（Fic inazuma eleven Go AU) Kongo no yosoku {TAKURAN}

ลำดับตอนที่ #10 : ll Chapter 2 ; Intimate [ หอพัก ] ll [100%]

          

ll Chapter 2 ; Intimate [ หอพัก ]  ll 

xxxxxxxxxx

 

   

" อ่ะ โทษที ถ้างั้นไปอาบน้ำก่อนล่ะกันนะ " อิบุคิว่าแล้วลุกเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะเลื่อนเปิดประตูบานเลื่อนที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะพบว่ามีเสียงหนึ่งร้องขึ้นมาห้ามอิบุคิไว้ 

" เฮ้ย! อย่าเปิดนะ!!!! "

ครืน~!

" เฮ้ย!!! "

  แต่ช้าไปประตูบานเลื่อนเปิดออก ปรากฏร่างบางที่กอดตัวเองในชุดผ้าขนหนูห่มตัว เรือนผมสีชมพูยาวเปียกปอนราวกับเพิ่งสระผมมาหมาดๆ นัตน์ตาสีฟ้าครามเบิกกว้างด้วยความตกใจไม่ต่่างจากอิบุคิและชินโดที่อยู่ด้านหลังอีกที 

"คิ....คิริโนะเหรอ!? "

.

.

.

" ไอ้บ้าเอ้ย!! "

  ฟิ้ว!

 โป๊ก!  

  หลังจากรวบรวมสติได้คิริโนะก็ได้ปาขันตักน้ำใกล้ตัวขว้างใส่หน้าอิบุคิก่อนจะวิ่งมาปิดประตูสุดแรงอย่างรวดเร็ว อิบุคิที่โดนขันน้ำปาใส่หน้าจังๆ ก็เซออกห่างจากประตูแล้วล้มลงกับพื้น ชินโดเลยรีบวิ่งมาดูอีกฝ่ายแล้วถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรใช่ไหมอิบุคิ?"

"อูย~ไม่เป็นไรบ้าอะไรเล่า! นี่โดนเต็มๆดั้งเลยนะ! โครตเจ็บ!!" อิบุคิโวยวายพลางลูบสันจมูกตัวเองที่ชินโดก็มองเห็นแล้วว่าเริ่มมีรอยแดงจางๆ

" อะไรกันเนี่ยผู้หญิงคนนั้น ทำไมมาอยู่ในห้องเราได้ล่ะ!?" อิบุคิเอยถามต่อมา 

" นั่นก็คิริโนะไง! จำไม่ได้เหรอ?"

" นายหมายถึง คนที่ย้ายเข้ามากลางเทอมเมื่อเช้าอ่ะนะ? " เขาขมวดคิ้ว 

" ใช่ เพราะงั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ไหนซักหน่อย" ชินโดพยักหน้าแล้วช่วยพยุงอีกฝ่ายลุกขี้นมานั่งที่โซฟาห้องรับแขก เพราะจะให้นั่งอยู่หน้าห้องน้ำก็ไม่ได้ 

" จะไปรู้ไหมเล่า " อยู่ๆอิบุคิก็บ่นออกมาเบาๆ 

...ไม่นานประตูบานเลื่อนที่ห้องน้ำก็เปิดออก ปรากฏใบหน้าบูดบึ้งของร่างบางเรือนผมสีชมพูยาว ครั้งนี้คิริโนะเหมือนจะปล่อยผมลงเพราะเพิ่งจะสระผมมาหมาดๆ เดินออกมาหาพวกอิบุคิที่กำลังเหมือนจะคุยอะไรกันอยู่ 

"ไง" เป็นฝ่ายอิบุคิเองที่เอยขึ้นก่อนเมื่อต่างฝ่ายเกิดเงียบกันทั้งสามคน " คิริโนะ รันมารุ ใช่ม่ะ?"

"อื้อ...ใช่ " คนถูกพูดถึงพยักหน้ารับ " เอ่อคือ...เมื่อกี้ขอโทษนะ เจ็บมากไหม?"

" หูย ไม่เลยๆ ถึงกับน้ำตาเล็ดแบบนี้ไม่เจ็บอะไรเล๊ยยยย!" 

" โห~~ เสียงสูงแบบนี้นี่ไม่เจ็บเลยจริงจริ๊ง! สมควรโดนอีกรอบดีไหมครับ?"

" ถ้ากล้าก็มาเซ่! ต่อยยับแน่ๆ!"

" ฉันว่าพอเถอะนะ ทั้งคู่แหละ มานั่งคุยกันดีๆได้ไหม? "

  ชินโดเริ่มเหมือรับรู้ถึงกระแสไฟจากดวงตาของเพื่อนของเขาทั้งคู่ ราวกับกำลังจะปะทะคารมกัน ให้ตายไปข้างหนึ่ง เขาเลยเริ่มที่จะขัดคอแล้วมานั่งคุยกันแทน 

" เอาล่ะๆ ถึงขอถามก่อนเลยแล้วกันนะ คิริโนะนายมาทำอะไรที่นี่?"

