ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วางแผน
ณ ป่าทรีซวูด ซึ่งอยู่บนเขาที่ห่างไกล อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักรอีเวนเรีย ในป่าที่มีหมู่บ้านขนาดกลางแห่งหนึ่งอาศัยอยู่ ต้นไม้มีขนาดใหญ่โตและมีความสูงมากบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเป็นต้นไม้ที่มีอายุยาวนาน บนต้นไม้แต่ละต้นจะมีบ้านหลังเล็กๆอยู่เต็มไปหมด เป็นบ้านที่ใช้ไม้ที่แข็งแรงสร้างขึ้นด้วยความประณีต
เด็กชายวัย 14 ปี กำลังฟังชายคนหนึ่งเล่าเรื่องราวการผจญภัยฟังอย่างตั้งใจ
“ในขณะที่ข้ากำลังนั่งพักหลังจากเดินทางมาได้สักระยะ ข้าได้ยินเสียงแหวกอากาศของบางอย่างมาจากข้างหลัง ข้ากลิ้งตัวหลบไปข้างหน้าอย่างแบบเส้นยาแดงผ่าแปด”
“พี่หลบอะไร?”
“มันเป็นลูกธนูดอกหนึ่ง ข้าเริ่มมองหาที่มาของ และมันข้าก็เจอก็อบลิน 5-6 ตัวออกมาล้อมตัวข้าไว้ แล้ว 2 ตัวในนั้นก็โดดเข้ามาหมายจะฟันข้า ข้าเบี่ยงหลบได้แต่พวกที่เหลือยิงธนูมาพอดีข้า ข้าเลยชักดาบออกมาและฟันลูกธนูทันที”
“หยุดเล่าก่อนพี่โรราเอล ข้าว่าท่านฆ่าพวกมันได้ทั้งหมดใช่ไหม? เพราะพี่เก่งสุดๆแล้วในหมู่บ้านของเรา”
“ใช่ แต่พวกมันก็มาเพิ่มเป็นฝูงเลยข้าจึง ใช้เวทย์ลมเพิ่มความเร็ววิ่งหนีมา พร้อมทั้งใช้เกราะแสงสกัดลูกธนูพวกมันด้วยเลยหนีมาได้”
“โห่พี่ราเอลทำไมพี่ไม่ซัดมันให้ราบไปเลย ถ้าเป็นข้านะ โอ้ย!!! พี่ดึงผมข้าทำไม”
“เจ้านะยังช่างอ่อนหัดนัก ถ้าข้าสู้กับมันหัวหน้ามันมาข้าจะรอดรึ แถมพวกมันเยอะด้วย”
“พี่ราเอลข้าอยากออกผจญภัยด้วย คราวหน้าท่านให้ข้าไปด้วยนะ นะ นะ ถ้าได้ไปข้าว่าต้องสนุกแน่ๆ”
“ข้าคงพาเจ้าไปด้วยไม่ได้ข้างนอกอันตรายมากนะ ถ้าข้าพาเจ้าไปข้าอาจจะช่วยเหลือเจ้าไม่ทันแน่ อีกอย่างท่านตาเจ้าจะให้ไปรึ ข้าไปเก็บสมุนไพรก่อนนะ เจ้าก็รีบฝึกเวทย์กับการใช้อาวุธให้เก่งก่อนโตอีกหน่อยเดี๋ยวตาเจ้าคงให้ไป ”
เด็กชายเดินขึ้นบันไดที่วนรอบต้นไม้อย่างหัวเสีย พร้อมทั้งพึมพำคนเดียว “ค่อยดูเถอะข้านี่แหละจะเป็นนักผจญภัยที่เดินทางท่องเที่ยวรอบดินแดนเอิร์ธแลนด์ให้ได้เลยคอยดู หึหึ ” บ้านของมิเดลัสมีสองชั้น บ้านอยู่บนต้นไม้สูงที่ใหญ่มากมีบันไดวนขึ้นไปข้างบนเมื่อถึงชั้นแรกจะเจอระเบียงมีโต๊ะทานข้าวที่ทำด้วยไม้แกะสลักลวดลายสวยงาม มีต้นไรซิ่งไวท์ในกระถางวางตามจุดต่างๆ ต้นไรซิ่งไวท์มีลักษณะเป็นพุ่มลำต้นและใบโปร่งแสง จะเรืองแสงให้เวลากลางคืน ถัดจากถัดจากระเบียงเป็นห้องครัวฝั่งตรงข้ามเป็นห้องมิเดลัส ส่วนชั้นบนเป็นห้องเก็บของ และห้องตาของมิเดลัส หลังคาเป็นเปลือกไม้ขนาดใหญ่หลายๆแผ่นซ้อนกันมีไม้เลื้อยปกคลุมหลังคา มีใบเป็นรูปหัวใจสีเขียวอ่อนและเรืองแสงอ่อนๆ ในเวลากลางคืนเรียกว่าต้นไรซิ่งกรีน ในฤดูหนาวมันจะออกดอกสีขาวกลีบเป็นเส้นเล็กเป็นพุ่มรูปวงกลม ถ้าลมพัดแรงกลีบมันจะปลิวไปในอากาศส่งกลิ่นหอมอ่อนๆไปทั่ว
“มิเดลัส เจ้าไปกวนโรราเอลอีกแล้วใช่ไหม” ตามิเดลัสเอ่ยขึ้นขณะนั่งทำลูกธนูอยู่บนม้านั่งริมระเบียง
“โถ่ ท่านตาข้าอยากออกไปเก็บสมุนไพรไกลๆ และสำรวจที่อื่นบ้าง อีกอย่างข้าก็ฝึกเวทกับอาวุธคล่องแล้วนะ”
“เจ้าอย่าโม้เลยมิเดลัส เจ้ายังฝึกเวทเผ่าเราได้แค่ได้แค่ขั้นกลางเอง ถ้าเจ้าออกไปไกลเจ้าอาจไม่รอดได้”
“ท่านตาทำไมท่านไม่ให้ข้าไปเรียนที่โรงเรียนในเมืองหลวงบ้าง ข้าจะได้เก่งขึ้นไง”
อิเลกัส ปู่ของมิเดลัสชะงักเล็ก “เจ้าไปไม่ได้!”
“ทำไมล่ะท่านปู่”
“ข้ามีเหตุผลของข้าก็แล้วกัน เจ้าอยู่ในหมู่บ้านนี้ปลอดภัยที่สุดแล้ว ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้เช้าเจ้าต้องฝึกเวทขั้นกลางให้คล่องเดี๋ยวข้าจะสอนเวทย์ขั้งสูงให้ 1 บท ”
มิเดลัสเดินเข้าไปในห้องนอนเล็กๆอีกฝั่งของบ้านด้วยความดีใจที่จะได้เรียนเวทย์ขั้นสูง และเริ่มคิดแผนการที่จะแอบออกไปจากหมู่บ้านคืนพรุ่งนี้
แสงแดดส่องผ่านม่านสีขาวผ่านหน้าต่างกระทบใบของหน้าเด็กชายผู้มีเส้นผมสีเงินยาวสยายเต็มเตียง ดวงตาสีฟ้าอ่อนค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ จมูกเล็กได้รูป ริมฝีปากบางเป็นกระจับสีแดง หูมีลักษณะแหลมชี้ขึ้น ผิวขาวเนียน รูปร่างค่อยข้างเล็ก เขาคือมิเดลัสนั่นเอง โดยรวมแล้วหน้าตาหวานคลายผู้หญิง เพราะเผ่าเอลฟ์มีรูปร่างบางยิ่งยังอายุน้อยยิ่งแยกยากว่าเป็นชายหรือหญิง เสียงนกร้องประสานเสียงยิ่งทำให้มิเดลัสไม่อยากตื่น แต่ด้วยนึกขึ้นมาได้ว่าเขาต้องเรียนเวทย์กับตาตอนเช้าจึงลุกขึ้นกระทันหันเข้ารีบไปล้างหน้าที่เตรียมไว้ในอ่างทันทีจากนั้นก็เดินออกมาหาตาที่นั่งทานขนมบปังกับแยมผลไม้ที่โต๊ะทานข้าว
“มากินข้าวเร็วมิเดลัส ตาจะได้สอนเวทขั้นสูงให้”
มิเดลัสรีบกินขนมปังอย่างรวดเร็ว
“กินช้าๆก็ได้ ยังไงข้าก็สอนเวทให้อยู่แล้ว”
