คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่(ตอนแรกฝากด้วนนะ)
I
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”
“พี่น้ำสู้ๆนะคะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”
“เย้............”
ตอนนี้ฉันกำลังแข่งบาสฯอยู่แล้วเสียงเมื่อกี้น่ะหรือ ฮึฮึ แฟนคลับฉันเองคุณคงคิดว่าฉันมีแฟนคลับได้ไง ฮึฮึ(ฮึหลายรอบแล้วนะโว้ย! บอกซะทีสิจะได้จบๆไป)ฉันเป็นทอม! ทีมฉันชนะแล้วล่ะ
“เย้! ทีมพี่น้ำชนะแล้ว”ฉันหันไปยักคิ้วให้แฟนคลับ แล้วฉันก็เดินไปห้องพักนักกีฬา
“ทำไมแฟนคลับเมิงเยอะจังวะ แบ่งให้กรูมั่งดิวะ”เพื่อนฉันชื่อต้นพูด ลักษณะหน้าตามันก็จัดขั้นว่าหล่อ รวย สูง สมาทแมน มีแฟนแล้ว แต่ขี้หลี
“คนมันหล่อก็งี้แหละ”
“เมิงไม่ค่อยเลย”
“เออทำไมเมิงไม่เอาแฟนเมิงมาให้กรูหลีมั่งวะ”
“เคยอยู่ดีๆแล้วหัวที่ประดับอยู่หายไปป่ะ ฮึ”
“ไม่เอาดีกว่าว่ะ”แล้วฉันก็เดินไปห้องเปลี่ยนชุด เสร็จแล้วฉันก็รอไอ้ต้นมันเปลี่ยนชุด
“เฮ้ย เมิงจะกินอะไรวะกรูเลี้ยง”
“หา เมิงถูกหวยเปล่าวะเมิงถึงเลี้ยงกรู”
“ไอ้!@#$%^&*()_+”แล้วฉันกับไอ้ต้นก็มากินกันที่ร้านเค้กที่เปิดใหม่ พอฉันกินเสร็จแล้วฉันก็กลับบ้าน
“แหม! เดี๋ยวนี้ขึ้นมอปลายแล้วชักกลับช้าขึ้นทุกที”นั่นพี่ชายชั้นเองชื่อน่านชอบหาเรื่องฉันอยู่เรื่อยแต่ก็ยังรักกันดี คนนี้แหละที่ยุให้ฉันเป็นทอม
“พี่เนี่ยไม่รู้อารายเลย วันนี้ฉันช...”
“แพ้”
“ไอ้บ้า ฉันชนะโว้ย เซ็งเลย คนอารมณ์ดีทำอารมณ์บ่จอยเลย”แล้วฉันก็เดินขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนชีวิตฉันมีแค่นี้แหละ
“กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“คายวะมาเรียกกรูออกจากการเฝ้าพระอินทร์ อย่าให้รู้นะ”พอดีตอนนี้เมาเหล้าที่กินกับพระอินทร์เมื่อคืน แล้วฉันก็ไปล้างหน้าไปเปิดประตู พี่น้าทำไมไม่มาเปิดประตูวะเดี๋ยวบ้องหูเลย
“มาหาใคร”ฉันตะโกนก่อนเปิดประตู
“มาหาน่านครับ”อ๋อเพื่อนไอ้น่าน
“อ๋อ เข้ามาในบ้านก่อนเดี๋ยวไปเรียกให้”
“ครับ แล้วนี่เป็นน้องของน่านหรอครับ”เพื่อนของไอ้น่านถามพรางมองฉันตาเป็นประกาย เดี๋ยวคอได้หลุดหรอก
