คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [Season 1] บทที่4 ขอแค่นายเท่านั้น 2 100%
[Season 1]
บทที่4 ขอแค่นายเท่านั้น 2
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
[WRITER MIREN PHAKY]
ยามเช้าที่แสนสดใสหมู่นกกาโบยบินออกหากินกลางท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ภายใต้ตึกสูงใหญ่...บนพื้นถนนคอนกรีตที่มีผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา กลิ่นน้ำฝนที่ยังคงค้างคาจากเมื่อวานยังคงมีอยู่บ้างเพราะน้ำยังไม่แห้งขอด
นัตน์ตาสีฟ้าครามยังคงจดจ่อ กับเข็มที่แสดงอยู่บนหน้าปัดของนาฬิกาบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้ยังคงเช้าอยู่ และคิดว่าหนังยังคงไม่ฉายเป็นแน่ เขาถอนหายใจเล็กน้อยเพื่อหวังว่าจะลดความเบื่อหน่ายลงบ้าง ถึงแม้จะดูไร้ประโยนช์ก็ตาม
"เราลองเดินเที่ยวแถวนี้ก่อนดีไหมคิริโนะ?"
ร่างสูงที่นั่งถัดจากเขาไปไกลนักเห็นท่าทีของร่างบางที่ถอนหายใจอยู่นั้นก็รีบเอยชักชวนก่อยที่คนตรงหน้าจะปริปากบ่นออกมา
" นั้นสินะ ท่าทางเราจะมาเช้าเกินไป...."
'ก็หนังฉายบ่ายสองแล้วมาเก้าโมงเช้ามันคงฉายให้หรอกนะ...'
ร่างสูงบ่นอุบอิบในใจก่อนจะเอื้อมมือมากุมแขนของร่างบางไว้เขาคิดว่าเป็นการสะกิดที่บวกกับการเรียกร้องความสนใจเป็นอย่างดี แต่ว่าดูเหมือนร่างบางจะสะดุ้งพร้อมหน้าขึ้นสีอย่างรวดเร็วไปเสียแบบนั้น...
"ไปหาอะไรทานกันดีกว่านะ.." ชินโดเอยพลางยิ้มบางส่งให้
"อา...อืม..."
อีกด้านหนึ่งของเหล่าสองสาวที่แต่งหน้าทำผมใหม่เสียจนแทบจะหลงลืมเค้าโครง เดิม หญิงสาวเรือนผมสีทองสว่างดัดลอนค่อยๆถอดแว่นตากันแดดออกช้าๆ สายตายังคงจ้องมองสองหนุ่มอย่างไม่วางตา
"เป็นไปตามแผน...." เธอเอยพลางระบายยิ้มเล็กน้อย
"ฉันแอบงงกับเจ๊นะว่าไปคิดแผนนี้ตอนไหนถึงได้บอกว่า เป็นไปตามแผน=_="
สาวร่างเล็กข้างๆเอยแขวะเล็กน้อย ก่อนจะโดนฝ่ามือเรียวซัดเข้าเต็มๆศีรษะอย่างแรง
"พูดมากน่าเบล! เอาเถอะเราก็ตามพวกนั้นต่อไปแล้วกัน!"
"ขอถอดชุดเดรสกับวิกผมนี่ออกได้ไหม(._.)?"
