คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter 10 (100%)
“นี่เจ้าอูด้วงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เมื่อไหร่จะทำกับข้าวเสร็จซักทีเนี่ยยยยย หิวแล้วน๊า” นิชคุณลากเสียงยานคางตะโกนถามพี่เลี้ยงตัวป่วนที่หายเข้าไปในครัวเป็นเวลานานสองนานแต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะออกมาซักทีจนคนรอแทบจะทนไม่ไหว
“ใกล้เสร็จแล้วค๊าบบบบบ เจ้านายยยยยยยยยยย” อูยองผละออกมาจากหม้อซุปที่ตอนนี้กำลังร้อนได้ที่แล้วหันมาร้องตอบเจ้านานตัวเองด้วยน้ำเสียงยานคางไม่แพ้กัน “หึ๊ยยย เมื่อวานก็อูด้วง วันนี้มาอูด้วง ตกลงเราชื่ออะไรกันแน่เนี่ยยยย เจ้านายหัวเหม่งเอ๊ยยย หึ๊ยๆๆๆ”
“อะแฮ่ม!! บ่นอะไรเจ้าแก้มป่อง” อูยองที่กำลังสาละวนกับกับการทำอาหารพร้อมกับนินทาเจ้านายตัวเองไปพลางอย่างออกรส ไม่ทันได้รับรู้ถึงรังสีอำมหิตที่กำลังย่างกรายเข้ามาใกล้แม้แต่นิดเดียวพลันต้องสะดุ้งตกใจแทบจะปล่อยทัพพีตกมือแต่ดีที่ยังมีสติคว้าไว้ได้ทันแล้วรีบหันกลับไปหาคนต้นเสียงทันทีพร้อมกับทำหน้าเจื่อนๆอย่างสำนึกผิด
“อะ อะ เอ่อ... จะ จะ เจ้านาย มะ มาตะ ตั้งแต่ มะ เมื่อไหร่ ฮะ” อูยองระล่ำระลักถามคนที่มาใหม่เสียงสั่นๆ ก็จะไม่ให้สั่นได้ไงเล่า ก็นิชคุณน่ะ เล่นเข้ามาโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงแล้วอีกอย่างไม่รู้จะได้ยินตอนที่เรานินทาด้วยมั๊ยนี่สิ ฮือๆๆๆ ไม่น่าหาเรื่องเดือนร้อนให้ตัวเองเลยเรา แง๊ๆๆๆ
“ก็... เข้ามาทันตอนที่มีคนบางคนกำลังนินทาฉันอยู่แล้วกัน” นิชคุณแกล้งทำเสียงเหี๊ยมขู่อีกคนที่ตอนนี้หน้าซีดยิ่งกว่าไก่ต้มเสียอีก เห็นแล้วก็อยากจะแกล้งขึ้นมาตะหงิดๆ
“อะ เอ่อ... คะใครนินทาเจ้านายกันฮะ ไม่มี๊ ไม่มี” อูยองรีบแก้ตัวเสียงสูงทันทีพร้อมกับก้าวถอยหลังเดินหนีนิชคุณที่กำลังก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“เห? แน่ใจนะว่าไม่มีน่ะ” นิชคุณพูดพร้อมกับเอามือกักขังอูยองไว้เพื่อไม่ให้คนที่พยายามแก้ตัวหนีไปไหนได้
“เอ่อเจ้านายจะทำอะไรฮะ” อูยองที่หมดทางหนีที่ไล่เอ่ยถามอย่างจำนน เห๊อออ ไม่รอดแน่ๆเลยเรา เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกับนิชคุณ โอ๊ยยยย จางอูยองเอ๊ย!!!
