ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic แล้วนายจะต้องรักฉัน khundong

    ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1

    • อัปเดตล่าสุด 21 ก.ค. 56


    :)  Shalunla

     

    พรึบ...

     

    เพียงพริบตาสติของผมก็ถูกกระชากกลับมาเป็นปกติ แต่ไม่ทันที่ผมจะได้มองว่าที่นี่ที่ไหนอะไรบางอย่างรูปร่างกลมๆ

    คล้ายกำปั้นก็ลอยปะทะเข้ากับแก้มด้านซ้ายผมด้วยความเร็วสูง

     

    “อ๊ากกกกก”  ผมกรีดร้องด้วยความตกใจ

    “ไอ้บ้าเอ๊ย แกเป็นใครวะเนี่ย”

    “ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วแกเป็นใครฟร๊ะเนี่ย”

     

    ฮือๆ ไอ้คนทุเรศอยู่ดีๆมันก็มาต่อยหน้าผมฮือๆๆๆมรึงมาต่อยกรูทามม๊ายยยย ถึงแม้ว่าหมัดมันจะเฉียดๆ แต่มันก็เจ็บโคตรๆเลยนะ ไม่อยากจะนึกว่าถ้าผมโดนหมัดนั่นเต็มๆฟันของผมจะหลุดไปกี่ซี่ T^T

     

    ผมหันหน้าที่บวมอยู่แล้วหลังจากโดนหมัดเมื่อกี๊ยิ่งบวมเข้าไปอีกไปทางไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ปล่อยหมัดใส่หน้าบวมๆของผมอย่างนึกแค้นอยากจะเตะกล่องดวงใจของมันซักป๊าบ!!

     

    แต่เมื่อมองคนตรงหน้าอย่างเต็มตาแล้วขากรรไกรของผมก็เกิดอาการค้างขึ้นมาทันที ใบหน้าหล่อเหลาสะกดวิญญาณช่างแตกต่างกับภาพของชนเผ่าไก่น้อยคอยรักที่เถียงนา ใบหญ้าคาบาดไข่ที่อยู่ในหัวของหมดเสียจริงๆ จมูกโด่งรั้งเชิดอย่างคนถือตัว ริมฝีปากบางสุดเซ็กซี่ ดวงตาสีดำคลับเย็นยะเยือกกำลังจ้องมองผมด้วยสีหน้าใบหน้าที่นิ่งสนิทโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรสักนิดที่ต่อยหน้าของผมไปเมื่อกี๊ อ๊ากกกกกก แต่ไม่เป็นไรเห็นแก่ความหล่อ ผมให้อภัย

     

    ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว อยู่ๆก็มีตัวอะไรสักอย่างพุ่งชนหลังของผมอย่างแรง จนผมกำลังจะล้มไปกอดผู้ชายตรงหน้า

     

    “อ๊ากกกก”

    ผมกำลังจะได้ถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมอกกว้างๆ แต่พอไอ้รูปหล่อเห็นหน้าตาหื่นๆของผม มันก็เหวี่ยงตัวหลบทันที!

     

    แอะ ดูท่าจะไม่ดีแล้วสิ ลางสังหรณ์อันแม่นยำของผมกำลังจะบอกว่าในไม่ช้าหน้าของผมก็จะลงไปจูจุ๊บกับพื้นปูนด้านล่างอย่างเต็มรักแน่นอน ฮื้อๆๆใครก็ได้ช่วยด้วยผมยังไม่อยากดั้งห๊ากกกกกก

     

    หมับ!     

    ในขณะที่ผมจะล้มลง มือใหญ่ของใครบางคนก็คว้าช่วงเอวผมไว้ได้พอดี

    “อ๊ะขอบคุณครับ”

    “นาย...”

    -o-?”

    “เล็กชะมัด”

     

    อะไรเล็ก?? ผมก้มลงมองที่มือใหญ่ ที่... ที่... จับหนอนน้อยของผมอยู่!!!!อ๊ากกกกกกกกก

    มือของไอ้หมอนั่นจับอยู่ที่หนอนน้อยของผ๊มมมม ใบหน้าหล่อเหลาของมันเฉยชาไร้ความรู้สึก ริมฝีปากช่างพ่นคำที่ฟังแล้วบาดใจเหลือเกินโฮกกกกกกกก มือของแกใหญ่ต่างหากเฟ๊ยไม่ใช้ของผมเล็กโถเว๊ยยย

     

    “ไอ้คุณแกแอบอู้นี่หว่า ไอ้พวกเวรนั้นยังไม่หมดเลยนะโว๊ย”

    ผมหันไปมองทางต้นเสียง ผู้ชายผมสีน้ำตาลหน้าตายียวนกวนบาทา แต่น่ารักแบบสุดๆ หันมาตะโกนใส่ไอ้หน้าหล่อที่ยังคงจับหนอนน้อยของผมอยู่ แต่เมื่อเขาเห็นผมก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ

     

