คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : D e s t i n y D i a r y - P a g e 2
Page 2
เ้าวันรุ่ึ้น….
“อ่าว...พี่ ทำไมาล้ำเหมือนหมีแพน้าแบบนั้นล่ะรับ? -_-” น้อายัวแสบเห็นผมในสภาพแบบนี้เป็นนแร ิแล้วอารม์เสีย นอนไม่หลับเพราะฝันบ้านั้น
“อย่ามายุ่ มันเรื่ออู” ผมอบลับไปโยที่ำลัใ้้อมิ้มอาหารเ้าเ้าปาอย่าเบลอๆ
“เพราะเมื่อืนพี่แอบทำอะไรนเียวใ่มั๊ยล่ะรับ แบบว่า...อ๊า อื้อ อ๊า?!” ผมอยาเอา้อมิ้มปาไอ้บ้านี่แทนอาหารเ้าริๆ
“ถ้ามึไม่อยาเลือยาออล่ะ็ หุบปาเน่าๆอมึไปะ!” ผมทำเสียุู่น้อายอัวเอ
“ร๊าบๆ ผมล้อเล่นน่ะ ทำเป็นุไปไ้ ผมไปโรเรียน่อนล่ะ” เาพูบแล้ว็เอามือทั้สอ้าผสานท้ายทอยอนเอและเินออาบ้านไปอย่าวนๆ
“ไอ้น้อบ้านี่นิ ริๆเล๊ย ฮึ้ยย!” ผมบ่นพรึมพรำับัวเอ ่อนะรับประทานอาหารเ้า่อ
โรเรียน
เสียเอะอะโวยวายอนัเรียนัไปทั่วห้อ ่อนทีุ่รูะเ้ามาสอบาบแร
‘๊อ แ๊ๆ’ เสียรอเท้าส้นสูอุรูอมโหไ้้าวเ้ามาในห้อ ทุนเปลี่ยนสถานะอนเอให้เ้าับบรรยาาศเียบรึมทันที
เว้นแ่....
“นาย บยอน แบฮยอน!”
“อ...อะไรวะ นะหลับะนอน เสียั น่ารำา!”
“นี่เธอ...รู้หรือเปล่าว่าำลัพูับใรอยู่น่ะ!” ผมเยหน้าึ้นมอและใับุรูที่อนนี้โรธนาแทบลูเป็นไฟ
“อ...เอ่อ ือ”
“ออไปยืนหน้าห้อ!” ยัไม่ทันที่ผมะไ้แ้ัว ็โนลโทษเ้าะแล้วล่ะ...วันนี้เป็นวันวยอผมริๆ
“ไม่!” นหัวื้ออย่าผมน่ะ ะนอนะอย่าใระทำอะไรไ้
ูเหมือนว่าะมีผมนเียวที่ไม่ลัวุรูอมโหนนี้เลย
“นาย แบฮยอนนนนนนนนนน”
“อ...โอ้ย โอ้ยๆๆ รูผมเ็บ” ร่าเล็หลับาปี๋เมื่อถูุรูบิหูอย่าแร
“รูมีสิทธิอะไรมาแะ้อัวผม!” ผมวาลับ้วยวามเหลืออและเินออนอห้อไปทันที สายาอเพื่อนมอามผม้วยวามเอือม แน่สิ! พวเาไม่ใับารระทำอผมหรอ ผมทำแบบนี้เป็นประำอยู่แล้ว.....
เฮ้อออออ รูนี้มันน่าเบื่อะมันะหลับะนอน็มาวนอยู่ไ้
“ฮื้มมม....” ผมยืนท้าวระเบียบนาฟ้าและหลับาเลิ้มไปับแสแอ่อนๆยามเ้า มือทั้สอ้าผสานท้ายทอยและล้มัวลนอนราบับพื้น ผมหลับาล อะไระเป็นสุมาว่านี้ไม่มีอีแล้วล่ะ...
