Wind of Rose richness สายลมของดอกกุหลาบสีหม่น

ข้อมูลเบื้องต้น

[ open วันที่ 7 ก.ค 57  ]
[ Up  27 มี.ค. 59 ]

เนื้อเรื่อง

   แสงไฟยามราตรี ที่สาดส่องอยู่ทางบานหน้าต่างสีขาวสะอาด ในคฤหาน์ที่มืดสนิท ที่มีเด็กสาวและสัตว์เลี้ยงอย่างแมว เธอเป็นเด็กสาวที่ใครๆต่างหวาดกลัวเมื่อได้รู้จักกับเธอ สาวดวงตาสีน้ำเงินมืดสนิท ผมยาวสีน้ำเงินเทา ที่ยาวสลวย ผิวสีซีดเล็กน้อย อย่าง'ซึคุโยมิ'หรือที่หลายๆคนเรียกว่าปีศาจ ถึงเธอจะเป็นปีศาจแต่เธอก็เกลียดชังความมืด ความน่ากลัว เพราะมันทำให้ครอบครัวคนสำคัญของเธอต้องจากเธอไป เธอมักจะฝันว่าอยากเป็น มนุษย์ ที่มีครอบครัวอันอบอุ่น วันแล้ววันเล่า เธอได้แต่นั่งฝันแบบนั้น โดยที่มันอยากให้เป็นความจริง เธออาศัยอยู่ในคฤหาน์ที่ใหญ่โต แต่เต็มไปด้วยความมืดมิด เพราะโลกที่เธออยู่คือโลกแห่ง 'ปีศาจ'  ที่ไม่มีการได้เห็นแสงสว่าง.............เธอจึงได้แต่พยายาม ที่จะมองหาแสนสว่าง......

"เหมียว~ซึคุโยะร้องไห้อีกแล้วเหรอ?เจอใครแกล้งมาอีกล่ะเหมียว"

แมวน้อยขนสีดำเทาดวงตาสีเหลื่อง เดินมานั่งข้างๆเด็กสาวที่นั่งร้องไห้ เพราะโดนพวกปีศาจตนอื่นๆแกล้ง

"ฮึอฮึอ! มารอน ฮึอฮึอ!ฉันอยาก ฮึอ! ออกไปจาก ฮึอ!ที่นี้จัง ฮือฮือ"เด็กสาวพูดกับแมวขนเทาหรือ มารอน ที่ได้แต่นั่งดูเด็กสาว อย่างช่วยอะไรไม่ได้

"อยากออกไปจากที่นี้หรือ สาวน้อย..."

"ฮึอ!ใคร ฮึอ!กันน่ะฮึอ!"อยู่ๆก็มีแสงสีขาวเกิดขึ้น ทางบานหน้าต่างสีขาวมีสาวผมยาวสีเทา สวมชุดสีขาวปลิวไสว เด็กสาวได้ถามผู้หญิงคนนั้นโดยที่สะอึ้นบางระยะ

"เด็กดีต้องบอกชื่อตัวเองก่อน นี้มันคือมารยาทนะ ฉันชื่อ เอซุกะ มิซากิ แล้วเธอล่ะ"หญิงสาวนามว่า เอซุกะ มิซากิ พูดแล้วก็เอ้ยถามชื่อเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า

"ซึคุโยมิ หรือเรียกสั้นๆว่า ซึคุโยะ ก็ได้ค่ะส่วนนี้สัตว์เลี้ยงหนู มารอน "เด็กสาวปาดน้ำตาพร้อมแนะนำตัวให้มิซากิ ได้รู้

"เอาล่ะ ซึคุโยะ เจ้าอยากออกไปโลกที่ไร้แสงสว่างนี้ใช่ไหมล่ะ"

"ค่ะ หนูอยากไปยังโลกที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพวกพ้อง มีแสงสว่างค่ะ หรือไม่ก็.......หนูอยากไปเป็น.............มนุษย์ค่ะ "ซึคุโยะพูดพร้อมน้ำตาไหลอาบใบหน้าสีซีดไข่ทั้งสองข้าง

"งั้นเดียวฉันจะพาไปเองนะ^_^"

"ได้เหรอค่ะ!"

"ได้อยู่แล้วจ๊ะ ซึคุโยะจัง^_^"หญิงสาวยิ้มอ่อนๆให้ซึคุโยะ

"แล้วจะทำยังไงเหรอค่ะ"ซึคุโยะถามอย่างสงสัย

"จับมือพี่ไว้นะซึคุโยะ มารอน"

"ค่ะ/เหมียว"มารอนและซึคุโยะได้ทำตามคำบอกของคุณมิซากิ โดยการเอามือไปจับที่มือข้างขวาของมิซากิ

"เอาล่ะนะ มนต์ตราแห่งแสงจงเปิดประตูสู่โลกมนุษย์!!"พอพูดจบก็มีแสงสว่างออกมา...............

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ซึคุโยะ! ซึคุโยะ! ตื่นสิ!"เสียงของมารอนเรียกซึคุโยะ ที่นอนสลบอยู่

"ซึคุโยะ!"

