คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9
++ลานกีฬาแห่งหนึ่งในปราสาทเซเว่นแลนด์++ (ด่านที่ 2 จ๊าาาา)
“ โห! น้องๆกลุ่มนี้รอดกันมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย..ดูกลุ่มพี่สิ จาก 10 คนเหลืออยู่แค่ 3 คนเอง ที่เหลือเขานอนพักผ่อนกันหมดเลย ^_^ “ พี่ที่คุมกลุ่มอื่นผ่านมาเจอกลุ่มเรียวพอดีเลยทักทายกันนิดหน่อย
“ ....... “ พูดผิด พูดใหม่ได้นะ จาก ‘พักผ่อน’เป็น ‘บาดเจ็บ’ ดีกว่า ทุกคนคิด
“ ครับ แล้วพี่จะไปด่านไหนต่อหรอ “ เรียวถาม
“ ไปด่านกระโดดตึก(น้ำตก)นะ “
“ อ่า..ครับ ส่วนผมจะเริ่มทำกิจกรรมด่านถึงตายยังไง ก็ต้องสู้ นะครับ “
“ ว้าววว! ยากนะเนี่ย...ยังไงก็ขอให้น้องๆรอดตาย อุ๊ย!? เผลอค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะ “ พอพี่เขาให้กำลังใจ(?)เสร็จก็เดินจากไปพร้อมกับสมาชิกในกลุ่ม
อึมครึม~
“ ........ “ ยากเลยหรอ? ตูว่ากระโดดตึกก็ยากแล้วนะ อันนี้ยากกว่างั้นเหรอะ!! คราวนี้คงต้องไปพักผ่อนกับเพื่อนคนอื่นๆที่นอนรออยู่เป็นแน่ ทุกคนคิดกันอย่างกังวล+กลัว
“ น้องๆครับ ไม่ต้องกลัวตายหรอก ทางเรามีพยาบาลคอยช่วยอยู่แล้วครับ “ เรียวพูดให้กำลังใจ
“ แล้วถ้าตายล่ะ “ มีนักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น
“ ^^ เดี๊ยวทางเราจะช่วยจัดงานศพให้ครับ “ จบ!! ชัดเจนแจ่มแจ้ง ไม่น่าล่ะ! ตอนที่ได้ยินพี่ที่เป็นตัวแทนพูดก็ยังสงสัยอยู่มากกกก แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วเพ่!!!
“ อ๊ะๆ ไปกันเถอะ “ แล้วเรียวก็เดินนำกลุ่มไป
“ คุณฮิบาริครับ “
“ อะไร “
“ เขาไปกันแล้วนะครับ “
“ แล้วทำไม “
“ คุณฮิบาริก็ลุกออกจากตัวผมได้แล้ว ผมหนัก = =;; “ ทำไมถึงกลายมาเป็นแบบนี้ไปด้ายยยย T^T พี่ท่านง่วงก็ไปนอนตรงอื่นก็ได้นิ แล้วทำไมต้องมานอนบนตักทูน่าด้วย ทูน่าเสียวอ่ะ! เดี๊ยวทูน่าจะกลายร่างเป็น 2718 เลย เคี๊ยกๆๆ
“ ชิ!! “ จะชงจะชิทำม๊ายยยยย เดี๊ยวทูน่าโมโห จับกดคุณฮิบาริเลย -3-
“ สึนะคุงไปกันเถอะครับ ไม่ต้องไปสนคุณฮิบาริหรอก “ เรียวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้พูดขัดขึ้น พร้อมกับผลักหัวของฮิบาริให้ออกจากตักของสึนะ แล้วจับมือสึนะให้เดินไปด้วยกันโดยทิ้งฮิบาริที่ตอนนี้นอนอยู่กับพื้น =^=
“ -*-^^^^^ “ ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้จั่วววววว บังอาจขัดความสุขของผมกับเจ้าสัตว์กินพืชทุกรอบเลย ผมไม่ชอบบบบ อยากจะฆ่ามันแล้วจับยัดโถส้วมจริงๆ แล้วดูเจ้าสัตว์กินพืชดิ ถูกไอ้จั่วนั้นจับมืออยู่ก็ไม่ยอมสลัดมือออก น่าโมโห!! ต้องขัดขวาง!