"รอกลับบ้านก่อน!ตอนนี้รีบตามไปเหอะ " เธอจิกปากใส่ก่อนจะสวมแว่นเช่นเดิมแล้วเดินตามทั้งสองคนนั้นไปอย่างเงียบๆ
ภายในร้านภัตตาคารอาหารสุดหรู บริเวณโต๊ะที่อยู่ตรงแถวมุมห้องที่ถูกประดับประดาด้วยดอกไม้หลากหลายชนิด ถึงแม้จะเป็นแค่ดอกไม้ประดิษฐ์ธรรมดาก็ตามแต่หากว่ามาอยู่ภายในห้องสีหวานย่อมงดงาม แอร์เย็นๆช่วยสร้างบรรยากาศในการรับประทานอาหารได้มากขึ้น ก็สมล่ะนะที่เป็นภัตตาคารอาหารหรูๆ และถ้ามิใช่เพื่อนหรือลูกเศรษฐีย่อมมีโอกาสโผล่มาอยู่ร้านนี้ไม่บ่อยนักเป็นแน่
" รีบออกบ้านจนลืมทานข้าวแบบนี้แย่หน่อยโนะ "
ชินโดคลียิ้มบางให้ร่างตรงหน้าที่หยิบน้ำขึ้นจิบเป็นระยะหลังจากสั่งอาหารและเครื่องดื่มไปแล้วเรียบร้อย คิริโนะหันมายิ้มให้พลางปรับเปลี่ยนสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
"อ่า...นั้นสินะ นี่ก็เพิ่ง10 โมงเองนิ"
"ก็มีเวลาไปเดินเที่ยวตั้งเยอะล่ะน่า....งั้นเดียวเราไปเดินซื้อของกันเถอะนายยังไม่ค่อยมีของใช้ส่วนตัวเท่าไหร่นิ"
" รู้ทันจังนะ แน่นอน! ไว้ทานข้าวเสร็จก่อนเหอะ"
คิริโนะบอกปัดไปก่อนจะนั่งมองไปรอบๆภัตตาคารอย่างเหม่อลอยพลางคิดว่าคงจะไม่ค่อยกล้าพิสูจน์ตนเองให้เขาได้เห็นหรอกนะ.....? พอคิดแบบนั้นบางทีหัวใจของเขาเองก็เริ่มรู้สึกปวดจี๊ดขึ้นมาเมื่อถ้าเกิดมันใช่แล้วเขาปฎิเสธขึ้นมา.....
บางที....อาจไม่สามารถเป็นเพื่อนกับเขาได้แล้วล่ะมั้ง....
[ ณ ห้างสรรพสินค้า ]
" หนักนะนายเองก็ช่วยกันถือบ้างสิ นี้ไม่ต่างอะไรจากที่ฉันมาเป็นเบ้ถือของเลยนะ.... " เสียงบ่นอุบอิบดังรอดออกมาจากปากเด็กหนุ่ม ทำให้ผู้ที่เดินชมของนู้นนี้อย่างสบายอารมณ์ถึงกับชะงัก
" ขอโทษ... " เสียงอ่อนของร่างบางกล่าวพร้อมยิ้มอ่อน
" ช่างเถอะ แล้ว...มีอะไรอีกไหมเพราะตอนนี้เหมือนหนังที่นายชวนใกล้จะฉายแล้วด้วย "
" เห!? กี่โมงแล้วเนี่ย!? "
" อะ--เอ่อ.... "
ร่างสูงสะดุ้งน้ำเสียงของคิริโนะก่อนจะลนลานรีบหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเองเพื่อบอกเวลา แต่ไม่ทันไรก็ถูกร่างบางลากเดินไปด้วยทันที ถึงแม้ใกล้จะฉายแต่ก็ยังไม่ฉายไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเร่งรีบเพราะอะไรกันแน่ และที่สำคัญคือเขาเพิ่งจะรู้นะว่าคนผมสีหวานคนนี้จะมีแรงเหมือนกับคนอื่นด้วย....
