คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนพิเศษ 10069
++มุคุโร่++
“ ....... “ ตอนนี้ผมกำลังหลบหนีจากเผือกอยู่...ชิ! ผมอุตสาห์ช่วยงานให้(ถึงจะไม่สำเร็จก็เถอะ) แต่พวกอัลโกบาเลโน่ก็ยังไม่เห็นค่าที่ผมทำ ดันไปบอกเผือกมันว่า ผมอยู่ที่นามิโมริ ผมก็ซวยเลยนะสิ และตอนนี้เผือกมันก็เจอผมแล้วด้วย ผมเลยต้องมาหลบอยู่ตรงซอกตึกเนี่ย
“ มุคุโร่คุง อยู่ไหนเอ่ย ออกมาเถอะนะ “
“ -*-^^^^ “ ผมไม่ออกไปหรอก อีกอย่างไม่อายหรือไง ไปตะโกนหน้าห้างเนี่ยนะ คนมองกันเต็มไปหมด ปกติก็สดุดตาอยู่แล้ว ก็ขาวเหมือนไปโปะแป้งเป็น 10 ชั่นๆไงครับ...ไม่น่าล่ะ! มันถึงได้หน้าด้านสุดๆ
“ มุคุโร่คุง ออกมาหาสามีเถอะนะ “
“ -0-^^^ “ เริ่มหนักแล้วนะครับ ผมยังไม่ได้แต่งงานกับคุณเลยนะ ผมจะมีสามีได้เยี่ยงไร มั่วซั่ว ขี้จุ๊เบเบ๊ เอาอะไรมาพูด ผมไม่มีทางออกไปแน่นอน!!
“ ถ้าไม่ออกมา แล้วผมเจอนะ คุณโดนหนักแน่! “
“ เชอะ! “ ขู่ไปเหอะ มุคุโร่สุดหล่อคนนี้ไม่กลัวอยู่แล้ว ถ้ามาได้ก็มาดูสิ สับปะรดก็สู้กับเผือกได้เหมือนกันนะ =^=
จึ๊กๆ
“ พี่สาวฮะ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอ ^^?? “
“ - - หนูเป็นใครเนี่ย...แล้วพี่ก็ไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชายต่างหาก “ เด็กอะไรไม่รู้ มาบอกว่าผมเป็นผู้หญิงได้ไง ผมออกจะแมน เป็นเมะประจำ(หรอ)
“ เอ้...แต่พี่สาวเหมือนผู้หญิงมากเลยนะฮะ “
“ - -^^^^ พี่เป็นผู้ชาย “ ผมเริ่มโกรธแล้วนะ
“ ผู้หญิง “
“ พี่เป็นผู้ชาย!!! “ ผมพูดเสียงดุและดังพอสมควร
“ ฮึก...แงๆๆ “
“ เฮ้ย!? อย่าร้องสิ โอ๊ๆ หยุดร้องได้แล้วนา “ ผมดึงเด็กเข้ามากอดแล้วลูบหัวให้หายหยุดร้อง แต่มันกระด้างๆ ยังไงไม่รู้ นี้เป็นครั้งแรกที่ผมปลอบเด็กร้องไห้เลยนะเนี่ย
“ ฮึกๆ พี่เป็นผู้หญิงใช่ไหมฮะ “
“ ...อืมม พี่เป็นผู้หญิง “ ผมไม่อยากให้เด็กมันร้องไห้อีก เพราะเด็กมันร้องเสียงดังนะสิ ปะกี้เผือกมันเกือบเห็นผมอยู่แล้ว = =;;; ผมจะยอมไปก่อนนะ ถ้าไม่ใช่เด็กผมฆ่าตายไปนานล่ะ(โหด O[]O)
“ พี่สาวมาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอฮะ “
“ พี่กำลังหลบคนอยู่นะ “ ผมตอบตามความจริงไป
“ คนนั้นหรอฮะ “ เด็กมันชี้ไปที่เผือก
“ อื้มมม คนนั้นแหละ “ เด็กนี้ทายแม่นจังเลยแหะ วันหลังจะมาลองขอเลขเด็ดๆบ้างดีกว่า จะได้ถูกรางวัลกับเขาสักที(เกี่ยว?)
“ ...ผมไปก่อนะฮะ พี่สาว “
“ หือ!? จะไปแล้วหรอ ทำไมไปเร็วจังเลย “ ผมยังไม่ได้ขอเลขเด็ดๆงวดนี้เลยนะ
“ จะกลับบ้านแล้วฮะ ถึงเวลาแล้ว “
“ งั้นก็โชคดีนะ “ ผมโบกมือให้เด็กที่วิ่งออกไปจากซอกตึกเพื่อตรงไปที่....
