คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Parallel of love II
Parallel of love II
กลิ่นมื้อเย็นกำลังอบอวลคลุ้งไปกับอากาศในห้องเช่า อีซองมินแอบกลืนน้ำลายลงคอ...เฮือก...คยูฮยอนหัวเราะเสียงดังลั่น ก่อนอีกคนจะเอื้อมมือไปฟาดที่ไหล่ลาดเต็มแรง คนแปลกหน้าในวันนั้นกำลังเข้าค้นหาคำตอบของหัวใจร่วมกัน เวลาระยะสั้นไม่อาจกำหนดความรู้สึกแรกพบได้ เมื่อไม่เจอใจดวงน้อยดิ้นรนร้องเรียกหา...ในยามสุดท้ายแล้วเส้นทางที่เลือกเดินมันจะผิดหรือถูกขอแค่มีเธอร่วมทางก็เพียงพอ...
“มีแค่นี้แหละ กินได้ก็กินกินไม่ได้ก็กิน”
“เอ่า!คุณหนิ ท่าทางจะบ้า”
“เรียกพี่คยู” พี่เขาเอ่ยขึ้นพลางเงยหน้าจากจานข้าวตรงหน้า สายตาที่ผมไม่อาจคลาดเดาได้ถูกส่งมาให้ ผมเม้มริมฝีปากลงก่อนจะพยักหน้ารับ
“ครับ”
“ไม่กลับบ้าน?”
“.................” ผมส่ายหน้าเพื่อเป็นการตอบคำถาม เพราะผมอยากลองโบยบินในท้องฟ้ามืดโดยมีพี่เขานำทาง
“ค่อยๆกินก็ได้ พี่ไม่แย่งหรอก” เพียงแค่เราสองลองเปลี่ยนสรรพนามเดิม...กลับดูเหมือนระยะห่างของสถานะมันสั้นขึ้นเกือบเท่าตัว
ไม่ว่ามันคือเรื่องบังเอิญหรือความจงใจของใคร ผมแอบตกใจเล็กน้อยเมื่อสายตาหยุดการเคลื่อนที่กับสถานทีตรงหน้า พี่คยูพักอยู่ที่เดียวกันกับเรียวอุคเพื่อนรักของผม...ผมกลับต้องเบิกตากว้างขึ้นอีกครั้ง...ห้องฝั่งตรงข้ามในวันนั้นคือที่พักอาศัยของพี่เขาเอง
ผมไอไม่หยุดเมื่อพี่เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบเหมือนพี่เขาจะรู้ความทรมานของผม ร่างสูงจึงยืดตัวขึ้นเดินออกไปดูดมันนอกระเบียง ไม่รู้ทำไมขาผมถึงสั่งการให้เดินตามออกมา ผมหันมองพี่เขาที่กำลังพ้นควันสีเทาออกปากอย่างสนใจ
“อยากลอง”
“อะไรนะ” พี่เขาหันมองผมอย่างไม่เชื่อหู ปากหยักกระตุกขึ้นพลางส่งของในมือมาให้
“แค่กแสบจมูก...แค่กๆ” ผมสำลักความแสบร้อนพิษร้ายกาจจากกระดาษม้วนตรงหน้า
“แล้วทำเป็นเก่ง” พี่เขาดึงมันกลับก่อนจะทิ้งลงกระถางต้นไม้ข้างตัว มือหนาจูงมือบางของผมเข้ามาในห้อง สายตาพี่เขาทำผมแทบละลายลง
“รู้มั้ยว่าการเดินตามผู้ชายเข้ามาในห้องหมายความว่าอะไร?” พี่เขาไล้นิ้วโป้งเบาๆบนริมฝีปากผม ผมจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมของพี่เขาพลาง...พยักหน้าให้ ก่อนจะค่อยๆเอนตัวลงนอนบนเตียงแคบตามแรงผลักของอีกคน
“ใจง่าย” พี่เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูของผม
“..............” ซองมินค้อนสายตาใส่คยูฮยอน จนอีกคนหลุดขำพรืดออกมา
“จะไม่เสียใจ?” พี่เขาผลักใบหน้าออกจากซอกคอผมขึ้นมาเอ่ยถาม
“ครับ..ผมจะไม่มีวันเสียใจ”
---ฉากไม่เหมาะสม---
ผมขยี้เปลือกตาเมื่อรู้สึกว่าอากาศในห้องมันเย็นลงจนผมไม่สามารถนอนนิ่งอยู่ต่อไปได้ กี่ทุ่ม?...ผมพรึมพรำก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงพร้อมความเจ็บแปลบที่สะโพก ไม่นานผมก็มาหยุดยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ไม่รู้เพราะสิ่งใดดลใจให้ผมซบแก้มเนียนลงแผ่นหลังของพี่เขา ผมหลับตาพริ้มเพราะพี่เขาเองก็เอื้อมมือมากอบกุมมือผมเอาไว้
“ตื่นแล้วหรอ?
