คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1
ฐานทัพวองโกเล่....
" อย่าตามมาาาาาาาา " เสียงร้องของซาวาดะ สึนะโยชิ ปัจจุบันเป็นวองโกเล่รุ่นที่ 10
แต่ตอนนี้วองโกเล่รุ่นที่ 10 กำลังวิ่งหนีโรคุโด มุคุโร่ หรือผู้พิทักษ์สายหมอกของเขาเอง
" จะหนีไปไหนล่ะค๊าบบบ ซาวาดะ สึนะโยชิ มาให้ผมจับสะดีๆๆ " ร่างหนาวิ่งตามร่างบางที่เอาแต่หนี -เฮ้ออ อะไรกัน หนีอยุ่ได้ ถ้าจับได้ละก็...โดน! คุฟุฟุ- มุคุโร่คิด
ระหว่างที่สึนะโยชิกำลังวิ่งหนีมุคุโร่ ก็มีสายตาที่ชั่วร้าย! กำลังจ้องมา กุ๊ก..กุ๊ก..กู๊ (เอ๊ย! ไม่ใช่ละ) ชายหนุ่มลึกลับคนนั้นได้หยิบบางอย่างขึ้นมา และได้มองสิ่งที่หยิบขึ้นมาและคิดแผนการชั่วร้ายเอาไว้
" หึหึ สนุกกันได้อีกไม่นานหรอก " ชายหนุ่มลึกลับพูดเสร็จ ก็เดินจากออกไป
กลับมาดูทาง สึนะและมุคุโร่กัน
" คุฟุฟุ หนีไม่พ้นแล้วนะครับวองโกเล่ มาให้ผมลงโทษสะดีๆ " มุคุโร่บอกคนที่อยู่ในอ้อมกอดของตน
" เชอะ! ไอ้บ้า ไอ้หัวสับปะรด กลับไปปลูกสับปะรดที่บ้านนอกเล...อุ๊บ! " ร่างบางถูกร่างหนาประกบจูบโดยไม่ได้ตั้งตัว ร่างบางดิ้นไปมาทั้งตี ทั้งถีบ ก็ไม่ได้ผลในที่สุดร่างบางก็ต้องยอมร่างหนา พอผ่านไปสักพักร่างหนาก็ปล่อยร่างบาง
" แฮก...แฮก ไอ้..ไอ้บ้า บ้า บ้า ฮืออออ " พอร่างบางถูกปล่อยเป็นอิสระ ร่างบางก็ปล่อยโฮเลย
" ขอโทษครับ ขอโทษ " มุคุโร่เห็นร่างบางปล่อยโฮออกมาเลยรู้สึกผิดขึ้นมา -แต่ทำไงได้ละ ก็คุณอยากเริ่มก่อนเองนี่นา- มุคุโร่คิด พลางถอนหายใจ
" คุณนี่ขี้แงจังนะครับ " มุคุโร่ลูบหัวร่างบางไปมา แถมยังพูดทับถมใส่ร่างบางไปนิดๆด้วย
"เชอะ! นี่แนะเอาไปเลย " ร่างบางตีหัวของมุคุโร่หรือทรงผมที่ดูแปลกตาไม่เหมือนใครเพราะทรงผมนี่มันเลียนแบบผลไม้มาชัดๆ มันก็คือสับปะรดนั้นเอง
" โอ๊ย! คุณนี่ผมตามอารมณ์คุณไม่ทันเลย เดี๊ยวก็โกรธ เดี๊ยวก็ร้องไห้ เฮ้ออ ผมตามไม่ทันจริงๆ ถึงจะอยู่กับคุณมาเกือบ 10 ปีแล้วก็เถอะ " มุคุโร่ร่ายยาวเป็นสายน้ำ
"แล้วคุณจะหลบหน้าผมทำไม ผมไม่ไช่ผีสางนางไม้ที่ไหนนะครับ " มุคุโร่ถามร่างบางเพราะพึ่งนึกได้ว่าทำไมร่างบางถึงต้องคอยหลบหน้ากันทุกครั้งที่เจอ
" ก็...ก็..นาย......แอบไปมี...ชู้ " " ห๊ะ! " คำพูดที่ร่างบางพูดออกมาทำให้มุคุโร่ตกใจมาก และยังคิดว่า ตัวเองไปแอบมีชู้ด้วยหรอ เขายังไม่เคยนอกใจร่างบางเลยสักครั้ง
