คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 6
ผมลืมตาขึ้นมาก่อนจะหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียงที่ตอนนี้บอกเวลา 12:45 นาที
“เที่ยงแล้วหรอ มิน่าหล่ะถึงได้รู้สึกหิว”
ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงและก้าวลงไปยังประตู
แกร๊กกกกก
“อ๊ะ จะเจ้านาย”
ผมร้องอุทานด้วยความตกใจ ก็จะไม่ให้ผมตกใจได้ยังไงล่ะจู่ๆคุณนิชคุณก็เปิดประตูเข้ามาจ๊ะเอ๋กันแบบนี้ดีนะที่ผมไม่หัวใจวายน่ะ
“ตื่นแล้วหรอ”
“ครับ”
“หิวล่ะสิ”
“คะครับครับ”
ผมตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก
“ตามมานี่สิ”
คุณนิชคุณบอกก่อนจะเดินนำผมไปข้างล่าง
“ครับ”
ผมตอบกลับไปก่อนจะเดินตามคุณนิชคุณลงไป
ห้องรับประทานอาหาร
“อะเอ่ออาหาพวกนี้???”
ผมมองไปที่อาหารต่างๆนาๆที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความสงสัย
“อาหารพวกนี้? ทำไม”
“อะเอ่อเปล่าครับ”
ผมตอบด้วยความร้อนรนเกรงว่าร่างสูงจะไม่พอใจ
“นั่งสิจะยืนทำไมหิวไม่ใชหรอ”
“ผะผมกินได้ด้วยหรอครับ”
ผมถามด้วยความสงสัย
“แล้วทำไมนายจะกินไม่ได้?”
นิชคุณถามเสียงเรียบ
“อะเอ่อ”
ผมพูดตะกุกตะกัก
“พอๆ นั่งลงกินได้แล้วเดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาอีก”
นิชคุณบ่นออกมา
“อะคะครับ”
ผมพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆคุณนิชคุณ
“ทำไมไม่กินล่ะ”
คุณนิชคุณถามผมเมื่อเห็นว่าผมนั่งเงียบไม่แตะต้องอาหาร
ก็จะให้ทานยังไงล่ะเกิดมาผมไม่เคยทานอาหารหรูๆอย่างนี้มาก่อนอย่างมากก็รามยอนอ่ะที่หรูสุดๆสำหรับผมแล้ว
“อะเอ่อผมทะทานไม่เป็นครับ”
ผมพูดพลางก้มหน้าลง
“เฮ๊อออออ นายนี่นะ แล้วรู้จักมั๊ยว่าอาหารตรงหน้านายน่ะเค๊าเรียกว่าอะไร”
“.....”ผมไม่พูดแต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบแทน
“มานี่เดี๋ยวฉันทำให้ นี่น่ะเค๊าเรียกว่า สเต็กไก่เข้าใจไหม”
“....” ผมพยักหน้าตอบ
“อะเอ่อ ผมทานเองก็ได้นะครับ”
ผมพูดเพราะรู้สึกเกรงใจ
“อยู่เฉยๆเหอะน่า”
นิชคุณปรามผม
“ครับ”
ผมตอบไม่เต็มเสียงนักเพราะยังไงก็รู้สึกเกรงใจนี่ผมมาเป็นพี่เลี้ยงของคุณนิชคุณนะไม่ใช่คุณนิชคุณเป็นพี่เลี้ยงผม T^T
“อ่ะนี่”
คุณนิชคุณพูดพร้อมกับยื่นสเต็กมาจ่อที่ปากผม
“อะเอ่อ ผมทานเองก็ได้นะครับรบกวนเจ้านายเปล่าๆ”
“กินไปเหอะน่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว”
คุณนิชคุณเอ็ดผมอีกครั้ง
“ครับ”
ผมพูดพร้อมกับอ้าปากรับเนื้อสเต็กชิ้นพอดีคำเข้าปาก
“อร่อยไหม”
“อ่ะหย่อยอั๊บ”
ผมตอบกับไปทั้งๆที่เนื้อสเต็กยังเต็มปาก
“555 กินก่อนก็ได้ค่อยตอบฉันไม่ว่าหรอก”
“ขอโทษครับ”
ผมรีบก้มหัวขอโทษคุณนิชคุณทันทีเพราะกลัวว่าร่างสูงจะไม่พอใจ
“ฮ่าๆๆ นายจะขอโทษฉันมำไมนายไม่ได้ทำอะไรผิดนี่”
“อะเอ่อ”
ผมไปไม่ถูกเลยครับงานนี้ได้แต่อ้าปากทานอาหารที่คุณนิชคุณป้อนให้
“ฮะฮ่าๆๆๆ”
จู่ๆคุณนิชคุณก็หัวเราะออกมาเสียงดังเลยครับ
“มะมีอะไรหรอครับเจ้านาย”
ผมถามด้วยความสงสัย
“กินเหมือนเด็กๆเลยนะนายน่ะ”
คุณนิชคุณพูดก่อนจะเอื้อมมือมาเช็ดซอสของสเต็กที่เลอะอยู่มุมปากของผมก่อนที่ร่างสูงชองนิชคุณจะจักการกับคาบซอสที่นิ้วของตนด้วยปาก
“.....”
ช็อคครับผมไม่คิดว่าคุณนิชคุณจะทำอย่างนี้
“เป็นไร”
“เปล่าครับ”
ผมรู้สึกว่าหน้าของผมมันร้อนๆแปลกๆยังไงไม่รู้ครับผมว่าหน้าของผมตอนนี้ต้องแดงมากๆแล้วแน่ๆเลยT^T
“เป็นอะไรทำไมหน้าแดง”
“อะเอ่อเปล่าครับ”
ผมตอบไปอย่างลนๆ
“อืม งั้นก็แล้วไปทานต่อเถอะ”
“ครับ”
ผมไม่รู้ว่าทำไมเจ้านายถึงเป็นไปราวกับเป็นคนละคนกันอย่างนี้
ผมไม่รู้ว่าทำไมเจ้านายถึงดีกับผม
ผมไม่รู้ว่าทำไมเจ้านายไม่ดุด่าผม
ผมรู้แต่ว่าผมอยากให้เจ้านายดีกับผมอย่างนี้ตลอดไป........
ขอบคุณสำหรับอาหารที่แสนพิเศษมื้อนี้นะครับเจ้านาย....ของผม
TBC
_______________________________________________________________________________________________________
อ่าปูนต้องขอโทษอย่างสุดซึ้งที่ไม่ได้เข้ามาอัพขอโทษด้วยน๊าาาาาพอดีหัวสมองไม่ค่อยแล่นแหะๆๆ
สปอยยยยยย ฉากหน้าอาจมี NC รอติดตามน๊าาาาาาา
ความคิดเห็น