คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แน่งน้อยกลางป่าพงไพร?
ลาป่าไม้พไพร สายลมพัแผ่วเบานำพาึ่ลิ่นหอมสื่นออห้าเียวอุ่ม ลิ่นหอมหวลออไม้ป่าวนให้รู้สึผ่อนลาย ใล้ๆ ันนั้นมีสายธารน้ำ่ำเย็นไหลผ่านึ่มอบีวิให้สัว์ป่าทั้หลายรวมถึ้นไม้นานาพันธุ์
เสียธาราไหลระทบ้อนหินน้อยให่ พาให้ในสบไม่ไลันนั้น ลับมีหิสาวเอนายนอนเอเน เหยียายอย่าสบายใบน้นไม้สูให่ ที่เอนัวพาเียออมาทาลำธารสายเล็ เส้นเสาำสนิทุน้ำหมึ ปลิวไหวลู่ามแรลมลอเลียับ ผิวายเรียบเนียนระ่าใส แลูมีน้ำมีนวลราวับะั้นน้ำไ้ วาลมโแวววาว่ำน้ำปรือปรอยเล็น้อย้วยวาม่วุน แววาายแววเียร้าน มูโ่รั้นิ้มลิ้ม ปาอวบอิ่มแระเรื่อเ้ารูปเผยอึ้นเล็น้อย มีเสน่ห์เย้ายวนวนให้หลไหล
ายระโปรสีเียวอ่อนทิ้ัวยาวลมา ปริ้วสไหวามสายลมพัเอื่อย ทำให้อาภร์บาเียบแนบลู่ไปับลำัว สาบเสื้อหลุลุ่ยไม่เรียบร้อยนัเผยให้เห็นออวบ
อิ่มแสนเย้ายวนเ่นัยิ่ว่าเิม
วบ าบ
ระหว่าที่ำลัเอนายพัผ่อนอย่าสะบายใอยู่นั้นนา็ไ้ยินเสียเหมือนมีัวอะไรำลัเินแหวพห้านเิเสียรบวนารพัผ่อนอเทพสาว เปลือาบา่อยๆ ลืมาึ้นแล้วเหลือบสายามอหา้นเสีย มีเสียรวราัแผ่วออมาาพห้าริมลำธารใส
หิๆ
แล้วัว้นเสีย็่อยๆ ปราัวออมาสู่สายานา เป็นลูหมาป่าัวเล็ประมารึ่้อศอ นามัวสปรมอมแมม้วยราบโลนที่เริ่มแห้มิามนสีเทาสวยอมัน นาสัเุเห็นบริเวรน่อาอมันมีรอยเลือแล้วยัมีลูธนูปัอยู่
เ้าัว้อยพยายามใ้ำลัที่เหลืออยู่อมันลานไปให้ถึลำธารเพื่อที่ะินน้ำับระหาย
นาที่เฝ้ามออยู่ลอบน้นไม้อรู้สึสสารไม่ไ้ึหยัายึ้นแล้วร่อนัวลมายืนบนพื้นอย่าสวยามแล้วึเินเ้าไปอุ้มเ้าัวเล็ทีู่ะทุลัทุเลในทุย่า้าวึ้นมาไว้ในอ้อมอ ลูหมาป่าัวน้อยทั้ื่นใและหวาลัว ึิ้นลุลัในอ้อมแนเล็ นาเห็นันั้นึพูปลอบ
"ไม่เป็นไร เ้าัวเล็้าะ่วยเ้าเอ ้ามิทำอันใเ้าหรอ"
พูพราโยัวไปมาล้ายล่อมเ็เล็ เหลือบมอไปเห็นลูธนูที่ยัปัอยู่น่อเล็แล้ว เ้านี่หนีารล่าอพวนายพรานมาเป็นแน่ นพวนั้นะล่าหมาป่าพวนี้ไปทำถลหนัเอาทำเสื้อบ้า ทำพรมบ้า มนุษย์ใโพวนี้่าไม่รู้ัเห็นุ่าอสิ่มีีวิเอาเสียเลย
ิไปิมาแล้ว็เวทนาใ ว่าแล้วนา็ยื่นมือไปับลูธนูแล้ว้มลระิบ้าหูลูหมาป่าโร้ายในอ้อมแนว่า
"ทนเ็บหน่อยนะ" พูบ็ึ้านธนูอออย่าเร็ว
เอ๋! หิๆ เ้าลูหมาป่าลูออมาเสียั้วยวามเ็บปว
นาึามือออแล้ววามือไว้เหนือบาแปลเล็น้อย ปราแสสีเียวนวลเนียนแผ่ออมาามือน้อย บาแผล่อยๆ สมานันนเหมือนไม่เยเิอะไรึ้นมา่อน เหลือไว้เพียรอยเลือบนนบริเวน่อาเล็ นามอูผลานอนเอ้วยวามพอใ
แล้วนา็เิอาารัใับราบสปรบนัวอเ้าลูหมาป่า ิแล้ว็ับเ้าัวลไปในยืนในน้ำที่สูถึรึ่อเ้าัวเล็ พอัวมันโนน้ำแล้วึิ้นหวัให้หลุาารับุมอมือน้อยแ่็ไม่สำเร็มันึถอใแล้วอยู่นิ่ๆ นาเห็นันั้นแล้วึลมืออาบน้ำล้าราบโลน ราบเลือบนนออนสะสาหม นาึอุ้มลูหมาป่าึ้นาน้ำ พอึ้นมาเหยียบบนพื้นโนลมที่พัมาแผ่วๆ ึเิอาารหนาวสั่นนาเลยทำมือพัรอบัวอเ้าัวเล็ทำให้เิสายลมอบอุ่นพันนอมันแห้สนิท
หลัาื่นมผลานนเอแล้วึปล่อยเ้าัวเล็ไป ให้มันใ้ีวิอมันามเิม หวัว่ามันะแ็แร่ึ้นแล้วไม่ถูมนุษย์ใร้ายทำร้ายมันอี
นาเิาธรรมาิ สายลม แสแ สายน้ำ และ้นไม้ิวิาอทุๆ สิ่ในป่าหลอมลวมันนทำให้นาถือำเนิึ้นมา แรเริ่มนาเป็นเพียิวิาไม่มีายทิพย์ ล่อลอยไปในอาาศไ้แ่สิ่สถิาม้นไม้ในป่าไม่มีพลัใๆ นาึบำเพ็เพียรให้ิวิาแ่ล้า เป็นเวลานานหลายร้อยปี
นนาสามารถมีายทิพย์ไ้ รวมถึมีพลัที่สามารถปปัรัษาป่าแห่นี้มิให้ผู้มีิใโสมม เ้ามาทำให้ผืนป่าที่ทรุ่าให้ที่มอบหลายให้ับทุๆ สิ่้อแปเปลื้อน
| INMYEYES |
มาเปิัวนาเอันสัหน่อย 55555
*หาพบเอำผิอะไรรไหน่วยบอัน้วยนะะ
มา้าแ่มานะ ฮ่าาาาา
ความคิดเห็น