คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ✔PAINFUL2
PAINFUL CHAPTER2
JONGINxKYUNGSOO
RATE :PG-15
ไม่พอใจได้โปรดอย่ากดแบนหัวมุมขวามีสีแดงๆอยู่เห็นมั้ยคะ กดเลยคะ :)
----------------------------------------------------------------------------------------
ปวดท้อง.. นี่คือความรู้สึกแรกที่ผมตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ
นี่บนรถนี่..
ของใครกัน?
‘สวัสดีโดคยองซู’
‘อั่ก’
ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดของเมื่อเช้าก็ไหลเข้ามาในสมองของผมอย่างรวดเร็ว
พระเจ้าช่วยบอกผมที..
ทำไมท่านถึงทำกับผมแบบนี้..
ผมไม่เคยพูดโกหก ..
ผมไม่เคยกินเหล้า ..
ผมไม่เคยสูบบุหรี่ ...
ผมไม่เคยเที่ยวกลางคืน ...
ผมไม่เคยทำอะไรผิดเลยสักครั้ง..
แล้วทำไม
ถึงส่งผมไปให้คิมจงอินกันเล่า...
ทันทีผมได้สติ ผมลุกขึ้นและเตรียมไปเปิดประตู
‘กึก กึก กึก’
มันล็อก..
น้ำตาของผมเริ่มคลออออกมาเล็กน้อย ความกลัวมันเกาะกุมจิตใจ..
“เลิกบ้าเถอะ! มันเปิดไม่ออกหรอก” ซาตานในคราบมนุษย์พูดกับผม..
“ปล่อยผมเถอะ..ได้โปรด..” ผมร้องไห้สะอื้น..
ขอร้องเขา
แต่คำขอร้องของผมไม่เป็นผล..
“แล้วทำไมฉันต้องปล่อยนาย” เขาพูดอย่างเย็นชา
“ผะ..ผมไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับคุณ..หรือถ้ามีผมจะขอโทษคุณตรงนี้เลยก็ได้..แต่ผมขอเถอะนะปล่อยผมไปได้มั้ย...ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ..ขอร้องล่ะ”
ผมร้องไห้จนหมดแรง..แต่ก็...
ไม่มีเสียงตอบกลับจากซาตาน..
เขายังคงขับรถต่อไป มองจากป้ายบอกทางและองค์ประกอบอื่นๆ คิดว่ามันคงไกลจากโซลมาแล้ว ..แต่ทางนี้มันคุ้นมาก..มันเหมือนทางที่ผมเคยมาตอนออกตามหาแทมิน..
ใช่แล้ว! ถ้าตรงไปทางนั้น จะมีคฤหาสน์ คฤหาสน์หลังเดียวในย่านนี้แน่ๆ ย่านที่ห่างจากโซลประมาณ500ไมล์
....
“ลงมา” เขาเดินมาเปิดประตูรถให้ผม แต่อย่าคิดว่าผมจะลงไป..
ผมเกาะเบาะหนังรถไว้แน่น..ไม่..ผมไม่ลงเด็ดขาด ถ้าลงไปแล้วผมเป็นแบบแทมินล่ะ..ไม่เอานะ
ไม่!! ยังไงผมก็ไม่ลงเด็ดขาด !!
“ฉับอกให้นายลงมาไงละ!”เขาตวาดผมเสียงดัง ผมสะดุ้งเล็กน้อย
“ก็บอกว่าไม่ลง..ผะ..ผมไม่ลงหรอก” ผมอยากจะตอบไปอย่างกล้าว่าผมไม่ลงแน่ๆแต่ทำไมเสียงมันสั่นแบบนี้ละ..
“ทีเมื่อกี้อยากจะลง ทีตอนให้ลงก็ไม่ยอมลง อยากให้ใช้กำลังใช่มั้ย?” พูดไม่ทันจบเขากระชากแขนผม แต่ผมก็ขืนตัวเอาไว้..
... แต่เขาก็ปล่อยมือผม
“อั่ก!” แต่ทันทีที่ปล่อย เขาสวนมือมาต่อยที่ท้องผมอย่างแรงทันที จากตอนเช้าที่เขาต่อยท้องผมสุดแรง มันส่งผลให้ตอนนี้..แค่เพียงหมัดเดียว.. ผมหมดแรงที่จะดิ้น เขาอุ้มผมพาดบ่าพร้อมพูดอะไรบางอย่าง..
“ชอบแบบนี้หรอ? เหมือนแทมินเพื่อนนายเลยนะ J” เขาทำกับแทมินแบบนี้ด้วยหรอ..