“ เจ้าสัตว์กินพืชอย่าลืมสิ ว่าเป็นอะไรกับผม “ ผมวิ่งไปจับมือที่ว่างอีกข้างหนึ่งของเจ้าสัตว์กินพืช
“ เอ่อออ...ผมไม่รู้อ่ะครับ “ สึนะตอบหน้าฉงน ทำเป็นงง ไม่รู้เรื่อง ลืมไปแล้ว แต่แท้จริงแอบเอานิ้วไขว้กันอยู่ ชั่งเป็นนายเอกที่แสนดีจริงๆ -.....-
“ หึๆ ไปกันเถอะครับ สึนะคุง “ เรียวแอบสะใจฮิบาริ
“ ครับ “ แล้วสึนะกับเรียวก็เดินจากไป โดยทิ้งฮิบาริ(ไปอีกครั้ง)ที่ยืนอึ้งอยู่เพราะคำพูดของสึนะ
“ เจ้าสัตว์กินพืช!!!...กล้าเล่นกับผมใช่ไหม งั้นผมก็จะเล่นด้วยล่ะกัน!!!! “ ฮิบาริพูดอย่างเคียดแค้น+หึง+เจ็บใจ+หน้าแตก(?)
“ ทุกๆคนเข้าแถวให้เป็นระเบียบด้วยนะครับ เราจะเริ่มทำกิจกรรมต่อไปแล้ว “
“ คร๊าบ/ค่า “ แล้วทุกคนก็เข้าแถวตอนเรียงหนึ่ง ยกเว้นฮิบาริที่ยืนพิงเสาอยู่
“ คุณฮิบาริมาเข้าแถวสิคร๊าบบบบ “ สึนะตะโกนเรียกฮิบาริ
“ ...... “ เงียบ แถมยังไม่มีท่าทีว่าจะเดินมาอีก =*= ชิ! ทูน่าอุตสาห์ออกปากชวนทั้งที เล่นตัวอยู่ได้ เดี๊ยวทูน่าจะไปเอาตะเขียดให้มาไล่กัดคุณฮิบาริเลย -3-
“ และด่านนี้ก็เป็นด่านที่สอง ของวันนี้นะครับ ด่านนี้มีชื่อว่า ถึงตายยังไง ก็ต้องสู้นะครับ ^^ “ เรียวพูดยิ้มๆ
“ แล้วมันให้ทำอะไรหรอค่ะ “
“ เราจะฝึกการเป็นทหาร และเราจะทำเหมือนที่นี้เป็นสนามรบยังไงล่ะครับ “
ฮือฮา ฮือฮา (ไรท์ขี้เกียจเขียนคนบ่นกันล่ะ//โดนถีบ)
“ แต่ไม่ต้องกลัวไป ไม่มีคนบาดเจ็บแน่นอน!! “ แต่มีคนเฉียดตายมากกว่า เรียวพูดอย่างฮึกเหิม แต่ดูเหมือนคำหลังจะพูดในใจ ชิมิๆ
“ ผมจะให้หัวหน้าเป็นตัวไปคนแรกเลยครับ “ เรียวเลือกตัวผู้โชคดีที่จะกลายมาเป็นหนูทดลองในด่านที่ 2 ให้ทุกคนดู
“ พะ พะ พะ ผมหรอครับ “ หัวหน้าห้องยืนตั่วแล้วชี้ไปที่ตัวเองเพื่อความแน่ใจ ว่าเรียวพูดไม่ผิด
“ ครับ น้องนั้นแหละ ออกมาๆ “ เรียวกวักมือเรียก
“ คร๊าบบบบ TTOTT “
“ ถ้าพี่บอก ‘เริ่ม’ เมื่อไรน้องก็วิ่งออกจากตรงนี้เลยนะครับ “
“ คร๊าบบบบ YOY “
“ เริ่ม!! “ เรียวพูดจบหัวหน้าห้องก็รีบวิ่งออกจากจุดสตาร์ท แต่วิ่งไปไม่ถึงไหนก็เจอ...
ตู้ม!!!
“ เจี๊ยก! “ คำอุทานของนักเรียนนามิโมริทุกคนยกเว้น ฮิบาริและ หัวหน้าห้องที่ตอนนี้กระเด็นไปถึงดวงจันทร์แล้วมั้ง =0=
“ หัวหน้าห้องคงโชคไม่ดีแหละครับ น้องๆ แต่เดี๊ยวพอถึงตาน้องๆคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วล่ะ “ เชื่อได้สะที่ไหนเล่า!! ไหนบอกว่าไม่บาดเจ็บไง! หลอกลวงๆ เราต้องการทนายความเพื่อความยุติธรรมในการคงอยู่และอยู่รอดจากการเข้าค่ายครั้งนี้!? นักเรียนนามิโมริคิด ยกเว้นฮิบาริเช่นเคย เพราะพี่ท่านเอาแต่คิดแผนที่จะแก้แค้นสึนะที่บังอาจทำให้ตนหน้าแตกต่อหน้าศัตรู(หัวใจ)
“ งั้นต่อไป ขอเป็นสึนะคุงแทนล่ะกัน “
“ =[]= อะหยังเจ้า!! “ สึนะอุทานออกมาไม่เป็นภาษา
“ สึนะคุงแหละครับ ฟังไม่ผิดหรอก “ เรียวพูดยิ้มๆ แต่ในใจแอบสะใจเล็กน้อย เพราะสึนะคุงเป็นตัวการที่ทำให้เขามาอยู่ตรงนี้ยังไงล่ะ ชั่งน่าเบื่อเสียจริง สั่งให้มาเป็นว่าที่สามีเนี่ยนะ ไร้สาระสิ้นดี พวกนั้นคิดได้ยังไงเนี่ย ไม่เห็นจะสนุก -0-
“ อั๊วมิได้ชื่อ สึนะ อั๊วมีนามว่า สึสึสึสึ ต่างหากเด้อ~ “ ทูน่ากลัวอย่างแรงงงงง ทูน่ายังไม่อยากตาย T^T ทูน่ายังมีสิ่งที่อยากทำอีกมากมาย อย่างเช่น
1.อยากเป็น 27All ก่อน =,.= ข้อนี้สำคัญมั่กๆ
2.อยากถีบแซนซัสให้หน้าคว่ำสักครั้ง
3.อยากลองนอนบนตัวของฮิเบิร์ดที่ขยายตัวใหญ่แล้ว
4.อย่าเล่น 69100R278018 ง่ะ (- -;; สมการชั่ง...)
