คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 5
Special notes nichkun pass
“อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ จางอูยอง”
ผมพูดก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียงนุ่มจะเรียกป้านวลมาช่วยดูแลก็ไม่ได้เพราะผมเป็นคนบอกให้ป้าแกพักงานเอง
“เฮ๊อออออ อย่าบอกนะว่าฉันต้องเป็นคนเช็ดตัวให้นายน่ะ”
ผมพูดก่อนจะมองไปยังร่างเล็กที่หลับสนิทเพราะพิษไข้
“นี่ฉันคงทำเกินไปสินะ แล้วจะต้องทำยังไงวะเนี่ยไม่เคยทำอย่างนี้ให้ใครด้วยสิ อันดับแรกน้ำอุ่นใช่น้ำอุ่น”
ผมกลับมาพร้อมกับกะละมังใบเล็กที่บรรจุน้ำอุ่นพร้อมกับผ้าหนึ่งผืนก่อนจะนั่งลงข้างๆเตียง
“แล้วทำยังไงต่อวะ เอ๊อจริงสิถอดเสื้อจะได้เช็ดตัว”
คิดได้ดังนั้นผมก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของร่างบางออกเหลือไว้แต่บอกเซอร์ลายลูกเจี๊ยบสีเหลืองอ๋อยก่อนที่ผมจะค่อยๆบรรจงเช็ดตัวให้ร่างบาง
“เฮ๊ อย่าดิ้นสิฉันกำลังเช็ดตัวให้นายนะ”
ผมปรามอูยองที่ไม่ให้ความร่วมมือกับผมถึงแม้ว่าร่างที่หลับสนิทตรงหน้าผมจะไม่รับรู้สิ่งที่ผมพูดก็เถอะ
“เห๊อออออ เสร็จซักที”
ผมพึมพำก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้อูยอง
“ตอนหลับนี่ก็น่ารักดีนะแต่ตอนตื่นนี่สิอย่างกับแม่ไก่”
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปปัดปรอยผมที่ตกลงมาบดบังดวงตาที่ปิดสนิทของร่างบางขึ้นก่อนจะลูบผมของอูยองอย่างแผ่วเบาเพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวนร่างเล็กตรงหน้าที่นอนหลับปุ๋ย
“กี่โมงแล้ววะ”
ผมพูดก่อนจะแหงนหน้าไปมองนาฬิกาตรงผนังห้อง
“เห๊ยยยทุ่มครึ่งแล้วลืมนัดไอ้แทคได้ไงวะ”
ผมตรงไปหยิบโทรศัพท์ก่อนจะกดโทรหาแทคยอน
ตู๊ด ตู๊ด
(ฮัลโหล ไอ้คุณแกอยู่ไหนวะ)
“อะเอ่อขอโทษนะแทคฉันคงไปไม่ได้แล้วล่ะ”
(อะอ้าวทำไมวะ)
“พอดีมีธุระด่วนเข้ามาน่ะขอโทษนะที่ไม่ได้ไปตามนัด”
(เออๆไม่เป็นไรโว๊ยยยยแต่ถ้ามาคราวหน้าแกต้องเลี้ยงนะ)
“ได้ๆขอบใจแกมาที่ไม่โกรธ ”
(อืมมงั้นแค่นี้แหล่ะจะไปหาเหล่เหยื่อแก้เซ็ง)
“หึๆโอเค”
ผมพูดแค่นั้นก่อนจะวางสายไป
“มะแม่ครับผะผมหนาวฮึก กอดดดด”
“นายว่าอไรนะจางอูยอง”
ผมถามร่างบางอีกครั้งเพราะได้ยินไม่ค่อยชัด
“มะแม่หนะหนาว ฮึกกกกก กอด ฮือออออ”
“นะนายร้องไห้ทำไมจางอูยองนายเป็นอะไร”
ผมพูดขึ้นอย่างลนๆเพราะไม่เคยเจอสถานการณ์อย่างนี้มาก่อน
“ฮึกกก มะแม่ผมทรมาน ฮึกก กอด”
“โอ๋ๆเด็กดีอย่าร้องนะเงียบนะนิ่งๆซะนะคนเก่ง”
ผมค่อยๆประคองร่างบางของจางอูยองขึ้นมาแนบอกพร้อมกับปลอบประโลมให้ร่างเล็กที่บัดนี้ค่อยๆเงียบลงแต่ก็ยังคงสะอื้นอยู่อย่างนั้น
“ฮึกกก ฮืออ”
“ไม่เป็นไรแล้วนะนิ่งซะนะอูยองฉันอยู่ตรงนี้ไม่เป็นไรแล้วๆ”
“............”
