คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอน4
ตอน4
“ฮะโหลใครเหรอค่ะ”
“ชั้นเองนุ่น ชั้นเอง แป้งไงล่ะ”มันเป็นเสียงคนที่นุ่นรอตั้งแต่เรื่องคืนนั้นเพราะวันเวลาที่ผ่านมานุ่นพยายามที่จะติดต่อกับเธอ นุ่นหยุดที่จะรีดชุดนักเรียน
“เธอหายไปไหนมาแป้งรู้ไหมชั้นโทรเข้าบ้านไม่รู้กี่ครั้งแล้วไม่มีใครรับเลย”
“ชั้นอยู่บ้านยายชั้นที่แม่ฮ่องสอนหน่ะ เผื่ออยู่ที่เย็นๆจะสบายใจขึ้น…”เสียงของแป้งดูอ่อยๆราวกับคิดถึงอะไรอยู่
“^0^เธอโทรมาเธอพร้อมที่จะบอกชั้นแล้วใช่ไหม”นุ่นเข้ามาในห้องนอนสีขาวนวลสบายตาแล้วมานั่งที่ฟูกสีฟ้าอ่อนๆแล้วค่อยๆเอนตัวนอน
“เปล่าหรอก..”นุ่นเปลี่ยนสีหน้าและท่านอนมานอนคว่ำแล้วมองไปที่หน้าต่างมองสายฝนที่ค่อยๆตกอย่างนุ่นนวลพร้อมแสงแดดที่เปล่งประกาย
“นี่เป็นเดือนกว่าๆแล้วน่ะ!!! ฝนหน้าร้อนก็ตกแล้วด้วยเธอยังไม่พร้อมอีกเหรอ”
“รอหน่อยน่ะ แล้วพอชั้นไปถึงโรงเรียนชั้นจะบอกเธอ”นุ่นยังคงมองต่อไปเห็นนกบินกลับรังของมันทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
“ก็ได้ๆพรุ่งนี้ชั้นจะแวะรับเธอที่บ้านน่ะ”
“ไม่ได้หรอกชั้นจะมาพรุ่งนี้เย็นหน่ะชั้นฝากลาครูด้วยน่ะ แค่นี้น่ะเงินจะหมดแล้ว...”
“ตุ๊ด...ตุ๊ด..ด..ด”
“เฮ้อ..”นุ่นถอดหายใจเฮือกใหญ่เผื่อมันจะสบายใจขึ้น
ดอกบัวตองสีเหลืองอร่ามดั่งดวงจันในวันแรม บรรยากาศค่อนข้างเย็นมองทางไหนก็มีแต่เมฆก้อนน้อยใหญ่ล่องลอยไปอย่างไม่มีจุดหมายและเลื่อนผ่านใบหน้าอันเศร้าของคนๆหนึ่งที่ยืนพิงอยู่ข้างๆตู้โทรศัพท์สาธารณะ
“นุ่น..ชั้นบอกเธอแน่แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ขอให้ชั้นทำใจอีกสักวันหน่ะ”เสื้อกันหนาวและถุงมือที่สีสดใสช่างตัดกับใบหน้าที่เศร้าหมองของเธอซะจริงเชียว
และเธอก็เดินขึ้นไปที่เรือนไม้หลังงามที่มีระเบียงบ้านยื่นออกมาเชยชมอากาศที่ว่างเปล่าและมันก็เป็นที่นั่งประจำของแป้ง
เธอเก็บเสื้อผ้าที่จะออกเดินทางในเร็วๆวันและมานั่งเหม่อมองออกไปตั้งแต่หยดน้ำบนมอสที่ต้นไม้หน้าเธอและก็มองเรื่อยๆจนสุดลูกตา และแล้วสายฝนก็เริ่มโปรยลงมา
ฝนยังคงตกอยู่ในตอนดึก ในห้องโทนขาวดำแห่งนี้มองออกไปนอกหน้าต่างยังคงไม่เห็นดาวอย่างเช่นวันก่อนๆ
“พรุ่งนี้แล้วซิน่ะ...ไม่อยากให้มันเลวร้ายจัง”คุณยังคงมองฟ้ามีฝนและยังคงมองอย่างนั้นจนเผลอหลับไป
แต่ห้องข้างๆยังเปิดไฟจ้าและยังคงคุยโทรศัพท์กับหญิงสาวเสียงน่ารักอยู่
“แค่นี้น่ะ อย่าลืมอย่างที่บอกล่ะ”
ที่โรงเรียนยามเช้าของเทอมใหม่ที่พื้นแฉะไปด้วยน้ำฝนของคืนที่ผ่านมาแต่นักเรียนก็ยังเดินคุยกันอย่างสนุกสนานและที่หน้าโรงเรียนมีหญิงสาวหน้าสวยแต่ช่างผิดกับวาจาที่ร้าย เธอกำลังด่ายามหน้าโรงเรียน
“เป็นแค่ยามจะมาห้ามชั้นไม่ให้เอารถเข้าไปได้ไง ฝนตกเนี๊ยพื้นเปียกหมดไม่เห็นหรอยังจะให้ชั้นเดินเข้าไปได้ไงย่ะ...”