5.อยากให้มีคนอ่านเยอะๆ+เม้นเยอะๆ ให้ทูน่า *0*
6.แค่นี้แหละ ที่ทูน่าอยากทำก่อนจากกกก Y^Y
“ อย่ามากินสตอเบอรี่แถวนี้นะครับ ^^ “ ด่าได้สุภาพเหลือเกิน
“ อ่ะแหะ...คุณฮิบาริคร๊าบบบ ^0^+++ “ สึนะลองส่งสายตา Sos ไปให้ฮิบาริ
“ ...... “ เงียบทำไมคร๊าบบบบบบ ไม่เห็นสายตาอันแสนงดงามของผมเลยหรอครับ คุณฮิบารี๊~ แงๆ ไม่มีใครช่วยทูน่าเลยยย ความหวังสุดท้ายก็ไม่ช่วยเลยยย ToT
“ คุณฮิมารี๊~ คุณฮิมายกี๊~ คุณฮิม่ายนี๊~ คุณฮิม่ายขี้~ “ คุณฮิบาริไม่ได้ขี้หรอครับ คุณฮิบาริหันมาสนใจผมหน่อยยยยย ผมอุตสาห์ร้องเพลง เพลงนี้ให้คุณฮิบาริเลยนะคร๊าบบ TTToTTT
“ อย่ามัวชักช้าเถอะครับ เดี๊ยวก็มืดค่ำสะก่อน อีกอย่างนี้เป็นด่านสุดท้ายของวันนี้นะครับ...แต่เดี๊ยวพรุ่งก็มีอีก 3 ด่านที่เหลือนะครับ ^^ “ เรียวพูดจบก็แบกสึนะมาไว้บนบ่าแล้วเดินไปที่จุดเริ่มต้น แต่ภาพนั้นมันทำให้ฮิบาริหลุดออกจากความคิดของตนได้!!
“ -[ ]-!!!+++ “ ไอ้จั่วนั้นมันทำอะไรเจ้าสัตว์กินพืชของผม แล้วทำไมเจ้าสัตว์กินพืชถึงไปอยู่บนบ่าของไอ้จั่วนั้นได้ แต่...เจ้าสัตว์กินพืชมันทำท่าจะร้องไห้แล้วด้วย!!! หรือว่าไอ้จั่วนั้นมันจะข่มขืนเจ้าสัตว์กินพืชของผม หึ๊ย! ยอมไม่ด้ายยยย
“ แกทำอะไรนะ “ ผมรีบวิ่งไปกระชากตัวของเจ้าสัตว์กินพืชให้ออกจากบ่าของไอ้จั่ว
“ คะ คะ คะ คุณฮิบาริ *0* “ ในที่สุดก็มาช่วยผมแล้วสินะ รอตั้งนานนน ในที่สุดสายตาที่แสนงดงามของผมก็ส่งไปถึง ซึ้งใจเหลือเกินนนน
“ ........ “ หวงกันเสียจริง ไม่ยุ่งด้วยก็ได้ แล้วเรียวก็เดินจากไป
“ เจ้าสัตว์กินพืชเป็นยังไงบ้าง มันทำอะไรหรือป่าว “ ฮิบาริปล่อยตัวสึนะให้ลงมายืนกับพื้นเหมือนเดิม
“ ไม่เป็นไรครับ “ แต่ก็เกือบไม่รอดแหละ คุณฮิบารินิ มาช่วยช้าจังเลย มัวแต่นั่งขี้อยู่งายยย =^=
“ อืม..หิวไหม “
“ หิวครับ “ สึนะตอบ ก็มันหิวจริงๆนี้นา วันนี้ใช้พลังงานไปเยอะโฮกกกกก
“ เดี๊ยวพาไปหาอะไรกินดีไหม “
“ ครับ >< “ คุณฮิบาริชวนเดทด้วย....อ๊ะ! ไม่ได้ๆ คุณฮิบาริเขามีคุณเรียวอยู่แล้ว ทูน่านิ ชอบคิดเกินเลยอยู่เรื่อยเลย ^^\
“ ป่ะ “ ฮิบาริจับมือให้สึนะเดินตามไปแต่ทว่า...
