คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1/4
ชาลิดาทำงานไปด้วยใจที่หนักอึ้ง
วันนี้ก่อนออกจากบ้านป้ายังทวงถามเรื่องที่เธอจะหาเงินมาใช้หนี้
นั่นยิ่งทำให้เธอต้องคิดหนักเพราะเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว หรือเธอจะลองเจรจาประนอมหนี้กับเสี่ยประจักษ์ดูก่อนดี
แต่ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการตัวเธอ เขาจะยอมรับข้อเสนอของเธอหรือ หญิงสาวจมดิ่งกับความคิดของตนเองกระทั่งมือเล็กๆ
ของเด็กน้อยคนหนึ่งเอื้อมมาจับ เธอจึงรีบยิ้มให้อย่างรู้ตัวว่ากำลังทำงานอยู่
“ว่าไงคะใบบัว
รอเดี๋ยวนะคะอีกแป๊บเดียวก็ได้กลับบ้านแล้ว”
เธอบอกกับเด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ที่ถูกนำมาฝากเลี้ยงไว้ที่นี่ เพราะพ่อแม่ไม่มีเวลาเลี้ยงเอง
จะว่าไปตั้งแต่เด็กมาอยู่ที่นี่เธอก็ไม่เคยเห็นพ่อแม่ของเด็กมารับเองเลย
เห็นแต่พี่เลี้ยงกับคนขับรถเท่านั้น ช่วงแรกหนูน้อยเอาแต่งอแงแทบจะตลอดเวลา
และไม่ยอมรับใครทั้งนั้น แต่หลังจากได้อยู่ด้วยกันไปนานเข้า ใบบัวก็เริ่มยอมรับเธอ
และเธอเองก็เอ็นดูเจ้าตัวเล็ก จนกลายเป็นสนิทกันไปในที่สุด
หญิงสาวนั่งเล่นกับเด็กหญิงได้ครู่เดียวผู้ปกครองของหนูน้อยก็มารับ
แต่วันนี้ไม่ใช่พี่เลี้ยงคนเดิมแต่กลับเป็นชายหนุ่มที่บอกว่าเขาคือพ่อของเด็ก
หลังจากตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นผู้ปกครองจริงๆ เธอจึงยอมมอบเด็กให้ไป แต่ใบบัวกลับร้องไห้งอแงขึ้นมาอีก
“คุณใช่ครูดาวที่เป็นครูพี่เลี้ยงของใบบัวหรือเปล่าครับ”
ศิวัชถามเพราะไม่รู้ว่าคนไหนกันแน่ แต่หญิงสาวตรงหน้าก็ทำให้ลมหายใจของเขาสะดุดไปชั่วขณะ
เพราะใบหน้าหวานล้ำและเรือนร่างบอบบางที่ได้เห็น
“ใช่ค่ะ” ชาลิดาตอบพลางปลอบเด็กหญิงที่ร้องไห้ไปด้วย
“ถ้าอย่างนั้นพอจะมีเวลาไหมครับ
ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับพยายามลืมความรู้สึกแบบผู้ชายของตัวเองไปก่อน
แล้วหันมาสนใจกับธุระที่แท้จริงให้มากขึ้น
“อ๋อ ได้สิคะ”
หญิงสาวตอบอย่างเต็มใจ เพราะเธอมีผู้ปกครองมาคุยด้วยบ่อยๆ อยู่แล้ว
ส่วนมากก็ถามเรื่องเด็กๆ และฝากให้เธอช่วยดูแลบุตรหลานให้ แต่ไม่คิดว่าเมื่อเดินตามไปถึงที่รถของเขา
เธอกลับได้พบสุรกิจยืนรอเจ้านายอยู่
“อ้าว ดาวที่ว่าทำงานเป็นครูพี่เลี้ยงคือทำอยู่ที่นี่เองเหรอ”
สุรกิจทักขึ้นอย่างแปลกใจไม่แพ้กัน ปกติเขาขับรถให้เจ้านายคนเดียว
จึงไม่เคยมารับคุณหนูที่โรงเรียนเลย
“ใช่จ้ะ กิจก็มารับใบบัวด้วยเหรอ”
“เราขับรถให้คุณวัชน่ะ ดาวนี่คุณวัชเจ้านายเราเอง”
ชายหนุ่มรีบแนะนำให้เพื่อนรู้จักเจ้านาย และเห็นว่าพอมีทางจะช่วยเพื่อนได้แล้ว
“สวัสดีค่ะคุณวัช” ชาลิดายกมือไหว้ทำความรู้จักคนตรงหน้าอีกครั้ง
ชายหนุ่มดูโดดเด่นกว่าผู้ปกครองทุกคนที่เธอเคยพบ
อาจจะเพราะรูปร่างสูงโปร่งและใบหน้าที่หล่อเหลา ทำให้เธออดที่จะมองไม่ได้
“สวัสดีครับ คุณครูรู้จักกับกิจก็ดีแล้วละครับ
ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณอยู่พอดี แต่คุยในโรงเรียนคงไม่สะดวก
