คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอน5
ตอน5
ที่โรงอาหาร
“ที่เจ้าทำพี่ขอคุยด้วยหน่อย”คุณดึงทำออกจากแขนของเชอรี่ที่เกาะทำไว้แน่นจนหลุด
“เชอรี่ไปหาที่นั่งกินข้าวก่อนเราน่ะ”ทำหันมาบอกเชอรี่
“มันเกิดอะไรขึ้นเนี๊ยทำบอกพี่มาน่ะ”คุณลากทำมาคุยหลังร้านน้ำปั่น
“ก็ไม่มีอะไรนี้แค่เชอรี่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนเก่าส่วนครูกานดาก็ตามหลานมาก็แค่นั้น”ทำอธิบายให้คุณรู้จนกระจ่างแต่ใบหน้าของคุณดูไม่กระจ่างเอาซะเลย
“โอ้ย.........ปล่อยเราน่ะเชอรี่ อย่า...”
“เชอรี่!”ทั้งสองรีบวิ่งตามเสียงที่แตกตื่นฮือฮานั้นไป
“นี่เชอรี่เธอทำอะไรของเธอหน่ะ”คุณเริ่มลุกเป็นไฟ
“ก็เชอรี่ขอยัยแว่นนี้นั่งดีๆมันก็อวดดีไม่ให้เชอรี่นั่งนี่หน่า”
“เธอก็เลยเอาผัดกระเพาไปสาดใส่เขาเนี๊ยน่ะ”คุณมองเสื้อผ้าของนุ่นและสังเกตเห็นใบกระเพาและมองเรื่อยๆขึ้นมาสบตากับนุ่นแล้วนุ่นวิ่งหนีไป
“มันเกินไปหรือป่าวเชอรี่”ทำมองหน้าเชอรี่เหมือนรู้กัน
หน้าห้องน้ำหญิง
“อ่า ผ้าเช็ดหน้าน่ะ”คุณยื่นผ้าเช็ดหน้าให้นุ่นแล้วนุ่นก็หยิบแว่นตาขึ้นมาใส่
“ขอบใจจ๊ะ”มันเป็นเสียงที่ทำให้คุณเอะใจว่าทำไมนุ่นถึงพูดยังกะไม่รู้เรื่องในเย็นวันนั้น
“อืมขอถามอะไรหน่อยจิ..คือ...เย็นวันนั้นก็ปิดเทอมหน่ะคุยอะไรกับแป้งหรอ”มันทำให้คุณยิ้มเล็กๆในใจว่านุ่นยังไม่รู้แต่เขากไม่รู้จะบอกนุ่นอย่างไรดี
“อ่าว แล้วแป้งยังไม่พูดให้ฟังอีกเหรอ”คุณจ้องมองที่หน้านุ่นพร้อมความสงสัย
“ยังเลยจ๊ะแต่แป้งบอกว่าถ้าถึงเวลาก็จะบอก แล้วคุณพอจะบอกเราได้ไหม?”
รู้คุณคิดสักพักก่อนที่จะตอบนุ่นไป “ก็อย่างที่แป้งบอกนั้นแหละมั้ง”
“มันเป็นอะไรกันน่ะอยากรู้จังแต่ไม่เป็นไรหรอกเรายังไม่ต้องรู้ก็ได้ เอ่อเดี๋ยวเรากลับบ้านก่อนน่ะเสื้อผ้าเลอะหมดเลยน่ะ”แล้วนุ่นก็วิ่งจากไป
ที่บ้าน
“นี่แป้งแกคงจะโกรธชั้นมากซิน่ะ....”คุณพร่ำไปเรื่อยๆแข่งกับสายฝนและพลางคิดถึงวันเก่าๆ...
