คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11
“ คุณฮิบาริครับ “
“ .... “
“ คุณฮิบาริคร๊าบบบ “
“ ...... “
“ TToTT “ จะไม่ตอบทูน่าหน่อยหรอ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันหมายความว่าไง....ทำไมทูน่าถึงเปลือยครึ่งตัวอ่ะ เสื้อทูน่าหายไปหนายยยย แล้วรอยแดงๆเหมือนยุงกัดนี้มันอาร๊ายยยย!!?
“ - -;;;; “ ฮิบาริหันไปมองสึนะที่ตอนนี้กำลังจะร้องไห้อยู่แล้ว....ผมไม่ตอบก็เพราะว่าผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ก็ผมเพลินไปหน่อย แต่ผมก็ยังยับยั้งกิเลสไว้ได้ ก็ตอนแรกคิดว่าจะจูบอย่างเดียว แต่พอได้ลิ้มลองริมฝีปากของเจ้าสัตว์กินพืช มันก็จี๊ดขึ้นสมองแบบ เซอร์ไอแซก นิวตัน ที่ดูเหมือนจะติดใจและรู้สึกน่าค้นคว้าเมื่อเจอกับแอปเปิ้ลที่หล่นลงมาจากต้นไม้ตามแรงโน้มถ่วงของโลก ส่วนผมก็รู้สึกคล้ายๆกัน พอจูบปุ๊บ ก็เหมือนมีแรงดึงดูดบอกให้ผมทำมากกว่าจูบ!! แต่ผมก็ยังไม่ได้เอาเวอร์จิ้นของเจ้าสัตว์กินพืชไปนะ ผมกลัวที่จะถูกเกลียด!
“ TT^TT “
“ ............. “
“ YoY “
“ = =;; “
หลายชั่วโมงผ่านไป
“ เฮ้!! พวกเธอเป็นนักเรียนโรงเรียนนามิโมริใช่ไหม “ มีเสียงดังมาจากด้านนอกถ้ำ ที่ตอนนี้ฝนหยุดตกไปได้สักพักแล้ว
“ ครับ! พวกคุณมาช่วยพวกเราสินะ “ สึนะรีบวิ่งไปหา ส่วนฮิบาริก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามไป
++ปราสาทเซเว่นแลนด์++
“ คุณเคียวปลอดภัยดีนะครับ “ คุซาคาเบะรีบวิ่งไปหานายของตน ที่ตอนนี้กลับมาอย่างปลอดภัยไร้ร่อยรอย ก็มีแต่สึนะนี้แหละที่มีรอย...จากฮิบาริเป็นที่ระลึกครึ่งตัว!
“ TT^TT “ ไปตายสะเถอะ ที่รัก ฉันจะลงโทษเธอออออ แงๆๆ ทูน่าอับอาย ทูน่าไม่น่าวิ่งไปก่อนเลยยย ทูน่าลืมไปเลยว่าตัวเองยังไม่ได้ใส่เสื้อ วิ่งออกไปไม่ดูหน้าดูหลัง คนอื่นก็เห็นกันหมด รอยแดงเต็มตัวเลย YoY
“ เอ่อ...น้องๆทุกคนค่ะ ในเมื่อเราต้องเสียเวลาในการตามหานักเรียนสองคนที่หายไปถึง 1 วัน มันจึงทำให้กิจกรรมต่างๆคลาดเคลื่อนไป และพรุ่งนี้น้องๆก็ต้องกลับกันแล้วด้วย....พี่ๆเลยไม่ขอจัดกิจกรรมที่ 4 นะค่ะ แต่จะเป็นกิจกรรมที่ 5 เลย “ พี่พนักงานพูดให้ทุกๆคนฟัง
ฮือฮา ฮือฮา
“ กิจกรรมที่ 5 ก็ไม่มีอะไรมากหรอกจ๊ะ และแน่นอนว่า ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแน่นอน! “ พี่พนักงานพูดอย่างหนักแน่น และแน่นหน้าอก(?)
