ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : คุณชายสุดครึมกับนายสุดบ๋อง! (No.8xNo.10)
*><*ชี้แจงก่อนอ่าน(หรือกฎ)*^^*
1. เรื่องนี้จะเน้นแนวจิตนาการส่วนตัวสูงและออกแนวเกินเลย
2. ไม่ตรงกับอนิเมะ คู่อวยดูนิสัยผิดไปจากปกติ ประวัติถูกเปลี่ยนแปลง มีใครไม่รู้มาแทรก เป็นต้น
3. ส่วนใหญ่ไรท์จะแต่งแนวแฟนตาซี ไม่เก่งเรื่องแต่งแนวรักมากถ้าใครไม่รู้สึกฟิน ต้องขอโทษในข้อนี้
4. แต่งตามความรู้สึกล้วน อัพช้า ดอง ไม่อัพ ถือว่าไรท์ยังไม่มีแนวคิดนะคะ
5. สามารถติชม กันได้ค่ะถือว่าบทความนี้เป็นคนกันเอง(#เราเป็นเพื่อนกันนะ^^)
6.อยากทราบเพิ่มเติมเม้นถามได้ มีปัญหาอะไรสอบถามบอกกล่าวได้ค่ะ
7.ห้ามใช้คำไม่สุภาพ ด่ากันนะคะ ถ้ามีในนิยายก็ข้ามๆไปโนะเอามาเพื่อความฮาบ้างอะไรบ้าง
8.ใครมีแนวคิดแบบไหนเม้นบอกได้! จะรีเควสอะไรได้เหมือนกันค่ะ
9. จะมาเป็นตอนยาวแต่เนื้อเรื่องสั้นๆบ้างยาวบ้าง หรือจะเป็นแบบเรื่องสั้นแต่เนื้อเรื่องยาว
****ขอบคุณที่อ่านนะคะ ขอให้สนุกกับนิยาย(_ _)***
_____________________________________________________________
คุณชายสุดขรึม กับ นายสุดบ๋อง!
|| No.8 x No. 10 ||
(KYOTAN)
ตอนที่ 6 ทำแผล
" นายเดินเร็วไปแล้วนะสึรุกิคุง "
" นายจะตามฉันมาทำไมล่ะ? "
บนเส้นทางเดินที่จะเดินไปยังหอพัก เด็กหนุ่มสองคนที่กำลังจะกลับหอเอยพูดคุยกันเพื่อสร้างความสนิทสนมกัน อา...คงจะมีแค่ความคิดของ มัทสึคาเสะ เทนมะ เท่านั้นล่ะมั้ง
" ...อยากทานอะไรไหมล่ะ ?"
" เห? สึรุกิจะทำให้เหรอ"
" เปล่าสักหน่อย! ฉันจะเดินไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อให้ต่างหาก"
" เอ๋~.... "
เทนมะแอบตีหน้าเศร้าเล็กน้อยกับการพลาดโอกาสชิมอาหารฝีมือคนตรงหน้า สึรุกิตึงถอนหายใจเบาๆแล้วเดินนำหน้าขึ้นอีก
" ไว้คราวหลังจะทำให้กินแล้วกัน พอใจแล้วนะ? "
" หืม? ...อื้ม! แค่นั้นก็พอ"
เทนมะเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความสดใส แต่เขาเองก็รู้อยู่แล้วว่าสาเหตุที่อีกฝ่ายจะมาทำอาหารให้ไม่ได้เพราะอะไร
ก่อนกลับหอด้วยกันเทนมะแอบสังเกตุเห็นมืออีกฝ่ายพันผ้าพันแผลด้วยคงจะไปเจอเรื่องอะไรมาเลยใช้มือไม่ได้ แถมแอบหลบไว้ในกระเป๋ากางเกงอีกต่างหาก เพราะแบบนี้ไงทำให้เขาถึงต้องตามมา
" แต่ว่า...พอกลับหอแล้วนายต้องอย่าลืมให้ฉันดูแผลที่มือนั้นด้วยล่ะ! "
