คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอน7
ตอน 7
โรงอาหาร
“แป้งนั่งจองโต๊ะนี่ก่อนน่ะชั้นจะซื้อข้าวมาให้อยากกินอะไรล่ะ”ผู้คนต่อแถวซื้ออาหารกันเยอะแยะไปหมดบ้างก็นั่งกินกันแล้วที่นั่งเลยไม่ค่อยมีเหลือที่ไว้แค่โต๊ะเดียว
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวซื้อเสร็จค่อยหาที่นั่งก็ได้”
“เราเป็นเพื่อนกันแล้วไม่ต้องเกร็งใจหรอกหน่า”พูดเสร็จคุณก็เดินออกไป
“ห้อง4ทำไมปล่อยช้าจัง”
“คิดถึงผมอยู่หรอ”
“แล้วนุ่นอยู่ไหนไม่มาด้วยกันหรอ”ทำชี้ไปทางนุ่นที่กำลังต่อแถวอยู่หลังคุณซื้ออาหารอยู่
“นายนี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยน่ะ”
“เหรอจ๊ะสุภาพสตรรรรรรี”ทำออกเสียงรอเรือชัดมากกว่าปกติทำให้แป้งอารมณ์เสียขึ้นมา
“นี่แก...”
“คุยอะไรกันเหรอเจ้าทำ แป้ง”
“เปล่าหรอกพี่...เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำให้ล่ะกัน”ทำหันไปขยิบตาให้พี่ชาย “นุ่นไปช่วยกันถือแก้วน้ำหน่อยสิ”
“เอ๋!!!นายนี่เขาพึ่งไปซื้ออาหารมาให้ยังจะใช้เขาอีกเดี๋ยวชั้นจะไปเอง”ทำมองหน้าคุณเหมือนคนเสียแผนแต่คุณได้แต่ยิ้มแหยเกแล้วพยักหน้า=_=
ห้องเรียน4/2
“ระดับชั้นม.4ของเราจะต้องช่วยกันทำโครงงานอนุรักษ์ล้านนาโดยแบ่งกลุ่มๆละ4คนน่ะมันจะพอดีถ้าห้องเราไปรวมกับห้อง4.....”
“ห้อง4งั้นเหรอ”แป้งหันมาคุยกับนาว
“อืมๆ”
“งั้นเราก็อยู่กลุ่มเดียวกับนุ่นได้ซิ”แป้งค่อยๆย่องไปหลังห้องแล้วคุยกับคุณ
“นี่นายเราอาสารวมกลุ่มกับห้อง4ไหม”
“...”
“นายจะได้อยู่กลุ่มเดียวกับนองนายส่วนชั้นจะได้อยู่กับนุ่นน่ะ”
“อ่าวๆเงียบหน่อยตกลงใครจะอาสาไปมั้ง”ครูเริ่มมองซ้ายขวาเมื่อไม่เห็นนักเรียนยกมือขึ้นและแล้ว...0/ \o/
“สรุปเป็นเธอสองคนนี้น่ะ เอ่อเธอไม่ต้องยก2ข้างเปนเด็กๆไปได้”แป้งกับคุณก็พยักหน้าหงึกๆ
ที่โรงอาหาร
“วันอาทิตย์นี้ที่ถนนคนเดินล่ะกัน”ทำเสนอความคดเห็นในขณะที่ทุกคนที่กำลังเคี้ยวอาหารอยู่พยักหน้า
“แล้วเราจะไปกันยังไงล่ะ”นุ่นรีบกลืนข้าวแทบสำลักก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วงพี่คุณน่ะขับรถเป็นเราจะไปรับไปส่งเอง”แป้งทำท่าเหมือนจะแย้งขึ้นมาแต่คุณขัดขึ้นมาก่อน
“ตกลงตามนี่น่ะทุกคน เอ้ารีบๆกินกันดีกว่าใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว”
ระหว่างทางขึ้นอาคารหนึ่ง
“ตอนไปนายไม่ต้องมารับชั้นหรอกบ้านนายไม่ได้ผ่านบ้านชั้นสักนิด”
“ไม่เป็นไรหรอกชั้นน่ะเต็มใจ”ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดจวนจะถึงห้องเรียนแล้ว
“ชั้นขึ้นรถไปเองได้5โมงเย็นรถยังพอมีอยู่ส่วนตอนขากลับชั้นจะกลับกับนายเองแหละ”
“ชั้นกลัวเราพลาดกันน่ะเอางี้ชั้นให้ทำขึ้นรถไปบ้านแกเพราะชั้นจะได้ติดต่อกับทำได้ตามนีน่ะ ครูมาแล้วง่ะ”ทั้งคู่รีบไปนั่งประจำที่
บ้าน
ห้องสีดำขาวแห่งนี้ช่างคมขรึมเหมาะสมหรับชายผู้พี่ที่เข้มแข็งมากมาย
“พี่ไม่เตี้ยมกันก่อนเลยง่า”ทำเอ็ดพี่ชายใหญ่ตั้งแต่รู้ว่าต้องได้ไปกับคนที่ทำให้หน้าหล่อๆเขาเกือบเสียโฉม “ไม่เอาพี่ไม่เอาผมไม่ไปเด็ดขาด”
“ไหนแกบอกพี่ว่าจะช่วยทุกอย่างตามที่พี่บอก”ทำทำหน้าเริ่มจะเข้าใจ“ตกลงตามนี้น่ะ”
“อ่าวพี่ประโยคนี้อีกล่ะ” =0=
ความคิดเห็น