“ แล้วมันเป็นกิจกรรมอะไรหรอค่ะ “ เด็กนักเรียนคนหนึ่งถามขึ้น
“ เกมวิ่งหาคู่จ๊ะ ^^ “
“ หมายความว่ายังไงค่ะ “ เด็กนักเรียนอีกหลายๆคนต่างพากัยสงสัย
“ อืมมมม ...พวกพี่จะให้น้องๆจับฉลากแล้วแบ่งออกเป็น 2 ฝั่งนะ ฝั่งที่หนึ่งคือ ฝั่งซ่อน และฝั่งที่สองคือ ฝั่งหา พอพี่ให้น้องๆจับฉลากเลือกฝั่งกันได้แล้ว พี่จะให้ฝั่งที่หนึ่งไปซ่อน และฝั่งที่สองต้องหาให้เจอก่อนเที่ยงคืน... “ ขณะที่พี่พนักงานยังพูดไม่จบก็ถูกขัดขึ้นโดยหัวหน้าห้องที่ดูเหมือนว่าจะหายบาดเจ็บแล้ว
“ แล้วถ้าหาเจอจะได้อะไรหรอครับ “
“ อย่าพึ่ขัดสิ พี่ยังพูดไม่จบเลย!! “ พี่พนักงานพูดเสียงโหด
“ ครับ T^T “
“ งั้นต่อเลยนะ ฝั่งที่สองถ้าหาฝั่งที่หนึ่งเจอ ก็จะได้คนที่ซ่อนอยู่ให้มาเป็นลูกน้อง ข้ารับใช้ แฟน และอีกมากมาย ตามใจฝั่งที่สอง ง่ายๆก็คือ ถ้าฝั่งที่หนึ่งไม่อยากเป็นทาสของฝั่งที่สองก็ต้องซ่อนให้ดีๆ ส่วนฝั่งที่สองถ้าอยากได้ใครเป็นทาสก็หาให้เจอ...และอีกอย่างหนึ่ง ถ้ามีฝั่งที่สองไปเจอฝั่งที่หนึ่ง แต่ไม่ใช่เป้าหมายของตนก็ห้ามเปลี่ยนเด็ดขาด! เจอใครคนแรกก็ได้คนนั้นแหละ...ห้ามโกงกันด้วย เพราะในบริเวณนี้มีกล้องวงจรปิดติดอยู่เต็มไปหมด......งั้นก็ขอให้น้องๆโชคดีนะจ๊ะ ^^ “ พอพี่พนักงานพูดจบ พนักงานคนอื่นๆก็ต่างพานักเรียนทุกคนไปเข้าแถวเพื่อจับฉลากเลือกฝั่ง
30 นาทีผ่านปายยยยยยย
“ .......... “ แงๆๆๆๆ ความยุติธรรมมันไม่มีให้กับทูน่าเลยยยย ความยุติธรรมมันอยู่หนายยยย ทำไมฝั่งที่ทูน่าอยู่มันมีแต่ผู้หญิง!! ทำไมทูน่าต้องมาอยู่ฝั่งที่หนึ่งด้วยยย ทูน่าไม่อยากเป็นทาส ถึงปกติจะเป็นทาสอยู่แล้วก็เถอะ = =;; แต่ยังไงสะ ทูน่าก็อยากอยู่ฝั่งที่สองมากกว่า!!
“ เจ้าสัตว์กินพืช “ ฮิบาริเรียกสึนะ
“ ครับ คุณฮิบาริ T^T “ สึนะหันมาตอบ
“ ป่าว.... “
“ ......... “ แล้วเรียกทำไมล่ะเพ่ ชิชะ!
