คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10
“ งืมๆ..หิวจังเลยยยย “
“ -*- “
“ จะกินๆ ง่ำๆๆ....อร่อยจางงง งืมๆ “
“ -*-^^^^^^ “
โป๊ก!!!
“ โอ๊ยยยยยยย เจ็บๆ “
“ ปล่อยผมได้แล้ว “
“ ครับ??? “ ปล่อยไรหว่า?...เสียงนี้มันเสียงของคุณฮิบารินี้นา แล้วทำไมคุณฮิบาริถึงมาอยู่ที่นี้ได้ แล้วที่ว่าปล่อยมันคืออะหยัง ทูน่างงอ่ะ ไม่เข้าจายยยย (สงสัยเยอะจริง)
“ -*- ปล่อยดิ ผมเจ็บ “ เจ็บรายยยง่ะ มีคนทำให้คุณฮิบาริเจ็บได้ด้วยหรอ?? ถ้ามีจริงคนๆนั้นก็สุดยอดเลยอ่ะดิ(ก็รีบอร์นไง - -)
“ คุณฮิบาริเจ็บอะไรหรอครับ “ สึนะถามแต่ก็ยังไม่ลืมตา เพราะหนังตามันมีขี้ตาติดเต็มเลย ตามันเลยเปิดไม่ขึ้น =0= (คิๆ ใครเป็นบ้างเวลาตื่นนอน ไรท์คนนึงแหละที่เป็น -....-b)
“ ลืมตาดูเองสิ “
“ คุณฮิบาริคร๊าบบบบบ ผมลืมตาไม่ได้ ขี้ตามันติดเต็มเลย “ สึนะเริ่มโวยวาย
โป๊ก!
“ โอ๊ยยยยย ตีหัวผมทำไมอีกเนี่ย “ เดี๊ยวทูน่าก็โง่กว่าเดิมหรอก ปกติก็โง่อยู่แล้วนะ Y^Y
“ เลิกเล่นได้แล้ว “ ฮิบาริพูดอย่างโมโห
“ ผมไม่ได้เล่นนะ ผมลืมตาไม่ได้จริงๆอ่ะ ดูสิ “ สึนะชี้ไปที่ตาของตน ที่มีแต่ขี้ตาเต็มไปหมด - -
“ งั้นผมเปิดให้ “ ฮิบาริพูดจบก็เอาผ้าที่เก็บได้ แล้วเอามาเช็ดตาให้สึนะ โดยที่สึนะไม่รู้เลยว่านั้นเป็นผ้าเช็ด....ถังขยะอ่ะ ><
“ คุณฮิบาริคร๊าบบบบบ ผ้ามันแชะๆและก็แหยะๆ และก็เหม็นๆด้วยนะคร๊าบบบ “ พี่ท่านเอาผ้าอะไรมาเช็ดให้ผมเนี่ย เหม็นโฮกกกกก เหมือนกินปลาเน่า กะ นมเสียเลยง่ะ -0-
“ ....... “ ฮิบาริไม่ตอบแต่ก็เช็คขี้ตาของสึนะ อย่างรังเกียจ ทำไมมันมีเยอะแบบนี้เนี่ย ไม่ใช่ว่ามีอย่างอื่นปนมากับขี้ตาด้วยนะ ผมล่ะเสียวจริงๆ อย่างพวกขี้แมลงวันและบลาๆ ที่ตกลงมาใส่ตาเนี่ย = =;;; (เริ่มเสื่อมล่ะ ตัวละคร -…..-)
“ พอได้แล้วครับ ผมลืมตาได้แล้ว “ สึนะจับมือฮิบาริ
“ อืม...ลืมตาแล้วก็ปล่อยผมสักที “
“ ....... “ ปล่อยไรเล่า! ทูน่างง = =.......O[]O!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ผมมาอยู่ตรงนี้ได้เยี่ยงไร กร๊ากกกกกกก ตายๆๆๆ ทูน่ายังไม่อยากตายยยยยย ไรท์บ้าๆๆ จะให้ทูน่าตายอีกแล้ว ชิมิๆ
“ ปล่อย! “ ฮิบาริพูดเสียงดัง
