คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 3/1
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในบ้านฟ้ารดาก็เบิกตากว้าง
เธอไม่ได้แปลกใจที่เห็นพี่สาวกลับมาที่บ้าน และไม่ได้ผิดคาดเลยสักนิดเมื่อได้พบกับเสี่ยประจักษ์
หากชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างพี่สาวของเธอต่างหาก
ที่ทำให้เธอตื่นเต้นจนทำอะไรแทบไม่ถูก
“ท่านประธาน...คุณศิวัชมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”
หญิงสาวถามหลังจากยกมือไหว้ชายหนุ่มแล้ว
ทิพเกสรหันไปมองท่าทางนอบน้อมของลูกสาวอย่างแปลกใจ
และเพราะอยากรู้เธอจึงรีบดึงตัวลูกสาวไปถามอีกทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว
“แกรู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยเหรอยายฟ้า
เขาเป็นใครทำไมแกต้องรีบเข้าไปยกมือไหว้ด้วย”
“คุณศิวัชเป็นประธานบริษัทที่ฟ้าไปฝึกงานไงแม่
คนที่ฟ้าเล่าให้แม่ฟังบ่อยๆ ไงว่าทั้งหล่อทั้งโคตะระรวยคนนั้นน่ะ” ฟ้ารดาตอบพลางมองไปทางประธานหนุ่มอย่างปลาบปลื้ม
เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีโอกาสใกล้ชิดชายหนุ่มขนาดนี้
“นี่เขารวยขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย
รวยกว่าเสี่ยซ้งอีกใช่ไหม” ทิพเกสรซักต่ออย่างชักสนใจ
“งั้นสิแม่ เสี่ยซ้งเนี่ยไม่ได้ขี้เล็บคุณศิวัชด้วยซ้ำ
ว่าแต่พี่ดาวไปรู้จักกับท่านประธานถึงขนาดพามาที่บ้านได้ยังไง
หรือว่าเจ้านายใหม่ที่พี่ดาวว่าก็คือคุณศิวัช
แต่เขาจำเป็นต้องมาเคลียร์ให้เองถึงบ้านเลยเหรอ มันมากเกินไปหรือเปล่าน่ะแม่” ฟ้ารดาถามอย่างเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างชายหนุ่มกับพี่สาว
“นั่นสิ หรือที่ยายดาวมันปฏิเสธเสี่ยซ้งก็เพราะมีเป้าหมายเด็ดกว่ารออยู่”
ทิพเกสรเอ่ยพลางเริ่มคำนวณเรื่องเงินๆ ทองๆ อยู่ในใจ
“ก็คงงั้นแหละแม่ เห็นไหมฟ้าบอกแล้วว่าพี่ดาวน่ะทำหงิมๆ
ไปอย่างนั้นเอง ที่แท้ก็แผนสูงจนพวกเราตามไม่ทัน” ฟ้ารดาเอ่ยพลางตวัดค้อนไปทางพี่สาวอย่างหมั่นไส้
“จะยังไงก็ช่างมันเถอะ
ขอแค่ให้เราสบายไปด้วยก็พอ”
“ได้ไงล่ะแม่ พอเจอคนหล่อๆ รวยๆ
แทนที่จะสนับสนุนให้ลูกสาวตัวเอง ส่วนพี่ดาวน่ะให้แต่งกับเสี่ยซ้งไปก็ดีแล้ว
แม่รีบออกไปจัดการเลยนะ ยังไงก็ต้องบังคับพี่ดาวให้ไปอยู่กับเสี่ยให้ได้”
หญิงสาวบอกแม่ด้วยความริษยา เรื่องอะไรเธอจะยอมให้กาฝากอย่างชาลิดาได้ดีเกินหน้าตัวเอง
ทิพเกสรเองก็เห็นด้วยกับลูกสาว
เพราะถ้าทั้งลูกและหลานได้คนรวยๆ ทั้งคู่ เธอก็มีแต่จะสบายไปด้วยเท่านั้น
จึงรีบเดินออกไปหมายจะจัดการเรื่องชาลิดาให้เรียบร้อย
ทว่าเหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะท่าทางของเสี่ยประจักษ์ที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
จนเธอได้แต่งงว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเมื่อครู่ยังทำท่าว่าจะมีเรื่องกันอยู่เลย
“เอ่อ เจรจากันเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะท่าน”
“เรียบร้อยแล้ว และผมขอยกเลิกข้อตกลงทุกอย่าง” ประจักษ์ว่าอย่างหัวเสีย
ก่อนจะยอมรับเช็คเงินสดมาจากหญิงสาว และพยักหน้าให้ลูกน้องเขียนใบเสร็จรับเงินมายื่นส่งให้
“เอ๊ะ อะไรยังไงกันคะท่าน ทิพงงไปหมดแล้ว
ทำไมท่านถึงจะยกเลิกล่ะคะ” ทิพเกสรหันซ้ายทีขวาทีอย่างต้องการคำอธิบาย
“เสร็จธุระแล้วผมขอตัวกลับก่อนละ” ประจักษ์บอกด้วยน้ำเสียงกระด้าง
พลางตวัดสายตาไปทางใบหน้าผุดผ่องของหญิงสาวอย่างเสียดาย ใครจะคิดว่าคนที่ชาลิดาพามาจะรู้จักคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจจนเขาต้องเกรงใจ
เมื่ออีกฝ่ายโทรไปหาผู้ใหญ่ให้ช่วยเจรจา เขาก็หมดทางต่อรองอะไรทั้งนั้น
เหลือแต่เพียงความเสียดายและเสียหน้า ที่ทำให้เจ็บแค้นจนแทบกระอัก
เมื่อต้องยอมเสียหญิงสาวที่หมายตามานานให้หนุ่มรุ่นลูกตัวเองไป
“ดะ...เดี๋ยวสิคะท่าน” ทิพเกสรร้องเรียกหากไม่กล้าที่จะเข้าไปยื้อยุดอีกฝ่ายไว้
ได้แต่วิ่งตามไปเพราะยังไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น
ศิวัชหันไปมองหญิงสาวในชุดนักศึกษาอย่างพยายามนึก
เมื่อครู่เธอเข้ามาไหว้เขาก็แปลว่าต้องรู้จักกับเขา ก่อนจะเดาและถามออกไปว่า
“คุณเป็นนักศึกษาฝึกงานที่บริษัทใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ฟ้าฝึกงานอยู่ฝ่ายบัญชีค่ะ” ฟ้ารดารีบตอบอย่างกระตือรือร้น
“งั้นเดี๋ยวคุณช่วยเอาสัญญานี่ไปอ่านแล้วก็เอาให้แม่คุณเซ็นด้วย
ถ้าท่านไม่เข้าใจตรงไหนคุณก็อธิบายให้ฟังที ให้ลูกสาวคุยกับแม่ผมว่าน่าจะเข้าใจกันง่ายกว่า”
ศิวัชเอ่ยก่อนจะพยักหน้าให้สุรกิจส่งเอกสารให้หญิงสาว
“สัญญา?” ฟ้ารดารับมาอย่างงงๆ
เธอหันไปมองพี่สาวก็เห็นนั่งเงียบเหมือนจะปล่อยทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของชายหนุ่ม
ก่อนจะหันกลับมาเริ่มอ่านสัญญาในมืออย่างตั้งใจ กระทั่งอ่านจบจึงเงยหน้าขึ้นถามชายหนุ่มอีกครั้ง
“สัญญานี่มันอะไรกันคะ ทำไมต้องให้แม่เซ็นด้วย”
ความคิดเห็น