    “เฮ๊ยยย ไอ้นี่มันไอ้นั่นเพื่อนของไอ้นู่นนี่หว่า”

    ไอ้นี่ไอ้นั่นไอ้นู่นใครกันฟร๊ะ ไอ้หมอนั่นเพื่อนไอ้หมอนี่มันเพี้ยนรึเปล่าเนี่ยยยย

     

    ในขณะที่ผมกำลังยืนงงกับคำพูดเพี้ยนๆของไอ้หน้าหล่อผู้น่ารัก(ลักไปเก็บน่ะสิ)

    ผู้ชายหน้าเหมือนเขียดโดนรถสิบล้อทับก็พุ่งตรงมาทางผม

     

    “ย๊ากกกกก” ไอ้หน้าเขียดร้องขึ้นเสียงดัง ใบหน้าของมันบ่งบอกถึงความไม่เป็นมิตร

     

    “เฮ๊ยยยยยยยย” ผมร้องเสียงหลงเมื่อกำปั้นของไอ้หน้าเขียดลอยขึ้นมากลางอากาศ

    โฮไม่นะผมจะโดนต่อยอีกแล้วหรอเนี่ยยยยยยย ผมหลับตาปี๋ด้วยความหวาดกลัว

    แต่แล้ว....

     

    ตุ๊บ

     

    เอ๋เสียงอะไรแล้วทำไมผมถึงไม่โดนต่อย ผมค่อยๆหรี่ตาขึ้นมา >_o

    “เฮ๊ยย”

    แล้วผมก็ต้องเบิกตาค้างด้วยความตกใจเมื่อหน้าของไอ้หน้าเขียดปะทะเข้ากับบาทาไอ้หน้าหล่อจังๆก่อนที่มันจะล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นปูนพร้อมกับชักดิ้นชักงอเหมือนเขียดโดนน้ำร้อนลวก แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้หายตื่นเต้นจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี่ ไอ้หน้าปลากะโห้ก็วิ่งเข้ามาทางผมพร้อมกับไม้หน้าแปดในมือ

     

    อ๊ากกกกกกก คราวนี้เล่นไม้หน้าแปดเลยเรอะ แล้วผมจะหัวแบะไม่เนี่ยยยย

    ในขณะที่ผมกำลังกลัวว่าจะถูกตีหัวแบะ ไอ้หน้าหล่อก็ปล่อยมือจากหนอนน้อยของผม(นี่เมิงเพิ่งจาปล่อยเรอะ)

    ก่อนจะคว้าเอวผมและจับเบี่ยงหลบ พร้อมกับปล่อยหมัดหนักๆ ใส่มันก่อนที่ฟันเหยินๆจะกระหลุดออกมาจากปากจากนั้นไม่กี่วินาที่ทุกอย่างที่นี่ก็ราบเป็นหน้ากลอง

     

    ทันที่ที่ไอ้หน้าหล่อปล่อยมือจากเอวของผม ผมก็เข่าอ่อนทรุดลงไปกับพื้นด้วยความช็อคให้ตายสิผมไม่เคยเห็นคนตีกันไอ้อย่างน่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย ไอ้ขลุ่ยประหลาดแกพาฉันมาปล่อยไว้ที่ไหนกันแน่ฟร๊ะ แถมขลุ่ยอันใหญ่ก็อันหดเหลือแค่นิ้วเดียวอีก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนี่

     

    “ไอ้นี่เป็นใครกัน”

    เงาสีดำทะมึนเดินเข้ามาใกล้ ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้า

    (( __) (( --) ((0{}0) โฮกกกกกกกก

     

    ให้ตายสิโรบิ้นผู้ชายอะไรหล่อโคตรรรรรรร ไอ้หมอนี่มันต้องเป็นหัวหน้าเผ่าไก่น้องแหงเลย ดวงตาสีดำเข้มแฝงไปด้วยความอันตรายอย่างร้ายกาจ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรผมสซาตาน ทำให้ผมถึงกับอึ้งตะลึงงันในทันที

    มะไม่น่าเชื่อเลยจริงๆทำไมผู้ชายในเผ่าไก่น้อยถึงได้แตกต่างจากหนังสือที่ผมอ่านอย่างนี้ล่ะ เสียอย่างเดียวไม่น่าเป็นสังคังเลย T^T    

     

    “ที่นี่คือชนเผ่า ไก่น้อยคอยรักที่เถียงนา ใบหญ้าคาบาดไข่หรอ?” ผมถามไปอย่ากล้าๆกลัวๆ

    “อะไรนะ -_-?” คิ้วของผู้ชายที่หน้าตาโคตรหล่อขมวดเป็นปม

    หรือจะไม่เข้าใจภาษาที่ผมพูดหว่า แต่ผมเข้าใจภาษาที่ไอ้หมอนี่พูดนะ

    “พวกนายเป็นสังคังจริงๆหรอ -o-?” ผมถามใหม่อีกครั้ง

    “ว่าไงนะ -___-

    “ฮะๆถ้าทางไอ้นี่อยากจะโดนตื้บ” ไอ้หน้าหล่อผู้น่ารักพูดขึ้น

    ส่วนไอ้หน้าหล่อไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่กลับมองผมด้วยสาตาเหยียดๆ ราวกับผมเป็นไอ้หน้าเขียดโดนสิบล้อทับ