“ ครับ... “ กระซิกๆ ทำไมทูน่าถึงมานอนอยู่บนตัวคุณฮิบาริได้ง่ะ T^T แถมยังกัดแขนคุณฮิบาริด้วย แงๆๆ ดีนะที่ทูน่าไม่โดนทำอะไรแปลกๆ...แต่ก็แอบเสียดายนิดๆนะ >0<
“ ยิ้มอะไร “
“ ปะ ปะ ป่าวครับ “ สึนะตอบอย่างตกใจ พี่ท่านตาดีจริงๆเล๊ยยยย
“ ....... “เฮ้อออ ทำไมต้องทำท่าจะกลัวผมด้วยเนี่ย ผมใจดีขึ้นตั้งเยอะ ก่อนที่จะมาเข้าค่ายก็แอบไปฝึกอะไรมาตั้งเยอะแยะ ทั้งไปเล่นเกมเซ็นเตอร์ที่ไม่เคยคิดจะไป ไปดูมวยปล้ำเพราะได้บัตรฟรี จีบกระเทยที่ดันเข้าใจผิดว่าเป็นเจ้าสัตว์กินพืช ดูพริคตี้เคียวเพราะเห็นว่าสัตว์น้ำส่วนมากชอบดู(?) จิ๊กหนังสือ Yaoi ของแม่มาดู ดูหนัง XXX แล้วเลือดกำเดาไหล ชั่งน่าอาย >///< (ไม่เห็นจะไหล -0-:ไรท์/เคยดูเหรอะ!:คนอ่าน/นิดนึง O,.O...แต่เป็นแบบกิ๊วๆกายนะ:ไรท์/งง = =:คนอ่าน/ก็งงต่อปายยยย//โดนรุมกระทืบ)
“ แล้วที่นี้มันที่ไหนหรอครับ “ สึนะพูดขัดขึ้น เมื่อสังเกตเห็นสถานที่ ที่ไม่คุ้นเคย
“ ด่านที่ 3 “
“ -[]-!!? ด่านที่ 3 หรอครับ แต่ด่านที่ 3 มันต้องเป็นอีกวันนึงไม่ใช่หรอครับ “ สึนะพูดรัว+ตกใจ
“ ก็คุณสลบไปตั้งแต่เมื่อวาน และนี้ก็เริ่มวันใหม่แล้วด้วย...หลับไปไม่รู้เรื่องรู้ราว โง่จริง“
“ คร๊าบบบบบ เข้าใจแล้วว “ เชอะ! ทูน่าถามนิดเดียวก็ตอบสะยาวเป็นหางว่าว แถมยังแอบด่าทูน่าด้วย เป็นคนแก่หรือไงห๊า หรือจะเตรียมไปเลือกตั้ง(?)หรืองายยย ถึงได้บ่นทูน่าสะเหมือนแม่ แต่แม่นานะ ยังไม่บ่นขนาดนี้เลยยย TT^TT
“ สึนะคุง ตื่นแล้วหรอครับ งั้นพวกเราเริ่มทำกิจกรรมด่านที่ 3 เลยนะครับ “ เรียวพูดขึ้น
“ แล้วที่นี้มันที่ไหนครับ “ สึนะหันไปถามเรียวแทน เพราะถ้าถามคุณฮิบาริไป อาจได้คำตอบที่กวนอวัยวะเบื้องล่างแทน
“ ด่านที่ 3 เราจะเดินป่ากันนะครับ หรือง่ายๆก็คือวันนี้จะเดินป่าทั้งวันเลยครับ และจะพักแรมที่นี้ไปด้วยเลย “ เรียวพูดยิ้มๆ สบายๆ แต่สึนะ...
“ ....... “ คุณเรียว ผมเป็นสัตว์น้ำนะ เดินป่านานๆไม่ไหวอ่ะ ผมไม่ไปได้ไหมมมมม(นี้คือความจริง!!) สึนะส่งสายตาไปให้เรียว
“ -*-^^^^ “ เจ้าสัตว์กินพืช คุณนอกใจผมหรออออ (ยังไม่ได้คบกันไม่ใช่เหรอะ!) ไม่ต้องมายุ่งเจ้าไรท์ปัญญาอ่อน แล้วยังส่งสายตาไปสานสัมพันธไม่ตรีกับมันอีก หึ๊ย!! ทำไมผมต้องหึงทุกตอนเลยเนี่ย! (อ้าว?)