" หมายความว่ายังไงกัน ผมไม่เคยนอกใจคุณเลยสักครั้ง " มุคุโร่ถามร่างบาง
" ก็ฉันเห็นนี่ ว่านาย..จะ....จะ..จูบกับคุณเบียคุรัน นี่ " " ห๊ะ!! " มุคุโร่ได้ยินก็ตกใจเป็นรอบที่ 2 ของวัน
" คุณเข้าใจผิดหรือป่าว ผมไม่เคยจูบกันไอ้เผือกนั้นสักหน่อย " มุคุโร่รีบพูด
" แต่ฉันเห็นจริงๆนะ " สึนะคิดว่าเขาเห็นจริงๆนะ ยังจำได้อยู่เลยว่าทรงผมแบบนั้นมันมีอยู่แค่คนเดียว
" นี่คุณไม่เชื่อผมหรอผมเป็นคนรักของคุณนะ คุณเข้าใจผิดหรือป่าว " -อะไรกัน คุณไม่เชื่อผมหรือไง- มุคุโร่คิด
" ป่าวนะ แต่ฉันเห็นมันจริงๆๆ " สึนะรีบเถียงกลับ
" คุณเชื่อผมได้ไหม ว่าผมไม่ได้มีอะไรกับไอ้เผือกนั้น คุณก็รู้ว่าผมรักคุณ " มุคุโร่ถามร่างบาง
" ก็..ก็ได้ ฉันจะเชื่อแต่ถ้ามีครั้งหน้าละก็ ฉัน...จะ..ไม่ยอมให้นายกดแน่!! " " ห๊ะ! " และในที่สุดมุคุโร่ก็ได้ตกใจเป็นรอบที่ 3 ของวัน (หึหึ ฉันจะทำให้นายไม่ได้กดทูน่า...กรี๊ดดด/โดนสามง่ามไล่แทง)
จ๊อก~
" เอ๊ะ!? เสียงอะไร คุณรู้ไหม " มุคุโร่ถามพลางมองหาที่มาของเสียง
" คือ...ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ -////- " ตอนนี้ร่างบางหน้าแดงมาก ก็ทำไงได้ละมัวแต่คิดเรื่องมุคุโร่อย่างเดียวเลยยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่นา -มุคุโร่ผิดเต็มๆเลยต่างหาก- สึนะคิด
" o_O อุ๊บ! หุ..หุ..ฮ่าๆๆ อะไรกัน เสียงท้องร้องคุณเองหรอ ฮ่าๆๆ " (กรี๊ด มุคุโร่หัวเราะ ฟ้าผ่าแน่)
" ก็แล้วจะทำไมเล่า! -////-* " สึนะตะหวาดใส่มุคุโร่
" ป่ะ เดี๊ยวผมพาไปกินข้าว ผมก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน " มุคุโร่ชวนร่างบางที่ตอนนี้กำลังอารมณ์เสียปนอาย มองแล้วน่ารัก เห็นแล้วอยาก.....จริงๆ
" อะ...อืม " ร่างบางตอบแล้วเดินไปกับมุคุโร่
อีกฝากหนึ่งของเด็กสาวที่เจอกันตอนบทนำ (เกือบลืมไปแล้วนะนี่)
" ทำไงดี โทรไม่ติดเลย เฮ้อออ " เด็กสาวโทรไปแจ้งถึงเรื่องยาชนิดหนึ่งที่เธอทำผิดพลาดไป แต่ก็โทรหาผู้จ้างไม่ติด
" เอาล่ะที่นี่ ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมแล้ว " เด็กสาวปรงอนิจจังแล้ว แล้วขอภาวนาให้กับคนที่โชคร้ายรอดไปด้วยเถอะ สาธุ
จบตอนที่ 1
ถ้าสั้นไปก็ขอโทษด้วยนะค่ะ ช่วยเม้นกันด้วยนะค่ะ จะได้มีกำลังใจทำต่อไปค่ะ ^^
ความคิดเห็น