ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
มิเดลัส

ลำดับตอนที่ #1 : วางแผน

  • อัปเดตล่าสุด 29 ธ.ค. 57


             

            ณ ป่าทรีซวูด  ซึ่งอยู่บนเขาที่ห่างไกล อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักรอีเวนเรีย  ในป่าที่มีหมู่บ้านขนาดกลางแห่งหนึ่งอาศัยอยู่  ต้นไม้มีขนาดใหญ่โตและมีความสูงมากบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเป็นต้นไม้ที่มีอายุยาวนาน  บนต้นไม้แต่ละต้นจะมีบ้านหลังเล็กๆอยู่เต็มไปหมด  เป็นบ้านที่ใช้ไม้ที่แข็งแรงสร้างขึ้นด้วยความประณีต

                เด็กชายวัย 14 ปี กำลังฟังชายคนหนึ่งเล่าเรื่องราวการผจญภัยฟังอย่างตั้งใจ

                “ในขณะที่ข้ากำลังนั่งพักหลังจากเดินทางมาได้สักระยะ  ข้าได้ยินเสียงแหวกอากาศของบางอย่างมาจากข้างหลัง  ข้ากลิ้งตัวหลบไปข้างหน้าอย่างแบบเส้นยาแดงผ่าแปด”

                “พี่หลบอะไร?”

                “มันเป็นลูกธนูดอกหนึ่ง  ข้าเริ่มมองหาที่มาของ  และมันข้าก็เจอก็อบลิน 5-6 ตัวออกมาล้อมตัวข้าไว้  แล้ว 2 ตัวในนั้นก็โดดเข้ามาหมายจะฟันข้า  ข้าเบี่ยงหลบได้แต่พวกที่เหลือยิงธนูมาพอดีข้า  ข้าเลยชักดาบออกมาและฟันลูกธนูทันที”

                “หยุดเล่าก่อนพี่โรราเอล  ข้าว่าท่านฆ่าพวกมันได้ทั้งหมดใช่ไหม? เพราะพี่เก่งสุดๆแล้วในหมู่บ้านของเรา”

                “ใช่  แต่พวกมันก็มาเพิ่มเป็นฝูงเลยข้าจึง ใช้เวทย์ลมเพิ่มความเร็ววิ่งหนีมา  พร้อมทั้งใช้เกราะแสงสกัดลูกธนูพวกมันด้วยเลยหนีมาได้”

                “โห่พี่ราเอลทำไมพี่ไม่ซัดมันให้ราบไปเลย  ถ้าเป็นข้านะ โอ้ย!!!  พี่ดึงผมข้าทำไม” 

                “เจ้านะยังช่างอ่อนหัดนัก  ถ้าข้าสู้กับมันหัวหน้ามันมาข้าจะรอดรึ แถมพวกมันเยอะด้วย”

                “พี่ราเอลข้าอยากออกผจญภัยด้วย  คราวหน้าท่านให้ข้าไปด้วยนะ นะ นะ  ถ้าได้ไปข้าว่าต้องสนุกแน่ๆ”

 

                “ข้าคงพาเจ้าไปด้วยไม่ได้ข้างนอกอันตรายมากนะ  ถ้าข้าพาเจ้าไปข้าอาจจะช่วยเหลือเจ้าไม่ทันแน่  อีกอย่างท่านตาเจ้าจะให้ไปรึ  ข้าไปเก็บสมุนไพรก่อนนะ  เจ้าก็รีบฝึกเวทย์กับการใช้อาวุธให้เก่งก่อนโตอีกหน่อยเดี๋ยวตาเจ้าคงให้ไป ”