     

    เวรแล้วสิหรือผมจะพูดอะไรผิดไปหว่า

     

    “ที่นี่คือที่ไหน” ผมเปลี่ยนคำถามเพราะกลัวโดนตื้บ

    “ตึกร้างกลังมหาลัย เซนต์เบอร์เกอรี่” ไอ้หน้าหล่อผู้น่ารักพูดขึ้น

     

    ตึกร้างหลังมหาลัยเซนต์เบอร์เกอรี่งั้นหรอ...มหาลัยเซนต์เบอร์เกอรี่คือมหาลัยที่ไฮโซที่สุดในย่านนี้ แถมยังขึ้นชื่อเรื่องชกต่อยเพราะส่วนมากเด็กที่เรียนที่นี่ก็จบจากโรงเรียนเซนต์นาร์ดโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง ที่อยู่ในเครือเดียวกัน อ๊ะเดี่ยวก่อนถ้าที่นี่คือตึกร้างหลังมหลายเซนต์เบอร์เกอรี่ ก็หมายความว่าผมไม่ได้ถูกขลุ่ยประหลาดนั่นส่งไปหาเนื้อคู่ในเผ่าไก่น้อยน่ะสิ

     

    “นายเป็นพวกเดียวกันกับไอ้พวกนี้ใช่มั๊ย” ไอ้ผู้ชายที่โคตรหล่อเป็นฝ่ายถาม พลางพยักพเยิดไปทางพวกไอ้ปลากะโห้อเมซอนที่ถูกกระทืบเมื่อกี๊นี้

    “มะไม่ใช่ผมไม่รู้จักไอ้พวกนั้น”

    “ถ้าไม่รู้จักแล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ผู้ชายคนเดิมถามผมใบหน้าแสดงถึงความไม่ไว้ใจ

    “เอ่อ....”

    ให้ตายสิแล้วผมจะบอกไปได้ยังไงว่าไอ้ขลุ่ยประหลาดนี่ส่งผมมาอ่ะ

    “เอาไงดีแทค ไอ้นี่มันเพื่อนของแฟนนายไม่ใช่หรอ จะทิ้งไว้ที่นี่ หรือจะมัดรวมกันกับไอ้พวกนี้ ถ้าเป็นฉันนะฉันจะเลือกอย่างที่สองว่ะ ฮ่าๆๆ” ไอ้หน้าหล่อผู้หน้ารักทำหน้าเหมือนคนโรคจิต แถมยังทำท่าทางดี๊ด๊าอยากจะเอาเชือกมามัดผมเต็มแก่

    เอ๋ แต่เมื่อกี๊ผมได้ยินแว่วๆว่าไอ้หน้าโคตรหล่อเป็นแฟนของเพื่อนผมอย่างนั้นหรอ ได้ข่าวว่าผมเป็นพวกหัวเดียวกระเทียมลีบไม่มีคนคบนะ อ๊ะหรือว่าจะหมายถึงชานซอง! ยะ..อย่าบอกนะว่าไอ้รูปหล่อคนนี้เป็น...น่ะ

     

    “ปล่อยไว้ที่นี่แหล่ะ”

    ผมมองหน้าไอ้ผู้ชายคนนี้อย่างเสียดายหล่อก็หล่อโหดก็โหดแมนก็แมนแต่ดั๊นนนนนไม่แมนเต็มร้อยเจอพวกเดียวกันแล้วสิ555

    ไอ้หน้าหล่อที่สุดแสนจะหน้านิ่งใช้หางตาเหลือบมามองผมแว๊บหนึ่ง ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไปพร้อมกับไอ้รูปหล่อแอ๊บแมนกับไอ้หน้าหล่อผู้น่ารัก

    ผมหันกับไปมองไอ้พวกปลากะโห้ที่นอนสลบเหมือดด้วยความอนาถใจ

    อ๊ะแล้วถ้าเกิดว่าเนื้อคู่ของผมไม่ใช่ไอ้หน้าหล่อทั้งสามแต่เป็นหนึ่งในไอ้พวกหน้าเหียกนี่ล่ะ อ๊ากกกกก ไม่นะผมไม่ยอมมมม

    เนื้อคู่ของผมจะต้องเป็นหนึ่งในสามของไอ้พวกหน้าหล่อเท่าน๊านนนนนนน

    ______
    งงมั๊ยคะ
    ไอ้หน้าหล่อ:นิชคุณ
    ไอ้หน้าหล่อโคตร:แทคยอน
    ไอ้หน้าหล่อผู้น่ารัก:แจบอม

    อ่านแล้วอย่าลืมเม้มน๊าาาาาาา


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×