“ - -^^^ เอ่อ..พวกคุณสองคนที่สวีทหวานแหววไม่เกรงใจคนอื่น มันยังไม่หมดเวลาทำกิจกรรมนะครับ โปรดกลับมาด้วยยยย “ เรียวตะโกนเรียก
“ ชิ!! ขัดจริงๆ “ ฮิบาริพูดอย่างอารมณ์เสีย
“ คุณฮิบาริครับ มาเป็นตัวแทนการเปิดงานคนที่สองหน่อยคร๊าบบบ -*- “ ไรท์ จะให้ตูเล่นแต่มุขเดิมๆใช่ไหม ใช่แล้วหนูเรียว *3*
“ เออๆ “ แล้วฮิบาริก็เดินไปพร้อมกับลากสึนะไปด้วย
“ ........ “ กรี๊ดดดดดดดดดดด ทูน่าไม่ปายยยย ทูน่าไม่อยากตายยยย ทูน่าไม่อยากเสี่ยงงง อย่างตอนด่านกระโดดตึก T^T ถ้าคราวนี้ทูน่าไม่รอดขึ้นมาจะมาหลอกคุณเรียวคนแรกเลยยย!!
“ ฮัดชิ่ว! “ ใครนินทาแว๊ เรียวคิด
“ ผมไปล่ะนะ “ ฮิบาริพูดจบก็เข้าไปในสนาบรบทันที โดยที่ไม่ฟังคำของคุณเรียวแม้แต่น้อย
ตู้มมมม!!
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก “ แงๆ ระเบิดๆๆๆ น่ากลัววว T3T
ปังๆๆๆๆ
“ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก “ มีปืนด้วยหรออออ อ๊ายยย!! มันจะยิงโดนทูน่าแล้ว ทูน่าได้พรุนแน่ๆ U.U
“ เงียบปากหน่อย “
“ ........ “ ทูน่ากลัววว เวลากลัวก็ต้องร้องดิ ใครจะมาเงียบแบบพี่ท่านล่ะคร๊าบบ ชิ! ทูน่าจะบน ขอให้คุณฮิบาริโดนระเบิดบ้างแล้วจะรู้สึก ถ้าเป็นงั้นจริงทูน่ายอมเป็นเมียคุณฮิบาริเลยอ่ะ เอาดิๆ แน่ป่ะล่ะ -3- (จริงหรอ งั้นเดี๊ยวไรท์จัดให้ คิๆ)
ตู้มมมมมมมม
“ กรี๊ดดดดดดดดดดด “ มันโดนคุณฮิบาริสะที่ไหน! มันโดนทูย่าเต็มๆเลยต่างหาก พี่ท่านชั่งหลบเก่งอย่างกับแมลงสาบแนะ
“ เฮ้ย! สึนะระวัง!! “ -[ ]-!!! คุณฮิบาริเรียกชื่อผมใช่ไหม หูผมไม่ได้หนวกสินะ อ๊ายยย! ดีใจจังเลย ว่าแต่...ระวังไรหรอ - -??
“ แอ๊ก!!!? “
“ เฮ้ยๆๆ ผมบอกแล้วไงว่าให้ระวัง ผมเผลอทำท่อนฝางลอยฟ้าแล้วรับไม่ทันมันเลยมาตกใส่หัวคุณนะ -*- “ ช้าไปแล้วครับพี่ ตอนนี้ทูน่าได้ไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว
คิๆ ตอนนี้ขอบอกตรงๆเลยว่า.....กำลังอยู่ในสถานะที่กำลังจะดอง!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดด T0T แต่งไปก็คิดเรื่องมิค่อยจะออกล่ะ สมองตันหมด
แต่จะพยายามแต่งให้จบแบบไม่ตัดจบอ่านะ(มั้ง)
และวันนี้ไปดูประกาศห้องขึ้นม.2 ด้วย ได้อยู่ห้อง 2/8 วิทย์-คณิต-อังกฤษ ด้วยแหละ >< แต่มันแค้นอยู่เรื่องหนึ่งคือ.....ตูอยากเรียน วิทย์-คณิต-คอม มากกว่า!!! TToTT เศร้ามั่กๆ
ความคิดเห็น