“หึๆ ทำอะไรน่ะหรอ...อืมมมมเอาไงดีน๊า” นิชคุณทำท่าครุ่นคิดพร้อมกับโน้มหน้าลงไปหาอูยองช้าๆอย่างมีเลศนัย
“เอ่อ คือ คือว่า...” อูยองทำท่าอึกอักพร้อมกับก้มหน้างุดเมื่อนิชคุณขยับหน้าเข้ามาใกล้
“หึๆ ฮ่าๆ ” นิชคุณระเบิดหัวเราะลั่นจนคนที่กำลังก้มอยู่เงยหน้าขึ้นมาอย่างสงสัย
“เจ้านายหัวเราะอะไรหรอฮะ?” อูยองถามอย่างสงสัยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปขงนิชคุณ บ้า เจ้านายของเขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแหงๆ อยู่ดีก็หัวเราะขึ้นมาซะเสียงดัง มีคนปกติที่ไหนเขาเป็นกันแบบนี้บ้างเนี่ยยยย
“ก็หัวเราะนายไง ฮ่าๆๆ” นิชคุณผละออกมาปล่อยให้อูยองมีอิสระก่อนจะปล่อยก๊ากออกมาอีกรอบ อูยองได้แต่มองอย่างไม่เข้าใจก่อนจะรีบหันไปสนใจกับหม้อซุปที่กำลังส่งกลิ่นหอมยั่วยวน
“รีบทำให้เสร็จนะ หิวแล้ว ถ้ายังไม่อยากเจอดาร์กคุณเวลาโมโหหิวล่ะก็ รีบทำให้เสร็จเร็วล่ะแล้วอย่าหาว่าไม่เตือนนะ ฮ่าๆๆ” นิชคุณทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกไปรอที่โต๊ะอาหารแต่ก็ซะจางอูยองคนนี้เสียวสันหลังวาบเลย แง๊ง
“เสร็จแล้วค๊าบบบบบบบบบ อาหารอร่อยๆเสร็จเรียบร้อยแล้วค๊าบบบ” อูยองตะโกนบอกเสียงดังหลังจากที่จัดการกับโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
“หอมจังงงงงงงง ไหนดูซิมีอะไรบ้าง” นิชคุณว่าพร้อมกับเดินมาดูใกล้ๆ
“ก็เป็นอาหารง่ายๆห๊ะ มี ซุปสาหร่าย คิมบัม แล้วก็แกงกิมจิ ครับ” อูยองบอกยิ้มๆ
“จะอร่อยรึเปล่าเนี่ยยย” นิชคุณว่าพลางชำเรืองดูท่าทีของอีกคน
“ก็ลองชิมดูสิครับว่าอร่อยมั๊ย”
“งั้นฉันไม่เกรงใจล่ะน๊า ” นิชคุณว่าพร้อมกับกินอาหารเงียบๆโดยมีอูยองยืนอยู่ข้างๆ
“อร่อยมั๊ยครับ” อูยองถามขึ้นเมื่อเห็นว่านิชคุณทานอาหารหมดแล้ว
“อร่อยมากกกกกกกกกก ” นิชคุณตอบพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้
“ผมบอกแล้วไงว่าอร่อยทีนี้เชื่อผมได้รึยังครับ” อูยองว่าอย่างโอ้อวด
“555 เชื่อแล้วค๊าบบบ อูด้ง”
“หึๆครับ งั้นผมขออนุญาตเก็บโต๊ะนะครับ”
“เอาสิตามสบาย ฉันจะไปเดินเล่นที่สวนนะ จัดการเสร็จแล้วออกมาหาฉันด้วย” นิชคุณว่าพลางลุกขึ้น
“ครับ” อูยองพยักหน้ารับก่อนจะจัดการเก็บจานชามไปล้างในห้องครัวอย่างเงียบๆ
“เจ้านายเรียกผมมามีอะไรหรอฮะ” อูยองถามนิชคุณอย่างสงสัย
“นั่งลงก่อนสิ” นิชคุณว่าพร้อมกับผายมือไปยังเก้าอี้ ซึ่งอูยองก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“ฉันมีเรื่องอยากจะถามนิดหน่อย” นิชคุณว่าเปิดบทสนทนา
“เรื่องอะไรหรอครับ?” อูยองเลิกคิ้วถาม
“ทำไมนายถึงมาดูแลฉัน??”
“เพราะผมมีความจำเป็นครับ” อูยองตอบคำถามอย่างนอบน้อม
“ใครเป็นคนบอกนายให้มาทำงานนี้” นิชคุณถามทั้งๆที่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมาเพียงแต่เค๊าแค่อยากรู้อะไรบางอย่างเท่านั้น
“คุณ อ๊ค แทคยอนครับ”
“นายได้ค่าตอบแทนเท่าไหร่?” นิชคุณยังถามต่ออีก ตอนนี้อูยองเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมเจ้านายถึงถามอย่างนี้ มันมีอะไรกันแน่??
“ค่าตอบแทนเดือนละ 30,000 ค่าเทอมของผมและน้องเขาก็เป็นคนดูแลครับ แต่ผมไม่ได้เรียนหรอกครับเพราะดรอปไว้” อูยองตอบพลางยิ้มเศร้ากับโชคชะตาชีวิตของตน
“คำถามสุดท้ายนะ... ทำไมนายถึงยังดูแลฉันอยู่ทั้งๆที่ตอนแรกฉันทำร้ายนายสารพัด” นิชคุณถามอย่างจริงจังเพราะไม่มีพี่เลี้ยงคนไหนทนฤทธิ์เดชเขาได้เกิน 3 วันแน่นอน แต่กับอูยองมันไม่ใช่!
