คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1/3
หลังวางสายจากเพื่อนสุรกิจก็รีบลุกออกไปเปิดประตู เมื่อเห็นผู้เป็นนายเดินออกมาจากออฟฟิศ แล้วกลับเข้ามาประจำที่คนขับเพื่อพาเจ้านายกลับบ้าน เพราะวันนี้ไม่ได้รับคำสั่งพิเศษให้แวะไปที่ไหน
“ยายหนูกลับมาถึงบ้านแล้วใช่ไหม”
ศิวัชถามขึ้น
“กลับมาแล้วครับคุณวัช
พี่ยิ้มบอกว่าคุณหนูใบบัวร่าเริงขึ้นมากเลยนะครับ
ถามจากคุณครูเลยรู้ว่าติดพี่เลี้ยงที่โรงเรียน ตอนที่ผมโทรไปถามนี่คุณหนูกำลังกินข้าวอยู่ครับ”
สุรกิจตอบผู้เป็นนาย
“งั้นเหรอ
แปลว่าฉันเลือกโรงเรียนให้ลูกไม่ผิดสินะ” ศิวัชเอ่ยอย่างเบาใจ
และน้อยคนนักที่จะรู้ว่าความจริงแล้วใบบัวไม่ใช่ลูกสาวของเขา แต่เป็นลูกของวรรณศิริน้องสาวของเขาที่หนีตามผู้ชายไป
กระทั่งมีลูกอายุได้ขวบเศษก็ติดต่อมาหาเขา
และเอาหลานสาวหน้าตาน่ารักมาให้เขาเห็นหน้า
เขาจึงจำต้องยอมรับสกลชายหนุ่มไม่เอาไหนมาเป็นน้องเขย
เพราะไม่อยากให้น้องและหลานต้องลำบากอยู่ข้างนอก ทว่าระหว่างที่วรรณศิริกับสกลกำลังจะย้ายเข้ามาอยู่กับเขา
ทั้งคู่กลับประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทิ้งเพียงหลานสาวตัวน้อยไว้ให้เขาดูต่างหน้า เขาจึงรับใบบัวเป็นลูกของตัวเอง
เพราะไม่อยากให้เด็กขาดพ่อ แต่มนันยาแฟนสาวของเขากลับรับเรื่องนี้ไม่ได้
‘วัชจะให้นันยอมรับเด็กที่ไหนก็ไม่รู้เป็นลูกเหรอคะ
เด็กนั่นเป็นลูกของน้องสาวคุณจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ บางทีคุณอาจจะนอกใจนันไปมีลูกกับผู้หญิงที่ไหนก็ได้
บอกเลยนะคะว่านันไม่ยอมเลี้ยงลูกให้คนอื่นแน่’
‘เข้าใจผมหน่อยสินัน
ใบบัวเป็นหลานสาวของผมจริงๆ แล้วคุณก็รู้ว่าผมมีคุณแค่คนเดียว
ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้คุณก็รู้นี่’ ชายหนุ่มพยายามอธิบายอย่างเหนื่อยใจ
แม้จะรู้สึกว่าระยะหลังมานี้มนันยามีเรื่องให้หงุดหงิดอารมณ์เสียได้ตลอด
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ดูจะขัดหูขัดตาเธอไปหมด
หากความผูกพันที่คบกันมาถึงห้าปีทำให้เขาพยายามประคับประคองความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนเอาไว้
แม้จะรู้ว่านิสัยที่ต่างกันมากกำลังทำให้ความรักของเราจืดจางลงทุกทีก็ตาม
‘ถ้าเป็นหลานก็ให้เป็นแค่หลานสิคะ
ทำไมจะต้องรับเป็นพ่อเด็กด้วย คุณรับคนเดียวไม่พอยังจะยัดเยียดเด็กมาให้นันอีก นันเป็นคนรักเด็กก็จริงนะคะวัช
แต่ต้องเป็นลูกของตัวเองเท่านั้นไม่ใช่ลูกคนอื่น’
‘แต่ใบบัวเป็นคนในครอบครัวของผม
ถ้านันรักผมก็ควรจะรักหลานสาวของผมด้วยสิ’ ศิวัชโต้กลับ
เพราะเขาให้ความสำคัญกับครอบครัวของเธอเสมอมา
และคิดว่าตัวเองก็ควรได้รับตอบแทนแบบเดียวกัน