                เด็กชายเดินขึ้นบันไดที่วนรอบต้นไม้อย่างหัวเสีย พร้อมทั้งพึมพำคนเดียว “ค่อยดูเถอะข้านี่แหละจะเป็นนักผจญภัยที่เดินทางท่องเที่ยวรอบดินแดนเอิร์ธแลนด์ให้ได้เลยคอยดู หึหึ ” บ้านของมิเดลัสมีสองชั้น  บ้านอยู่บนต้นไม้สูงที่ใหญ่มากมีบันไดวนขึ้นไปข้างบนเมื่อถึงชั้นแรกจะเจอระเบียงมีโต๊ะทานข้าวที่ทำด้วยไม้แกะสลักลวดลายสวยงาม  มีต้นไรซิ่งไวท์ในกระถางวางตามจุดต่างๆ  ต้นไรซิ่งไวท์มีลักษณะเป็นพุ่มลำต้นและใบโปร่งแสง  จะเรืองแสงให้เวลากลางคืน  ถัดจากถัดจากระเบียงเป็นห้องครัวฝั่งตรงข้ามเป็นห้องมิเดลัส ส่วนชั้นบนเป็นห้องเก็บของ  และห้องตาของมิเดลัส  หลังคาเป็นเปลือกไม้ขนาดใหญ่หลายๆแผ่นซ้อนกันมีไม้เลื้อยปกคลุมหลังคา มีใบเป็นรูปหัวใจสีเขียวอ่อนและเรืองแสงอ่อนๆ ในเวลากลางคืนเรียกว่าต้นไรซิ่งกรีน  ในฤดูหนาวมันจะออกดอกสีขาวกลีบเป็นเส้นเล็กเป็นพุ่มรูปวงกลม ถ้าลมพัดแรงกลีบมันจะปลิวไปในอากาศส่งกลิ่นหอมอ่อนๆไปทั่ว

                “มิเดลัส  เจ้าไปกวนโรราเอลอีกแล้วใช่ไหม” ตามิเดลัสเอ่ยขึ้นขณะนั่งทำลูกธนูอยู่บนม้านั่งริมระเบียง

                “โถ่  ท่านตาข้าอยากออกไปเก็บสมุนไพรไกลๆ และสำรวจที่อื่นบ้าง อีกอย่างข้าก็ฝึกเวทกับอาวุธคล่องแล้วนะ”

                “เจ้าอย่าโม้เลยมิเดลัส  เจ้ายังฝึกเวทเผ่าเราได้แค่ได้แค่ขั้นกลางเอง  ถ้าเจ้าออกไปไกลเจ้าอาจไม่รอดได้”

                “ท่านตาทำไมท่านไม่ให้ข้าไปเรียนที่โรงเรียนในเมืองหลวงบ้าง  ข้าจะได้เก่งขึ้นไง”

                อิเลกัส ปู่ของมิเดลัสชะงักเล็ก “เจ้าไปไม่ได้!

                “ทำไมล่ะท่านปู่”

                “ข้ามีเหตุผลของข้าก็แล้วกัน  เจ้าอยู่ในหมู่บ้านนี้ปลอดภัยที่สุดแล้ว  ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้เช้าเจ้าต้องฝึกเวทขั้นกลางให้คล่องเดี๋ยวข้าจะสอนเวทย์ขั้งสูงให้ 1 บท ”

                มิเดลัสเดินเข้าไปในห้องนอนเล็กๆอีกฝั่งของบ้านด้วยความดีใจที่จะได้เรียนเวทย์ขั้นสูง  และเริ่มคิดแผนการที่จะแอบออกไปจากหมู่บ้านคืนพรุ่งนี้  

                แสงแดดส่องผ่านม่านสีขาวผ่านหน้าต่างกระทบใบของหน้าเด็กชายผู้มีเส้นผมสีเงินยาวสยายเต็มเตียง  ดวงตาสีฟ้าอ่อนค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ  จมูกเล็กได้รูป  ริมฝีปากบางเป็นกระจับสีแดง หูมีลักษณะแหลมชี้ขึ้น ผิวขาวเนียน รูปร่างค่อยข้างเล็ก เขาคือมิเดลัสนั่นเอง โดยรวมแล้วหน้าตาหวานคลายผู้หญิง  เพราะเผ่าเอลฟ์มีรูปร่างบางยิ่งยังอายุน้อยยิ่งแยกยากว่าเป็นชายหรือหญิง  เสียงนกร้องประสานเสียงยิ่งทำให้มิเดลัสไม่อยากตื่น  แต่ด้วยนึกขึ้นมาได้ว่าเขาต้องเรียนเวทย์กับตาตอนเช้าจึงลุกขึ้นกระทันหันเข้ารีบไปล้างหน้าที่เตรียมไว้ในอ่างทันทีจากนั้นก็เดินออกมาหาตาที่นั่งทานขนมบปังกับแยมผลไม้ที่โต๊ะทานข้าว

                “มากินข้าวเร็วมิเดลัส  ตาจะได้สอนเวทขั้นสูงให้”

                มิเดลัสรีบกินขนมปังอย่างรวดเร็ว

                “กินช้าๆก็ได้  ยังไงข้าก็สอนเวทให้อยู่แล้ว”