หลังจากกินขนมปังเสร็จมิเดลัสก็ยกแก้วน้ำองุ่นป่าขึ้นดื่มอย่างสดชื่น “ทานเสร็จแล้วท่านตามมาเริ่มกันเลย”
“เจ้านั่งฝึกเวทขั้นกลางไปสักพักก่อนเดี๋ยวข้ามา” จากนั้นอิเลกัสก็เดินขึ้นไปชั้นบน
“อ่า เริ่มบทไหนก่อนดี เอาเกราะแสงก่อนละกัน” มิเดลัสเริ่มหลับตายื่นมือไปข้างหน้าพร้อมกับรวบรวมเวทแสงและดึงพลังเวทมาเขียนวงเวทตามที่ตาได้สอนได้ เมื่อรวบรวมพลังเวทเขียนวงเวทเสร็จตามเงื่อนไขการร่ายเวทก็ทำให้เกิดโล่โปร่งแสงขึ้นตรงหน้าของเขา
“ต่อไปก็เร่งความเร็วการร่ายขึ้นสินะ” มิเดลัสเร่งความเร็วในการร่ายขึ้นได้ระดับหนึ่ง แล้วหันไปฝึกบทอื่นต่อไปเรื่อยๆ จบครบทุกบทของธาตุแสง
“ต่อไปก็เวทธาตุลม เวทเพิ่มความเร็ว เวทล่องเวหา เวทคมมีดสายลม” จริงๆแล้วเวทล่องเวหาก็คือเวทที่ยกวัตถุต่างๆได้นั่นเอง รวมทั้งทำให้ตัวเองลอยได้ด้วย แต่การควบคุมนั้นยากมาก ในขั้นกลางสามารถยกสิ่งของลอยขึ้นและเคลื่อนย้ายได้เล็กน้อยแล้วแต่น้ำหนักของวัตถุนั้น ส่วนในขึ้นสูงนั้นสามารถทำให้เหาะได้เลยทีเดียว แต่ก็กินพลังเวทอย่างมากคนที่จะทำได้อย่างนั้นมีน้อยมาก ส่วนมิเดลัสทำได้แค่ยกของเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
หลังจากฝึกจนพลังเวทหมดแล้วมิเดลัสก็นั่งพัก ตาของมิเดลัสก็กลับมาพร้อมสอนเขียนวงเวทใส่กระดาษก่อน จากนั้นให้มิเดลัสหัดเขียนใส่กระดาษเรื่อยๆ พรุ่งนี้ค่อยเริ่มร่ายเวทจริง
ตอนบ่ายของทุกวันมิเดลัสต้องไปฝึกการใช้มีดสั้น ดาบสั้น และธนู กับคนในหมู่บ้านทุกวัน ในหมู่บ้านหาคนวัยเดียวกันกับเขายากมากเพราะการเกิดเผ่าเอลฟ์ใช้เวลานานต้องตั้งท้องเป็นเวลาหนึ่งปีโดยประมาณ ปกติเผ่าเอลฟ์ใช้อาวุธหลักๆ ก็จะเป็นธนู มีดสั้น และดาบสั้น แต่ก็แตกต่างกันที่สไตล์การต่อสู้ของแต่ละคน บ้างเน้นธนูอย่างเดียว บ้างก็ใช้มีสั้นคู่ หรือใช้ดาบสั้นกับมีดสั้น บ้างก็ใช้แค่ดาบอย่างเดียว ดาบของเอลฟ์จะเป็นดาบที่มีลักษณะคล้ายกระบี่แต่มีคมด้านเดียว บางและเบา มีลวดลายบนใบดาบสวยงาม เพราะเอลฟ์มีรูปร่างค่อนข้างโปร่งจึงเน้นความเร็วเป็นหลัก
