปั่นงานออกมาเร็วๆหน่อยล่ะ ผมอยากสวีทกับทูน่า “
“ ........ “ นี้แก สงสารฉันใช่ไหมมม แล้วประโยคไหนที่บอกว่า ปลอบใจ ห๊า!! -*-
“ ไม่ตอบ....ตายแล้วมั้ง “ ยังไม่ตายยยยย แค่พูดไม่ได้ย่ะ มันเจ็บปากโว้ยยย(อารมณ์เดือดแล้ว)
“ งั้นคนอ่านที่น่ารักของผมทุกคน ช่วยไว้อาลัยไรท์มัน 1 นาทีหน่อยเถอะ แล้วพอมันเกิดใหม่ก็สั่งให้มันปั่นงานเร็วๆเลยนะครับ ^^ “ กร๊ากกกกกกกกกกกกก ฉันจะให้แกออกน้อยๆๆ Y^Y
++สึนะ++
“ ....... “ คุณฮิบาริไปไหน ไหนบอกว่าจะรออยู่ตรงเก้าอี้ยาวไง นี้มันก็ผ่านมาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้วนะ ทูน่าหิววววว ทูน่าร้อนนนน ทูน่าอยากเข้าห้องน้ำาาาาาา แต่ไปไม่ด้ายยย เดี๊ยวพี่ท่านมาแล้วไม่เจอ พี่ท่านก็ขย้ำนะสิ TTOTT
“ นายมาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอ “
“ เอ่อ...รอเพื่อนอยู่ครับ “ ใครแว๊ แล้วมาตอนไหนเนี่ย คงไม่ใช่ผีหรอกนะ
“ งั้นหรอครับ คุณชื่ออะไรหรอ “
“ ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับ “ ถามชื่อแบบนี้จะมาจีบใช่ไหม >0<
“ ครับ ส่วนผมโมริ โคโกโร่ครับ “
“ นักสืบคนดังคนนั้นหรอครับ “ อ๊ายยย ไม่น่าเชื่อผมเจอนักสืบด้วยแหละ แต่หน้าตามันหล่อและดูหน้าเด็กเกินไปหรือป่าว - -??
“ ป่าวครับ ผมล้อเล่น “
“ -*- แล้วตกลง ชื่ออะไร “ สึนะเริ่มพูดห้วนๆแล้ว
“ ผม...เรียว ครับ ^^ “ คนชื่อเรียวตอบแล้วส่งยิ้มไปให้สึนะ
“ หรอออ “ แต่สึนะไม่สน เพราะมันไม่ใช่สเปกของสึนะ (อย่างสึนะต้องท่านฮิเท่านั้น ><)
“ เจ้าสัตว์กินพืช “
“ อ๊ะ! คุณฮิบาริ ไปไหนมาครับ ผมรอมาเป็นชาติเลยนะครับ “ สึนะวิ่งไปหาฮิบาริ
“ ไปทำธุระ...แล้วเจ้าสัตว์กินพืชตัวนั้นเป็นใคร “ ฮิบาริหันไปมองทางคนที่ชื่อเรียว
“ ผม เรียว ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก “
“ แต่ผมไม่อยากรู้จัก “ ฮิบาริพูดกวนๆ และแล้วฮิบาริกับเรียวก็เริ่มคุยกันทางสายตา
-คุณเป็นอะไรกับสึนะคุงหรอครับ- เรียว
-เจ้าสัตว์กินพืชนั้นเป็นของผม-ฮิบาริ
-หรอครับ แต่ผมไม่ยอมหรอก-เรียว
-แกเป็นใคร-ฮิบาริ (เริ่มหยาบแล้วเพ่)
-ผมก็ชื่อ เรียว ยังไงล่ะครับและผมก็เป็นว่าที่สามีของสึนะคุงด้วยนะครับ-เรียว
-อย่ามาโกหก!!-ฮิบาริ
-ไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ....แต่ผมคงต้องขอตัวก่อน-เรียว
แล้วเรียวก็เดินจากไปแต่ก่อนที่จะจากไปเรียวก็บอกลาสึนะ ท่ามกลางความโมโหของฮิบาริ
“ ....... “ คุณฮิบาริกับคุณเรียวเมื่อกี้จ้องตากันนานมาก....ฉันรู้สึกเสียดแทงหัวใจอย่างแร๊ง! แล้วทำไม....ต้องเสียดแทงล่ะ - -? ช่างเถอะ!! อย่าไปสนมันดีกว่า
จ๊อก จ๊อก
“ ................ “
“ ............................. “
“ ........................................... “
“ ....................................................... “
“ เจ้าสัตว์กินพืช เดี๊ยวผมเลี้ยงข้าวเอง...ป่านนี้ข้าวที่นี้คงหมดแล้ว “ ฮิบาริพูดขึ้นแล้วจับมือสึนะ และลากออกมาด้วยกันโดยไม่รอคำตอบจากสึนะเลย
“ TToTT “ ผมมันก็คนนะ มันก็ต้องมีหิวกันบ้าง แหะๆ
จบการย้อนค่า~
แหะๆ ลงช้าไปหน่อยเพราะป๊อปเนี่ย กำลังฝึกระบายสีที่ใช้ โปรแกรม photoshop อยู่นะ ขออภัยยจ๊า >0< เดี๊ยววันเสาร์-อาทิตย์ ถ้าว่างจะมานั่งปั่นฟิดต่อนะเออ
อ๊ะๆ แล้วก็ภาพท่านฮิยิ้มนะ ป๊อปเนี่ยอุตสาห์แอบถ่ายไว้สองใบแนะ คิๆ(-*- ตาย!!:ฮิบาริ)
นี้ไง ท่านฮิยิ้ม 555+ หาภาพท่านฮิยิ้มยากมากกก!!
ความคิดเห็น