ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Is Love(หรือพรหมลิขิต...รัก?)

    ลำดับตอนที่ #8 : ตอน8

    • อัปเดตล่าสุด 25 ม.ค. 51


    ตอน 8

     

    วันอาทิตย์ 5 โมงครึ่ง

     

    ทำไมชั้นต้องมานั่งรอนายด้วยเนี๊ยรถก็ผ่านไปหลายคันแล้วน่ะแป้งบ่นกับตัวเองไปเรื่อยเปื่อย

     

    แน่ๆ รอชั้นสิท่า -.-

     

    ปละ...เปล่าสะหน่อยเอ่อแล้วนายมาตอนไหนเนี๊ย

     

    อ่าว!!!รถมาแล้วโบกดิทำเพิ่งมาสังเกตเห็นว่าเธอช่างใส่ชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อสีเข้มกับผมดำยาวรอนอ่อนๆช่างงงงง...

    น่ารักจัง

     

    อะไรน่ะเมื่อกี้นายว่าอะไร

     

    ปละ..เปล่าชั้นแค่ขอโทษที่ทำให้เธอรอน่ะเข้าทั้งคู่นั่งชิดในสุดของตัวรถแต่คนละฝั่งและเมื่อรถเคลื่อนต่างคนก็ต่างเงียบไม่กล้าจ้องหน้ากันหันซ้ายหันขวาก้มหน้าอีกนานกว่าจะถึงรถก็เริ่มเต็ม

    หนูค่าป้าขอแลกที่ได้ไหมป้าอยากหลับบ้างป้าคนที่นั่งข้างทำสะกิดแป้งให้แลกที่กันแทนที่จะแลกกับทำที่หลับอยู่

     

    ทำยังไม่รู้ว่าตอนนี้แป้งได้มานั่งข้างๆเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยด้วยว่าหัวของเขาได้เองตามรถแล้วมาอยู่บนไหล่แป้งนานแล้ว

     

    “~ยี้~น้ำลายแป้งดันหัวทำจนตื่น

     

    แป้งเธอลืมตัวอีกแล้วน่ะเธอเอาแขนเสื้อทำมาเช็ดกับไหล่ตัวเอง

     

    เด็กสมัยนี้น่ะรักดีเน้อว่าไหม ฮะฮฮะคนในรถยิ้มให้กับทั้งคู่

     

    ไม่ใช่น่ะค่ะไม่ใช่ >.<!!! ทำเอียงหน้ามากระซิบข้างหู ปฏิเสธไปก็เท่านั้น

     

    ทั้งคู่นั่งเบียดกันนานพอสมควรก่อนที่รถจะเบรก ทำให้ทั้งคู่มองคนที่ลงจากรถแต่เมื่อทำหันไปก็เผลอมองผมของแป้งนานไป...นานไป...แป้งก็หันกลับมาพอดีกับรถเร่งเครื่องเดินหน้า

     

    จุ๊บๆเซย์ฮะโหลละจุ๊บๆ......

     

    เธอชอบเพลงนี้ป่ะยัยแว่นคุณเคาะนิ้วตามจังหวะเพลงของ2สาวที่พวงมาลัยรถ

     

    อืม..ก็หนุกดีนี้นุ่นนั่งทื่ออยู่หน้ารถไม่รูจะชวนคุยเรื่องอะไร

     

    รัดเข็มขัดสินั่งเฉยอยู่ได้มานี่ชั้นรัดให้คุณพยายามจะตีสนิทเพื่อให้เป็นบันไดขั้นต่อไป

     

    ...ขณะที่ล็อคดังแก๊ปนุ่นก็จับมือคุณไว้ทำให้คุณเงยหน้าขึ้นผมของนุ่นสัมผัสกับแก้มคุณและลมหายใจอุ่นจากปากนุ่น ขอบคุณน่ะ ^///^

     

    ไม่รู้2คนนั่นจะขึ้นรถถึงหรือยังน่ะคุณเริ่มเอ๋ยบทสนทนาหลังจากที่เงียบกันมานาน

     

    ไงเป็นห่วงน้องหรอคุณขับรถได้นิ่มมากแทบจะไม่สะดุดเลย

     

    เอ่อ...งั้นมั้งแต่เมื่อมาถึงทุ่งที่แทบจะไม่เห็นบ้านคนสักหลังรถมันก็กระตุกและหยุดลง

     

    กำ-*-

     

    เดี๋ยวเราลงจากรถแล้วช่วยกันดันก็แล้วกันน่ะ....ตกลงตามนี้ล่ะกัน

     

    เอ่อเองอีกล่ะ

     

    อะไรน่ะ

     

    ไม่มีไรลงเหอะลง

     

    แสงสีส้มยามเย็นนี้ที่สาดแสงลงบนพื้นนาสีสวยเห็นเงาของหนุ่มสาวที่กำลังช่วยกันดันรถสีดำสวยไปสู่ปั้มที่กำลังรอคอยอยู่ข้างหน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×