คิดไม่ออกแต่ Yaoi แน่นอน {6927}

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2

" พอ...พอได้แล้วน่า มุคุโร่ ไม่ไหวแล้วนะมันเยอะเกิน "

" ไม่ได้! คุณต้องกินมันให้หมด "

" ก็มันไม่ไหวแล้วนิ ทำไมต้องมาบังคับกันด้วยล่ะ "

" ก็คุณตัวเล็กแค่นี่ ถ้าไม่กินให้เยอะแล้วจะไปสู้ใครได้ " ตอนนี้สึนะและมุคุโร่อยู่ที่ร้านอาหาร และมุคุโร่ก็คอยแต่จะตักอาหารให้กับร่างบางอย่างเดียว

" สู้ได้สิ! ฉันก็สู้ยังงี้มาตลอดนั้นแหละ " ร่างบางเถียงกลับ

" ครับ ครับ ผมไม่เถียงคุณแล้ว " มุคุโร่ยอมร่างบาง เพื่อไม่ให้เลยเถิดไปกว่านี่

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด..... (เสียงโทรศัพท์นะ)

" คุณรับสิทำไมไม่รับล่ะ " มุคุโร่สงสัยว่าทำไมร่างบางถึงไม่ยอมรับโทรศัพท์สักทีเห็นหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ทำหน้าตาแปลกๆ
 
" เอ่อ...รีบอร์นโทรมานะ " อึ๊ย สยองขนลุกขนพอง รีบอร์นโทรมาทีไรมีเรื่องแปลกๆทุกทีไม่อยากรับเลย

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด....

" ก็รับสิ เดี๊ยวก็โดนอัลโกบาเลโน่ด่าเอาหรอกครับ " มุคุโร่พูดกับร่างบางเพราะเห็นร่างบางไม่รับสักทีและมันก็โทรเข้ามาเรื่อยๆ  

" รับก็ได้ " เชอะ! อะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นใจกันบ้างเลย รู้ทั้งรู้ว่ารีบอร์นโทรมามีเรื่องทุกที

" ฮัลโหล...มีอะไรหรอรีบอร์นถึงได้โทรมา "

" ห๊ะ! อะไรนะ.........ก็ได้....อืมๆ แค่นี้ล่ะ " ตอนนี้หน้าสึนะเหมือนคนไปเจอผีมาจริงๆ

" ว่าไงบ้างครับ เขาให้คุณไปทำไรอีกล่ะ " อัลโกบาเลโน่โทรมาก็มีแต่เรื่อง

" รีบอร์นเขาเรียกให้ไปพบนะ เซ็งจริงๆ " ปกติมีแต่จะสั่งให้ทำงานแปลกๆ แต่คราวนี่นะสิแปลกกว่าเรียกให้ไปพบเลยงั้นหรอ ไม่ชอบมาพากลสะแล้ว

" ครับงั้นก็ไปกันเถอะ " มาแปลกจริงนะครับอัลโกบาเลโน่ คุฟุฟุ

ฐานทัพวองโกเล่.....

ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังเดินไปหารีบอร์น ทั้งที่ปกติไม่เคยเรียกมาแท้ๆ มันคงต้องเป็นเรื่องที่แปลกมากแน่ๆ พอมาถึงหน้าห้องสึนะก็เคาะประตูเพื่อเป็นสัญญาณว่าตนมาแล้ว

เคาะ เคาะ เคาะ (ทำเสียงเคาะประตูไม่เป็นเอาแบบนี้ไปละกัน)

" เข้ามา " เสียงข้างในตอบรับ มุคุโร่และสึนะจึงเปิดประตูเข้าไป

" มีอะไรหรอรีบอร์นถึงได้เรียกมาพบ " สึนะถาม เพราะอยากรู้ว่าเรียกมาพบแบบนี่ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

" ก็ไม่มีอะไรมาก " -อ้าว! แล้วเรียกมาทำแป๊ะ อะไรละคร้าบ- ทั้งสองคนคิดเหมือนกัน

" ก็เรียกให้มาทำงานนะสิ แต่งานนี้ต้องพบกับผู้ว่าจ้างด้วย " รีบอร์นตอบความสงสัยของทั้งสองคนให้ -อย่ามาอ่านความคิดคนอื่นสิเว้ย- ทั้งสองคนคิด

" แล้วไหนละผู้ว่างจ้าง " ก็เห็นๆอยู่ว่าในห้องมีกันแค่ 3 คน แล้วผู้ว่าจ้างมันอยู่ไหน

" เดี๊ยวมา ตอนนี่ผู้ว่าจ้างพึ่งกลับมาจากอังกฤษ " รีบอร์นตอบกลับพลางจิบกาแฟไปเรื่อยๆ

ผ่านไป 3 ชั่วโมง

" โว้ยยยยย ทำไมไม่มาอีกเนี่ย นี่มันนานเกินไปแล้วนะ " สึนะโวยวายลั่น อะไรก็ไม่รู้นี่มันก็ 3 ชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นมาสักที เบื่อๆ เซ็งๆ

โป๊ก!
 
" โอ๊ย~ "

รีบอร์นตบหัวสึนะไปทีหนึ่ง แต่มันก็นานจริงๆนั้นแหละ หรือจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นแต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก
 
เอี๊ยด!

" หือ!? เสียงรถนี่คงมาแล้วล่ะ " รีบอร์นพูด สึนะได้ยินดังนั้นก็อดดีใจไม่ได้เพราะในที่สุดจะได้ไม่ต้องมานั่งๆ เดินๆ นอนๆ ในห้องนี่สักที

เคาะ เคาะ แอ๊ด

เสียง 1 และ 2 - เคาะประตู
เสียง       3     -  เปิดประตู

พอประตูเปิดออกก็ได้พบกับ...กับ...ชายหนุ่มหรืออีกนัยๆว่าเด็กชาย ย้ำอีกครั้ง เด็กชาย!

" แฮกๆ ขอโทษที่มาช้า รถมันติด " เด็กชายปริศนาที่เป็นผู้ว่าจ้าง เขาจะมาทำอะไรกันแน่ โปรดติดตามชมตอนต่อไป

จบตอนที่ 2

 เอาไปแค่นี่ก่อนนะค่ะ กำลังคิดเรื่องต่ออยู่ เดี๊ยวจะเอารูปตัวละครมาลงให้

และขอบคุณที่แนะนำ จะฝึกแต่งให้มันยาวขึ้นค่ะ