แล้วแทมินต้องเจอกับอะไรบ้าง..เขาจะทำกับผมเหมือนที่ทำกับแทมินงั้นหรอ..? ถ้าเป็นแบบนั้น.. ผมขอตายซะดีกว่า.
..
เขาอุ้มผมเข้ามาข้างในคฤหาสน์ ก่อนจะโยนผมลงไปที่โซฟาอย่างแรง
“คุณจับผมมาทำไม!?” ผมถามอย่างหวาดๆ ตอนนี้สภาพผมมันดูน่าสมเพส ผมทั้งจุก ทั้งเหนื่อย.. อยากจะสลบมันให้ได้เสียตรงนี้..
“จะรู้ไปทำไมล่ะ..?” เขาตอบกลีบเสียงเย็น จากนั้นร่างสูงลุกขึ้น..
...
..
.
คิมจงอิน ถอดเข็มขัดและดึงชายเสื้อออกมาจากกางเกง
“ถอดเสื้อ..” เพียงแค่เสียงทุ้มเอ่ยคำนั้นขึ้น..
ผมกระทดตัวหนีไปจนสุดโซฟาทันที.. กอดตัวเองแน่นและแน่นอนสิ่งที่ผมพูดตามมาก็คือ
“ผมไม่ถอด...เด็ดขาด”
..
ทันใดนั้น..หลังจากที่ผมพูดออกไป
คิมจงอินสะบัดเข็มขัดใส่เข้าที่หน้าของผม..
แสบ..
แสบมากจริงๆ
เขาเดินเข้ามาใกล้ผม และกระชากเสื้อนักศึกษาของผม จน..กระดุมหลุดร่วงลงที่พื้น.
“ฮึก ..ยะ..อย่าหยุดนะ!!! ออกไปให้พ้น !” ผมรู้สมเพสตัวเองตอนนี้จริงๆ .. ตอนนี้ผมช้ำไปหมดทั้งตัว
แทนที่ร่างสูงจะหยุดเขากลับพูดออกมา..
คำพูดนั้นทำให้ผมรู้ว่า...
ไม่มีคำว่าเมตตา..
“มารยาJ” คำพูดร้ายกาจนั้น พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มที่น่ารังเกียจ..
ตอนนี้ผมเปลืยแค่ท่อนบนเท่านั้น..คิมจงอินมองผม..
ด้วยสายตาแทะโลม ..
“ยะ..อย่าทำอะไรผมเลยนะขอร้องละ..ฮึก”
คิมจงอินย่อตัวลง เขาค่อยๆดันตัวผมให้นอนลงกับพื้น และคร่อมผมเอาไว้
“โถ..อย่าขอร้องฉันเลยโดคยองซู ฉันว่านายขอร้องพวกนั้นน่าจะดีกว่านะ”
ในจังหวะที่พูด คิมจงอินรวบมือของผมเอาไว้ขึ้นเหนือศีรษะแล้วใช้เข็มขัดมัดมือเอาไว้..
“มะ..หมายความว่ายังไง..” ทันใดนั้น ที่ประตูมีผู้ชายนับสิบคนเดินเข้ามา.. บางคนเปลือยท่อนบน ใช่แล้วล่ะผมบอกว่าบางคน..
เพราะบางคนน่ะ..
มันเปลือยท่อนล่างด้วยยังไงละ!!
ผมเบิกตากว้าง..มะไม่จริงน่ะ..
“ไม่จริงใช่มั้ย..”
คิมจงอินสอดมือมาใต้ศีรษะของผม พร้อมปิดตาของผมเอาไว้..
คำพูดขอคิมจงอินทำให้ผมต้องเบิกตากว้างอีกครั้ง..
“อ้าขาให้กว้างๆละ..ภาพจะได้สวยๆ J”
TBC.
ค้างมั้ยคะ..ไรต์เตอร์อยากทำให้ค้างคะชอบบบบ5555
มีคนเห็นสปอยเรื่องนี้ในทวิตเตอร์ของไรต์เตอร์ไปแล้วนะ
เขาบอกมาว่าไรต์เตอร์พูดจาน่ากลัวอะ5555
ไม่ได้บังคับให้เมนต์นะ ไรต์เตอร์แค่อยากให้ทุกคนแสดงความคิดเห็น(?)
55555555 เจอกันพาร์ทหน้านะคะ
อยากอ่านต่อมั้ยละคะ :)
คอมเมนต์ซะสิ~
@panggtofuu
@kanwjai
Shalunla
ความคิดเห็น