โจรสลัดใจร้ายกับเด็กชายผู้อ่อนแอ

เนื้อเรื่อง

โจรสลัดใจร้ายกับเด็กชายผู้อ่อนแอ

ในน่านน้ำแห่งทะเลอันไกลโพ้นแห่งหนึ่งยังมีโจรสลัดใจร้ายกลุ่มหนึ่งที่ เขาร่ำลือกันว่าโหดร้ายและเป็นคนที่นับได้ว่าไม่ใช่คนไม่เคยมีความปราณีกับคนที่ถูกปล้น ปล้นฆ่าอย่างทารุณ และมีหัวหน้ากลุ่มโจร ซึ่งลูกน้องของหัวหน้าโจรผู้นี้หัวหน้า จะเรียกเขาว่าหัวหน้านั่นเอง และแล้ววันหนึ่งหัวหน้าโจรได้พาลูกน้องออกปล้นตามปกติ โดยเดินทางกับเรืออันใหญ่โตของพวกเขา วันนี้เขาได้พาลูกน้องได้เดินทางไปปล้นเกาะเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ไม่ไกลนักกับกองโจรมากนักเขาก็ได้เริ่มเดินเรือ จนไปถึงเกาะแห่งนั้นที่เป็นเป้าหมาของการปล้นและได้ทำการปล้นตามที่เคยปฏิบัติมา ด้วยชื่อเสียงของเขาการปล้นแต่ละครั้งผู้คนที่ถูกปล้นส่วนใหญ่จะยินยอมแต่โดยดี โดยไม่มีการต่อสู้ เพราะกลัวตายนั่นเอง  เขาปล้นจนครบทุกครัวเรือนไม่มีเหลือแม้แต่ครัวเรือนเดียว แต่ที่น่าแปลกประหลาดในการปล้นในครั้งนี้ มีเหตุที่น่าแปลกใจเกิดขึ้นนั่นก็คือ มีเด็กชายตัวน้อยๆคนหนึ่ง ดูผอมและอ่อนแอยิ่งนัก เขามีชื่อว่าปีเตอร์ ขัดขืนและไม่ยอมที่จะเสียของที่เป็นของเขาไป วิ่งปรี่เข้ามาหาเขาเพื่อจะทวงของที่ถูกปล้นคืน เมื่อปีเตอร์น้อยวิ่งเข้ามาหาหัวหน้าโจรก็ตอบโต้ด้วยการเตะ จน ปีเตอร์ร่างน้อยๆปลิวร่อนเหมือนกับปุยนุ่นไปนอนกองอยู่กับพื้น ชาวบ้านได้แต่มองตากริบๆ โดยไม่มีใครที่จะเข้าไปช่วยปีเตอร์น้อยเลย เขาก็เดินต่อไปเพื่อขึ้นไปยังเรือของเขา แล้วก็แบกทรัพย์สินที่ปล้นมาขึ้นเรือ แต่เด็กน้อยปีเตอร์ก็วิ่งมาหาเขาอีก ฝนก็ตก พายุใหญ่ก็โหมแรงพัดจนเขาก็แทบจะปลิวไปกับสายลมที่โหมกระหน่ำอยู่ในตอนนี้ แต่เด็กน้อยปีเตอร์ก็ยังวิ่งเข้ามาด้วยความกล้าหาญ และช่วงเดียวกันนี่เองคลื่นยักษ์จากแรงพายุ ก็ได้พัดปะทะกับท่าเรือเข้าอย่างจัง ผลพวงนี้เองแรงคลื่นได้พัดพาร่างของปีเตอร์น้อย ตกลงทะเลไปและทุกอย่างก็มลายลายหายไป และเงียบสงบ ได้ยินแค่เพียงเสียงนกนางนวลร้องเอื่อยๆ บวกกับคลื่นพัดหาฝั่งเบาๆ เด็กชายปีเตอร์ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกอีกครั้ง ที่น่าตกใจคือเขาได้ลอยมาติดหินชักโครก ที่ไม่มีอะไรแม้แต่น้ำสักหยด หญ้าสักเส้นก็ยังไม่มีเลย แต่ที่น่าตกใจไปกว่านั้นก็คือเขาไม่ได้มาติดอยู่ที่นี่คนเดียวแต่ กลับมีหัวหน้ากองโจรผู้โหดเหี้ยมที่ปล้นเขามาติดอยู่ด้วย แต่ถึงหัวหน้าโจรนั่งหันหลังให้กับปีเตอร์พร้อมกับถุงผ้าใบใหญ่ใบหนึ่งซึ่งปีเตอร์น้อยก็ไม่รู้ว่าในถุงใบนั้นนั่นคืออะไร เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เขาจำคนที่ปล้นและทำร้ายเขาได้ดี เขาเดินเข้าไปทางด้านหลังของหัวหน้าโจรผู้นี้ แต่เขาต้อง ชะงักเมื่อหัวหน้าโจรหันหน้ามาจ้องมองที่เขา ปีเตอร์น้อยตกใจและก็วิ่งกลับไปซ่อนตัวที่โขดหินเล็กๆหัวหน้าโจรก็หันกลับไปดังเดิม ผ่านไปครึ่งวัน ปีเตอร์น้อยเริ่มหิวแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ปีเตอร์น้อยเห็นเจกำลังหยิบขนมปังมาจากถุงผ้าใบใหญ่ใบนั้น  