" ก็...ที่พักอาศัยน่ะสิ เพราะกฎของมหาลัยฯแห่งนี้คือต้องอยู่หอพักที่นี่ก่อน1เทอม และคุณผู้ดูแลหออย่างคุณอากิ ก็ให้ฉันมาอยู่ห้องนี้ คุณโยคาดะก็จัดของไว้ให้แล้วด้วยนั่นแหละ"

" เพราะแบบนั้นเองถ้างั้นนายก็คือรูมเมทพวกฉันเหรอ?" ชินโดเอยด้วยความตื่นเต้น สีหน้าเขาเหมือนยิ้มแย้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าจะได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่สนิท

"แต่หอพักนี้เขาให้อยู่ห้องละ2คนไม่ใช่เหรอ?" อยู่ๆอิบุคิก็พูดขึ้นมาทำให้ชินโดเพิ่งคิดขึ้นได้

"...ฉันเองก็ไม่รู้หรอก แต่เสื้อผ้ากับของของฉันก็อยู่ที่นี่นะ" คิริโนะเดินผ่านพวกเขาเพื่อไปที่ในห้องนอนและเปิดตู้เสื้อผ้าให้ทั้งสองคนดู " ...หรือเดี๋ยวฉันอาจจะลองไปถามคุณอากิดูเผื่อว่าเขาอาจจะย้ายมาผิดก็ได้"

" แปลกนะ ถึงจะย้ายห้องผิดก็เถอะ ก็เคยมีบางกรณีที่ย้ายมาผิดเลขห้องถัดกันแค่นิดเดียวเอง แต่ชั้นนี้ไม่มีห้องไหนที่ไม่มีรูมเมทแล้วเลยนะ" ชินโดเอยบอกข้อสงสัยของตนเองขึ้นมาบ้าง

"ครั้งนี้ก็ได้มั้ง แล้วนี่นายกินอะไรมาหรือยัง? อาหารเย็น?"

     อิบุคิหันหน้าไปถามคิริโนะที่ปิดประตูของตู้เสื้อผ้าแล้วเดินมาหาเขาอีกครั้ง ก่อนที่คนหน้าสวยจะส่ายหน้าให้เป็นการตอบ

" อือ...ยังไม่ได้กินหรอก กะว่าจะอาบน้ำแล้วลงไปเลยน่ะ" 

" ถ้างั้นก็ลงไปทานอะไรก่อนก็ได้นะคิริโนะ เพราะยังไงฉันกับอิบุคิก็ต้องอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวก่อน อย่างที่เห็นเลือดเต็มตัวเลย ส่วนเรื่องห้องเดี๋ยวหลังจากนั้นก็ได้ " ชินโดเสนอ

"ถ้างั้นเจอกันด้านล่างนะ" คิริโนะกล่าวลาทันที หลังจากที่ทั้งคู่เริ่มลุกเดินไปที่ห้องน้ำ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" ก็สามคนเนี่ยแหละจ๊ะ "

" ทำไมล่ะครับ? หอที่นี่ปกติอยู่แค่2คนนี่ครับ!?" 

   อากิยืนยิ้มให้ทั้งสามคน ทำให้พวกเขาเกิดความสงสัยขึ้นมา และแน่นอนว่าคนเปิดประเด็นคำถามต้องเป็นอิบุคิเช่นเดิม 

" ก็...แค่ส่วนใหญ่ถูกแบ่งไว้ตามนั้นเฉยๆห้องจะได้ใหญ่และสะดวกสบายไงล่ะ จริงๆไม่จำกัดหรอกนะ " เธออธิบายเหตุผลให้ฟัง "แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ? คิริโนะคุงก็เป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่ ชินโดคุงก็สนิทกับคิริโนะอยู่แล้ว อิบุคิคุงก็เป็นส่วนหนึ่งของสภานักเรียน เขาก็จะได้รับความช่วยเหลือในหลายๆเรื่องได้ยังไงล่ะจ้ะ "

" ถ้าคุณอากิว่าแบบนั้นล่ะก็นะ แต่ผมน่ะไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องความช่วยเหลือเนี่ย" คิริโนะแอบเกรงใจเลยพูดขึ้นมา แต่ชินโดก็พูดขัดขึ้น

" แต่ฉันยินดีช่วยเสมอนะ ถ้าหากเจอปัญหาอะไรก็อยากให้เรียกฉันมากกว่าฉันพร้อมเสมอแหละนะ" 

"...ชินโด" 

"อะแฮ่ม! ก็เข้าใจว่าอยากเท่บ้างนะชินโด แต่ฉันรู้สึกคลื่นไส้ชอบกลตอนนายพูดประโยคนั้นออกมา...รู้ไหมมันน้ำเน่าชะมัด! นี่ไม่ใช่นิยายรักโรแมนติกนะเฮ้ย" 

"หุบปากไปซะอิบุคิ ถึงต่อให้ไม่ใช่ แต่ฉันคิดกับคิริโนะแค่เพื่อนเข้าใจไหม! เพื่อนเป็นห่วงกันนี่มันผิดตรงไหน?"