“ใช่แล้วไง เข้ามาแล้วปิดประตูด้วยเดี๋ยวเรียกน่านมาให้”แล้วฉันก็ขึ้นไปเรียกไอ้น่าน ฉันมาดูนาฬิกามันเป็นเวลาเก้าโมงครึ่งแล้ว คนหล่ออย่างฉันได้เวลาไปหลีสาวแล้ว ฮ่าๆ แล้วจะไปไหนดีง่าฮึๆที่คนหล่อต้องอยู่ที่ ทำงาน แจ๋วป่ะ
“น้ำมาแล้วหรอ”พี่ที่ทำงานฉันทักชื่อเค้ก พี่เค้ามีแฟนแล้วโคตรเสียดายเลยอ่ะ
“อืม”
“วันนี้มีพนักงานใหม่เข้ามาชื่อต้นน่ะ ไปเป็นพี่เลี้ยงคอยสอนเค้าหน่อยนะจ๊ะ”ชื่อคุ้นๆว่ะ
“อืม”
“ล้างจานอยู่ที่ครัวอยู่นะ”
“อืม”แล้วฉันก็เดินเข้าครัว อ้อเจอแล้วข้างหลังทำไมมันคุ้นๆวะ
“ชื่อต้นป่ะ”
“อืม”
“หันหน้ามาคุยดีๆดิ”แล้วไอ้นั่นก็หันมา
“เฮ้ย! ไอ้ต้นมาได้ไงวะ บ้านเมิงรวยไม่ใช่หรอ มาทำงานพิเศษทำไม”
“โหคำถามยาวจังเลย”
“เออ ชั่งมาก็ดีแล้วกรูจะได้ใช้เมิง”
“โห ไอ้!@#$%^&*()_+”
“ไปทำงานได้แล้วเร็ว”แล้วไอ้ต้นก็เดินไปหน้าร้าน เออมันเดินไปทำอะไรวะ
“พี่คร๊าบบบบบบบบบให้ผมไปทำไรครับ”
“งั้นไปช่วยน้ำเสิร์ฟรึกันนะ”
“ครับ”แล้วทำไมพี่เค้าต้องให้ไอ้ต้นมาทำกับชั้นวะเนี่ย
“แม่งโว้ย”
“เฮ้ย! เป็นอะไรวะ”
“หงุดหงิดโว้ย กลับบ้านดีกว่า เมิงทำไปคนเดียวนะ พี่ฮะกลับนะเซ็ง”แล้วฉันก็ออกจากร้าน เมนส์จะมาหรือไงวะ แล้วฉันก็เดินกลับบ้าน
“แม่ๆๆหรอคะ เย้แม่จริงๆด้วย” รู้ไหมว่าถ้าฉันทักแม่ว่า แม่ฮะแม่กลับมาแล้ว ฉันโดนด่าแหลกแน่เลยล่ะ ก็แม่นะไปเกาหลีตั้งแต่ตอนที่ฉันเป็นเด็กผู้หญิงแท้ๆน่ะแหละ อ้วกว่ะ!
“อ้าว! น้ำพี่น่านล่ะ ไม่อยู่บ้านหรอ แล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้หะ แล้วไปทำอะไรกับผมน่ะ ผมยาวดีๆไม่ชอบไปซอยทำไม” นั่นเป็นชุด
“โหแม่ทีละคำถามดิ กลับจากที่เกาหลีแล้วทำไมแม่โทรมาบอกเล่า หนูกันพี่น่านจะได้ไปรับที่สนามบิน” ถามกลับมั่งดิ
“เออ มาเซอไพร์ แต่พวกแกกับเซอไพร์ฉันหะ ตอบมาเลย”
“แม่เข้าบ้านก่อนดีกว่า เมื่อยอ่ะ” ฉันพาแม่เข้ามาในบ้าน แล้วเข้าไปห้องครัวไปหยิบน้ำมาให้แม่
“แล้วน่านไม่อยู่บ้านหรอ”
“อ๋อ ไปกับเพื่อนเมื่อเช้า”
“แล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ เสื้อใส่ตัวเหมือนผู้ชายเลย ทำตัวให้สมกับเป็นกุลสตรี(หมูตัวเมีย)หน่อยสิ แล้วกางเกงเนี่ยโซ่เซ่ออะไรเนี่ยห้อยรกรุงรังไปหมดเลยเนี่ย”
“คือแม่มันเป็นเทรด์อ่ะ เทพดี”
“ท่งเทพอะไรกัน ท่าพรุ่งนี้แต่งตัวแบบนี้อีกนะโดนแน่”
“แม่อ่ะ”
“ไม่ต้องเลยพรุ่งนี้ต้องใส่กระโปรงด้วย”
“อ้าวน่านกลับมาแล้วหรอ”
“แม่กลับมาจากเกาหลีแล้วหรอ”
“เออ แล้วไปไหนกับเพื่อนน่ะ”
“อ๋อ ไปสยาม”
“พรุ่งนี้บอกให้น้องใส่กระโปรงนะ”
“คร๊าบบบบบบบบบ แม่”
วันรุ่งขึ้น
“ตายแน่เลยไม่ค่อยได้ใส่กระโปรงเลย แถมตัวสูงขึ้นอีก กระโปรงสั้นแน่เลย” แล้วฉันก็เข้าไปในห้องน้ำ พออาบน้ำเสร็จ ฉันก็สำรวจตัวเองหน้ากระจก หน้าเรียวรูปไข่ตาสีน้ำตาลโต ผิวขาวอมเหลือง ปากสีชมพูอมแดง ผมสีออกดำน้ำตาลยาวประมาณหลัง ส่วนสูง172เซนติเมตร มีหลายคนบอกฉันว่าถ้าฉันใส่กระโปรงจะทำให้ดูสวยมากๆ ฉันว่าฉันจะเป็นทอม หรือ ผู้หญิง หรือ เกย์ดี เฮ้ย! อันสุดท้ายน่ากลัว แต่ที่ฉันกังวลก็คือกระโปรงที่สั้นเลยเข่าขึ้นมานินึง มันทำให้ฉันกังวลเพราะว่า ฉันเคยใส่แต่กางเกงอ่ะ
“เฮ้ย! ไอ้น้ำแต่งตัวเสร็จยังเดี๋ยวไปสาย” ไอ้น่านตะโกนขึ้นมาแล้ว
“เออๆ เสร็จแล้ว” แล้วฉันก็วิ่งลงบันได ไอ้น่านรอฉันอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ผูกเน็กไทลายสก็อตสีฟ้า กางเกงขายาวสีเทา ส่วนฉันอยู่ในชุดเสื้อคอทหารเรือสีขาว ตรงปกมีริบบิ้นสีฟ้าเส้นเล็ก สองเส้นอยู่ปลายปก แล้วมีหูกระต่ายสีฟ้า ส่วนกระโปรงเป็นกระโปรงจีบรอบด้านลายสก็อตสีฟ้า เออลืมบอกไปฉันอยู่โรงเรียนนานาชาตินะ
“ฮ่าๆๆ ตลกว่ะไอ้น้ำ”
“ตลกอะไร”
“ชุดแกนั่นแหละ”
“เออ แล้วไง”
“แฟนคลับแกต้องหายพรวดแน่ๆเลย”
“ไปโรงเรียนกันได้แล้ว” แม่ไล่
ที่โรงเรียน
ฉันเดินมาท่ามกลางการมองของผู้ชาย ช่างจะมองก็มอง แล้วไอ้ต้นมันอยู่ไหนวะ
“เฮ้ย! ไอ้น้ำมานี่”
“ไอ้ต้น”
“ทำไมเมิงแต่งตัวแบบนี้วะ”
“แม่กรูกลับมาจากเกาหลีแล้วว่ะ”
“หะ น่าสงสารแฟนคลับ”
“แกต้องบอกว่าฉันน่าสงสารนะโว้ย”
“ฉันว่าแฟนคลับแกจำแกไม่ได้แน่เลย”
“ดีแล้ว ถ้าจำฉันได้นะแฟนคลับฉันหายเกลี้ยงแน่ๆเลย”
“เอางี้ดิ เดี๋ยวฉันบอกว่าช่วงนี้แกไปอยู่เกาหลีเอาป่ะ”
“เออ ก็ได้ เดี๋ยวถ้าไอ้นั่นมันมาเจอฉัน ฉันก็ซวยอ่ะดิ”
.........................................................................................................................................................................
นี่เป็นเรื่องแรกที่แต่งยังไงก็ฝากด้วยนะคะ^^
และก็คิดว่าจะแต่งอีกเรื่องแล้วคอยชมนะคะ
ความคิดเห็น