นุ่นไม่ได้สนใจเรื่องที่เกินขึ้นแล้วเดินเหม่อเข้าไปโรงเรียนเรื่อยๆอย่างช้าๆแต่ก็ต้องสะดุด
“>0<หลีกไปย่ะ”เธอผลักนุ่นและทำให้นุ่นล้มลงไปในแอ่งน้ำขังและโชคดีที่แว่นตาของเธอนั้นตกอยู่ข้างๆมือ
“โอ้ย!!!เธอทำอะไรของเธอเนี๊ย”นุ่นพยายามเพ่งมองหน้าเธอแล้วก็นึกออกว่าเธอต้องเป็นคนๆเดียวกับคนที่เถียงกับยามเมื่อกี้แน่ๆ
“-0-เดินอย่างเธอก็สมควรแล้วนี่ที่จะล้มหน่ะ ฮ่า..ฮะ..ฮะ”เธอหัวเราะแล้วก็พร้อมที่จะเดินต่อไป
“>.<นี่เธอ!!!!ขอโทษชั้นเดี๋ยวนี้น่ะ”นุ่นพลางคลำหาแว่นตาแล้วคว้าขาของคนที่ชนเธอล้ม
“กรี้ดดดด..เธอทำอะไรของเธอ”เธอสะบัดขาให้มือของนุ่นหลุดแต่พื้นมันลื่นจึงทำให้เธอล้มลงมาด้วย
“เธออยากมีเรื่องกับชั้นใช่ไหม”เธอควบร่างของนุ่นแล้วเอามือซ้ายช้อนคอนุ่นขึ้นมาและอ้าแขนอีกข้างขึ้นเพื่อจะตบ
“หยุดน่ะ!!!เชอรี่”เชอรี่หันไปมองต้นเสียงท่ามกลางคนที่มุงดูแต่เจ้าของเสียงพึ่งจะแหวกกลุ่มออกมาได้
“คุณ!!!”เชอรี่เงยหน้ามามองก่อนที่จะลงมือต่อไป
“เพลี๊ย!!!”
“เชอรี่เธอทำอย่างนั้นทำไม”อีกเสียงหนึ่งก็ตามมามันเป็นเสียงที่ทำให้เชอรี่หยุดการกระทำชั่วๆนั้นลง
“มันไม่ใช่อย่างที่ทำเห็นน่ะ...เอ่อ..ก็นังนี่มันผลักเชอรี่ล้มก่อนหน่ะก็เลย...”ระหว่างที่เชอรี่พูดคุณก็พยุงนุ่นลุกขึ้น
“นุ่น!!!”เมื่อนุ่นลุกขึ้นก็เอามือปิดหน้าที่โดนตบแล้ววิ่งหนีไป
‘หรือว่าแป้งบอกนุ่นไปแล้ว...’คุณคิดตามสิ่งที่เขาเห็น
ในห้องเรียน
“นี่นักเรียนทุกคนครูขอแนะนำตัวน่ะครูชื่อกานดาเป็นครูที่จะมาเป็นครูที่ปรึกษาคนใหม่ของพวกเธอ”เสียงของนักเรียนเริ่มที่จะเอ็ดกะโรทำให้กานดาเริ่มที่จะ...
“เงียบเดี๋ยวนี้!!!ไอ้เด็กบ้า”เธอเผยท่าแท้แล้วก็เปลี่ยนสีหน้าใหม่เป็นคุณครูแสนสวยเมื่อเห็นเหล่านักเรียนอึ้งและเงียบไป
“เอ่อ..คือครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้พวกเธอรู้จักเธอชื่อ...”ครูพูดไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอปรากฏตัว
“เรียกชั้นสั้นๆว่าเชอรี่ก็ได้”เหล่านักเรียนเริ่มแตกตื่นอีกครั้งแต่เมื่อครูกระแอมเสียงขึ้นเหล่านักเรียนก็เงียบไป
“ยังมีอีกคนเขาเคยอยู่ห้อง4มาก่อนแต่ครูต้องย้ายเขามาอยู่ห้อง2บางคนอาจเคยเห็นหน้าคาดตาเขามาบ้างแล้ว...”กานดาก็แนะนำชื่อเขาไปเรื่อยๆ ส่วนคุณก็ถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินชื่อของเขาใช่เขาคือ ‘เจ้าทำ’ น้องของเขานั่นเอง
คุณยังคงเฝ้ามองที่ ที่นั่งข้างๆนาวหน้าประตูทางเข้าว่าเมื่อไหร่เจ้าของที่จะมาแต่แล้วคนที่มานั่งที่นั่นก็เป็นเชอรี่ ส่วนทำได้ที่นั่งริมหน้าต่างหน้าห้องฝั่งซ้ายไกลกับคุณมากเพราะคุณมักจะนั่งหลังห้อง
ความคิดเห็น