คิดไม่ออกแต่ Yaoi แน่นอน {6927}

ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 14

" นานจังเลยทำไมสึกิจังยังไม่มาอีก " สึนะตอนนี่เริ่มหวั่นๆกับบรรยากาศของที่นี่แล้ว

ตุบ!
 
" เอ๊ะ!? เสียงอะไรนะ " มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมามันทำให้สึนะต้องมองหาที่มาของเสียง

" หือ นั่นอะไรนะ " พอมองดูไปรอบๆแล้วสึนะก็ได้สังเกตุเห็นบางอย่างสึนะจึงลองเดินเข้าไปใกล้ๆ

" อะไรกัน สับปะรดนี่เอง " แล้วทำไมสับปะรดมาอยู่ที่นี่ได้หว่า

จ๊อก~ 

" โอ๊ะ หิวแล้วแหะ กินไอ้นั้นก็ได้มั้ง " สึนะจึงเดินเข้าไปใกล้สับปะรดหมายจะหยิบกินระหว่างรอสึกิ แต่ทว่าเมื่อสึนะจับไปที่หัวของสับปะรด แต่ว่าทำไมมันนุ่มๆเนี่ย ที่จริงสับปะรดส่วนนี่มันไม่นุ่มนี่นาจับไปรู้สึกเหมือนผมคนจัง.....เอ๊ะ! ผมคนงั้นหรอคนที่มีผมทรงสับปะรดก็มีอยู่แค่โคลมกับมุคุโร่ หรือว่า
โคลมกับมุคุโร่อยู่นี่เมื่อสึนะคิดได้ดังนั้นจึงรีบไปด้านหน้าของสับปะรดอันนั้นเพราะก่อนหน้านั้นมีโซฟาบังอยู่จึงเห็นแค่หัวสับปะรดเท่านั้น

" ใช่จริงๆด้วย มุคุโร่นี่เอง " เหอๆแล้วทำไมมุคุโร่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละเนี่ย

" มุคุโร่ ตื่นได้แล้ว " สึนะจึงลองเขย่าตัวมุคุโร่ดู

" พอ..ได้...แล้วครับ " ตอนนี่มุคุโร่เริ่มรู้สึกตัวแล้ว

" อืม นายมาทำอะไรที่นี่อ่ะ " สึนะถามเพราะสงสัยว่ามุคุโร่น่าจะอยู่ที่โกคุโยนี่นาแล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ

" หืมมมมม ที่นี่ที่ไหนครับแล้วผมมาอยู่นี่ได้ไง " มุคุโร่ไม่ตอบคำถามของสึนะเพราะตอนนี่ยังรุ้สึกแปลกใจว่าที่นี่มันคือที่ไหนตอนนั้นยังจำได้ว่าอยู่ที่โรงเรียนนี่นาแล้ว....ทำไมมาอยู่นี่ได้ล่ะ มุคุโร่จึงหันไปมองหน้าของสึนะแล้วถาม

" ที่บ้านนี่มันอยู่ในสวนสาธารณะ แล้วฉันก็ตามสึกิมานะส่วนนายฉันไม่รู้นะว่านายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง " โอ๊ยยยยย อีกแล้วดูเหมือนว่ายัยนั้นจะหาเรื่องปวดหัวมาให้เขาอีกแน่

" งันหรอครับ " เฮ้อออออ เครียด

" แล้วนายเห็นสึกิจังบ้างไหมอ่ะ " สึนะถามเพราะคิดว่ามุคุโร่กับสึกิจังต้องรู้จักกันแน่ๆ ถึงจะไม่แน่ใจสักเท่าไร

" ไม่ครับ " มุคุโร่ปฏิเสธและคิดว่ายัยนั้นมันคงหนีไปแล้วแน่ (โอ้ ไปแทงหวยเลยพี่ : สึกิ)

จ๊อก จ๊อก

" หือ เสียงอะไรนะครับ " มุคุโร่มองหาที่มาของเสียงปริศนา

" เอ่อออ เสียงท้องร้องของฉันเอง " สึนะยอมรับสารภาพที่เป็นสาเหตุของเสียงนั้น ทำไงได้ล่ะคนมันหิวท้องมันก็ต้องร้องเป็นธรรมดานี่นา ใครหิวแล้วท้องไม่ร้องบ้างล่ะ?

" .....อุ๊บ! หุ...หุ " เมื่อได้รับคำสารภาพจากสึนะที่เป็นสาเหตุของเสียงปริศนามันทำให้มุคุโร่เอ๋อแดรกไปสักพักพอรู้สึกตัวก็ต้องมากลั้นเสียงหัวเราะ แต่คิดรึว่าสึนะจะไม่เห็นไม่รู้ไม่ได้ยิน มุคุโร่คิดผิดสะแล้วเพราะมุคุโร่แสดงท่าทางออกมาเต็มๆ 

" หัวเราะไปเลยนะ -////- " ตอนนี่สึนะหน้าได้แดงมากสึนะเลยตั้งใจจะเดินหนีออกไป

" ขอโทษครับ อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิครับ " เมื่อมุคุโร่เห็นว่าสึนะจะเดินหนีจึงจับแขนสึนะไว้

" เชอะ! ไอ้ #$^%^#^(()*_)*##!@# " สึนะด่ามุคุโร่ไปต่างๆนานาทั้งที่ยังอายอยู่เนี่ยนะ -////-

ในขณะนั้นมุคุโร่คิดว่าร่างบางที่ด่าเขาอยู่ตรงนี่ช่างน่ารักจริงๆ เอ๊ะ! ว๊ากกกกกก ผมเผลอคิดเรื่องนี่อีกแล้ว