หลังจากกินขนมปังเสร็จมิเดลัสก็ยกแก้วน้ำองุ่นป่าขึ้นดื่มอย่างสดชื่น “ทานเสร็จแล้วท่านตามมาเริ่มกันเลย”

                “เจ้านั่งฝึกเวทขั้นกลางไปสักพักก่อนเดี๋ยวข้ามา”  จากนั้นอิเลกัสก็เดินขึ้นไปชั้นบน

                “อ่า เริ่มบทไหนก่อนดี เอาเกราะแสงก่อนละกัน”  มิเดลัสเริ่มหลับตายื่นมือไปข้างหน้าพร้อมกับรวบรวมเวทแสงและดึงพลังเวทมาเขียนวงเวทตามที่ตาได้สอนได้  เมื่อรวบรวมพลังเวทเขียนวงเวทเสร็จตามเงื่อนไขการร่ายเวทก็ทำให้เกิดโล่โปร่งแสงขึ้นตรงหน้าของเขา

                “ต่อไปก็เร่งความเร็วการร่ายขึ้นสินะ”  มิเดลัสเร่งความเร็วในการร่ายขึ้นได้ระดับหนึ่ง  แล้วหันไปฝึกบทอื่นต่อไปเรื่อยๆ จบครบทุกบทของธาตุแสง

                “ต่อไปก็เวทธาตุลม เวทเพิ่มความเร็ว เวทล่องเวหา เวทคมมีดสายลม” จริงๆแล้วเวทล่องเวหาก็คือเวทที่ยกวัตถุต่างๆได้นั่นเอง รวมทั้งทำให้ตัวเองลอยได้ด้วย  แต่การควบคุมนั้นยากมาก  ในขั้นกลางสามารถยกสิ่งของลอยขึ้นและเคลื่อนย้ายได้เล็กน้อยแล้วแต่น้ำหนักของวัตถุนั้น  ส่วนในขึ้นสูงนั้นสามารถทำให้เหาะได้เลยทีเดียว  แต่ก็กินพลังเวทอย่างมากคนที่จะทำได้อย่างนั้นมีน้อยมาก  ส่วนมิเดลัสทำได้แค่ยกของเล็กๆน้อยๆเท่านั้น  

                หลังจากฝึกจนพลังเวทหมดแล้วมิเดลัสก็นั่งพัก  ตาของมิเดลัสก็กลับมาพร้อมสอนเขียนวงเวทใส่กระดาษก่อน  จากนั้นให้มิเดลัสหัดเขียนใส่กระดาษเรื่อยๆ  พรุ่งนี้ค่อยเริ่มร่ายเวทจริง

                ตอนบ่ายของทุกวันมิเดลัสต้องไปฝึกการใช้มีดสั้น ดาบสั้น  และธนู  กับคนในหมู่บ้านทุกวัน  ในหมู่บ้านหาคนวัยเดียวกันกับเขายากมากเพราะการเกิดเผ่าเอลฟ์ใช้เวลานานต้องตั้งท้องเป็นเวลาหนึ่งปีโดยประมาณ ปกติเผ่าเอลฟ์ใช้อาวุธหลักๆ ก็จะเป็นธนู มีดสั้น และดาบสั้น  แต่ก็แตกต่างกันที่สไตล์การต่อสู้ของแต่ละคน  บ้างเน้นธนูอย่างเดียว  บ้างก็ใช้มีสั้นคู่ หรือใช้ดาบสั้นกับมีดสั้น  บ้างก็ใช้แค่ดาบอย่างเดียว  ดาบของเอลฟ์จะเป็นดาบที่มีลักษณะคล้ายกระบี่แต่มีคมด้านเดียว  บางและเบา มีลวดลายบนใบดาบสวยงาม เพราะเอลฟ์มีรูปร่างค่อนข้างโปร่งจึงเน้นความเร็วเป็นหลัก 