เอ๊ะ! ทำไมมันมืล .... และเมื่อผมลืมาเพื่อะู ็้อใ!!
“โรม! มึทำอะไรวะเนี่ย!” ผมผลัไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ิับประูและระาอเสื้ออมันอย่าแร
“เห...ปะ เปล่า ันเห็นนายนอนนิ่อยู่ับพื้น็เลยเ้าไปูว่านายยัมีลมหายใอยู่หรือเปล่าน่ะ ฮ่าๆๆ” ร่าสูเอ่ยึ้นมาพร้อมรอยยิ้มและเสียหัวเราะแถมยัเาหัวเบาๆอี้วย
“นี่มึแู่หรอ!” ผมวาใส่หน้านัวสู ผมหยอย สี่า แถมยัฟันเยอะอี่าหา (มันมีอะไรปิัอย่ามั๊ยเนี่ย - -‘)
“ป...เปล๊า”
“่ามันเถอะ มึออไปไ้แล้วอย่ามาวนู ถ้าไม่อยาเ็บัว”
“โถ มาถึ็ไล่ันเลยหรอ ว๊า..แย่ั” นัวสูทำัวปัาอ่อนอยู่รหน้าผม
“ ทั้ที่ผมมาที่นี้่อนนายะอี ”
อ่าว หน้าแหล่ะู ทำไมผมไม่เห็นมันหล่ะ ัวให่เท่าวายนานี้
“ทำไม้อไล่้วยหล่ะ อยู่้วยัน็ไ้นี้นา” เฮ้อ ัว็ให่แ่้าในปัาอ่อน....
“เออๆ ะทำอะไร็ทำ อย่ามาวน ูะนอน!”
เวลาผ่านไปผม็นอนบนาฟ้าับหมอนี่นเลยไปาบที่3 สรุป็โเรียนอีามเย
“นี้....ันไป่อนนะ บ๊ายบาย” นัวสูโบมือให้ผม
“.....” ผมหลับาโบมือลาแ่รั้เียวแล้ว็หันลับมาทันที
หมอนี่...เหมือนเยเอันที่ไหนัแห่ แ่็่ามันเถอะ........
[ CHANYEOL PART ]
หลัาผมนอนสบายอารม์บนาฟ้าับนัวเล็ ผม็ลับเ้ามาเรียน าบที่4 ่อ ผมเินามุรูประำั้นนใหม่ แล้วหยุอยู่หน้าห้อเรียนห้อใหม่อผม ็...ผม ื่นเ้นหน่ะสิ
“อ้าว....นัเรียน วันนี้มีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้ันะะ”
“เ้ามาเลย ปาร์ านยอล” เสียอุรูวนเิให้ผม้าวเท้าเ้ามาในห้อเรียน
“ส..สวัสีรับผม ปาร์ านยอล ฝาัว้วยนะรับ”
“เฮ้ย…แ!” นัวเล็ี้หน้าผมและอ้าปา้า้วยวามใ ่าาผมที่ไม่รู้สึใ เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าเ้าเรียนห้อนี้
“นายแบฮยอน! เธอนี่ไร้มารยาทริๆ ทำไมพูับเพื่อนใหม่แบบนี้ล่ะ รู้ัันหรือยัไ”
ผมไ้แ่ยิ้มให้นัวเล็ที่ยืนอยู่....
“พาเพื่อนไปนั่้วยและแนะนำโรเรียนอเราให้เพื่อนรู้ัให้มาๆ เ้าใมั๊ย?!”
“แล้วท...ทำไม้อเป็นผม?”
