คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 4/1
“ใครน่ะ” ชาลิดาถามเสียงแข็งเมื่ออีกฝ่ายรับหมัดของเธอไว้ได้
“ผมเอง”
แม้คำตอบนั้นจะแผ่วเบา
หากหญิงสาวก็จำได้ว่าเป็นเสียงนายจ้างของเธอเอง จึงรีบลุกขึ้นนั่งให้เรียบร้อย
“ขอโทษค่ะคุณวัช” จะง่ายไปไหมถ้าจะบอกว่าเธอหวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้
และยิ่งเวลาผ่านไปเธอก็ยิ่งรู้สึกมากขึ้น
ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขาหัวใจของเธอจึงเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
จนตัวเองยังไม่อยากเชื่อว่าจะอ่อนไหวเพราะความช่วยเหลือจากเขามากมายขนาดนี้
“ออกมาคุยกันข้างนอกเถอะครับ”
ชายหนุ่มบอกแล้วบุ้ยใบ้ไปทางหลานสาวที่หลับปุ๋ยอยู่
ก่อนจะเดินนำออกไปที่ระเบียงห้อง เพื่อจะได้มองเห็นหากใบบัวลุกขึ้นมา
“ขอโทษอีกครั้งนะคะคุณวัช
ดาวตกใจน่ะค่ะ” ชาลิดารีบขอโทษอีกครั้งอย่างรู้สึกผิด
“ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ
ผมลืมไปน่ะว่าคุณครูมานอนกับใบบัว ทุกทีจะให้ยิ้มเป็นคนนอนกับใบบัว
พอกลับมาบ้านผมก็จะเข้ามาดูใบบัวทุกคืน ขอโทษนะครับที่ทำให้ตกใจ” ศิวัชมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ในแสงสลัว
แม้ความมืดจะบดบังรายละเอียดบางส่วนไป แต่เขาก็ยังเห็นความอรชรอ้อนแอ้นของเรือนร่าง
และผมยาวตรงที่ไหวเบาๆ ยามลมพัดมา จมูกของเขาได้กลิ่นหอมจากตัวเธอ
อาจจะเป็นแป้งหรือครีมอาบน้ำที่เขาไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน หากเมื่อคำนึงถึงมารยาทเขาก็เลือกที่จะไม่เอ่ยถึง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่คุณวัชไม่ต้องเรียกดาวว่าคุณครูหรอกนะคะ
ดาวเป็นแค่พี่เลี้ยงเด็กเท่านั้นเอง เรียกว่าดาวเฉยๆ ก็พอค่ะ”
หญิงสาวรีบบอกเพราะรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งที่ถูกเรียกว่าคุณครู
ทั้งที่เธอไม่ได้เรียนจบครูมาด้วยซ้ำ
“ตกลงครับ แล้วใบบัวเป็นยังไงบ้าง
แกไม่เอาใครเลย ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เพราะแค่เข้าใกล้แกก็ทำหน้าแบะจะร้องไห้แล้ว”
ศิวัชเอ่ยเรื่องที่ยังเป็นกังวล
“ดาวก็ไม่แน่ใจนะคะ
แต่คิดว่าใบบัวอาจจะกลัวผู้ชาย หรือมีใครสักคนทำให้แกกลัวฝังใจน่ะค่ะ แต่ดาวก็แค่เดานะคะ
ยังไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าจะถูกหรือเปล่า” ชาลิดาพยายามบอกเท่าที่เธอรู้
เพราะอยากมีประโยชน์กับเขาบ้าง
ศิวัชพยักหน้ารับพลางคิดตาม
เขาอยู่คุยเรื่องหลานสาวอีกครู่ใหญ่
แล้วจึงขอตัวกลับห้องเพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาว
ก่อนจะโทรหาคนของตัวเองเพื่อให้สืบเรื่องที่คุยกับชาลิดาเอาไว้
++++++++++++++++
เช้าวันถัดมาตรงกับวันเสาร์ชาลิดาจึงเริ่มงานแรกของเธอทันที
ด้วยการชวนให้ชายหนุ่มมาช่วยกันป้อนข้าวใบบัว
หนูน้อยยังคงขมวดคิ้วนิ่วหน้าเมื่อคุณพ่อเดินเข้ามาใกล้ๆ
แต่เพราะนั่งอยู่บนตักของเธอจึงไม่ร้องไห้งอแง ทว่าเมื่อศิวัชยื่นช้อนเข้าใกล้เด็กหญิงกลับดิ้นจะลงไม่ยอมนั่งต่อ
พอเธอไม่ยอมปล่อยก็ร้องไห้จ้าขึ้นมาทันที
“ไม่เป็นไรดาวป้อนแกเถอะ
แกคงคุ้นกับดาวมากกว่า” ศิวัชบอกอย่างยอมแพ้ แล้วย้ายไปนั่งมองหลานสาวห่างออกไป ใบบัวเป็นเด็กหน้าตาน่ารักมาก
โชคดีที่คล้ายแม่มากกว่าพ่อ จึงได้ทั้งตากลมโตและผิวขาวนวลของวรรณศิริมา
แม้จะอายุแค่ขวบเศษแต่ตอนนี้ผมยาวเลยไหล่เล็กๆ มาแล้ว ยิ่งเห็นชาลิดาช่วยแต่งตัวทำผมให้หลานสาวของเขา
ใบบัวก็ยิ่งน่ารักราวกับตุ๊กตา เขาคิดถูกจริงๆ
ที่ยอมจ่ายเงินสามล้านจ้างให้เธอมาเลี้ยงใบบัว เพราะยายหนูดูมีความสุขขึ้นมาก
เมื่อเห็นแกยิ้มกับพี่เลี้ยงสาวเขาก็พลอยยิ้มไปกับแกด้วย
“คุณวัชคะ ดาวว่าเราน่าจะซื้อเก้าอี้กินข้าวสำหรับเด็กให้ใบบัวสักตัวนะคะ”
“เอาสิ งั้นวันนี้เราไปหาซื้อด้วยกัน
จะได้พาใบบัวออกไปเที่ยวด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเห็นด้วย
เพราะเขาเองก็อยากมีเวลาอยู่กับใบบัวเหมือนกัน ถ้ามีชาลิดาอยู่ด้วยแกคงไม่ร้องไห้อีก
“งั้นยิ้มจะออกไปบอกให้กิจเตรียมรถนะคะ” ยิ้มที่ยืนฟังอยู่ด้วยรีบบอกเจ้านาย
“ขอบใจมาก
แต่ให้กิจเตรียมรถไว้ก็พอ เดี๋ยวฉันจะขับเอง” ศิวัชบอกก่อนจะขอตัวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง
ความคิดเห็น