เทนมะกล่าวแบบนั้นออกมาทำให้ร่างสูงสะดุ้งโหยง
" หา?! ทำไมต้องให้นายดูด้วยเหล่า? "
"เพราะว่าฉันจะได้ดูแล้วช่วยทำแผลให้ดีๆด้วยไง! นายพันไม่ดีเลยหลุดจนห้ามเลือดไม่ได้แล้วนะ! "
" นายเห็น? "
ร่างบางพยักหน้าพร้อมกอดอก คนตรงหน้าไม่ใช่แค่ที่มือแต่เกือบทั้งตัวเลยต่างหาก! ทั้งรอยฟอกช่ำจางๆ รอยขูด แผลถลอกเล็กๆน้อยๆนั้นอีก แถมบางแผลก็เหมือนกับทายาแบบลวกๆอีกด้วย แบบนี้คงลำบากใจรูมเมทอย่างเขาแย่
"...ก็ได้ "
" ดีมาก! งั้นรีบกลับหอกันเถอะ~"
" เห้ย! แล้วข้าวเย็นล่ะเจ้าบ้า! "
หลังจากกลับจากร้านสะดวกซื้อ เทนมะก็วิ่งหาไปในห้องนอนสักพักจึงออกมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาลไปทหาสึรุกิที่ห้องครัว แล้วจึงจัดแจงถอดผ้าพันแผลที่พันไว้อย่างลวกๆออกแล้วจึงเริ่มจากใช้แอลกอฮอล์ทารอบๆแผลอย่างปราณี
" ทำไมถึงอยากทำแผลให้ฉันด้วย? ยุ่งไม่เข้าเรื่องน่า...."
" แผลนี่น่ะ...ครูห้องพยาบาลไม่อยู่สินะ...เลยทำเองแต่ไม่ได้ฆ่าเชื้อ"
"..."
" และเพราะมีคนเข้ามาในห้องพยาบาลพอดีเลยรีบทำแผลแบบลวกๆใช่ไหม"
"..."
" คนที่เข้ามาเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกกับนายด้วยใช่ม้า~ เลยรีบวิ่งจนหอบแบบนั้น"
" มัทสึคาเสะ! นายเป็นเชอร์ล็อคโฮมส์หรือไง!!"
" ฉันเห็นต่างหาก=3= แต่ไม่ได้ตั้งใจจะดูหรอกนะ แค่ผ่านมาพอดีแล้วได้ยินเสียงทะเลาะกันด้วยน่ะ"
เทนมะยู่หน้าก่อนจะใช้ผ้ามาพันให้ดูเรียบร้อยกว่าเดิมหลังจากติดพลาสเตอร์แผลเล็กๆน้อยๆที่อยู่ระหว่างนิ้วอีกด้วย
...ได้แผลมาเยอะใช่ย่อย เขาเป็นอันธพาลหรือเปล่านะ
" แถมที่ทำแผลให้เพราะกลัวว่าจะติดเชื้อด้วย "
" เสร็จแล้วใช่ไหมฉันจะได้รีบไปทานข้าวก่อนจะเย็น " สึรุกิเอยถามหลังจากเห็นว่าเทนมะนั้นพันแผลให้เรียบร้อยแล้ว
" ยัง! อีกข้างนึง! อย่าคิดว่าผมไม่เห็นนะ!"
ร่างสูงจิ๊ปากเล็กน้อยก่อนจะยื่นแขนอีกข้างให้คนผมน้ำตาลช่วยทำแผลต่อโดยไม่ปริปากบ่นอะไรนอกจากสีหน้าที่แสดงความไม่พอใจออกมาจนเห็นได้ชัด
"...ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" ครั้งนี้เป็นฝ่ายเทนมะเอยถามก่อนทำให้ร่างสูงขมวดคิ้ว
"อะไร?"
" คนที่ชื่อ ' ฮาคุริว ' เนี่ย เป็นใครเหรอ? "
___________________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น