‘ไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะรับเด็กที่ไม่ใช่ลูกของตัวเองมาเป็นลูกได้หรอกค่ะ
ใครเขาจะเข้าใจผิดเอาได้ว่านันแต่งงานไปกับพ่อหม้าย วัชตัดสินใจเองก็แล้วกันถ้าคุณเลือกเด็กนั่น
เราก็จบกันแค่นี้แหละ’
หลังจากนั้นเขาก็เป็นฝ่ายตามง้อเธอ
ส่วนหนึ่งเพราะคิดว่าข้ออ้างของเธอก็มีเหตุผลอยู่ไม่น้อย
ทว่าพอเขาเป็นฝ่ายง้อเธอก็ยิ่งเชิดใส่ โดยไม่แคร์ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร
พ่อแม่ของเธอก็เข้าข้างลูกสาวคนเดียวของตัวเอง
และบอกให้เขาตั้งหน้าตั้งตาง้อเธอต่อไป
กระทั่งเพื่อนของเขาบังเอิญเห็นเธอควงผู้ชายคนอื่นไปเที่ยวฮ่องกง
แถมยังพักอยู่ห้องเดียวกัน เขาจึงเดินทางตามไปดูด้วยตัวเอง
และได้เห็นภาพเธออยู่กับผู้ชายอื่นกับตา เขาจึงตัดใจจากเธอตั้งแต่วันนั้น
ถือว่าเขากับเธอจบกันแต่เพียงเท่านี้ และเธอเองก็ไม่ติดต่อมาหาเขาเช่นกัน
แต่ปัญหาใหญ่ต่อมาของเขาก็คือใบบัวมีท่าทางหวาดกลัวลุงอย่างเขา
เพราะสำหรับเด็กเขาคงเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
ช่วงแรกที่รับมาอยู่ที่บ้านหลานสาวของเขาร้องไห้แทบจะตลอดเวลา
ไม่ยอมกินอาหารที่พี่เลี้ยงช่วยกันป้อนให้
เขาจึงมองหาสถานรับเลี้ยงเด็กแล้วส่งเจ้าตัวน้อยไปอยู่ที่นั่นในตอนกลางวัน
อย่างน้อยจะได้มีเพื่อนวัยเดียวกัน
ถ้าได้เล่นตามประสาเด็กก็คงจะลืมพ่อแม่ไปได้ในที่สุด
“พี่ยิ้มบอกว่าเคยเจอครูพี่เลี้ยงคนนี้แล้วครับ
เด็กๆ ติดกันเกลียวเลยท่าทางจะใจดีมากนะครับ” สุรกิจรายงานผู้เป็นนายต่อ พร้อมกับนึกเห็นใจที่อีกฝ่ายต้องมาทำหน้าที่พ่อให้หลานสาว
จนกลายเป็นสาเหตุให้ต้องเลิกรากับแฟนสาวไป
“คนที่ทำงานกับเด็กก็ควรจะรักเด็กนั่นแหละ
ความจริงฉันเองก็ไม่อยากส่งยายหนูไปอยู่ที่โรงเรียนตั้งแต่ตอนนี้ แต่ให้อยู่ที่บ้านแกก็เอาแต่ร้องไห้อีก
ถ้าหาพี่เลี้ยงเด็กมาไว้ที่บ้านได้ก็คงดีนะกิจ” ศิวัชเอ่ยพลางครุ่นคิด
ที่ผ่านมาเขาพยายามหาพี่เลี้ยงที่ดีที่สุดมาให้หลานสาว แต่ใบบัวกลับไม่ชอบสักคน
และเขารู้ว่าที่เด็กต้องการก็คือแม่ไม่ใช่คนอื่น ทว่าเขาจะไปหาแม่จากที่ไหนให้แกได้
“คุณวัชลองไปทาบทามครูพี่เลี้ยงคนนั้นดูดีไหมครับ
ถ้าได้ครูพี่เลี้ยงมาอยู่ที่บ้านด้วย คุณหนูจะได้ไม่รู้สึกว้าเหว่เวลาอยู่บ้าน ผมว่าน่าจะดีกว่าให้คุณหนูไปติดโรงเรียนนะครับ”
สุรกิจเสนอเจ้านาย เพราะรับใช้กันมานานจนเขาสามารถออกความเห็นในเรื่องต่างๆ ได้
“ก็ไม่เลวนะ งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปรับใบบัวเอง จะได้คุยเรื่องนี้กับครูพี่เลี้ยงคนนั้นด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยและหวังว่าจะหมดห่วงเรื่องนี้ได้เสียที
ความคิดเห็น