คิดไม่ออกแต่ Yaoi แน่นอน {6927}

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 13

พักเที่ยง

ตอนนี่สึนะ โกคุเดระ ยามาโมโตะ และมุคุโร่อยู่บนดาดฟ้าโรงเรียน

" มุคุโร่นายทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ " สึนะถาม

" หรือว่าจะมาลอบทำร้ายรุ่นที่ 10 ห๊ะ " โกคุเดระหยิบไดนาไมท์ขึ้นมา

" น่าๆ ใจเย็นๆสิโกคุเดระ " ยามาโมโตะพูดห้าม

" ใช่ เอาเก็บไปก่อนนะ " เสียงนี่เป็นเสียงของสึกิที่พึ่งขึ้นมาบนดาดฟ้า

" ก็อย่างที่พูด ใจเย็นๆ " สึนะพูดต่อ

" ถ้ารุ่นที่ 10 ว่างั้นผมเก็บก็ได้ " ผมเก็บเพราะรุ่นที่ 10 ถ้ารุ่นที่ 10 ไม่ห้ามตายเป็นตายยังไงก็ขอไม่ฟังคำคนอื่น

" แล้วตกลงนายมาอยู่ที่นี่ได้ไง มุคุโร่ " เมื่อเรื่องของโกคุเดระจบสึนะจึงหันไปถามมุคุโร่ต่อ

" ผมถูกปล่อยตัวจากที่นั้นแล้ว " มุคุโร่ตอบกลับ

" ผมว่ามันต้องโกหกคงแหกคุกมาแน่ๆ " โกคุเดระแย้งเพราะคุกวินดีเช่มันคงไม่ปล่อยออกมาง่ายๆหรอก

" แล้วแต่จะคิด... " ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนะหรอ เดี๊ยวผมจะเล่าให้ฟัง.... 2 วันหลังจากที่คุยเรื่องแผนกับสึกิที่ดูได้จากตอนก่อนหน้า เขาต้องการให้ผมไปเรียนที่เดียวกับวองโกเล่เขาจึงไปทำเรื่องแจ้งที่
คุกวินดีเช่แต่ผมก็ไม่รู้หรอกนะเขาทำไปได้ยังไงมันจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมมาอยู่ตรงนี่ได้ แต่ผมก็เครียดอยู่ดีกับแผนการที่เขาคิดที่จะให้เรียกชื่อของวองโกเล่ ผมก็ลองนึกสภาพตัวเองที่ไปพูดชื่อของวองโกเล่แบบสนิทสนมมันคงเป็นภาพที่บาดตาบาดใจผมจริงๆ 

" แล้วโคลมล่ะ " สึนะถามขึ้นเพราะถ้ามุคุโร่อยู่นี่แล้วโคลมล่ะ

" ก็สบายดีครับ " 

เงียบ....... มาดูความคิดของแต่ละคนกัน

-เฮ้อออ ไม่มีไรจะคุยเลย อึดอัดยังไงไม่รู้- สึนะ
-เบื่อ เซ็ง- โกคุเดระ
-เงียบจังแหะ มุคุโร่นี่ไม่มีสัมพันธภาพที่ดีเลยแล้วยังงี้แผนมันจะไปรอดหรอ- สึกิ 
-555+ เล่นแข่งเงียบกันอยู่สินะ น่าสนุก- ยามาโมโตะ
-ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี่ด้วย- มุคุโร่

" อะ...เอ่อ ฉันว่าเรากลับห้องดีกว่าไหมใกล้จะหมดเวลาแล้ว " หลังจากที่เงียบกันมานานสึนะจึงได้พูดขึ้นเพราะตนพึ่งสังเกตุว่าคนเริ่มทยอยลงจากดาดฟ้ากันแล้ว

" ครับรุ่นที่ 10 " แล้วทั้งหมดจึงได้เดินลงจากดาดฟ้าแล้วตรงไปที่ห้องเรียน

เลิกเรียนแล้วจ๊า (ไวจริง:คนอ่าน/ขี้เกียจเขียน:ไรเตอร์/ตาย!!:คนอ่าน)

" รุ่นที่ 10 กลับกันครับ " โกคุเดระชวนรุ่นที่ 10 กลับพร้อมกับประโยคเดิมๆที่พูดกันทุกวัน 