ผมมองจางอูยองที่หลับสนิทก่อนจะค่อยๆประคองร่างบางให้นอนลงบนเตียงนุ่มอีกครั้ง
“อย่างกับปลอบลูกเลยแฮะ”
ผมพูดก่อนจะค่อยๆผละออกมาจากร่างของอูยอง
หมับบบบบบ
“มะแม่หยะอย่า อย่าไป ฮึกกก แม่อยู่กับผมนะ”
อูยองพูดก่อนจะกอดผมแน่น
“เด็กดีไม่ร้องนะฉันไม่ไปไหนแล้วนอนซะนะคนดีของฉัน”
ผมพูดก่อนจะค่อยๆกอดอูยองไว้แนบอก ก่อนที่ร่างบางของอูยองจะค่อยๆขยับเข้ามาซุกที่อกผมอยู่อย่างนั้น
“เฮ๊ออออ ฉันยอมให้นายซักวันก็แล้วกันนะ”
ผมพูดก่อนจะค่อยๆเข้าสู่ห้วงนิทราตามร่างบางไป
End nichkhun pass
แสงอาทิตย์เจิดจ้าของยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องปลุกเจ้าของเรือนร่างเล็กที่หลับใหลไม่ได้สติให้ฟื้นคืนจากห้วงนิทราอันแสนหวานเปลือกตาสีอ่อนกระพริบอย่างเชื่องช้า
“อืมมม”
อูยองครางในลำคอก่อนจะต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าตนเองอยู่ในอ้อมกอดของนิชคุณ
เมื่อร่างบางตั้งสติได้ก็ค่อยๆผละตัวออกจากอ้อมกอดนั้นอย่างแผ่วเบาเพราะเกรงว่าถ้าร่างสูงตื่นขึ้นมาอาจจะไม่พอใจและมาอาระวาดกับตนอีก
หมับบบบบ
ขณะที่ผมกำลังขยับตัวออกจากอ้อมกอดของนิชคุณอยู่ดีๆมือของร่างสูงก็เข้ามากอดผมพร้อมกับดึงให้ผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดนั้นอีกครั้ง
“อื๊ออออออ อย่าดิ้นได้มั๊ยจะนอนนนน”
นิชคุณสบถออกมาก่อนจะออกแรงกอดรัดผมให้แน่นขึ้น
“อืออ ปล่อยผมเถอะครับ”
ผมพูดและพยายามดิ้นอีกครั้งและก็ได้ผมเมื่อครั้งนี้นิชคุณลืมตาขึ้นมาก่อนจะปล่อยผมให้เป็นอิสระ
“อะเอ่อ ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ”
“นายไม่สบายน่ะ”
“อะเอ่อ ขอบคุณนะครับที่ช่วยดูแลผม งะงั้นผมขอตัวนะครับ”
ผมพูดก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง แต่ทันทีที่ปลายเท้าสัมผัสกับพื้น ผมก็รู้สึกหน้ามืดขึ้นมาทันที
“โอ๊ะ”
ผมร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อร่างของผมกำลังจะล้มลงไปบนพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก
แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดเมื่อนิชคุณเข้ามารับผมได้ทันก่อนจะช้อนร่างของผมขึ้นแล้วนิขคุณก็ค่อยๆวางผมลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา
“อย่าเพิ่งลุกไปไหนล่ะนอนพักผ่อนก่อนก็แล้วกันฉันอนุณาตให้นายพัก 1 วัน”
นิชคุณพูดก่อนจะห่มผ้าให้ผม
“ขอบคุณครับ”
“อืม นอนพักเถอะ”
นิชคุณพูดจบก็เดินออกมาจากห้องหิ้งให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงครุ่นคิดอยู่กับความรู้สึกของตนเอง
“ทำไมใจเราเต้นแรงอย่างนี้ล่ะ เราชอบคุณนิชคุณหรอ คงไม่หรอกมั๊ง นายต้องคิดไปเองแน่ๆจางอูยอง”
ผมพูดกับตัวเองก่อนจะข่มใจให้หลับ
เฮ๊ออออออออออ ผมคงไม่ได้ชอบเจ้านายของตัวองหรอกนะ
ร่างบางคิดในใจก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด
______________________________________________________________________________________________________________
เห้ พี่คุณเป็นคนยังไงกันแน่นะมีใครสงสัยมั๊ย(ไรท์ก็สงสัย 5555) ตกลงว่าเธอจะเอายังไงกับช๊านนนนไม่รู้เธอมาแบบไหน เธอจะดีหรือเธอจาร้ายยยย 555ไม่ใช่แระ
ปล ช่วงนี้ไรท์เตอร์มินนี่ไม่ค่อยว่างคุยกับไรท์เตอร์ปูนคนงามก็แล้วกันเนอะ 5555 (หลงตัวเองก๊ากกกกกก)
มีใครสงสัยไหมว่าทำไมไรท์ปูนอัพบ่อยจังคึๆไรท์มีคำตอบจ๊าาาาาไรท์ก็แค่ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์เช่นช่วงรอรถช่วงเที่ยงโหวววมีเวลาเยอะแยะ5555ยังไงก็ฝากผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดเดอร์ที่แสนจะน่ารักทุกคนด้วยนะคะจุ๊บุๆ
เม้มกันเยอะๆนะ
ความคิดเห็น