จ๊อก จ๊อก จ๊อก

" ผมว่าคุณไปหาอะไรทานดีกว่านะ " เมื่อมุคุโร่ได้ยินเสียงท้องร้องมาจากร่างบางที่ชักจะดังขึ้นเรื่อยๆจึงชวนร่างบางไปหาอะไรกินก่อนที่เสียงมันจะดังไปมากกว่านี่ มุคุโร่จึงลองเดินไปสำรวจในบ้านว่าจะมีอะไรให้กินบ้าง

" รู้แล้วน่า -////- " สึนะรับคำแต่ก็ยังไม่หายหน้าแดงสักทีแล้วสึนะก็เดินไปสำรวจรอบๆเช่นกัน
(แต่ดูเหมือนสึนะจะลืมสึกิไปแล้วนะเนี่ย:ไรเตอร์/ก็ดีแล้วนี่ 555++:สึกิ/งั้นหรอ:ไรเตอร์)

" โอ๊ะ! ผมเจออาหารแล้วครับ " มุคุโร่ได้เจออาหารวางอยู่บนโต๊ะที่น่าจะอยู่ในห้องครัวเพราะในห้องนี่มีอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับทำอาหารทั้งนั้นเลยนี่นา.....แต่มันมาวางอยู่ตรงนี่ได้ยังไงแล้วไม่มีคนมากินหรือไงถึงได้วางทิ้งไว้

" มาแล้วๆ โอ้โห มากินกันเหอะมุคุโร่ " เมื่อสึนะเดินเข้ามาก็เห็นอาหารวางอยู่บนโต๊ะสึนะจึงรีบชวนให้มุคุโร่มากินด้วยกันแต่เพราะสึนะหิวจึงไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าอาหารมันเตรียมเอาไว้เหมือนรอใครให้มากินทั้งที่มันเป็นบ้านที่ไม่น่าจะมีคนอยู่

" ครับๆ " ส่วนมุคุโร่ก็เลิกคิดไปแล้วเพราะเห็นร่างบางดีใจที่ได้เห็นอาหารก็รู้สึกใจเต้นขึ้นมา มุคุโร่จึงไปร่วมวงกินอาหารกับร่างบาง

ผ่านไปสักพัก

" อิ่มจังเลยเนอะมุคุโร่ " 

" ครับ " ตอนนี่ทั้งสองคนได้กินข้าวเสร็จแล้ว

" จริงสิ แล้วสึกิจังล่ะ " แต่อยู่ดีๆสึนะก็นึกได้ว่าสึกิจังเขาให้รออยู่ที่นี่แล้วทำไมสึกิจังถึงยังไม่มาอีกล่ะ 

" ....... "  ไม่มีเสียงตอบรับจากที่ท่านเรียกค่ะ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ(ไม่ใช่ล่ะ -A-)

" หือ นี่ก็มืดแล้วด้วยฉันว่าฉันกลับบ้านดีกว่า " สึกิคงไม่มาแล้วแน่ๆอีกอย่างต้องรีบกลับบ้านด้วยเดี๊ยวแม่เป็นห่วงสึนะคิดได้ดังนั้นก็เดินออกไปจากห้องครัวแล้วก็ตรงไปยังทางออกแต่ทว่า

" เอ๊ะ!? ทำไมประตูเปิดไม่ออกล่ะ อึ๊บ " สึนะพยายามเปิดประตูที่มันเปิดไม่ออก....เอ่ หรือว่าสึกิจังจะล็อกไว้งั้นหรอ แล้วจะล็อกไปทำไมล่ะ ลองเปิดดูใหม่ดีกว่าเพื่อมันไปติดหรือโดนอะไรเข้า แต่ประตูมันก็ไม่เปิดออกสักที สึนะตอนนี่จึงลงไปนั่งกับพื้นเพราะตนใช้แรงไปกับการดึงประตูที่แสนจะแข็งแรงทั้งที่บ้านนี่น่าจะอยู่มาหลายปีแล้ว

" ลองไปให้มุคุโร่ช่วยดีกว่า " สึนะจึงเดินไปหามุคุโร่

" มุคุโร่นายมาช่วยดึงประตูหน่อยสิมันเปิดไม่ออกนะ " เมื่อสึนะเห็นมุคุโร่จึงเดินไปขอความช่วยเหลือจากมุคุโร่

เงียบ... ลองเรียกใหม่อีกครั้งดูดีกว่า

" มุคุโร่ " คราวนี่สึนะลองเพิ่มเสียงเสียงให้ดังขึ้นแต่มุคุโร่ก็ไม่ตอบ หรือว่าอาหารเป็นพิษหรือไง ถ้าเป็นจริงก็ขอให้ท้องเสียไปเลย 555++ (อ้าว ถ้าเป็นงั้นจริงทูน่าก็ต้องเป็นด้วยนะ) เฮ้ออออ ไม่ไหวๆ ลองไปเปิดอีกทีดูก็ได้ตอนนี่สึนะขี้เกียจเรียกมุคุโร่จึงกะว่าจะไปลองเปิดดูอีกครั้งแต่ทว่ามุคุโร่ก็ได้จับแขนสึนะเอาไว้

" หือ มีอะไรหรอมุคุโร่ " อะไรเนี่ยทีปะกี้เรียกเท่าไรก็ไม่ตอบแล้วนี่มาจับทำไมเนี่ย 

" ผมมีเรื่องจะขอร้องคือผมขอ........."

จบตอนที่ 14

ถ้าใครอยากรู้ว่ามุคุโร่จะขออะไรโปรดติดตามชมตอนต่อไปค่ะ