“ เฮ้ย!!!! “ เด็กคนนั้นมัน....ซวยแล้วไง ตายๆๆๆ ไหนบอกว่ากลับบ้านไง แล้วทำไมตรงไปที่เผือกละห๊ะ! ผมไม่รู้หรอกว่าเด็กนั้นไปพูดอะไรกับเผือก แต่ตอนนี้ผมรู้อย่างเดียวว่าต้องหนีแล้วโว้ยยยยย เผือกมันวิ่งมาทางผมแล้วนะสิ เด็กบ้าๆๆๆ TT^TT
“ มุคุโร่คุง หยุดเดี๊ยวนี้นะ “
“ ม๊ายยยยครับ ผมไม่หยุด “ ทำไมเผือกมันวิ่งเร็วแบบนี้เนี่ย วันหลังผมต้องไปฝึกกับวองโกเล่บ้างนะเนี่ย จะได้วิ่งเร็วๆ
“ ถ้าคุณไม่หยุด ผมจะกดคุณต่อหน้าสาธารณะเลยนะ “
“ ไม่คร๊าบบบบบบบ “ หน้าด้านอย่างแรง ชั่งกล้า! จะกดผมต่อหน้าประชาคนอื่นๆงั้นหรอ ผมไม่ยอมๆๆๆ ผมต้องกดเผือกสิ ผมไม่อยากเป็นฝ่ายรับ!
ตึกๆ ตุบ โครม!!
ตึกๆ – เสียงวิ่ง
ตุบ – เสียงล้ม
โครม – เสียงที่ไปชนกับเสาไฟฟ้า (หน้าแหกแน่ =0=)
“ มุคุโร่คุง เป็นยังไงบ้างงง “
“ โอ๊ยยยย ก็เจ็บนะสิครับ “ มุคุโร่ลุกขึ้นนั่ง(ตอนแรกนอนอยู่)แล้วลูบหัวไปมา เพราะหัวผมนี้โดนเต็มๆ ชนแรงๆจังๆ...ใครเอาเปลือกกล้วยมาทิ้งไว้ตรงทางเดินเนี่ย(ไรท์เองแหละ)
“ ไม่เป็นอะไรสินะ โล่งอกไปที....แต่เรามาเคลียร์เรื่องของพวกเรากันต่ออีกว่า ^^ “
“ o[]o!!!! “ ตายแน่ทีนี้ ผมจะต้องเป็นเคะจริงๆใช่ไหม
“ กลับบ้านกันก่อนดีกว่าเนอะ เพราะที่นี้มันไม่สะดวกที่จะคุยกันเท่าไร “ เผือกมันอุ้มผมขึ้นมา ผมตัวเบาขนาดนั้นเลยใช่ไหม มันถึงได้อุ้มผมได้สบายๆเลย แล้วที่ไม่สะดวกมันคืออะไร ผมทำหน้าสงสัย
“ ก็เรื่องอย่างว่าไง เราคุยกันตรงนี้ได้หรอกนะ ไปห้องนอนของพวกเราดีกว่า “
“ ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้เผือกบ้า!!! “ หน้าด้านๆๆๆๆ -/////-
“ หน้าแดงใหญ่เลย...อยากให้ถึงเร็วๆจังน๊า~ “
“ >////////< “ ตกลงผมก็หนีเผือกไม่พ้นไช่ไหม ผมจะดีใจหรือเสียใจดีที่เป็น...กับมันนะ
อํอ!? ผมลืมบอกไปอีกอย่างนึงนะ คุณไรท์ที่เคารพเตรียมตัวตายไว้เลย!!!
จบแล้วโว้ยยยยยยยย TTOTT อ๊ากกกกก จบเลี้ยววววว ข้อยดีใจเป็นที่สุด! ข้อยจะได้ไปลั้นลากับเรื่องใหม่สักที =w= การแต่งนิยายจบเรื่องหนึ่ง เหมือนกับการยกภูเขาออกจากอกเลยแหะ สบาย~ ตอนนี้ปลอดดโปร่งสุดๆเลย ^0^
ข้อยจะมาอีกทีเมื่อโลกต้องการนะเออ บ๊ายบี จุ๊บๆ -3-
นิวโร♥ยาโกะ อ๊ายยย ชอบๆ(เกี่ยว?)
ความคิดเห็น