มิเดลัสถือเป็นเอลฟ์ที่เก่งพอสมควร เขาชื่นชอบการยิงธนูเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ให้ความสำคัญกับอาวุธประชิดเช่นกัน วันนี้มิเดลัสเลือกที่จะฝึกการยิงธนู เขาชอบแอบไปฝึกที่ป่าหลังหมู่บ้านเพราะมิเดลัสแอบมาฝึกซัดมีดสั้นและเข็ม หรืออาวุธลับนั่นเอง การใช้อาวุธลับของเผ่าเอลฟ์ที่หมู่บ้านของเขาถือเป็นสิ่งต้องห้ามเลยก็ว่าได้ เพราะพวกดาร์กเอลฟ์ใช้อาวุธลับในการลอบสังหาร ซึ่งเผ่าของมิเดลัสถือเป็นการเสียเกียรติอย่างมากในการใช้พิษ คำสาป แฝงในอาวุธลับ แต่มิเดลัสกลับชื่นชอบการใช้อาวุธลับ ในความคิดของเขาอาวุธลับคือสิ่งสำคัญในการตัดสินการต่อสู้เลยก็ว่าได้หากพลาดท่าเมื่อไหร่ก็จะโดยอาวุธลับเมื่อนั้น เขาคิดว่าการใช้อาวุธลับก็ไม่เป็นเรื่องที่เสื่อมเสียเพราะเขาไม่ได้ใช้พิษและคำสาปด้วยเหมือนดาร์กเอลฟ์
เมื่อฝึกเสร็จเขานั่งวางแผนในการลอบหนีออกจากหมู่บ้านทันที เขาซ่อนอาวุธไว้ในพุ่มไม้หลังหมู่บ้านเมื่อถึงเที่ยงคืนจะลอบออกมาเอาอาวุธและหลบออกไปทันที ปัญหาสำคัญในการลอบหนีออกจากหมู่บ้านคือ หน่วยลาดตระเวนหรือผู้ระวังภัยของหมู่บ้านตามจุดต่างๆ และจุดหลังหมู่บ้านที่เขาจะออกไป จึงต้องหาทางหลีกเลี่ยงให้ได้
“อย่างแรกต้องทำให้สลบก่อน เข้าไปปะทะเลยก็ไมได้ยังไงเราก็สู้ผู้ระวังภัยไม่ได้แน่ๆ” มิเดลัสพึมพำคนเดียว
“อ่อสู้ไม่ได้ก็วางยาสิ หึหึ”
มิเดลัสกลับบ้านไปและเริ่มเก็บของเตรียมตัวไว้ในห้อง จากนั้นก็ไปหาหนังสือปรุงยาสมุนไพรในห้องเก็บของเพื่อปรุงยา
“อืมมมม ขาดต้นสเลเปียน มันอยู่ไหนนะเหมือนเคยเห็น แถวน้ำตกแน่ๆต้องออกไปหาถ้าไม่เจอค่อยเลื่อนวันเดินทาง ” มิเดลัสกลับเข้าห้องและหยิบสัมภาระออกไปหลังหมู่บ้านทันทีเขาเอาของใส่ตะกร้าเก็บสมุนไพรเพื่อพรางไม่ให้ผู้ระวังภัยสงสัย พอมาถึงหลังหมู่บ้านก็เอากระเป๋าสัมภาระไปเก็บไว้กับอาวุธ จากนั้นก็ร่ายเวทเพิ่มความเร็ววิ่งไปน้ำตกทันที พอถึงน้ำตกเขาเริ่มเดินหาต้นสเลเปียนแถวๆริมน้ำตก เพราะสมุนไพรชนิดนี้ชอบความชื้น มันมีลำต้นสีเขียวอ่อนใบยาวเรียวรี หาได้สักพักเขาก็เจอมันในที่สุด “หึหึ เจอสะที”
พอมิเดลัสกลับถึงบ้านเขาก็เจอตานั่งแกะสลักอะไรสักอย่างอยู่ที่ระเบียง
“ไปไหมมาหืม..”
“ข้าไปเล่นน้ำที่น้ำตกมา”
“คงไม่ไปไหนไกลหมู่บ้านมากนะ” ตาบอกด้วยความเป็นห่วง วันนี้ยังหรอกท่านตา แต่คืนนี้สิ ไม่แน่ หุหุ เขาคิดพลางเดินเข้าห้องของตัวเอง จากนั้นจึงเริ่มสกัดยาสลบทันที หลังจากบดส่วนผสมครบแล้วเขาก็นำมารวมกันและรีดเอาน้ำออกมาแล้วเทใส่ขวดเล็กๆพร้อมปิดฝาแล้วยิ้มอยู่คนเดียว
“เหลือแต่รอเวลาสินะ อิอิ”
หมู่บ้านของมิเดลัสประมาณนี้
ความคิดเห็น