คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 17
" มุคุโร่แล้วแผนการจะเอายังไงหรอ "
" กำลังคิดอยู่ครับ "
" อย่าแรงนะ....ฉันสงสาร "
" คุณนี่ ผมก็บอกไปแล้วไงว่าเขาไม่เป็นไรหรอก เขามันถึกอยู่แล้ว " (กรี๊ดดดดดดด:สึกิ)
ตอนนี่สึนะและมุคุโร่กำลังปรึกษาเรื่องแผนการที่จะแกล้งสึกิ ตอนแรกก็ไม่ค่อยอยากจะแกล้งเท่าไรหรอก (จริงหรอ?) แต่เมื่อตอนเที่ยงของตอนที่แล้วสึกิไม่ยอมรับผิดว่าตนเป็นคนทำมันจึงเป็นเหตุที่ทำให้เขาทั้งสองมาอยู่ที่บ้านร้างในสวนสาธารณะอีกครั้ง
" แต่.... " สึนะพยายามปฏิเสธ
" คุณอย่าลืมที่สัญญาสิครับ " มุคุโร่พูดทวงสัญญาที่สึนะให้ไว้กับตน
" ก็ได้ " สึนะตอบด้วยท่าทางงอนๆ
" คุณไม่ต้องห่วงหรอกครับ ไม่แกล้งแรงแน่นอน " ถึงมุคุโร่จะพูดออกไปเพื่อให้สึนะสบายใจแต่ในใจนี่ไม่ตรงกับคำพูดจริงๆ คุณโดนหนักแน่!!! มุคุโร่คิด
" แล้วเมื่อไรนายจะคิดแผนการออกเนี่ย " สึนะถาม
" อืมมม ผมมาลองคิดดูแล้วคุณว่าแผนการแบบนี่มันดีไหม........... " แล้วมุคุโร่ก็เริ่มอธิบายแผนการให้สึนะฟัง
" มันจะดีหรอแล้วถ้าไม่สำเร็จล่ะ " เมื่อได้ฟังแผนการของมุคุโร่มันจึงทำให้สึนะสงสัยว่าแผนการนี่มันจะสำเร็จหรอ?
" สำเร็จสิครับเพราะผมเคยเห็นกับตานี่นา "
" แล้วนายไปเห็นตอนไหนอ่ะ "
" ......ก็ตอนเจอกับเขาครั้งที่ 2 นะครับ "
" อืม " ในที่สุดสึนะก็ยอมตกลงกับแผนการของมุคุโร่
ตอนเย็นของวันต่อมา
" สึนะจะพาไปที่ไหนนะ " สึกิถามเพราะสึนะบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยแต่ที่โรงเรียนหรือที่บ้านมันไม่สะดวก เลยจะไปที่อื่นแต่นี่มันก็นานแล้วยังไม่ถึงสักที
" เดี๊ยวก็ถึงแล้ว " สึนะหันมาบอกสึกิ
" อืม " สึกิพยักหน้า
.
.
.
.
ตอนนี่ทั้งสองคนได้มาถึงหน้าตึกโทรมๆหลังหนึ่ง
" ถึงแล้ว สึกิเข้าไปรอข้างในแปปนึงนะ เดี๊ยวมา " พอพูดกับสึกิเสร็จสึนะก็วิ่งไป
" ....... " ทำไมรู้สึกว่าเหตุการณ์มันคุ้นๆนะ....ช่างเถอะ เข้าไปรอดีกว่า แล้วสึกิก็เดินเข้าไปในตึกหลังนั่น
" ทำไมในนี่มันวังเวงยังไงไม่รู้แหะ " น่ากลัวจังแหะ ตอนแรกน่าจะขอรอสึนะอยู่ด้านนอกดีกว่า T^T
ตุบ! เปรี้ยง!
" กรี๊ดดดดดดดด " สึกิร้องด้วยความตกใจเพราะอยู่ดีๆก็มีเสียงดังขึ้นมาและบรรยากาศก็เริ่มมีพายุ ข้าวของกระจัดกระจายปลิวไปตามลมเหมือนบรรยากาศที่จะเจอ..... แงๆๆ ออกไปรอข้างนอกดีกว่า
" อ๊ะ!? กรี๊ดดดดดดดดด " ขณะที่สึกิจะวิ่งออกไปรอข้างนอกก็ไปสะดุดกับอะไรสักอย่างมันจึงทำให้สึกิลื่นล้มลงไปกองกับพื้น
" โอ๊ย เจ็บจังเลย " สึกิลูบก้นตนเอง
ปึง!!!!
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด " ฮือๆๆ น่ากลัวจังเลย ไม่มีแรงจะลุกเลย
โครม!!!
