ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Is Love(หรือพรหมลิขิต...รัก?)

    ลำดับตอนที่ #10 : ตอน10

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 51


    ตอน10
     
    “เรามาไกลแล้วน่ะกลับเหอะเดี๋ยวเราไม่เจอนุ่นกับคุณก็ไม่ได้ทำงานกันพอดี”
     
    “ไม่ต้องห่วงหน่ะราตรีนี้อีกยาวและอีกอย่างถ้าพวกเขามาก็โทร.หาชั้นแล้วสิ”ทำทำทีล่วงกระเป๋าเพื่อจะเอาโทรศัพท์มือถือออกมา
     
    “อ่าวเครื่องมันดับนี่”
     
    “กำ”-*-
     
    “นายก็โทร.ตู้ซิอย่าโง่ดิอย่าโง่”แป้งเอานิ้วดันหัวหล่อๆของเขา
     
    “เธออย่าว่าชั้นโง่อีกน่ะคือ...ชั้นจำเบอร์พี่คุณไม่ได้” ( _#_ ) ทำหลบสายตาแป้ง
     
    “นายเลิกเกาะไหล่ชั้นเดินเป็นเด็กๆได้ไหม”ทั้งคู่เดินสวนกระแสผู้คนกลับทางเดิม
     
    “ไม่ได้!!ชั้นกลัวหลงง่า”ทั้งคู่ยังเดินเบียดผู้คนไปเรื่อยๆ
     
    “ทำไงดีเราจะทำก่อนก็ไม่ได้กล้องก็อยู่ที่คุณ หวังว่าเขาจะฉลาดพอทำไปก่อนน่ะ โอ๊ย!!!จะบ้าตายมากับนายนี่ซวยแท้ๆ”
     
    “อ่าว!!!เธอนี่มาโทษกันงี้ได้ไง”ระหว่างที่แป้งหันหลังก็เผลอไปชนคนที่กำลังเลือกซื้อของเข้าให้แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
     
    …………………………….
    “โอ๊ย!!!”นุ่นเซมาชิดคุณที่กำลังเลือกนาฬิกากะลาไม้อยู่
     
    “เป็นไรเหรอ?”คุณจับไหล่เธอ
     
    “ปละ..เปล่าไม่เป็นไรเมื่อกี้มีคนชนแล้วหนีน่ะ”-.-; เว่อร์ไปหน่อยมั้ง
     
    “เอาแขนมานี่ชั้นจะใส่นาฬิกาให้”คุณซื้อให้นุ่นเพราะเขาไม่กล้าที่จะให้แป้งคนเดียวโดดๆ
     
    “อืมขอบคุณน่ะ” -///- ใจง่ายจริงๆ นุ่นไม่กล้าที่จะมองหน้าทำให้เธอเหลือบไปเห็นของที่จะให้ตอบแทนนาฬิกา
    “เดี๋ยวชั้นมาน่ะ”แป้งไม่รอคำตอบก็วิ่งแจ้นไปสักพักก็เธอก็วิ่งกลับมาพร้อมกล่องพอมือจับ
    “อ่ะนี่ชั้นให้”
     
    “ให้ทำไหมอะไรเนี๊ย”คุณแกะออกก็เห็นว่ามันเป็นนาฬิกาปลุกรูปหมูสีดำ
     
    “นาฬิกาต้องแลกกับนาฬิกาสิจริงไหม?”^ ^;เธออยากจะให้พ่อหนุ่มคนนี้มองนาฬิกาปลุกทุกๆ24ชั่วโมงจังแต่...
     “อืมขอบใจเอ่อเราไปสัมภาษณ์ป้าคนที่สานปลาคนนั้นดีไหม”คุณเอานาฬิกาปลุกใส่ในกระเป๋าเป้ส่วนนาฬิกาข้อแขนอีกเรือนกลับเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ
    เขาจะเอาไปให้ใครกัน?
     
     
    ………….
     
    “เขามุงอะไรกันอ่ะ”ทำเบี่ยงดูคนที่อยู่กลางวงลอมดู
     
    “แค่คนร้องเพลงน่ะเรารีบตามหาพี่นายและก็นุ่นดีกว่า”
     
    “แต่ชั้นว่าชั้นชอบเพลงนี้น่ะ”ทำจับมือแปงลากไปที่ร้านขนมจีนใกลๆเพื่อจะฟังเพลงนี้
     
    ฉันก็นึกไม่ออก ว่าไปหลงรักเธอเมื่อไร
    รักเธอได้อย่างไร บอกกับใจไม่ได้เลย
    รู้ว่าวันที่ผ่านได้ใกล้ชิดและได้คุ้นเคย
    หัวใจที่นิ่งเฉย กลับหวั่นไหว เมื่อตอนใกล้กัน

    * รู้ตัวอีกที ก็คิดถึงเธอทุกวัน
    แม้ไม่เจอะกัน ก็ฝันถึงเธอทุกคืน

    ** เธอคือความหมาย ที่ใจฉันหาเจอ
    ยินดีเสมอ ที่เธอเข้ามาในหัวใจ
    ผู้ชายอย่างฉัน ไม่ดีพร้อม
    ไม่เลิศเลอกว่าใคร...
    ฉันมีเพียงความจริงใจ ที่อยากให้เธอ...
    รับรู้และมองเห็น

    ฉันไม่มีคำตอบ ว่าใจฉันรักเธอเมื่อไร
    ฉันรู้เพียงแค่ใจ ในวันนี้มีแค่เธอ
    เรื่องที่ยากที่สุด ในวันนี้ก็คือเรื่องเธอ
    ฉันจะทำอย่างไร ให้เธอนั้นเปิดใจให้กัน
     
    *,**,**
    (เพลงที่ใจหาเจอ ของ เสือใหญ่)
     
    “นายลากชั้นมาทำไม”เธอใช้อีกมือแกะมือของทำออก
     
    “ชั้นเกิดหิวขึ้นมากะทันหันน่ะ”แป้งทำท่าจะเดินหนีออกไป
     
    “ตอนแรกไหนเธอบอกว่าเราไม่ควรแยกกันเดี๋ยวจะหลงไม่ใช่เหรอ”ทำยิ้มอย่างผู้มีชัย
     
    ทั้งคู่นั่งรอขนมจีนโดยฟังเพลงคลอไปเรื่อยทำได้มองผมของแป้งที่ปลิวตามสายลมยามค่ำดั่งเต้นระบำตามเพลงรักและหน้าที่อ่อนงามตามฉบับสาวล้านนา
     
    “อิ่มจังเลย”เจ้าทำลูบท้องแบบไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอิ่มท้อง
     
    “ก็แกล่อไปตั้ง5จานไม่ใช่เหรอ”เจ้าทำยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบไม่บอกก็รู้ว่าอิ่ม...ใจ
     
    แกงั้นเหรอ?
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×