และด้วยความรีบที่มากไปทำให้ระหว่างที่เดินจังหวะของร่างบางที่ผิดไปทำให้เขาสะดุดขาตัวเอง แต่ดีที่คนที่ถูกลากมาด้วยตั้งรับโดยการเอาแขนแกร่งทั้งสองข้างช่วยประคองขึ้นมายืนแบบเดิม เขาทำไปโดยไม่รู้เลยว่าใบหน้าของร่างบางในอ้อมแขนกำลังขึ้นสีจางๆ คิริโนะตัวเกร็งชาไปเล็กน้อยก่อนที่เจ้าตัวจะรวบรวมสติใหม่ได้จึงรีบพูดบอก
" ขะ----ขอบคุณ "
" ไม่มีปัญหา...นายไม่เป็นไรนะ? "
" ไม่หรอกนายช่วยฉันไว้นิ "
ร่างบางกล่าวแล้วยิ้มอ่อน ชินโดแอบชะงักรอยยิ้มนั้นด้วยความแปลกใจ แต่ตอนนี้คงได้แต่เพียงพยักหน้าเป็นเชิงแล้วบอกให้ค่อยๆเดินไปดีกว่า ซึ่งเขาก็ยอมโดยง่ายแถมไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเลยด้วย
" หนังเรื่องนี้มันคือเรื่องอะไรงั้นเหรอ? "
" อ้อ....รู้สึกว่าจะเป็นหนัง.........!!!! " หลังจากที่ชินโดถามเกี่ยวกับเรื่องที่จะดูคิริโนะที่กำลังถือตั๋วค่อยๆก้มไปอ่านแนวและเนื้อเรื่องถึงกับหน้าซีดลงในทันที หนังที่เธอให้มานั้นคือหนังแนวหวานๆก็จริงแต่ที่สำคัญคือมันเป็นหนังเกย์ไงล่ะ! ดังนั้นทำให้เขาแทบอยากปาตั๋วบ้าๆนี่ทิ้งในทันที แต่เพราะก็ลากคนข้างๆมาแล้วจะให้กลับเลยก็ดูไม่ดีจริงๆ
" คิริโนะ? เป็นอะไรหรือเปล่า รีบเข้าไปเถอะ "
" อะ--อา นั้นสินะ! ฮ่าๆ " ได้เพียงหัวเราะแห้งๆส่งให้ก่อนจะเดินเข้าไปตามทันที
ส่วนอีกด้านนึงนั้น.........
" มิเรน...เธอยื่นตั๋วให้รันจังเขาผิดป่ะ? " เด็กสาวผมม่วงเอยหน้ามุ่ยพลางมองตั๋วในมือของหญิงสาวอีกคนที่นิ่งค้าง ก่อนที่เธอจะตอบเบาๆ
" อื้ม... ตั๋วที่ให้ไปคือตั๋วที่เราจะดูในรอบเดียวกันนั้นแหละ " สาวผมทองได้เพียงยิ้มเจื่อน จะเอาไปให้ตอนนี้ก็ดูมีพิรุดกว่าเก่า ใบหน้าหวานเหงื่อแตกพลั่กรับรู้ว่าเธอนั้นจะเจออะไรต่อไปอีกในชะตากรรมเมื่อทั้งสองกลับถึงบ้าน
.....ก็เห็นมันสีเหมือนกันนินา....
[ KIRINO RANMARU PHAKY ]
ไม่ไหวๆ พากลับตอนนี้เลยดีไหมเนี่ย !! ...
.....ไม่ดิ อุตสามาถึงตรงนี้แล้วนะ จะถอยไม่ได้เด็ดขาดเลยนะคิริโนะ!!
พร่ำบ่นกับตัวเองไปเพียงแค่นั้น อย่างน้อยตอนนี้ผมคงจะต้องเลี่ยงจากการดูหนังเรื่องนี้โดยการออกไปซื้อแล้วดูเรื่องใหม่ ดีที่เขาไม่ทันได้สังเกตว่าผมเดินไปซื้อเรื่องใหม่มา .... ท่าทางผมคงต้องมีเคลียร์กับมิเรนหน่อยแล้วล่ะ-^-!
" ไปไหนมาน่ะ? หนังจะเริ่มแล้วนะ "
....จริงๆ เรื่องใหม่นี้มันเริ่มอีก30นาทีน่ะชินโด....
" นายจะรีบทำไมเล่าเหลือเวลาอีกตั้ง30กว่านาที "
" ไหนว่าจะฉายแล้วไง- - "
" เอาน่าๆ ฉันแค่เผื่อเวลาไว้เยอะๆไง " ผมตีเนียน แล้วหมุนตัวกลับไปหาที่นั่งรอทันที จู่ๆผมก็เห็นเงาประหลาดอันแสนคุ้นเคยโบกไม้โบกมือมาทางผมแล้วยกป้ายไวท์บอร์ดอันใหญ่ซิกมาให้
'...สลับตั๋วกัน!'