                มิเดลัสถือเป็นเอลฟ์ที่เก่งพอสมควร  เขาชื่นชอบการยิงธนูเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ให้ความสำคัญกับอาวุธประชิดเช่นกัน  วันนี้มิเดลัสเลือกที่จะฝึกการยิงธนู  เขาชอบแอบไปฝึกที่ป่าหลังหมู่บ้านเพราะมิเดลัสแอบมาฝึกซัดมีดสั้นและเข็ม  หรืออาวุธลับนั่นเอง  การใช้อาวุธลับของเผ่าเอลฟ์ที่หมู่บ้านของเขาถือเป็นสิ่งต้องห้ามเลยก็ว่าได้  เพราะพวกดาร์กเอลฟ์ใช้อาวุธลับในการลอบสังหาร  ซึ่งเผ่าของมิเดลัสถือเป็นการเสียเกียรติอย่างมากในการใช้พิษ  คำสาป  แฝงในอาวุธลับ  แต่มิเดลัสกลับชื่นชอบการใช้อาวุธลับ  ในความคิดของเขาอาวุธลับคือสิ่งสำคัญในการตัดสินการต่อสู้เลยก็ว่าได้หากพลาดท่าเมื่อไหร่ก็จะโดยอาวุธลับเมื่อนั้น  เขาคิดว่าการใช้อาวุธลับก็ไม่เป็นเรื่องที่เสื่อมเสียเพราะเขาไม่ได้ใช้พิษและคำสาปด้วยเหมือนดาร์กเอลฟ์

 

                เมื่อฝึกเสร็จเขานั่งวางแผนในการลอบหนีออกจากหมู่บ้านทันที  เขาซ่อนอาวุธไว้ในพุ่มไม้หลังหมู่บ้านเมื่อถึงเที่ยงคืนจะลอบออกมาเอาอาวุธและหลบออกไปทันที  ปัญหาสำคัญในการลอบหนีออกจากหมู่บ้านคือ  หน่วยลาดตระเวนหรือผู้ระวังภัยของหมู่บ้านตามจุดต่างๆ และจุดหลังหมู่บ้านที่เขาจะออกไป  จึงต้องหาทางหลีกเลี่ยงให้ได้

                “อย่างแรกต้องทำให้สลบก่อน  เข้าไปปะทะเลยก็ไมได้ยังไงเราก็สู้ผู้ระวังภัยไม่ได้แน่ๆ” มิเดลัสพึมพำคนเดียว

                “อ่อสู้ไม่ได้ก็วางยาสิ หึหึ”

                มิเดลัสกลับบ้านไปและเริ่มเก็บของเตรียมตัวไว้ในห้อง  จากนั้นก็ไปหาหนังสือปรุงยาสมุนไพรในห้องเก็บของเพื่อปรุงยา

                “อืมมมม  ขาดต้นสเลเปียน  มันอยู่ไหนนะเหมือนเคยเห็น  แถวน้ำตกแน่ๆต้องออกไปหาถ้าไม่เจอค่อยเลื่อนวันเดินทาง ” มิเดลัสกลับเข้าห้องและหยิบสัมภาระออกไปหลังหมู่บ้านทันทีเขาเอาของใส่ตะกร้าเก็บสมุนไพรเพื่อพรางไม่ให้ผู้ระวังภัยสงสัย  พอมาถึงหลังหมู่บ้านก็เอากระเป๋าสัมภาระไปเก็บไว้กับอาวุธ  จากนั้นก็ร่ายเวทเพิ่มความเร็ววิ่งไปน้ำตกทันที  พอถึงน้ำตกเขาเริ่มเดินหาต้นสเลเปียนแถวๆริมน้ำตก  เพราะสมุนไพรชนิดนี้ชอบความชื้น  มันมีลำต้นสีเขียวอ่อนใบยาวเรียวรี  หาได้สักพักเขาก็เจอมันในที่สุด “หึหึ  เจอสะที”

               

                พอมิเดลัสกลับถึงบ้านเขาก็เจอตานั่งแกะสลักอะไรสักอย่างอยู่ที่ระเบียง 

                “ไปไหมมาหืม..”

                “ข้าไปเล่นน้ำที่น้ำตกมา”

                “คงไม่ไปไหนไกลหมู่บ้านมากนะ”  ตาบอกด้วยความเป็นห่วง วันนี้ยังหรอกท่านตา  แต่คืนนี้สิ  ไม่แน่ หุหุ เขาคิดพลางเดินเข้าห้องของตัวเอง   จากนั้นจึงเริ่มสกัดยาสลบทันที  หลังจากบดส่วนผสมครบแล้วเขาก็นำมารวมกันและรีดเอาน้ำออกมาแล้วเทใส่ขวดเล็กๆพร้อมปิดฝาแล้วยิ้มอยู่คนเดียว

                “เหลือแต่รอเวลาสินะ อิอิ”




หมู่บ้านของมิเดลัสประมาณนี้

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture