ห้องเก็บรายละเอียด

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

Application

“อืม...คงจะดูเป็นเผ่าที่ดีกว่าที่คิดเยอะเลยนะ..”

บท | ...ตัวเอกสิ(?)

ชื่อ-นามสกุล | นาสึยาโตะ ฮิโรเสะ [Natsuyato Hirose]

อายุ | 18 ปี 

เผ่า | วารี

บีสต์ที่ควบคุม | ปลากระเบน (?)

อุปนิสัย | มีนิสัยออกเป็นคนสบายๆไม่จู้จี้อะไรมากนัก เป็นคนมีความจำดีโดยการจำภาพ (แค่ 1.30วินาทีก็จำได้---)เธอออกดูเป็นคนอ่อนหวานกว่าภายนอก เพราะพูดน้อยจึงคิดว่าเป็นคนเงียบๆ ออกเป็นคนใสซื่อ เป็นคนสดใสและร่าเริ่งถ้าอยู่กับคนที่สนิทๆ เป็นคนที่ไม่เก็บอะไรเล็กๆน้อยๆมาคิดให้วุ่นวาย เจ้ากฎเจ้าระเบียบ(เนียบทุกตารางนิ้ว(?) ชอบทำความสะอาด ชอบทำอาหาร เย็บปักถักร้อย เก็บตัวอยู่แต่หนังสือและโลกจิตนาการของตนเอง เป็นคนชอบแขวะ(?)คนอื่น ชอบจับผิด เถียงเก่งถ้ามีคนมาต่อล้อต่อเถียงกับเธอจริงๆ งอนทีงอนแรงถึงขนาดไม่คุยด้วยปานไป3-4เดือนจนอีกฝ่ายต้องมาขอโทษเองถึงจะหาย(ไหนว่าเป็นคนไม่เก็บอะไรเล็กๆน้อยๆมาคิด?) หรือไม่ถ้าตนเป็นฝ่ายผิดจริงๆก็จะรีบขอโทษเอง มีแนวโน้มสูงที่ว่าเธอเป็นคนที่อารมณ์ไม่แน่นอน เดียวเงียบบ้างถ้าอยู่กับชุมชน เดียวทะเลาะกับคนอื่นบ้าง แต่ที่แน่ๆคนเธอน่ะ.ชอบที่สงบๆไว้สำหรับอ่านหนังสือที่สุดแล้วเพราะงั้นเธอจึงมีความจดจำเรื่องสถานที่ไหนในเผ่ามีอะไรสามารถนะ่งอ่านหนังสือโดยไม่มีใครมากวนได้บ้าง

ประวัติ | อดีตหญิงสาวกุลสตรีงดงามเรียบร้อยราวผ้าพับ(?)ผมยาวเยียดตรงถึงกลางหลัง กลับกลายมาเป็นสาวผมสั้นนิสัยขึ้นๆลงๆไม่แน่นอนเธอมีแม่และพ่อ ท่านทั้งสองเป็นคนดีช่วยเหลือและคอยตักเตือนปล่อยอิสระให้ฮิโรเสะในบางเรื่องเสมอ เธอจึงไม่รู้สึกเหมือนขาดความอบอุ่นท่าไหร่นัก ไม่นานเธอก็เริ่มปรับตัวให้เข้ากับสังคมในเผ่ามากขึ้นจนเริ่มรู้จักชื่อแต่ละคนบ้างแล้ว 

ลักษณะการพูดจา | เวลาตอบอะไรปกติๆ "ค่ะ..." "เช่นกันค่ะ ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมา.." น้ำเสียงจะออกเรียบๆ ทำหน้าตาดูเย็นชานิดๆ

เวลาโกธร มีคนทำอะไรไม่พอใจ "หยุดเลยนะ! พวกนาย/เธอ ทำแบบนี้มันไม่ถูก!!" ขึ้นเถียงเสียงสูง 

เขิน,อาย,ประมาณ "ขะ....ขอบคุณที่ช่วยค่ะ..."ทำตัวเกร็งๆพร้อมแข็งทึ่งถึงแม้จะตะโกนด่าตัวเองในใจให้ดูเป็นธรรมชาติ 

ชอบ/ไม่ชอบ/เกลียด | ของหวาน หนังสือ ดอกไม้ / ความวุ่นวาย / หนอน(?)

อัญมณีประจำตัว | -

อาวุธ/เวทย์ที่ใช้ | เคียว 

จำลองสถานการณ์

จู่ๆ ร่างของ ฮิโรเสะ ถูกนำมาไว้ในป่าแปลกประหลาดที่มืดทึบไปหมด มีแสงสว่างเรืองรองของหิ่งห้อยอยู่ทั่วป่า ทันใดนั้นก็มีอัญมณีแปลกประหลาดโผล่ขึ้นมา มันพูดกับ ฮโรเสะ เหมือนมันเป็นคนธรรมดา “เจ้าคือผู้ถูกเลือกในสงครามสินะ ชื่ออะไร? แล้วมาจากเผ่าไหนล่ะ? ข้าคือจิตวิญญาณในฮาร์ทสโตน มีนามว่า ‘คาริซ่า’ ”

-"ข้า...ไม่สิ...ฉันชื่อ นาสึยาโตะ ฮิโรเสะ จะเรียกว่า ฮิโรเสะเฉยๆก็ได้"

“อืม แล้วคิดว่าถ้าฮาร์ทสโตนอย่างข้าถูกทำลายล่ะ เจ้าคิดว่าไมนอสเซอร์คานจะเป็นเยี่ยงไร?” คาริซ่าถาม

- "ถึงฉันจะไม่แน่ใจว่ามันหมายถึงอะไร แต่ฉันคิดว่าคงเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับไมนอสอะไรนั้น(?)แน่ๆ"

ไม่รู้ว่า ฮิโรเสะ คิดไปเองรึเปล่า แต่เหมือนว่าคาริซ่ากำลังหัวเราะอยู่ “สมกับที่เป็นผู้ถูกเลือกจริงๆ  เอาล่ะ คำถามสุดท้าย ถ้าเจ้าต้องเลือกระหว่าง หน้าที่ คนรัก หรือ ชีวิต เจ้าจะเลือกอะไร?”

-"ฉัน...คิดว่า...คงจะเลือกคนรัก..."

คาริซ่ายิ้ม แต่ยังไง ฮิโรเสะ ก็ไม่เห็นหรอก ก็ฮาร์ทสโตนไม่มีหน้านี่นา “จดจำคำตอบของเจ้าไว้ให้ดี ข้าล่ะอยากจะรู้นักว่าหากเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เจ้าต้องเลือกจริงๆ เจ้าจะยังเลือกคำตอบเดินหรือเปล่า? ข้าต้องไปแล้วล่ะ เจอกัน....ในอนาคต ถ้าเจ้ายังมีชีวิตอยู่”

-"....."มองบุคคลนั้นนิ่งๆ 

● Pastel theme II ●