“็เธอลุึ้นเสนอัวเอไม่ใ่หรือยัไ”
ผมแทบลั้นำเอาไว้ไม่อยู่ นอะไระน่ารัไ้นานี้
“ฮึ้ยย.....!” แบฮยอนเินเ้ามาึแนเสื้ออผม ทำหน้านิ่วิ้วมวเียว ไม่พอใสินะ
“นั่!” เาออำสั่ับผมอย่าเผ็าร แ่ไม่ไ้ทำให้ผมรู้สึลัวแม้แ่น้อย
ยัไ็น่ารัอ่ะ ผมิใในพร้อมับยิ้มให้นัวเี้ยที่อยู่้าๆ
“เป็นบ้าหรือไ ยิ้มอย่าับนปัาอ่อน” ไ้นั่้านน่ารันานี้ ่าให้ผมายเลย็ยัไ้
แู่เหมือนว่านในห้อนี้ะไม่่อยเป็นมิรับผมัเท่าไหร่นะรับ
บาน็มอผม้วยสายาแปลๆเหมือนผมเป็นัวประหลา บาน็หันไปุบิบนินทาับน้าๆอย่าเมามันส์
มีนว้าระาษที่ถูยำแล้วใส่หัวผม แ่ผม็ไม่ไ้สนใอะไร
เพราะสิ่ที่ผมสนใือ ‘แบฮยอน’
“นัเรียนะ วันนี้รูะมาสอนเรื่อระบบสืบพันธุ์นะะ”
“ระบบสืบพันธุ์ั้นหรอ...” ผมับแว่นาอัวเอเป็นเิว่า ผมสนใ และั้หน้าั้าบันทึทุัวอัษรที่รูพู
“นายไม่หรอ เี๋ยวสอบไม่ไ้เอานา” ผมเือนแบฮยอน้วยวามเป็นห่ว
“อย่าแส่!” นัวเล็เอามือผสานท้ายทอยและหลับา
“รูรับ ั้นผมะสืบพันธุ์ับแบฮยอน ไ้หรือเปล่ารับ?” ผมยมือถามุรู
“ไอ่แว่น แอยาายใ่มั๊ย?!” แบฮยอนึอเสื้อและ้ามือะ่อยผม
แบฮยอนนี่พร้อมะอาละวาไ้ทุเมื่อนะเนี่ย อารม์แปรปรวนริๆ
“นายแบฮยอนหยุเี๋ยวนี้! นาย็เหมือนันานยอล ถามอะไรแปลๆ เป็นผู้าย้วยันะสืบพันธุ์ันไ้ยัไ” ุรูุผมนิหน่อยแ่็่วยีวิผมเอาไว้ไ้ อบพระุเป็นอย่าสูรับ T^T
เฮ้อออ โล่อไปที นึว่าะน่วมะแล้ว ผมถอนหายใพราับหน้าออนเอ
“เอาน่า ันล้อเล่นๆ ^^” ผมับแนพร้อมับยิ้มให้แบฮยอน แ่เ้าัวลับสะบัแนและนั่หลับ่อ
ริ้
เสียริ่บอเวลาอาหาร ัึ้น พัเที่ยแล้วหล่ะรับ
หลัาุรูเินออาห้อเรียนทุๆน็ลับมาวุ่นวายอีรั้
ผมรู้สึเหมือนมีลาสัหร์บาอย่า
“เฮ้...ไอ้เ็ใหม่นี่หน้าวนีนีว่ะ ” วยแล้ว ปาร์ านยอล
“ใส่แว่นะหนาเอะ ะั้ใเรียนน่าูสิท่า…เนอะ ฮ่าๆๆ!” นัเล เอ๊ยไม่ใ่ นัเรียนลุ่มหนึ่ำลัเยาะเย้ยผม ทำไมันนะ สิ่ที่ผมทำอยู่มันผิหรือยัไ ผม็ไม่ไ้โ้อบอะไรลับไป
“เฮ้ย...หุปปาเ๊ะ ูะนอน พวมึอย่าสะเออะ มาเสียัใล้หููไ้ม่ะ ถ้าไม่อยาเ็บ อย่าเสนอหน้ามาใหู้เห็นอี ไปไลๆไป”
แบฮยอนที่เมื่อี้ำลัหลับอยู่ื่นึ้นมาเพราะเสียน่ารำาอนที่ำลัหาเรื่อผม
“อ..เออๆ เอาไว้่อยเลียร์ันนะ ไอ้เ็ใหม่” ผมแทบไม่เื่อสายาอัวเอ เพียแ่ำู่อนัวเล็ที่นั่้าๆผม ทำให้พวนั้นวิ่หาุูไปเลยแฮะ
่าน่าสนใริๆ ผู้ายนนี้ หึหึ....