“ ผมไปล่ะ “ พูดจบฮิบาริก็เดินจากไป (มาเร็วไปเร็วจริงๆ-0-) เฮ้ออออ ผมถอนหายใจเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้งเนี่ย ผมไม่กล้าพูดเลยจริงๆ ว่า อย่าให้คนอื่นจับได้....ต้องรอผม....ซ่อนให้ดี...และบลาๆ อีกมากมาย ปกติผมหน้าด้านหน้าทน(?)อยู่แล้ว แต่ทำไมคราวนี้กับทำอะไรไม่ได้เลย....ผมจะไม่ให้ใครได้เจ้าสัตว์กินพืชของผมแน่ ผมเท่านั้นที่จะครอบครองสึนะ!!! (>[]< ท่านฮิเรียกชื่อสึนะแล้วววว)
“ เอาล่ะจ๊ะ พอพี่ให้สัญญาณปุ๊บ น้องๆฝั่งที่หนึ่งก็รีบไปหาที่ซ่อนกันนะ ส่วนฝั่งที่สองก็รอไปอีก 1 ชั่วโมง แล้วค่อยออกไปหานะ “ ทุกคนพยักหน้า เข้าใจ
“ งั้นก็เริ่มได้จ๊า! “ พอพี่พนักงานพูดจบ นักเรียนฝั่งที่หนึ่งก็ต่างแยกย้ายกันออกไป
“ -[]-;;;; “ ทูน่าจะไปหลบตรงไหนดี ที่ๆไม่มีคนหาเจอ อืมมมมมม...กร๊ากกกกก ทูน่าคิดไม่ออก ทูน่าเป็นญาติกับปลาซาดีน(?) แท้ๆ แต่ทำไม ทูน่าถึงไม่ฉลาดเนี่ยยยย รับไม่ด้ายยยยอย่างแร๊ง! สึนะส่ายหัวไปมาพร้อมกับวิ่งหาที่หลบไปด้วย
“ แงๆๆ ไปไหนดี “ สึนะโวยวาย
“ อ๊ะ!....ไปตรงนั้นดีกว่า หึๆๆๆๆๆๆ “ ดูเหมือนว่าสึนะจะคิดถึงที่ซ่อนดีๆออกแล้ว จึงได้ตรงไปหาที่ซ่อนนั้น
++ฮิบาริ++
“ ........ “ นาน! นาน!! นาน!!! ทำไมมันนานแบบนี้ หึ๊ย!! ทำไมยังไม่เริ่มสักที ฮิบารินั่งรออย่างอารมณ์เสีย ท่ามกลางความกลัวของนักเรียนคนอื่นๆ ที่อยู่บริเวณใกล้เคียงเพราะ ถ้าเผลอขึ้นมา ฮิบาริเกิดมีประจำเดือนกะทันหัน อารมณ์แปรปรวน เดี๊ยวพี่ท่านจะกระโดดกัด(?)คนอื่นขึ้นมา ส่วนเรียวก็เข้าร่วมกิจกรรมนี้เช่นกัน เพราะเรียวได้รับสิทธิพิเศษจากเบื้องบนให้ทำกิจกรรมนี้ได้ ดังนั้นเรียวจึงเป็นศัตรูตัวฉกาจของฮิบาริ!
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก!
“ เอาล่ะ ตอนนี้ก็ได้ครบ 1 ชั่วโมงแล้วนะค่ะ....งั้นพี่ก็ขอเริ่มการตามล่าหาทาส(?)ได้แล่วจ๊า!!! “ เมื่อเสียงนาฬิกาให้สัญญาณว่าครบ 1 ชั่วโมงแล้ว พี่พนักงานจึงพูดให้ทุกคนเริ่มทำกิจกรรมได้ และทุกๆคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเมื่อพี่พนักงานพูดจบ เพื่อไปหาคนที่ตนหมายปองอย่างรวดเร็ว ส่วนฮิบาริก็เช่นกัน วิ่งออกไปก่อนใครเลย - -
“ ....... “ เจ้าสัตว์กินพืชจะไปซ่อนที่ไหนนะ คงเป็นที่ซ่อน ที่แปลกๆแน่ เพราะผมก็รู้จักเจ้าสัตว์กินพืชมาตั้งนาน รู้ทั้งนิสัยและบลาๆๆๆ.....ผมก็ต้องรู้เป็นธรรมดา เพราะเจ้าสัตว์กินพืชนั้นเป็นว่าที่ภรรมยาผมนี้นา >< คงจะเป็นข้างๆถังขยะ ข้างๆบ่อน้ำ ใต้น้ำ ในป่า ในห้องน้ำ ใต้ชักโครก(?) บนฟ้า ใต้ดิน ดาดฟ้า ตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า ใต้เตียง อะไรประมาณนี้ =W= ผมจะไปหาที่ไหนก่อนดีน๊า~
