คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3/3
“แล้วตอนนี้คุณวัชอายุเท่าไหร่เหรอ
กิจบอกว่าเขาต้องดูแลธุรกิจตั้งแต่อายุยังน้อย
หมายถึงตั้งแต่ตอนที่ยังเรียนไม่จบเลยน่ะเหรอ” ชาลิดาถามต่อ
จากที่เธอมองชายหนุ่มก็พอจะเดาได้ว่าเขาน่าจะอายุราวยี่สิบปลาย แต่ท่าทางสุขุมจริงจัง
ทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุ
“คุณวัชอายุสามสิบเจ็ดแล้ว
โชคดีที่ก่อนคุณท่านทั้งสองคนจะเสีย คุณวัชเข้าไปช่วยงานในบริษัทได้เกือบสองปีแล้ว
แต่ตอนคุณท่านเสียคุณวัชเพิ่งจะเรียนจบเองนะ ก็ถือว่ายังอายุน้อยอยู่แหละ”
“กิจทำงานกับคุณวัชมานานแล้วเหรอ
ถึงได้รู้เรื่องของเขาละเอียดจัง”
“ทำมาตั้งแต่เกิดเลยมั้ง
พ่อแม่เราทำงานอยู่ในบ้านคุณวัชนั่นแหละ คุณท่านใจดีส่งเราเรียนหนังสือ
แต่เราไม่ชอบเรียนพอจบม.หกก็เลยออกมาช่วยพ่อแม่ทำงาน ก็ทำกับคุณวัชนั่นแหละ
เราอยู่กันเป็นครอบครัวไปแล้ว” สุรกิจตอบอย่างไม่ปิดบัง เขาไม่เคยน้อยใจว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นแค่คนรับใช้
เพราะเจ้านายดีกับพวกเขามากจนไม่อยากลาออกไปไหน
“อายุสามสิบเจ็ดงั้นคุณวัชคงแต่งงานแล้วสิ
แต่ก็คงหย่าแล้วใช่ไหมถึงไม่เห็นแม่ของใบบัวเลย”
“คุณหนูไม่ใช่ลูกคุณวัชหรอก
เป็นลูกคุณเล็กน้องสาวคุณวัชน่ะ เราเล่าแล้วเธอเหยียบให้มิดเลยนะ เพราะเรื่องนี้คุณวัชไม่ค่อยอยากให้คนนอกรู้
คุณเล็กเธอไปชอบไอ้หนุ่มคนหนึ่งเข้า แต่ไอ้หมอนั่นมันเป็นพวกเด็กแว้นต์ คุณวัชเลยไม่อนุญาตให้คบกัน
คุณเล็กทะเลาะกับพี่ชายแล้วก็หนีตามผู้ชายไปเลย คุณวัชโกรธมากก็เลยตัดหางปล่อยวัด
เพราะคิดว่าอีกไม่นานก็กลับมาเอง แล้วคุณเล็กก็กลับมาจริงๆ แต่พาคุณใบบัวมาด้วย คุณวัชเลยจำใจต้องอนุญาตให้พาพ่อเด็กเข้าบ้าน
แต่ระหว่างทางคุณเล็กกับสามีดันเกิดอุบัติเหตุตายทั้งคู่ คุณวัชก็เลยรับเป็นพ่อเด็กซะเอง”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะใบบัวถึงไม่คุ้นกับคุณวัชเลย
แต่ใบบัวไม่ค่อยคุ้นกับผู้ชายอยู่แล้วนะ เห็นใครเป็นร้องไห้ตลอด เออ
แล้วผู้หญิงสวยๆ ที่เจอในร้านไอติมเมื่อวานนี้ล่ะเป็นใครเหรอ”
“คุณนันแฟนเก่าคุณวัชน่ะ เลิกกันเพราะคุณนันรับคุณหนูใบบัวเป็นลูกไม่ได้
แถมยังไปควงคนอื่นเที่ยวอีก คุณวัชก็เลยเลิก ความจริงคู่นี้คบกันมาหลายปีแล้ว ผู้ใหญ่แนะนำให้น่ะเพราะคุณนันเองก็เป็นพวกไฮโซเหมือนกัน
แต่นิสัยไม่ค่อยดี พูดกันตรงๆ นะพอรู้ว่าคุณวัชเลิกกับคุณนัน
คนที่บ้านแทบจะจุดพลุฉลอง”
“แย่อย่างนั้นเชียว” ชาลิดาเอ่ยพลางนึกถึงใบหน้าสวยๆ
แต่ดวงตาคมจิกที่เธอยังเสียวสันหลังไม่หาย แต่อย่างน้อยการรู้ความจริงก็ทำให้เธอโล่งใจว่าไม่ได้เป็นสาเหตุให้ใครเข้าใจผิดจนต้องทะเลาะกัน
“แล้วคุณวัชไม่เสียใจแย่เหรอ”
“ตอนแรกคุณวัชก็ตามง้อคุณนันนั่นแหละ
แต่พอรู้ว่าควงผู้ชายอื่นไปเที่ยวเมืองนอกคุณวัชก็ตัดฉับเลย คุณวัชเป็นคนอย่างนี้แหละรักก็คือรัก
ตัดก็คือตัด ไม่ค่อยมานั่งคร่ำครวญกับอะไรนักหรอก แต่ในใจอาจจะเสียใจก็ได้นะ”
สุรกิจตอบพลางนึกโกรธมนันยาแทนผู้เป็นนาย
“ไม่เป็นไรหรอก หล่อๆ อย่างคุณวัชเดี๋ยวก็หาผู้หญิงดีๆ
มาเป็นแม่ให้ใบบัวได้ จริงสิ ขอบใจมากนะกิจที่ช่วยเราทุกอย่างเลย ถ้าไม่ได้กิจกับคุณวัชเราคงแย่แน่เลย”
“เฮ้ย คิดมากน่าดาว
เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปีแล้ว ต่อไปนี้เราก็จะได้มาทำงานด้วยกันแล้วนะ
เดี๋ยวกลับไปถึงบ้านเราจะแนะนำให้เธอรู้จักกับทุกคนเอง” ชายหนุ่มยิ้มให้เพื่อนก่อนจะชวนคุยเรื่องอื่นต่อ
ตามประสาเพื่อนเก่าที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
ภายในบ้านนอกจากครอบครัวของสุรกิจที่เป็นคนเก่าคนแก่แล้ว
ยังมีแม่บ้านอีกคนคือยิ้ม คนสวนและคนขับรถแบบไม่ได้อยู่ประจำอีกอย่างละหนึ่ง หลังจากรู้จักกับทุกคนแล้วชาลิดาจึงเพิ่งมีโอกาสมองรอบๆ
บ้านนี้เป็นครั้งแรก เพราะเมื่อคืนเธอเอาแต่ว้าวุ่นใจจนไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น
ห้องของใบบัวอยู่ที่ชั้นสองซึ่งมีห้องต่างๆ อีกหลายห้องอยู่ติดกัน
พี่ยิ้มคนที่ให้ชุดเธอยืมใส่เมื่อคืน เป็นคนขึ้นมาช่วยเธอจัดห้องพัก
ก่อนจะพาลงไปกินอาหารมื้อเย็น โดยไม่ต้องรอเจ้าของบ้านที่โทรมาบอกแล้วว่าจะกลับดึก
เมื่อได้เริ่มทำหน้าที่พี่เลี้ยงอย่างจริงจัง
ทำให้เธอสังเกตเห็นว่าใบบัวไม่คุ้นกับคนในบ้านเลยจริงๆ
ถ้าไม่ร้องไห้งอแงก็จะขมวดคิ้วนิ่วหน้าใส่ทุกคน
โดยเฉพาะผู้ชายที่หนูน้อยแทบไม่ยอมให้เข้าใกล้ ก่อนเธอจะมาอยู่ที่นี่พี่ยิ้มเป็นคนป้อนข้าวให้ใบบัว
แต่เด็กหญิงก็ไม่ค่อยยอมกินนักจึงมีน้ำหนักค่อนข้างน้อยกว่าเกณฑ์
ดังนั้นงานแรกที่เธอตั้งเป้าหมายไว้ในใจก็คือเพิ่มน้ำหนักให้หนูน้อย
และหาของใช้ที่เหมาะสำหรับเด็กมาให้ เพราะตอนนี้มีแต่ของเล่นสำหรับเด็กโต
ซึ่งเด็กวัยขวบเศษยังไม่สามารถเล่นได้
ชาลิดาจดรายการอาหารสำหรับเด็กให้ป้าแหววแม่ของสุรกิจแม่ครัวประจำบ้านไปทำ
หลังจากที่รู้ว่าป้าแหววไม่มีความรู้เรื่องการทำอาหารให้เด็กเลย เพราะลูกของตนเองก็โตแล้ว
แต่ละมื้อจึงวนเวียนอยู่กับข้าวต้มเละๆ เพราะไม่รู้ว่าเด็กชอบกินอะไร
หญิงสาวมองเด็กหญิงที่ติดแต่เธอคนเดียวอย่างสงสาร เธอกับใบบัวก็คล้ายกันคือขาดทั้งพ่อและแม่ด้วยกันทั้งคู่
แต่ใบบัวยังโชคดีที่มีลุงเสนอตัวเป็นพ่อให้ เธอเองก็รู้สึกถูกชะตาและรักเด็กคนนี้มาก
จึงตั้งใจว่าจะทำหน้าที่พี่เลี้ยงให้ดีที่สุด ให้คุ้มกับความช่วยเหลือที่ศิวัชมีให้ต่อเธอ
หลังทานอาหารเสร็จได้ร่วมชั่วโมง
หญิงสาวก็พาหนูน้อยไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ และพาเข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม
แม้ว่าเด็กหญิงจะยังตาใสนั่งเล่นตุ๊กตาสลับกับเดินไปเดินมาไม่ยอมอยู่นิ่งก็ตาม
การนอนห้องและเตียงเดียวกันทำให้เธอกล่อมเด็กได้ง่ายขึ้น ชาลิดาปิดไฟในห้องจนมืดเหลือเพียงแสงจากโคมไฟที่สนามซึ่งทอลอดหน้าต่างเข้ามา
เธอกอดใบบัวเอาไว้และตบก้นเบาๆ ให้นอน ไม่นานร่างน้อยที่ขยับตัวยุกยิกก็หลับผล็อยไปในที่สุด
เธอจึงหลับตาลงเพื่อจะนอนบ้าง
อาการแปลกที่ทำให้ชาลิดานอนหลับไม่สนิทนัก
และตื่นอย่างง่ายดายเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา
แสงสลัวทำให้เธอมองเห็นเงาตะคุ่มของใครบางคนเคลื่อนไหวเข้ามาใกล้
เพ่งมองก็เห็นว่าเป็นผู้ชายแน่นอน ป่านนี้แล้วใครกันที่เข้ามาในห้อง
หญิงสาวใจเต้นแรงยิ่งขึ้นพลางค่อยๆ ขยับมือเตรียมตั้งรับ กระทั่งผู้บุกรุกโน้มหน้าลงมาเธอจึงออกหมัดใส่ทันที
จบบท
อีบุ๊กเรื่องคุณแม่เชื่อมรักค่ะ
ความคิดเห็น