คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน3
ตอน3
“....”กาลเวลาเมื่อจะผูกติดกับเครื่องคอมฯที่ไร้ประสิทธิภาพในการโหลดและยังคงโหลดต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด
“แป้ง!” เป็นเสียงใสๆที่ดังมาจากทางด้านหลังของคุณซึ่งห่างราวๆ3-4เมตรได้ เธอคนนี้แหละที่เปรียบดังเมาส์ที่คลิกยกเลิกการโหลดในครั้งนี้ และแป้งก็ทำท่าจะวิ่งไปหาเธอผู้นั้น
“เดี๋ยวก่อน”คุณได้มองหน้าแป้งอีกครั้ง
“มันจบแล้ว”แป้งพูดโดยใช้สีหน้าดั่งคนที่ไม่คุ้นเคยอีกต่อไปแล้วเธอก็วิ่งจากไปโดยไม่หันหลังกลับ
“ทำไมเธอยังไม่กลับบ้านฮื่อ! แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะชั้นดันลืมสมุดการบ้านที่ยังทำไม่เสร็จไว้ที่ม้านั่งหน่ะ..”เธอยังพูดไปเรื่อยๆขณะที่แป้งยื่นสมุดมาให้
“ชั้นเก็บไว้ให้แล้วล่ะ.T^Tอึก..ก.”แป้งพยายามพูดโดยไม่มีเสียงสะอึกเล็ดรอดมาแต่ก็ทำไม่ได้
“เธอเป็นอะไรฮึ! แป้งเธอบอกชั้นซิ”เธอทั้งสองหยุดที่หน้าโรงเรียนแล้วและที่นั่นยังมีแสงสว่างสลัวๆพอที่จะเห็นน้ำตาของแป้ง
“ไม่มีอะไรหรอกนุ่น”แป้งเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะให้น้ำตาย้อนกลับไปก่อนที่จะพูดต่อ “ชั้นไม่เป็นอะไรหรอกแค่ปวดตานิดหน่อย”
“ไม่จิงอ่ะเธอบอกชั้นมาเถอะ ถ้าเธอยังเห็นชั้นเป็นเพื่อนอยู่” นุ่นจับไหล่แป้งไว้ทั้ง2ข้างเพื่ออย่างน้อยทำให้แป้งรู้ว่ามีเพื่อนดีๆอย่างเธออยู่
“เธอคุยอะไรกับคุณ....” นุ่นลดเสียงให้เบาลงทำให้แป้งต้องปล่อยให้น้ำตาที่ไม่ยอมย้อนกลับออกมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงนี้อีกครั้ง
“ถ้าเธอยังยืนยันจะรู้ให้ได้ชั้นก็จะบอกเธอแน่..”มันทำให้นุ่นยิ้มออกแต่มันก็แค่ชั่วครู่เท่านั้น “ แต่มันไม่ใช่ตอนนี้นุ่น ฮื่อ.อ.อ.อ..”เธอเหมือนจะเร่งจังหวะให้ดังขึ้น “ไว้ชั้นพร้อมเมื่อไรชั้นจะบอกเธอเป็นคนแรกและคนเดียวเท่านั้น”(_ _)แป้งได้แต่ก้มหน้าแล้วนุ่นก็เอามืออุ่นๆของเธอออกจากบ่าของผู้เป็นเพื่อนรัก
“ก็ได้ๆชั้นหวังว่าเธอจะพร้อมเร็วๆน่ะ..อ่ะ!เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอบ้านดีกว่าป่ะ”
ที่ห้องน้ำบ้านแป้ง
มันเป็นห้องโทนสีชมพูอ่อนๆสไตล์ ผู้หญิงทั่วไปและมีไฟสีส้มที่ไม่สว่างมากแต่ก็ไม่ถึงกับสลัวทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“แช..ช..ช..”เสียงน้ำจากฝักบัวที่กระทบลงกับพื้นเพื่อกลบเสียงพึมพรำปนสะอื้น
“นายเป็นบ้าอะไรของนาย ฮื่อ.อ..อ..นายเป็นอะไรอยู่ๆจะมาบอกว่ารักชั้นทำไม..นายรักชั้นแล้วนายจะทำดีกับนุ่นทำไม..นายทำยังกะ...ชอบเธอ..ฮื่อ..อ.อ.แล้วนายไม่รู้รึว่านุ่นเขาชอบนายมากเขามาบอกชาน..น..น.ฮื่อ..อ.อ..อ” แป้งนั่งกอดเข่าร้องไห้ไปพูดไปในสิ่งที่ตนอยากพูดในเวลานั้นแต่มันพูดไม่ออกเพราะนุ่นห้ามไว้หรือเพราะสมองไม่ทำงานแล้วผสมปนเปกันไปหมด
“อีกอย่าง...ตอนนี้ชั้น.น.น.ตกหลุมรักน้องของนายเข้าแล้ว..เอ๊ะ!ไม่ซิชั้นหมอบใจให้น้องของนายตั้งแต่แรกเห็นในวันที่ชนกันครั้งนั้นแล้วล่ะซิ..ไม่งั้นชั้นไม่ยอมเป็นเพื่อนนายหรอก..อึก.ก”เธอเริ่มที่จะไม่มีน้ำตาแล้วเมื่อได้เอ่ยชื่อของเขา ‘ทำชั้นรักนาย’
อีกเป็นเดือนโรงเรียนจะเปิดเทอมแล้ว ‘ความจริง’ ทุกอย่างก็จะกระจ่างหรือ......อาจจะเป็นคำว่า ‘เพื่อน’ กันแน่ที่จะจางหายไป
ความคิดเห็น