" กรี๊ดดดดดด ฮือๆ สึนะเมื่อไรจะมา ฮือๆ " ตอนนี่สึกิเริ่มร้องไห้+ความกลัว หนักขึ้นเรื่อยๆ
ทางฝั่งสึนะและมุคุโร่
" ฉันว่าพอเถอะ " สึนะมองสึกิที่กำลังตัวสั่นและร้องไห้ ก็เริ่มสงสารขึ้นมา
" ...... " มุคุโร่เงียบ
" น่าสงสารออก นายหยุดสร้างภาพลวงตาได้แล้ว " เมื่อมุคุโร่ไม่พูดสึนะจึงพูดต่อ
" ขออีกนิดได้ไหมครับ " และมุคุโร่ก็พูดขึ้นมา
" อีกนิดจริงๆใช่ไหม " สึนะทวนคำ
" ครับ " แล้วมุคุโร่ก็เริ่มสร้างภาพลวงตาต่อ และภายในใจของมุคุโร่ตอนนี่กำลังคิดว่า ตูยังไม่สะใจเลยขอแกล้งอีกนิดเถอะ (มุคุโร่เหมือนตัวร้ายยังไงไม่รู้ =w=)
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด " มุคุโร่ได้สร้างภาพลวงตาขึ้นมาอีกนั่นก็คือ ผี เมื่อสึกิเห็นก็กรี๊ดขึ้นอีกครั้งและดูเหมือนว่าสึกิจะพยายามลุกขึ้นที่จะออกจากที่นี่ และก็สำเร็จสึกิลุกขึ้นได้และกำลังจะวิ่งออกไป แต่.........
" สึกิจัง จะวิ่งไปไหนนะ ทางออกอยู่อีกฝั่งนะ " ใช่แล้วสึกินั่นได้วิ่งไปคนละทางกับทางออกหรือก็คือวิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้
" มุคุโร่ พอได้แล้ว " สึนะเริ่มขึ้นเสียง
" ครับๆ " มุคุโร่ตอบ เฮ้ออออ เซ็งเลยอยากแกล้งมากกว่านี่อีกจัง
" ไปหาสึกิจังได้แล้ว วิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้ " สึนะบอกมุคุโร่เสร็จก็วิ่งออกไปหาสึกิ
" ........ "
" คุณจะวิ่งออกไปทำไม แค่ใช้ภาพลวงตาหาก็เจอแล้ว " แต่คงไม่ทันสะแล้วละมุคุโร่ สึนะเขาวิ่งไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
" คุฟุฟุ เหมือนโชคจะเข้าข้างนะครับ " แล้วมุคุโร่ก็หายตัวไปพร้อมกับหมอกที่สร้างขึ้นมา
ฝั่งสึกิ
" ฮือๆๆๆๆๆ ที่นี่ที่ไหน สึนะ สึนะ " ตอนนี่สึกิมาอยู่ในห้องๆหนึ่งของตึกหลังนี่และสึกิพยายามเรียกหา
สึนะให้มาช่วย
" คุฟุฟุ คุณนี่ดูไม่ได้เลยนะครับ "
" เอ๊ะ!!...นาย " สึกิหันไปมองที่มาของเสียงและก็ได้เห็นมุคุโร่ยืนอยู่
" ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ มุคุโร่ววว " เมื่อสึกิเห็นมุคุโร่ก็ปล่อยโฮทันทีแล้วก็วิ่งเข้าไปกอดมุคุโร่
" อ๊ะ!? " มุคุโร่ตกใจเพราะไม่คิดว่าคนๆนี่จะกล้าเข้ามากอดตน
" ฉัน ฮึก...กลัวมาก ฮึก....เลย ฮือๆๆๆๆๆ " สึกิเริ่มร้องไห้หนักกว่าเดิม
" อะ...เอ่ออออ ไม่..ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ต้องกลัว " มุคุโร่เห็นดังนั้นก็เริ่มรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาก็เลยเอามือไปลูบหลังให้สึกิเพื่อปลอบให้สึกิหยุดร้องไห้
" ฮึก...ฮึก..ฮึก " ทำไมผมต้องรู้สึกแปลกๆกับยัยนี่ด้วยเนี่ย (กรี๊ด มุคุโร่นอกจายยยยย)
" อะ...เอ่อ ผมจะพาออกไปจากที่นี่นะ " มุคุโร่พูดขึ้น
" จริง..หรอ " สึกิหันมามองมุคุโร่
" จริงครับ -////- " ทำไมผมต้องหน้าแดงเนี่ย
" งั้นก็รีบออกจากที่นี่เถอะ " สึกิเร่งมุคุโร่ให้พาตนออกไปจากที่นี่เร็วๆ
" ครับ " แล้วมุคุโร่ก็สร้างหมอกขึ้นมาปกคลุมตนและสึกิ และทั้งสองคนก็หายไปจากที่นั่น
(แต่ลืมใครไปหรือป่าวเอ่ย?)
หน้าบ้าน
" ขอบใจนะ มุคุโร่ " สึกิรู้สึกดีใจมากที่มุคุโร่มาช่วยตนไว้ (สึกินี่ซื่อจริงๆ - -*)
" ....ครับ " เหอๆ อย่าพูดเลยยิ่งคุณพูดขอบใจผมด้วย ผมก็เหมือนคนเลวเลยนะสิ
ในขณะที่สึกิและมุคุโร่คุยกันอยู่ ก็ได้มีอะไรบางอย่างลอยมา
แกรก ตูม
" แค่กๆ เกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย " อยู่ดีๆก็มีอะไรตกลงมาใส่สึกิแล้วก็เกิดควันสีชมพูขึ้นมา
" คุณ!! " เมื่อหมอกได้หายไปมุคุโร่ก็ได้เห็น.......
จบตอนที่ 17
อะไรที่ว่าก็คือ บาซูก้าทศวรรษ และเหตุที่มันตกมาทางสึกิก็เพราะแรมโบ้โดนรีบอร์นถีบ
แล้วบาซูก้าทศวรรษก็กระเด็นออกมาจึงทำให้ตกลงมาทางสึกิ
ความคิดเห็น