“ คุณฮิบาริ ยืนคิดอะไรอยู่ครับเนี่ย...เดี๊ยวสึนะคุงก็โดนงาบไปหรอก หึๆๆ “ เรียวผ่านมาเจอฮิบาริที่กำลังยืนคิดเรื่องที่ซ่อนอยู่ เรียวเลยพูดกวนๆใส่ฮิบาริ และก็วิ่งจากไปเมื่อพูดจบ โดยทิ้งฮิบาริที่ยืนหน้าบูดเป็นตูดลิงขี้ไม่ออกมาเป็นปี = =;
“ ไอ้ ไอ้ ไอ้ “ จั่วววว ผมไม่ยอมให้เจ้าสัตว์กินพืชของผมโดนงาบหรอกโว้ยยย ผมเท่านั้นที่จะงาบ(?)ได้!! แล้วฮิบาริก็เริ่มวิ่งหาสึนะต่อ
++สึนะ++ (มาทางนายเอกบ้างดีกว่า =0=)
“ ........ “ เหม็นจังเลยยยย เมื่อไรจะเที่ยงคืนเนี่ย T^T....ตอนนี้คงประมาณ 2 ทุ่มแล้วมั้ง แงๆๆๆ ทูน่ามาซ่อนตรงนี้ตั้ง 5 ชั่วโมงแล้วนะ เหน็บกินขาทูน่าแล้ววววว ชาก็ชา เหม็นก็เหม็น เมื่อยก็เมื่อย แล้วเมื่อไรประเทศชาติจะพ้นน้ำท่วมสักที(เกี่ยว?) แต่ดูเหมือนว่าตรงนี้จะไม่มีใครหาทูน่าเจอเลยแหะ ก็ใครจะกล้า+คิดได้ล่ะ ว่าจะมีใครมาซ่อนอยู่ตรงที่เผาขยะได้ ถ้ามีจริงก็สุดยอด!!...งั้นทูน่าก็สุดยอดนะสิ >w<~ ทูน่าจะลอยก็เพราะชมตัวเองสินะ อ๊ายๆ ทูน่าจะทำการสร้างประวัติศาสตร์ใหม่ที่ว่า ทูน่าผู้เป็นสัตว์น้ำบินได้ ทูน่าต้องดังแน่ๆ....แงๆๆ ถึงจะคิดดีเข้าไว้ คิดเล่นให้เยอะ แต่ก็ไม่หายเหม็นสักที ทูน่าเหม็นนนนนน
แกร๊ก!
“ –[]-+++ “ เสียงไรแว๊ ดังมาจากข้างนอกที่เผาขยะนินา(สึนะอยู่ในที่เผาขยะนะเออ =3=) ต้องเหล่!
“ ......... “ รองเท้าดำ กางเกงดำ มีเสื้อคุมปลิวไสวลอยมาแต่ไกล ท่าเดินเหมือนเทพเกรียน(?) เดินไปทางไหน ใครๆก็กลัว ใครๆก็หนี เพราะคนๆนี้คือ...ผี นะเออ แอร๊ย!? ทูน่าเห็นผีเดินผ่านนนน ผีมันพึ่งกลับมาจากงานศพใช่ไหมมม มันถึงได้ใส่ชุดดำ(เข้าใจผิดแล้วว - -;;) ขออย่าให้มันเห็นด้วยเถอะ สาธุ สาธุ สา...
“ –[ ]-!!!!! “ ข้อยสิแย่แล้ววว จะมาทางนี้ทำไม กลับบ้านเก่าไปเลยไป๊เจ้าผีบ้าาาาาา มันจะเปิดฝาถังขยะเลี้ยว แงๆๆๆ ผีมันอัพเกรดแล้วสินะ ถึงได้มีมือเปิดฝาที่เผาขยะได้ ทูน่าจะทำเช่นไรดี TT^TT
แกร๊กๆๆๆ
“ YOY “ มันดึงใหญ่เลยง่าา ฝาที่เผาขยะอดทนไว้ลูก ทนไว้ลูก แม่จะคอยช่วยประค้ำประคอง อย่าพึ่งพังลงมานะลูก แล้วสึนะก็เอามือช่วยกันฝาที่เผาขยะไม่ให้พังลงมา
แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ T[]T “ ผีตัวนี้มันซาดิสม์ใช่ไหม มันจะแรงเยอะเกินไปแล้วนะ! แงๆๆ จะพังลงมาแล้วววว
แกร๊กๆๆๆ โครม!!
“ อั่ก!! “ ทูน่าเจ็บปวดรวดร้าวเพราะลูกมันไม่รักดี ดันมาตรงใส่หัวแม่ทำไม! ทูน่าเจ็บโว้ยยย!!
“ ....อยู่ที่นี้จริงๆด้วยแหะ “
“ ........ “ เสียงผีมันคุ้นๆนะ
“ เจ้าสัตว์กินพืช “
“ คะ คะ คะ คะ “ คุณฮิบาริ!!! คุณฮิบาริหรอคร๊าบบบบ แงๆๆ งั้นผมก็ต้องกลายเป็นทาส(รัก)คุณฮิบาริใช่ไหม!