" รอก่อนสึนะ....ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย " แต่ยังไม่ทันที่สึนะจะตอบตกลงสึกิก็จับแขนสึนะแล้วบอกกับสึนะดังที่เห็นในประโยค

" อืม ได้สิ " สึนะตอบตกลง

" โกคุเดระ ยามาโมโตะกลับไปกันก่อนเลยนะ " สึนะหันไปบอก

" แต่....แต่ว่า " โกคุเดระตั้งใจจะปฏิเสธแต่ก็ถูกขัดสะก่อน

" นาา กลับกันโกคุเดระ " คนที่ขัดก็คือยามาโมโตะนั้นเอง 

" ไม่โว๊ยยย " แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะยามาโมโตะจับคอโกคุเดระแล้วลาก(ลากจริงๆ)ออกไปจากห้องเรียน

" แล้วเรื่องที่จะคุยล่ะ " เมื่อเห็นว่าโกคุเดระและยามาโมโตะออกไปแล้วจึงหันไปถามสึกิ

" คือ...แบบว่า " แงๆๆ ลืมไปแล้วว่าจะพูดอะไรอ่า (ปลาทูน่าอย่าไปเป็นเลยไปเป็นปลาทองดีกว่า)
คิดสิ คิดๆๆ อ๊ะ! จำได้แล้ว

" ฉันอยากให้นายไปกับฉันที่ที่หนึ่งนะ " 

" อืม ได้สิ " เมื่อได้รับคำตอบจากสึนะสึกิจึงเดินออกไปและตามด้วยสึนะส่วนมุคุโร่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้(แต่เดี๊ยวก็รู้)

สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

" พามาที่นี่ทำไมหรอ " สึนะถามเมื่อเดินเข้ามาในสวนสาธารณะแห่งนี่

" ........ " สึกิไม่ตอบสึนะเห็นดังนั้นจึงไม่ถามอีกเพราะคนตรงหน้านี่ต้องรำคาญแน่สึนะจึงเดินตามสึกิไปเงียบๆ

" ถึงแล้ว " และในที่สุดสึกิก็มาถึงที่นัดหมายสักที 

" หือ นั้นบ้านใครนะ " เมื่อสึกิหยุดเดินสึนะจึงลองไปดูว่าที่ที่สึกิจะให้ไปคือที่ไหนและเมื่อได้เห็นที่นั้นก็คือบ้านโทรมๆที่อยู่ในสวนสาธารณะแห่งนี่

" ไม่ใช่บ้านใครหรอก " มันเป็นบ้านร้างนะ ประโยคนี่สึกิตอบในใจ (ยังไม่เข็ดอีก - -")

" ป่ะๆ เข้าไปกันได้แล้ว " แล้วสึกิก็ดันสึนะให้เข้าไปในบ้านหลังนั่น

" อืมๆ อย่าดันสิ " 

" อ๊ะ ถึงแล้วนั่งก่อนนะสึนะ เดี๊ยวมา " เมื่อเข้ามาถึงในตัวบ้านสึกิก็ได้ให้สึนะไปนั่งบนโซฟาส่วนสึกินะหรอบอกว่าเดี๊ยวมาแต่......มันหนีไปแล้วแต่เรื่องนี่สึนะยังไม่รู้จึงนั่งรอไปเรื่อยๆ

" คิกๆ มันช่วยไม่ได้นี่นะก็มุคุโร่มันไม่ให้ความร่วมมือจึงต้องจัดการกับมือ....ยังไงมันก็น่าจะดีกว่าเอาแบบรวบรัดแบบนี่แหละดี คิกๆ " ดูเหมือนว่าสึกิจะได้คิดแผนการขึ้นมาใหม่โดยที่ไม่ปรึกษาหรือบอกกับมุคุโร่

" อืมมมมม แต่ถ้าพวกนั้นมันไม่กินจะทำยังไงดีหรือถ้ามีสิ่งเหนือธรรมชาติ(ผี)เกิดขึ้นมาจะทำยังไงน๊า.....คิดแล้วก็ปวดหัวปล่อยให้พวกนั้นจัดการกันเองดีกว่า " และแล้วสึกิก็เดินออกจากสวนสาธารณะแห่งนี่ออกไปและขอภาวนาให้แผนการนี่สำเร็จด้วยเถิดดดจะได้สงบสุขสักที
(ทำอย่างกับเป็นหนังแอ็คชั่น)

จบตอนที่ 13