“ คงไมได้หรอกครับ ไปกัน “
“ -*-^^^^^^ “ จับมือกันอีกแล้ววววววว
“ หึๆ “ แกล้งสองคนนี้ก็สนุกดีแหะ เรียวคิด
“ ...... “ ทูน่ากลัวโดนกินอ่ะ สัตว์น้ำส่วนมากชอบเป็นอาหารของสัตว์ปีกง่ะ YoY อีกอย่างทูน่าก็ถูกกินบ่อยครั้งด้วย (คิดให้ลึกๆ จิ้นให้ออกแล้วจะรู้ เคี๊ยกๆ)
“ เจ้าห่วยช้าจริงๆ “
“ ใช่ๆ พวกเรารอนายคนเดียวเลยนะ “
“ กลุ่มอื่นเขาไปกันหมดแล้ว “ และบลาๆ
“ คร๊าบบบบบ ผมขอโทษ “ ด่ากันให้พอ ด่ากันเข้าไป ทูน่าจะเปลี่ยนความชอบเป็นมาโซคิสม์แล้วววววว ด่ามาเยอะๆเลย ทูน่าชอบให้ถูกด่า ถูกตบ ถูกถีบ เอาเลยๆ ทูน่าผิดนิ...แล้วใครบอกให้รอทูน่าเล่า TTTOTTT
“ ไปกันเถอะครับ “ เรียวพูดจบ เรียวก็เดินนำไป และคนอื่นๆก็เดินตามกันไปเป็นแถวๆส่วนฮิบาริอยู่รั้งท้าย และรองท้ายก็มิพ้นที่จะเป็นสึนะของเรานี้เอง
1 ชั่วโมงผ่านไป
“ คุณฮิบาริครับ “ สึนะเรียกฮิบาริเมื่อเห็นว่าเดินมาก็นานแล้ว แต่ไม่ได้ยินเสียงคุณฮิบาริเลยสักแอะ...หรือว่าจะหลงทาง!? หรือจะถูกเสือคาบไปกิน!!! ต้องเรียก!
“ ........ “ เงียบ~ หรือว่า จะถูกฆ่าไปแล้ววววว กร๊ากกกก ถ้างั้นรายต่อไปก็ต้องเป็นทูน่านะสิ T^T
“ คุณฮิบา....แอ๊ก!! “ แงๆๆ เจ็บบบบบบ ทูน่าหน้าแหกเลี้ยวววววว หินบ้า หินปัญญาอ่อน มาอยู่ตรงนี้ทำไม! ทูน่าสดุดล้มเลยยยย ทูน่าต้องตายแน่ๆ เพราะถ้าเป็นแผลตอนอยู่ในป่า สัตว์ตัวอื่นๆก็จะมากินถูกทูน่าง่ะ
“ เป็นยังไงบ้าง “ ห๊ะ! คุณฮิบาริยังอยู่หรอคร๊าบบบบ ผมก็นึกว่าไม่อยู่สะอีก เห็นเงียบเป็นขลุ่ยเป่าไม่ออก อะไรประมาณนี้อ่ะ
“ ก็เจ็บสิครับ....ถามมาได้ “
“ ผมได้ยินนะ “ ฮิบาริพูดแล้วอุ้มสึนะขึ้นมา
“ -/////- “ คุณฮิบาริอุ้มท่าเจ้าสาวง่ะ คุณฮิบาริจะพาผมเข้าห้องหอใช่ไหม ผมยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ(//บิดตัวไปมา)....ว่าแต่คนอื่นหายไปไหนหมดหว่า - -???
“ คุณฮิบาริครับ แล้วคนอื่นอยู่ไหนอ่ะครับ “
“ ......... “ ผมก็สงสัยอยู่เนี่ย ผมแค่คิดอะไรเพลินๆเกี่ยวกับเจ้าสัตว์กินพืชอยู่ แต่ก็ต้องถูกขัดเพราะเจ้าสัตว์กินพืชมันล้มไปนอนกับพื้น ผมเลยอุ้มเจ้าสัตว์กินพืชขึ้นมาแต่พอสังเกตุรอบๆอีกทีก็ไม่เห็นใครเลย.....หลงสินะ - -;;
“ หรือว่า...คนอื่นๆเขาจะหลงหรอครับ! “
“ พวกเราหลงต่างหาก “
“ คนอื่นหลงสินะครับ ^^;; “
“ เราหลง “
“ คนอื่นหลง “
“ เรา “
“ คนอื่น “
“ ยอมรับความจริงสะ “ TToTT ทูน่าไม่อยากยอมรับความเป็นจริงที่เกิดตอนนี้ ทูน่ารับไม่ด้ายยยยยยย เข้าจายหัวอกทูน่าบ้างไหมมมม นี้มันในป่า แถมยังหลงอีก ทูน่าจะถูกกินก็คราวนี้ใช่ไหม!