เขาเลยตะโกนไปที่หัวหน้าเจว่า “ นี่ไอ้โจรชั่วมีอาหารก็แบ่งกันบ้างสิ ” หัวหน้าโจรชะงักแล้วก็มองหน้าปีเตอร์น้อย แล้วก็โยนเศษขนมปังก้อนนั้นให้กับปีเตอร์น้อยไป ปีเตอร์น้อยดีใจรีบหยิบขนมปังมากินที่หลังโขดหินอย่างหิวโหย แต่มันก็พอประทังความหิวได้บ้างถึงแม้มันจะมีน้อยก็ตาม เขาได้ขนมปังวันละชิ้นวันนี้ก็เป็นวันที่สามแล้ว มันช่างน้อยเหลือเกินสำหรับขนมปังวันละชิ้น และอีกอย่างหนึ่งที่น่าแปลกก็คือ หัวหน้าโจรผู้นี้ไม่เดินไปไหนเลยนั่งหันหลังอยู่กับที่ตลอด ปีเตอร์ก็คิดได้ว่าเขาคงจะหวงอาหารมาก จนต้องนั่งเฝ้าเพราะกลัวเขาขโมยขนมปังนั่นเอง  ปีเตอร์น้อยก็คิดเคียดแค้นอยู่ในใจ ขนาดมีขนมปังในถุงตั้งแยะแบ่งให้เขาแค่วันละอันมันไม่พอที่จะประทังความหิวได้เลย แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ขอเศษอาหารไปวันๆ วันนี้เป็นวันที่สี่วันนี้เขายังไม่ได้ขนมปังจากหัวหน้าโจรผู้ใจร้ายเลยเขาหิวมาก เลยตะโกนด่าไปว่า วันนี้ไม่ได้กินอะไรเลยหิวจะตายอยู่แล้ว หัวหน้าเจหันมาอย่างช้าๆ แล้วก็หันหน้ากลับไปไม่มีคำพูดใดๆจากหัวหน้าโจรผู้นี้ ตั้งแต่วันนี้ ปีเตอร์น้อยโกรธแค้นมากเป็นทวีคูณแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ วันที่ห้าก็แล้ว วันที่หก ก็แล้วที่เขาไม่ได้กินอะไร  เขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เพราะความเห็นแก่ตัวที่หัวหน้าโจร ไม่ยอมแบ่งขนมปังให้เขาเลย เขาหยิบก้อนหินก้อนหนึ่งไปที่หัวของหัวหน้าโจร โดนเข้าจังๆ แต่หัวหน้าโจรก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบมา สงสัยเจ้าโจรชั่วคงจะหลับ ปีเตอร์น้อย เริ่มสงสัยเลยเดินย่องเข้าไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ แล้วเขาก็แอบเปิดถุงผ้าใบใหญ่นั้นออกมาอย่างช้าๆเพื่อหวังจะเจอขนมปังเพื่อจะได้กินได้หนำใจ แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ได้เป็นอย่างที่คิดในนั้นกลับไม่ได้มีอาหาร มีแต่ทรัพย์สมบัติมากมากมายในถุงใบนั้นความสงสัยเริ่มมีมากเป็นทวีคูณ เขาเดินอ้อมไปทางด้านหน้าของหัวหน้าโจรเพื่อจะดูว่ามันซ่อนอาหารไว้ที่ตัวหรือเปล่า เมื่อตัวเขาได้เดินไปยังด้านหน้าของหัวหน้าโจร เขาถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เขาได้เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมด ว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้น สภาพของหัวหน้าโจรในตอนนี้ผอมจนเห็นกระดูกเหมือนคนไม่ได้กินอะไรเลย และขาข้างหนึ่งขาดไป ปีเตอร์เข้าไปกอดร่างของหัวหน้าโจรผู้นี้เอาไว้ ถึงแม้จะรู้ว่าร่างนั้นจะไร้วิญญาณแล้วก็ตาม เขาเพิ่งรู้ตอนนี้นี่เองว่าหัวหน้าโจรผู้ใจร้าย มีขนมปังแค่สามชิ้น และไม่ยอมแตะต้องมันเพื่อให้เขาได้กินประทังชีวิต เขาเพิ่งได้รู้ตอนนี้เองว่าที่หัวหน้าโจรผู้ใจร้ายนั่งอยู่กับที่เพราะว่าได้สูญเสียไปข้างหนึ่งกับการช่วยชีวิตเขาในพายุครั้งนั้น เขาเพิ่งได้รู้ตอนนี้เองว่าหัวหน้าโจรไม่ได้คิดจะทำร้ายเขาเลย และสุดท้ายที่เขาเพิ่งจะได้รู้จริงๆก็คือ “เขาเสียใจ”