  ชินโดจิ๊ปากบ่นใส่อีกคนที่ขยันพังคำพูดอันสวยหรูมาสองรอบติดโดยที่รอบแรกก็ขัดตอนคุยว่าจะอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว แต่ยังให้อภัยเพราะยังมีเหตุผล แต่ตอนนี้สามารถเถียงกลับได้เต็มปากเพราะว่าดันขัดจังหวะอย่างหมดอารมณ์ คิริโนะหัวเราะเบาๆให้เป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องใส่ใจ

" ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ถ้างั้นก็รีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะนะ พรุ่งนี้ก็มีเรียนอยู่นี่" คุณอากิพูดกล่าวก่อนจะเดินหายไปในห้องพักสำหรับผู้ดูแลในทันที ส่วนพวกเขาก็พยักหน้าให้ก่อนจะแยกย้ายไปหาอะไรทานกันต่อ

"ฉันจองริมเตียง!"

"ไม่! ฉันเองก็อยากนอนแถวริมนะ!!"

"ตะ...แต่ฉันเองก็อยากนอนแถวริมนะ ว่าไงดีมันลงไปเข้าห้องน้ำสะดวกดี..."

"ตอนนี้เขาคงไม่สนใจเหตุผลกันหรอกน่าชินโด...."

"ถ้างั้นเอายังงี้...."

ชินโด อิบุคิ คิริโนะ ได้จ้องมองกันอย่างไม่วางตา

"เป่า" " ยิง"  "ฉุบ!!"

.

.

.

.

.

" คิริโนะ เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว นี่น่ะวิธียุติธรรมสุดแล้ว" 

  ชินโดพูดบอกกับเพื่อนของเขา  หลังจากจบสงครามเล็กๆที่ก่อขึ้นกันกลางห้องนอน โดยที่สรุปไม่ได้ว่าใครจะนอนตรงฝั่งไหน ใครนอนตรงกลางใครนอนริมสุด สุดท้ายแล้วก็จบด้วยการเป่ายิงฉุบ ผลก็กลายเป็นว่า ...คิริโนะ เป็นฝ่ายแพ้จึงจำใจต้องนอนตรงกลาง ส่งผลทำให้เขายังคงทำหน้าบึ้งตึงอยู่ตลอด

" อะไรกัน อะไรกัน แพ้แล้วพาลหรือไง?" อิบุคิส่งน้ำเสียงกวนประสาทซ้ำเติม

" ใครแพ้แล้วพาลกัน! ไม่คุยด้วยแล้วจะไปอาบน้ำ!!" คิริโนะเชิดหน้าขึ้นแล้วลุกพรวดเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า

" เดี๋ยว ไม่ใช่ว่านายอาบน้ำแล้วเหรอ?" อิบุคิเอยทักอีกครั้ง

" .... " คิริโนะชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ " วันนี้มันร้อนน่ะ " แล้วจึงเดินออกไป

" อะไรของเขา..." อิบุคิเกิดความสงสัย จึงยกมือขึ้นลูบท้ายทอย

" ฉันคิดว่านายไม่ควรยุ่งเรื่องของเขามากนักนะ" ชินโดเอยตอบจากนั้นจึงหยุดคิดไปชั่วครู่หนึ่ง " จะว่าไปแปลกดีนะที่เห็นนายพูดจากวนประสาทใส่คนอื่นเนี่ย" 

...ไม่ใช่แค่อิบุคิ คิริโนะเองก็เช่นกัน 

"ไม่รู้สิ หมอนั่นเหมือนยั่วโมโหใส่ก่อนนี่หวา"

"....รีบนอนเหอะ ฉันเริ่มจะง่วงแล้ว"

  เมื่อเริ่มไม่มีอะไรจะคุยกันชินโดเลยชิงล้มลงนอนก่อนเป็นคนแรก แต่ทว่าอิบุคิกลับดึงแขนอีกฝ่ายเอาไว้ก่อน 

"เดี๋ยว..."

"อะไรอีก?" เขาถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ

"พรุ่งนี้มีเรียนหรือเปล่า?"

"อื้อ เหมือนจะเป็นตอนบ่าย..."

"ช่วงเช้าไปที่องค์กรด้วยกันหน่อย"

  น้ำเสียงจริงจังของหนุ่มผมขาวทำให้อีกฝ่ายต้องพลิกตัวกลับมาด้วยความสนใจ

"มีอะไรที่ค้างคาอยู่งั้นเหรอ?"

"อืม...เรื่องเจ้านี่นั่นแหละ"

"อะไรกันหมายถึงคิริโนะเหรอ?"

 ชินโดเดาได้ทันทีทั้งๆที่อิบุกิแค่ชี้ไปที่ไหนสักแห่ง 

"ใช่ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆหมอนั่นถึงมาที่นี่ได้ทั้งๆที่นายบอกว่าชวนไม่สำเร็จ"

"อืม...จริงๆฉันก็อยากฟังเหตุผลเพิ่มอีกแหละนะ"

"เพราะงั้นฉันเลย...ต้องไปถามคุณยาซึฮาระให้รู้เรื่องให้ได้!"

 

[100%]