1ปีที่แล้ว
ม้านั่งข้างสนามบอลที่มีเป็นสิบๆจุดของโรงเรียนแห่งนี้ดูจะไม่ว่างเปล่าเลยมีทั้งนักเรียนใหม่เก่าจองกันไว้หมดเลยรวมถึงม้านั่งข้างต้นหูกวางที่เป็นที่ประจำของแป้งและเพื่อนๆ
“นี่น่ะเป็นที่นั่งประจำของชั้นกับเพื่อนๆหน่ะ...เย็นสบายไหมล่ะ”
“อืมๆ..ก็เย็นดี”^_^ เขานั่งมองเธอจนเธอเหลียวมามองเขา “เอ่อจริงสิแล้วเพื่อนๆเธออยู่ไหนกันล่ะ”เขาพูดแก้เขินเขาอยากอยู่กับเธอสองต่อสองต่างหากล่ะและไม่อยากให้ใครมาเป็น กขค
“เพื่อนที่สนิทๆกันอ่ะนาออกไปกันเกือบหมดแล้วดีที่ยังเหลือเพื่อนที่ชั้นๆสนิทๆอีกคนนั่นไง!ตายยากจริงๆ”คุณเหลียวไปด้านหลังของเขาตามสายตาของแป้งเพื่อแป้งก็น่ารักดีเน้อ
“คุยอะไรกันเหรอท่าทางดีจัง...หรือว่านินทาอะไรชั้นอยู่ย่ะมิทราบ”เธอเน้นเสียงใส่แป้งแต่ทั้งคู่กรูกันดีว่านี่คือการยอกล้อกัน
“คุณนี่นุ่นมันเป็นเพื่อนสนิทที่ซู้ด....ของชั้น”เหมือนแป้งจะแสดงความเป็นเพื่อนมาไปจนคุณอิจฉาเข้าจริงๆหรือเพราะความกะล่อนจึงเอ่ยขึ้น
“อยากเป็นเพื่อนที่สนิทที่ รัก เธอจังเลยง่ะแป้ง”
“ก็ได้สิเพื่อน ฮ่ะฮ่าฮ่า...”แป้งลุกยืนแล้วเอื้อมมือไปตบบ่าคุณทำให้คุณยิ้มเล็กๆแบบมีเลศนัย
“เราก็จะเป็นเพื่อนของนายอีกคนน่ะ”นุ่นกระพริบตาให้ข้างหนึ่งพร้อมกับรอยยิ้ม
ทั้งสามหัวเราะกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้ถึงสิ่งที่จะสนุกกว่าหลังจากนี้
“ว้าย!!!~กรี้ดๆ~ >.<” สงสัยคนที่เฮฮาไม่ใช่แป้งอย่างที่เขาคิดซะแล้ว
“อะโด่...แค่งูเขียวปลอมเอง=.=” “แต่เอ๋!ใครเป็นคนทำหน่ะใครอยู่ตรงนั้นน่ะออกมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ”แป้งลุกยืนขึ้นวิ่งตามไปโดยไม่รู้ว่าเป็นใคร?
“ยัยแป้งแกไม่ตองตามไปแล้วกลับมา”นุ่นตะโกนไปก็ไร้ประโยชน์เพราะตอนนี้ก็ไม่เห็นหลังไว้ๆของเธอแล้ว
“เอ่อนุ่นเลิกเกาะแขนเราได้ไหมเราร้อนน่ะ”นุ่นไม่รูตัวด้วยซ้ำว่าไปเกาะแขนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เธอก็รีบสะบัดมือออกอย่างเร็วปานโดนสป้าก
“ขอโทษน่ะ”
“ไม่เป็นไรผมไม่ถือ แล้ว...อะแป้งเขาไม่กลัวงูเหรอ”
“ยัยนั้นเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ไหนกันทั้งห้าวทั้งเข้มแข็งเลยน่ะหาเงินใช้เองด้วยแหละ”
คุณทำท่าเหมือนจะสนใจจึงให้นุ่นพูดต่อโดยมองตาน้ำตาลอ่อนของนุ่นเป็นประกาย
“หน้าชั้นมาอะไรเหรอ”ขณะที่นุ่นพูดลมตีเขาหน้าทำให้ผมที่ปกหน้าของเธอเปิดขึ้นแล้วคุณก็ได้เห็นหน้าใสของนุ่นอย่างจัง เธอนี่ก็น่ารักเหมือนกันเน้อ
“อุ้ย >.-แสบตาจัง”
“เธอนี่ขนาดใส่แว่นแล้วฝุ่นยังเขาไปได้น่ะ มานี่ๆผมจะดูให้”คุณถอดแว่นของนุ่นออกแล้วเป่าลมอุ่นๆใส่ตานุ่นทำให้นุ่นลับตาหยี
ดูอบอุ่นจังเลยและน้ำหอมที่หอมอ่อนๆของเขามัน......
“โอ๊ย...ชั้นขอตัวไปล้างตาดีกว่าน่ะ”คุณมองเธอวิ่งไปแบบแปลกๆดีทำให้คุณต้องยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว^ ^
ความคิดเห็น