“ ผมว่า เราควรเดินตรงไปเรื่อยๆ “ ฮิบาริเสนอความคิดเห็นที่ยังไง ยังไงก็ต้องเอาเพราะมันไม่มีข้ออื่นที่จะทำแล้วนะสิ = =
“ ครับ “ แล้วฮิบาริก็เดินตรงไปเรื่อยๆพร้อมกับสึนะที่ยังอุ้มอยู่
“ คุณฮิบาริครับ หนักไหมครับ “ สึนะถาม เพราะว่านี้มันก็เดินมาตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่เห็นใครสักคน แถมคุณฮิบาริก็ยังอุ้มตนมาตั้งนานแล้วเช่นกัน
“ แล้วหนักกี่โลล่ะ “
“ ....ไม่รู้ครับ “ ผู้ชายอะไรเนี่ย มาถามน้ำหนักได้ไง ไม่โรแมนติกเลย -3-
“ ........ “ เฮ้ออออ ไม่รู้จะคุยอะไรกับเจ้าสัตว์กินพืชดี ทั้งที่มีโอกาสแล้วแท้ๆ ไรท์ปัญญาอ่อนทำอะไรสักอย่างดิ (ก็ได้ =A=)
ซ่า ซ่า ซ่าๆๆๆๆๆๆ
“ อ๊ะ! ฝนตกแล้วนี้ครับ....หนักด้วยอ่ะ “
“ คงต้องหาที่หลบแล้ว “ พูดจบฮิบาริก็รีบวิ่งหาที่หลบฝน
.
.
.
“ หนาวจังเลยยยยย “
“ ...... “ ตอนนี้สึนะและฮิบาริได้มาอยู่ที่ถ้ำแห่งหนึ่งมาสักพักนึงแล้ว แต่ฝนก็ไม่มีท่าทีจะหยุดเลยสักนิด แถมยังหนักกว่าเดิมอีกด้วย
“ อ๊ะ!? “ คุณฮิบาริทำอะไรนะคร๊าบบบบ ผมเขินนะเนี่ย อยู่ดีๆก็ดึงผมเข้ามากอดเนี่ย >////<
“ คุณฮิบาริทำอะไรครับเนี่ย “ สึนะพูดอย่างเขินๆ
“ เงียบๆ...แล้วอยู่แบบนี้หายหนาวหรือยัง “
“ ...ครับ อุ่นดี ^////^ “ สึนะพูดยิ้มๆ
“ ........ “
“ .................... “
“ ........................... “
“ ................................... “ (มุขนี้อีกแล้วนะเฮ้ย!/นิดนึงจิ -3-)
“ ................................................. “
“ ฟี้...ฟี้...ฟี้ “
“ หลับไปแล้วหรอ “ ฮิบาริได้ยินเสียงกรนของสึนะ ฮิบาริจึงลองก้มไปดูที่หน้าของสึนะใกล้ๆ น่าร๊ากกก ตัวเล็กๆ ผิวชมพูน้ำนม ร่างกายก็ดูนุ่มกว่าผู้หญิงบางคนด้วย ปากเล็กจมูกหน่อย ผมก็จับแล้วลื่นมือดีด้วย ส่วนริมฝีปากก็น่าลงลิ้นเหลือเกิน....ผมขออีกครั้งได้ไหม?? ผมคงไม่ต้องขออนุญาตหรอกเนอะ เพราะผมคือผมยังไงล่ะ ฮิบาริ เคียวยะ กรรมการนักเรียนคุมกฎแห่งนามิโมริ แถมยังเก่งสุดๆไปด้วย ถ้าผมอยากได้อะไรก็ต้องได้ งั้นผมขอลิ้มลองริมฝีปากนี้นะ
“ อื้มมม “ ฮิบาริได้ก้มลงไปจูบสึนะที่ตอนนี้หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว....
++เรียว++ (ไรท์เขียนบรรยายฉากจูบมิเป็นง่ะ...ตัดโลดดดด =^=)
“ เฮ้อออออ “ ฝนตกหนักเลย แถมยังมีนักเรียนสองคนหายไปด้วย และก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ ฮิบาริ เคียวยะ กับ ซาวาดะ สึนะโยชิ ยังไงล่ะ...ก่อเรื่องกันอีกแล้ว ลำบากจริงๆ ผมก็ต้องโดนด่าด้วยว่า ดูแลนักเรียนในกลุ่มไม่ดี ต้องปรับปรุง อย่างนั้นอย่างนี้ เซ็ง!! และตอนนี้ทีมงานก็ต้องรอให้ฝนหยุดตกด้วย เลยทำให้ไปค้นหานักเรียนที่หายตัวไปไม่ได้....ผมเริ่มจะเบื่อกับงานนี้แล้วนะ -*-
ป๊อป ลงช้าไปหน่อยเพราะ ป๊อปมัวแต่ติดเกม!!! นี้คือความจริงที่ต้องยอมรับ! เกมที่ป๊อปเล่นอยู่ก็ไม่พ้นเกม ที่ไม่ว่าจะไปที่ไหน เวลาท่องเน็ตก็ต้องเจอตลอด นั้นก็คือออออ Dragon nest ยังไงล่ะ ตอนนี้พึ่งเวล 8 เอง >0<
ปล.ป๊อปจะพยายามไม่ติดเกมนะเออ และจะพยายามลงเขียนให้จบ
แบบ Very Very Happy นะ ^w^
ความคิดเห็น