“แบฮยอน นาย่วยปป้อันไว้ใ่มั๊ย.....><” ผมระโอแบฮยอนอย่าลืมัว
“ปป้อห่าไร ไปไลๆูะนอนโว้ยย!” แบฮยอนโวยวายและพยายามแะมืออผมออ
“ทำไมนาย่วลอเลยอ่ะ เมื่อืนหนัหรอ?”
“......zZ” หลับแล้วหรอเนี่ย...
zZzZ
“แบฮยอน แบฮยอน อา~” ผมพยายามเย่าร่าเล็ๆอแบฮยอนให้ื่นาารนิทราอันแสนยาวนาน
“อือออ~ อย่ามายุ่!”
“นี่พัลาวันแล้วนะ ไปหาไรินันเหอะ...” ผมย่อัวล้มระิบ้าๆใบหูเล็อแบฮยอน
“ทำไรอแ นลุ -/////-” หน้าแ้วยแฮะ....
“เราไปหาไรินันนะ ^_^” ผมยิ้มหวานให้แบฮยอน
“เออๆ....”
พอผมและแบฮยอนเินมาถึโรอาหาร เสียุยันอนในโรอาหารัลั่นไปทั่ว
“มีอะไรอร่อยๆให้ันินมั่อ่ะแบฮยอน อา?” ผมหันไปถามนัวเล็ที่ำลัทำหน้าบึ้อยู่
“อยาินไร ็เลือเอาิ...แล้วอย่ามาเรียัน้วยื่อเห่ยๆแบบนั้นอี ไม่ั้นแเละแน่!” แบฮยอนู่ผม ในโหมโหยัน่ารันานี้....
“ั้นันินนายไ้ป่ะ?” ผมถามลับไปอย่าวนๆ
“ันีน...อยาเะปานแถวนี้ว่ะ!”
“อุ่ย...็ไ้ร๊าบ ผมะไม่ทำอีแล้วนะๆๆ สัา” ผมไม่พูเปล่า ยื่นนิ้ว้อยไปยันัวเล็
“เออ แไร็ไปไป๊ ูรำา อยู่ับมึแล้วูปวหัว ปัาอ่อน!” แน่นอนแบฮยอนะโนเสียัพร้อมับปัมืออผมออ
“ร๊าบๆ...ว่าแ่นายะเอาอะไรป่ะ?”