“ครับ...พี่คยู”
“ตอนนี้ที่นี้ไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กดื้ออย่างเรา”
“ผมอยากอยู่ที่นี้” ผมเอ่ยบอกพี่เขา พลางกระชับอ้อมกอดแนบแน่นยิ่งกว่าเดิม
“รับได้?” พี่เขาหันหน้ากลับมา พร้อมทั้งยักคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามผม...ผมพยักหน้ารัวๆให้พี่เขา ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมผมถึงเชื่อใจคนที่เพิ่งรู้จักกันได้มากมายขนาดนี้
พี่เขาบอกขอออกไปหาเพื่อนข้างนอกซักพัก ให้ผมอยู่ในห้องห้ามออกไปไหนเด็ดขาด...ไม่นานนักพี่เขาก็กลับมา ผมหยุดการก้าวเดินก่อนจะหันหลังกลับ เมื่อมีผู้ชายอีก4คนเดินตามพี่เขาเข้ามา แต่ละคนดูไม่น่าไว้ใจในความคิดของผม หากแต่ถ้าคนพวกนี้คือเพื่อนของพี่เขาแล้ว...มันไม่จำเป็นที่ผมต้องกลัว
“ทนหน่อยแล้วกันนะ” พี่เขาจูบลงหางตาผมเบาๆ ก่อนจะดึงแขนผมนั่งลงร่วมวงกับกลุ่มเพื่อนพี่เขา ผมบีบมือพี่เขาแน่น เมื่อพวกเพื่อนของพี่เขาเริ่มหยิบของมึนเมาออกมา
“พวกมันแค่มาขอยืมสถานที่”
“ครับ” ผมเอ่ยตอบในลำคอเมื่อพี่เขาพยายามแสดงเจตนาที่แท้จริงของเพื่อนออกมา
---ฉากไม่เหมาะสม---
ชุดนักเรียนราคาแพงถูกนำมาทำความสะอาดด้วยมือเปล่า คยูฮยอนสะบัดผ้าในมือปล่อยละอองน้ำฟุ้งกระจายในอากาศ กลิ่นน้ำยาปรับผมนุ่มอบอวลดั่งแสงดวงอาทิตย์ที่โอบล้อมโลกใบเล็กไว้ ชั้นในชิ้นจิ๋วสีหวานลายน่ารัก...เรียกรอยยิ้มจากเขาในยามเช้าได้อย่างดีเยี่ยม
“พี่...” ผมชะงักปลายเท้าเมื่อเดินออกตามหาพี่เขาทั่วห้อง แก้มผมคงกำลังแดงเทือก...เคยชินตลอดมากับชีวิตคุณหนูในรั้ววังทอง หากแต่วันนี้ผู้ชายของเขากำลังทำหน้าที่นั้นแทน
“วันนี้ขาดเรียนแล้วกันนะ พี่เพิ่งตากผ้าเสร็จ”
“เดี๋ยวผมซักเอง”
“ทำเป็นหรอ” พี่เขาวางมือบนผมยุ่งเหมือนรังนกของผมก่อนจะขยี้จนผมต้องเอียงหัวหลบ
พี่คยูฮยอนเดินเก็บกวาดพื้นที่ในห้องปลายไม้กวาดปัดเศษฝุ่นอย่างชำนาญ ผมรู้สึกว่าตัวไร้ค่าก็คงวันนี้แหละ...เพราะถ้าผมหยิบจับช่วยพี่เขาแล้วมันกลับกลายเป็นว่าพี่เขาต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นเป็น2เท่า
Talk...
มาอัพให้แล้วน้า...อัพใส่คอนเอสเจวันแรกที่เกาหลีเบย
มินเป็นคุณหนูจริง แต่คุณหนูแบบไหนต้องติดตาม
**สำคัญตอนนี้คนอ่านต้องเลือก**
1) จะมองพวกเขาในแงของวัยรุ่น
2) จะมองพวกเขาในแง่ของผู้ใหญ่
เพราะเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงในเชิงวัยรุ่น
ฉากที่ถูกตัดออกตามอ่านในกลุ่มน้า
KYUMIN BY pooyfai_zera
@pooyfaizera
ความคิดเห็น