นั้นคือข้อความที่ผมอ่านได้ก่อนมิเรนจะรีบชักป้ายกลับลงมา แล้วตีเนียนเป็นคุณป้าที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ พอผมหันไปด้านหลังก็พบชินโดที่หันหน้ามาทางผมพอดีจึงทำให้รู้ว่าทำไมเธอถึงรีบเก็บป้าย
" ชินโดเดี๋ยวนายไปรอที่โรงหนังเลยนะ เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนึง! "
" ได้สิ เร็วๆนะ "
ผมพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มเก้อ ก่อนจะรีบวิ่งไปอ้อมห้างสักนิดก่อนจะวิ่งมาลากตัวมิเรนออกจากฝูงชนทันที
" แหะๆ ขอโทษน้า~ พอดีเห็นสีเหมือนกันเลยหยิบให้ผิดใบน่ะ "
เธอหัวเราะกลบเกลือนความผิด ยกมือขึ้นเกาท้ายทอยเล็กน้อยแล้วหยิบตั๋วใบใหม่ที่เป็นเรื่องจริงๆของเราออกมาให้
" ทำไมเธอถึงได้ซุ่มซ่ามถูกเวลาแบบนี้นะ ..."
" เอาน่ายังไงก็ดูกันให้สนุกล่ะ~ งั้นฉันกับเบลจังขอตัวก่อนน้า โฮะๆ "
ว่าแล้วก็เดินหัวเราะเบาๆออกไปกับเบลจังในทันที ผมที่ได้ตั๋ว(ใบจริง)มาแล้วจึงรีบวิ่งกลับไปที่ที่ชินโดอยู่ ก่อนฝีเท้าผมจะชะงักไปเมื่อเห็นชินโดกำลังคุยกับใครบางคนอยู่ นั้นคือ...ยามานะ อาคาเนะ
" อึก! "
...ทำไมเราต้องหลบด้วย!?
เมื่อสายตนของชินโดเหมือนจะหันมาทางผม โดยที่ร่างกายผมเองก็ดันมาซ่อนอยู่หลังเสาใหญ่ที่พอจะบังตัวผมได้มิดเสียอย่าางนั้น แอบกู่ร้องในใจว่าทำไมตัวเองต้องมาหลบด้วยบวกกับยิ่งมองทั้งสองคนนั้นพูดคุยกันแล้วยิ่งเหมือนกับเหมาะสม...เหมาะสมเหลือเกิน...
" คิริโนะ นายมาทำอะไรตรงนี้เหรอ? " อยู่ๆเสียงของชินโดก็ดังขึ้นมาทำเอาผมใจหายวาบลงไปที่ตาตุ่ม
" อะ...! ไม่มีอะไรหรอก "
" คิริโนะคุง? " เสียงปนความสงสัยของอาคาเนะจังดังขึ้นจากข้างหลังชินโด "กลับมาญี่ปุ่นแล้วเหรอคะ? ไม่เห็นติดต่อกันเลย...อ้ะ? มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ? "
" คือ..."
เธอรัวคำถามใส่ผมจนผมอึ้งจนนิ่งทื่อแบบนั้น ให้ตายสิจะตอบคำถามไหนก่อนดี
" ก็มาดูหนังด้วยกันไงล่ะ " ชินโดเอยขึ้นด้วยรอยยิ้มพริม
" แบบนี้นิเอง ถ้างั้นจะว่าอะไรไหมคะท่านชินถ้าฉันจะขอไปด้ว--- "
" ขอโทษด้วยนะยามานะ ฉันอยากไปกับคิริโนะสองคนน่ะ "
" อ่อ...ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ ดูกันให้สนุกนะคะ"
เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไปพร้อมโค้งให้เราเล็กน้อย ซึ่งผมยิ้มให้เธอนิดๆแอบปนความสงสัยด้วยที่ชินโดพูดไปแบบนั้น
" ทำไมไม่ให้เธอไปด้วยล่ะ? "
" ...เพราะว่า...."
"...."
" เพราะฉันอยากไปกับนาย....แค่เราสองคนนิ"
100%
*********************************************************************************
//ตัดไปเนื่องจากหมดความคิดค่ะ------#ผิด;-; //
ความคิดเห็น