“ หึๆ ออกมาได้แล้ว “ พูดจบฮิบาริก็ดึงแขนสึนะให้ลุกออกจากที่เผาขยะ
“ คุณฮิบาริ อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ “ เมื่อสึนะออกมาจากที่เผาขยะ สึนะก็ได้ขอร้องไม่ให้ฮิบาริทำอะไรตน หรือสั่งให้ทำอะไรหนักๆนั้นเอง
“ ...ผมคิดดูก่อน “
“ จริงนะครับ ดีใจจังเลย “ สึนะกระโดดกอดฮิบาริ
“ -//////- “
“ หือ!? คุณฮิบาริหน้าแดงทำไมครับ ไม่สบายหรอ - -?? “ คุณฮิบาริไม่สบายหรอเนี่ย ก็นึกว่าพี่ท่านจะแข็งแกร่งราวหินผาที่มิอาจโค่นล้มหรือพังทลายลงมาได้(เปรียบสะ)แต่กลับพ่ายแพ้ให้กับการเจ็บไข้....แต่ถึงยังไงพี่ท่านก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งนี้นา
“ ปะ ปะ ป่าววว...ไปกันได้แล้ว “ อ้าว!? ไม่ได้ป่วยแล้วเป็นอะไรล่ะ....เขินที่ทูน่ากอดหรอ >0< กิ๊วๆ คุณฮิบาริก็มีด้านที่น่ารักเหมือนกันนิ แต่คุณฮิบาริชอบคุณเรียวนี้นา เฮ้อออ ช่างเถอะ! ทูน่าขอมีความสุขในตอนนี้ดีกว่า ปัจจุบันข้างหน้าเดี๊ยวค่อยคิดก็ได้ ^^
“ รอด้วยสิครับ คุณฮิบาริ “ สึนะเรียกพร้อมกับเดินตามฮิบาริไปด้วย...
++ฮิบาริ++
“ -////- “ วันนี้ผมโชคดีจริงๆที่ได้รับกอดจากเจ้าสัตว์กินพืชด้วย ตัวนุ่มดีจัง♥ เฮ้ย!! ไม่ได้ๆ ผมต้องทนไปก่อน ทนไว้ ยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ พองหนอ สติหนอ กิเลสหนอ และบลาๆ
“ ^^ “ อ๊ากกก อย่ายิ้มแบบนั้นได้ไหม เดี๊ยวผมก็ขย้ำ(กด)คุณตรงนี้หรอก ผมยิ่งควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้อยู่....แต่ดีจริงๆ ที่ไม่มีใครเจอเจ้าสัตว์กินพืชของผม โชคดีจริงๆ.....ผมชนะ ส่วนไอ้จั่วนั้นก็แพ้แล้ว!! หึๆๆ ฮิบาริคิดถึงสัญญาการแข่งขันระหว่างไอ้จั่วและตนเอง ว่าถ้าใครหาสึนะเจอก่อน ก็จะได้สึนะไป แต่ถ้าใครแพ้ก็ห้ามมายุ่งกับสึนะอีก และตอนนี้ผมก็ชนะแล้วด้วย...เรื่องนี้จะได้จบๆไปสะที
“ หึๆๆๆๆ “ ฮิบาริหัวเราะกับชัยชนะที่ได้มาของตน
“ ^^?? “
จบไปอีกตอนจ๊า~ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วนะเออ
และป๊อปขอพูดตรงๆ ไม่อ้อมไม่ค้อม ตอนนี้ป๊อปเริ่มขี้เกียจแต่งล่ะ =0= ถ้าใครที่สงสัยว่าทำไมเรื่องมันใกล้จะจบเร็วขนาดนี้นั้นก็เพราะว่าป๊อปขี้เกียจ+คิดเนื้อเรื่องไม่ออก แต่ตอนจบ ป๊อปคิดแนวไว้แล้วด้วย ว่าจะจบเช่นไร แต่ยังไม่ได้เขียนนะ ยังไงก็ช่วยติดตามชมเรื่องนี้ให้จบนะจ๊าาาาาา >A<~♥♥♥
(ไปเจอมา อ๊ายย♥ หายากนะเนี่ย~)
ความคิดเห็น