ถ้ายังไงเราออกไปหาร้านกาแฟสักร้านนั่งคุยกันดีไหมครับ” ศิวัชเสนอ เขาตั้งใจจะมาชวนเธอเปลี่ยนงาน
ถ้าคุยในโรงเรียนแล้วคนอื่นได้ยินเข้าก็คงไม่ดีนัก
“เอ่อ ได้ค่ะ” หญิงสาวรับคำเมื่อหันไปมองเพื่อนแล้วอีกฝ่ายหลิ่วตาให้
คงไม่เป็นไรหรอกน่า อย่างน้อยเพื่อนของเธอก็ไปด้วย “งั้นใบบัวไปหาคุณพ่อไหมคะ”
เธอถามเพราะคิดว่าหนูน้อยน่าจะอยากหาพ่อ แต่เด็กหญิงกลับยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
จนเธอได้แต่งงกับท่าทางของหนูน้อย
“ไม่เป็นไรครับ
ฝากคุณครูอุ้มแกไว้ก่อนก็แล้วกัน” ศิวัชตัดบทแล้วเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งในรถก่อน
ชาลิดาขอบคุณก่อนจะอุ้มเด็กหญิงเข้าไปนั่งในรถด้วยกัน
ตลอดทางใบบัวไม่มีทีท่าว่าอยากจะไปหาพ่อเลย แม้เธอจะสงสัยหากก็ไม่กล้าถามอะไรออกไป
+++++++++++++++++
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมาชาลิดาก็ได้เข้ามานั่งในร้านไอศกรีม
ซึ่งอยู่ในห้างสรรพสินค้าใกล้โรงเรียนที่เธอทำงานอยู่ ชายหนุ่มซึ่งเป็นพ่อของใบบัวอนุญาตให้สุรกิจเข้ามากินไอศกรีมด้วยกัน
ตอนนี้หนูน้อยหยุดร้องไห้แล้วแต่ยังเกาะเธอแน่น
ไม่มีทีท่าว่าจะคุ้นเคยกับพ่อของตัวเองและเพื่อนของเธอเลย
“ผมได้ยินจากเด็กที่บ้านว่าใบบัวติดคุณครูมาก
ความจริงผมยังไม่อยากให้แกไปอยู่เนอสเซอรี แต่ว่าแกเพิ่งมาอยู่กับผมได้ไม่นานก็เลยยังไม่คุ้นกับที่บ้าน
ผมเลยอยากให้คุณครูมาทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้ใบบัวที่บ้านได้ไหมครับ
ส่วนเรื่องเงินเดือนคุณครูเรียกมาได้เลยครับ” ศิวัชเอ่ยขณะรอไอศกรีม
เขาพิศมองหญิงสาวตรงหน้าแล้วก็เห็นว่านอกจากสวยแล้ว ท่าทางของเธอดูสะอาดสะอ้านดี
น่าจะเลี้ยงดูหลานสาวคนเดียวของเขาได้
“หมายความว่าจะให้ดาวลาออกจากงานที่โรงเรียนน่ะเหรอคะ”
ชาลิดายังงงๆ เพราะไม่เคยมีใครมายื่นข้อเสนอแบบนี้ให้เธอมาก่อน
“ใช่ครับ มาเป็นพี่เลี้ยงให้กับใบบัวอย่างเต็มตัวอยู่ที่บ้านของผมเลย”
ชาลิดาหันไปสบตาเพื่อนเหมือนจะขอคำปรึกษา
เพราะตัวเธอเองยังคิดหาคำตอบไม่ทัน เธอไม่รู้ว่างานนี้จะมั่นคงแค่ไหน
เธอยังไม่อยากเลือกผิดแล้วตกงาน โดยเฉพาะตอนที่เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้แทนป้าแบบนี้
“ตอบตกลงกับคุณวัชไปสิดาว
เราจะได้มาทำงานด้วยกัน แล้วก็จะได้ขอให้คุณวัชช่วยเรื่องที่เธอกำลังมีปัญหาอยู่ด้วยไง”
สุรกิจตอบเพื่อนสาวก่อนจะหันไปทางผู้เป็นนาย “คืออย่างนี้ครับคุณวัช ทางบ้านดาวกำลังจำเป็นต้องใช้เงิน
แล้วก็เป็นเงินก้อนใหญ่พอสมควรเลย ผมอยากขอร้องให้คุณวัชช่วยดาวด้วยนะครับ”
“แล้วผมจะช่วยอะไรได้บ้างครับ”
ชายหนุ่มถามกลับ สำหรับเขาเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา
หากเขาก็ไม่อยากได้คนที่มีหนี้สินรุงรังวุ่นวาย
ยิ่งหนี้สินที่มาจากอบายมุขหรือการพนันเขายิ่งไม่อยากยุ่ง
“คือ...” หญิงสาวอ้าปากจะตอบ หากใครบางคนที่ก้าวฉับๆ ตรงมาที่โต๊ะทำให้เธอต้องพักเรื่องตัวเองไว้ก่อน แล้วไปสนใจกับเรื่องของคนที่ก้าวเข้ามาแทน
ความคิดเห็น