“อืม....” แบฮยอนใ่เวลาิเมนูอาหารที่ัวเออยาิน สัพั่อนะบอให้ผมฟั
“ั้นเอา น่อวัวเอี่ที่่าเื้อ้วยอุหภมิ่ำ น้ำผลไม่สาเาะมาาาส้า ผัาทื่ราบสู และไส่รอรมวันาไม่าุระอ่อน แล้ว็อย่าลืมนมปััมปานิวอบใหม่ๆ้วยนะ”
เมนูอาหารแ่ละอย่าที่เาสั่ผมมา ทำผมถึับ อึ้! นี้ น หรือ วาย ิน แ่ผม็ ไ้แ่ิและรับำสั่นั้นมาแ่โยี
านยอลหายไปพัให่ ทิ้ให้นัวเล็นั่ท้าวาอย่าน่าเบื่ออยู่บนโ๊ะอาหาร
"บ...แบฮยอนอา" ผมลับมาพร้อมับอาหารมามายที่แบฮยอนเป็นนสั่
"อ่าว...มาแล้วหรอวะ ้าริ" แบฮยอนเินไปหยิบานที่นเออบและปล่อยผมยืนหอบานามมามายในมือ
ผมมอามนัวเล็ที่ำลัเินไปนั่ และเผลอยิ้มับท่าทาที่น่ารัเมื่อเห็นอาหารที่นอบ
แบฮยอน็มีมุมที่น่ารัเหมือนันนะเนี่ย
ระหว่าที่นั่ินอาหารอย่าเอร็อร่อย แบฮยอน็ทำลายวามเียบ้วยารเปิบทสนทนา
"มึลอิมนี่ิ๊ อร่อยนะเว้ย" แบฮยอนเห็นว่าผมไม่ยอมินอที่นเออบ ็ผมลัวนัวเล็ะินไม่อิ่มหน่ะสิ
แบฮยอนยื่น้อนอนเอที่มีอาหารที่อบอยู่ให้ผม
"ั่มมมม~" ผมยิ้มและเผลอลูบหัวนัวเล็เบาๆ มือมันไปเอริๆนะรับ
"ไอ่สัส ับหัวูทำไม" แบฮยอนปัมืออผมอออย่าแร
"ฮ่าๆๆ" ผมไ้แ่หัวเราะอบใที่เห็นารระทำอแบฮยอนเหมือนเ็อนุบาล
"หัวเราะเหี้ยไร เป็นบ้าหรือไ" แบฮยอนทำหน้า
"ไม่มีอะไรร้าบ ุแบฮยอน ^_^"
"วะ ไอ่นี่แปลน!" แบฮยอนบ่นอย่าหัวเสีย แล้วสะบัผม 1 ที เป็นเิให้รู้ว่า "เ"
10 นาทีผ่านไป
"เฮ้ย มึะินอีนานมั๊ย ะเหี่ยวาโ๊ะแล้วเนี่ย" 10 นาทีสำหรับนัวเล็็ถือว่ายาวนานมา เพราะแบฮยอนไม่อบรอใรนานๆ
"ั่มๆๆ" ผมำลับะหมี่ามให่อย่าเอร็อร่อยพร้อมทำหน้ายั่วโมโหใส่แบฮยอน
"มึอยาายป่าว ไอ้สัส ูะไม่รอมึแล้วนะ!" แบฮยอนะโนออมาอย่าเหลืออ
"่าา...แ่นี้ไม่เห็น้อว่าันเยย -3-"
"ะไปันไ้หรือรับุานยอล?!" แบฮยอนพูพร้อมัฟันัวเอ
"็ไ้ๆ อย่าโรธนะนี ^_^" รอยยิ้มระาใอานยอลปราึ้น
หลัาที่ทัู้่เ็บานันเสร็เรียบร้อยแล้ว็เินมายัสนามบาสเ็บอลพบว่ามีนที่แบฮยอนรู้ัเป็นอย่าีำลัู้ลูสีส้มแ่มันไม่ลห่ว
"าว่ะ...ไอ้อิน!" นี่ือำทัทาย(?)ที่ออมาาปาอแบฮยอน
"ใระไปเ่เหมือนพี่ล่ะรับ...เห นั่นใรอ่ะ แฟนหรอรับ?" ำถามอนๆนี้ทำแบฮยอนโรธแทบลุเป็นไฟ (หน้าแล่ะิ๊)
"ระวัปา้วย ไอ้สัส! มึพูอีทีมึายแน่! นี่านยอลลูน้อู" แบฮยอนยื่นแนวาออมาอออานยอล
"แหม่...ไม่้อเินหรอรับพี่าย"
"ถึนาลทุนมาเทัน้าสนามบาสเียว"
"ระวัีนูเผลอไปสะุปามึละัน"
"เาือใรหรอแบฮยอน?" ผมทำหน้าสสัยเมื่อู่ๆแบฮยอน็ุยับนที่ผมไม่รู้ั
"มึเสือันะไอ้เอ๋อ...มันเป็นน้อายัวแสบอูเอ ื่ออิน ื่อเล่นมันื่อไ" แบฮยอนพูพร้อมมอหน้าอิน
"สวัสีรับพี่เย" อินพูอย่าเป็นมารยาท(?)พร้อมโ้ำนับ 90 อศา
"ห่า!! ูไปเล่นบาสละ อยู่รนี้อาะไ้เะปานั 2 น" แบฮยอนพูเหน็บแนม่อนะเินไปรแป้นบาส
แบฮยอนทิ้ให้อินับผมสนทนาัน แ่บารั้แบฮยอนแอบหันมามอพวผมุยัน ึ่ผม็พอเาสีหน้าอเาไ้ว่าำลัเื่อพวผมอยู่
แ่แบฮยอน็ยัเล่นบาส่อไปโยไม่สนใพวผมอี เาเล่นเ่ั
"พี่รู้ป่ะทำไมผมถึเรียพี่ว่า 'พี่เย'?" อินหันุยับผมอีรั้
"ไม่รู้สิ ทำไมหรอ?"
"เพราะั้แ่ผมเิมา พี่ายอผมไม่เยแนะนำใรให้ผมรู้ัมา่อน พี่ือนแรเลยนะรับ"
"ริหรอ >////<" ให้ายเถอะ ุๆนี้ โรฟิน แ่ยัฟินไม่ทันหาย อยู่ีๆ็มีเสียรี๊ัึ้นมาเะวามฟินอผมะระเิ
"อ๊ายยย....รี๊" เสียพวนี้ทำให้ทั้ผมและอินที่ยืนสนทนาันอยู่ถึับสะุ้ และแน่นอนมันทำให้แบฮยอนที่ำลัโว์ลีลาเลย์อัพบนแป้นบาส้อหันวบมามอ
"อ่าว...แบฮยอนไม่เล่นแล้วหรอ?" ผมเอ่ยถาม
"รำาเสียะนีแถวนี้!" แบฮยอนะโนใส่หน้าผมและหันไปมอะนี เอ๊ย ผู้หิพวนั้น เาเินผ่านหน้าผมไป ทิ้ให้ผมอยู่ที่สนามบาสับน้อายอเา
"เฮ้ย...เี๋ยวแบฮยอน รอัน่อนิ ไป่อนนะอิน" านยอลรีบวิ่ไปเพื่อให้ทันแบฮยอน และไม่ลืมที่ะบอลา อิน
“แบฮยอนอา !!”
“แบฮยอนอา !!! รอัน้วยยยย” ผมะโน นแบฮยอน ยอมยื่นรอผม
ผมวิ่ามแบฮยอนมาิๆ แ่าผม็เหลือบไปเห็น้าบนระเบีย ใร็ไม่รู้ำลัะเท บาอย่า ลมา้าล่า ึ่มันรับุที่แบฮยอนยืนรอผมอยู่ ผมไ้แ่ใและรีบสาวเท้าวิ่ไปหาแบฮยอน
“แบฮยอน!!! ้าบน!!!”
TO BE CONTINUED…
?
ไรท์ล้าหน่อย เพราะมัว แะปริศนารูป Teaser EXO ที่ำลัปล่อยออมา
โอ้ยยย เว่นเวิ้อมา ลับมาที น่า้นหาสุๆ ะไ้หอนแล้ว!! (นอเรื่อละ 55)
วิาร์ ฟิ ไ้เลยนะไม่้อเรใ เราอยาอ่าน อยารู้ว่าที่เราแ่มาเนี้ย มันีพอรึยั
สุท้ายนี้ไรเอร์หวัว่ารีเอร์ทุนะอบ Diary เล่มนี้นะ
ถ้าผิพลาประารใ็ออภัยมา ที่นี้้วย ไรเอร์สัาว่าะทำให้ Diary เล่มนี้เ้ม้นึ้นว่าเิม
JNatlamy
ความคิดเห็น