"อือ....มารอนเหรอ.....เอ้!? ชุดชั้นล่ะ"เด็กสาวหันมามองชุดที่ตัวเองใส่ที่กลายเป็นชุดนักเรียนชั้นมัทยมต้นไปเสียแล้ว

"สงสัย มิซากิคงเปลี่ยนให้ตอนที่เรามาถึงนี้ล่ะมั้ง"

"งั้นเหรอ?"

"อืม"

"เราไปเดินดูรอบๆกันเถอะนะ"

"อืม"

ซึคุโยะได้ลุกขึ้นแล้วเด็กเล่นในบรรยากาศที่เงียบสงบ มีผู้คนที่เดินคุยกันเป็นกลุ่มไม่ก็นั่ง ในโลกมนุษย์ซึคุโยะได้สนุกสนานกับมันมาก แถวถนนก็มีรถหลากสีสัน ห้างการค้าที่อยู่ข้างๆถนนทั่งสองฝั่ง เด็กสาวได้เดินไปจนเจอกับหญิงชราคนหนึ่ง ที่เดินถือของหนักๆขึ้นบันได

"คุณยายค่ะ ให้ซึคุโยะช่วยไหมค่ะ"เด็กสาวได้หลี่ตรงไปหาหญิงชราคนนั้นทันที่

"ขอบใจจ๊ะ....ซึคุโยะเหรอ!"

"ค่ะหนูชื่อซึคุโยมิหรือ...อ่ะ!?"

"หลานยาย"

"เอ๋!?"

หญิงชราได้โพกเข้ากอด ซึคุโยะที่ได้แต่อึมอาในคำพูดของหญิงชราคนนั้น

"ในที่สุดก็ได้เจอ....ซึคุโยะจัง จำย่าได้ไหม.....ก่อนที่หนูได้โดนปีศาจจับไปตอนนั้นไง"หญิงชราได้คล้ายกอด แล้วหันมาพูดกับเด็กสาวที่ยื่นนึก....อดีตความหลังระหว่างเขากับคุณย่า

"คุณยาย!!!ค่ะ!!!"

"ซึคุโยะ!!!ปล่อยหลานฉันเดียวเลยนี้นะ ไอ้ปีศาจ!!"

"คุณยาย!!!!!!"

"ซึคุโยะ!!!ไม่นะ!!!"เสียงเรียกร้องของคุณย่าไม่สามารถห้าม ไอ้ปีศาจนั้นได้จนไปได้บินไปยังโลกปีศาจ

แว้บบบบบ!!!!

"ฮึอฮึอ คุณยาย!! นายปล่อยฉันลงเดียวนี้นะ!!"เธอได้เอาไม้ที่ถือมาตีเข้ากับหัวปีศาจที่จับเธอมาได้เต็มหัว

"แกว้กกกกกก!!!"

"กริ้ดดดดดด!!!!!!!!!"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"อือ....อะไรเย็นๆน่ะ"เธอได้ตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองมานอนบนเตียงสีหม่น และได้เจอกับแมวตัวผู้ขนสีเทาที่นั่งอยู่ข้างๆด้วย

"ตื่นแล้วเหรอ.....ซึคุโยมิ"

"ทำไมรู้จักชื่อฉันล่ะ...เธอ.."

"ฉันชื่อ มารอน เป็นแมวปีศาจนี้คือโลกปีศาจ ส่วนที่ฉันรู้ชื่อเธอเพราะมีป้ายชื่อติดอยู่ไง"

"งั้นเหรอ.....นี้มารอนพาฉันกลับโลกทีสิ"

"ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก"

"แล้วกัน....."

"เธอต้องใช้ชีวิตในโลกนี้แล้วล่ะ"

"ไม่น้า!!!"

"จำได้แล้ว!"เด็กสาวได้นึกอดีตตอนที่ได้ไปโลกปีศาจ

"หนูจำได้แล้วใช่ไหม!"

"ค่ะคุณยาย! หนูคิดถึงคุณย่าที่สุดเลย!"เด็กสาวได้โพกเข้ากอดคุณย่าด้วยความคิด

"ป่ะ...คุณตารอหลานกลับมาอยู่เหมือนกันนะ"

"จริงเหรอค่ะ หนูอยากเห็นคุณตาแล้วสิ ไปกันเถอะมารอน"

"เหมียว!"

แล้วทั้งสามก็ได้เดินไปเจอบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งนั้นไม่ต้องสงสัยว่าเป็นบ้านย่าหรือเปล่า

"คุณค่ะดูสิใครกลับมา!"

"มีอะไรเหรอยาย?...."พอคุณยายตะโกนไปก็มีคุณตาที่เดินลงมาจากบันได

"สวัสดีค่ะ คุณตา^^"

"ซึคุโยะ...นั้นหลานใช้ไหม!..."

"ค่ะ! อ่ะ!?"

"พวกเราคิดถึงหลานอยู่ตลอดเลยนะ......"คุณตาได้กอดซึคุโยะด้อยความคิดถึง

"หนูก็เหมือนกันค่ะ ฮึกฮึก!"

ทั่งคุณตาคุณยายได้คลี่ยิ้มอย่างมีความสุข ที่ได้เห็นหน้าหลานสาวอีกครั้ง ส่วนซึคุโยะก็ได้แต่กอดคุณตาพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

.......................................................................................................................

THE ORA