“เพราะมันคือหน้าที่ที่ผมต้องทำครับ” อูยองบอกยิ้มๆ
“ว่าแต่เจ้านายถามทำไมหรอครับ?” อูยองถามอย่างสงสัยใคร่รู้
“ฉันก็แค่อยากแน่ใจน่ะว่าฉันตัดสินใจรับคนเข้าทำงานถูกคนรึเปล่า นายคงจะไม่โกรธฉันนะ” นิชคุณว่าพร้อมถามกลับ
“ผมไม่โกรธเจ้านายหรอกครับ ผมจะไปมีสิทธิ์โกรธได้ยังไงล่ะ อีกอย่างเจ้านายอยากจะถามอะไรก็ถามมาเลยครับผมยินดีตอบเสมอ” อูยองตอบพร้อมยิ้มจนตาหยี
“หึๆ นายนี้น่ารักดีนะ”
“อะ..เอ่อออ” อูยองหุบยิ้มพร้อมกับก้มหน้าอย่างเขินอาย ก็ใครมันจะไม่อายกันละเล่นชมกันโต้งๆแบบนี้มันก็ไปไม่เป็นทั้งนั้นแหละน่า
“555 แกล้งนายนี้ก็สนุกดีนะ” นิชคุณว่าพร้อมกับระเบิดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเห็นท่าทีเขินอายของคนตรงหน้า
“เจ้านายนี่แกล้งผมหรอ!!” อูยองเงยหน้าถามอย่างขุ่นเคืองที่ตนเองโดนเจ้านายรูปหล่อแกล้ง
“ก็ใช่นะสิ 555 สนุกจริงๆเล๊ยยยยยยยยยยย!” นิชคุณว่าพลางยิ้มล้อเลียน
“อะ..ไอ้เจ้านายหัวเถิก แบร่ๆ” อูยองตะโกนเสียงดังล้อเลียนอีกฝ่ายอย่างเอาคืนก่อนจะรีบวิ่งเมื่อเห็นนิชคุณทำหน้าอย่างจะกินเลือดกินเนื้อเข้า
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าอูด้ง มาให้ฉันลงโทษซะดีๆนะ!!” นิชคุณว่าพร้อมกับวิ่งไล่จับอูยอง
“ผมไมยอมให้เจ้านายจับง่ายๆหรอก 555 โอ๊ย!!” อูยองร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อตัวเองสะดุดเข้ากับรากไม้ขนาดใหญ่ ซุ่มซ่ามจริงๆอูยองเอ๊ย! ให้มันได้อย่างนี้สิ
“เป็นอะไรมากรึเปล่า!” นิชคุณรีบวิ่งเข้ามาดูอาการอูยองทันทีอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรมากหรอกครับผมไม่ระวังเองแหะๆ” อูยองว่าพลางลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
“โอ๊ะ!” อูยองอุทานอย่างตกใจเพราะยืนไม่อยู่เกือบล้มลงไปอีกยังดีที่นิชคุณรับไว้ทัน
“เป็นอะไรมั๊ย?” นิชคุณถามอย่างเป็นกังวล
“มะ..ไม่เป็นไรมากครับสงสัยข้อเท้าจะพลิกน่ะครับเดี๋ยวก็หายแหละ” อูยองว่าพร้อมกับก้มลงไม่ดูตรงข้อเท้าที่ตอนนี้ดูเหมือนจะบวมๆขึ้นมาหน่อยๆแล้ว
“เดินไหวมั๊ย?” นิชคุณถามอย่างเป็นห่วง
“ไหวครับ” อูยองตอบพร้อมกับพยายามเดินแต่ก็ต้องเซเพราะมันเจ็บเกินไป
“ดื้อ!” นิชคุณว่าพลางส่ายหัวอย่างระอา
“ผมไม่ได้ดื้อซะหน่อยนะ” อูยองเถียงกลับอย่างไม่ยอม
“นายมันดื้อ” นิชคุณว่าพร้อมกับถลึงตาใส่อีกคน ให้ตายสิไม่มีใครเถียงเค๊าแบบนี้เลยซักคน
“เอาล่ะๆ ฉันไม่อยากเถียงกับนายแล้ว” นิชคุณพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนทำท่าจะเถียงอีก
“แล้วคิดว่าผมอยากทะเลาะกับเจ้านายมากหรือไงเล่า” อูยองว่าอย่างงอแง
“ถ้ายังพูดอีกฉันจะบอกอ๊คแทคยอนให้หักเงินเดือนนาย” นิชคุณพูดขู่ซึ่งมันก็ได้ผลเพราะจางอูยองรีบรูดซิบปากอย่างรวดเร็ว ทำเอานิชคุณอดขำไม่ได้
“อ๊ะ! เจ้านายทำอะไรฮะ ปล่อยผมลงเถอะนะ ผมเดินเองได้” อูยองอุทานอย่างตกใจเพราะอยู่ๆก็โดนคนเป็นเจ้านายอุ้มในท่าเจ้าสาวซะงั้น
“อย่ามาทำเก่ง แล้วเมื่อกี๊ใครกันแค่ก้าวเดียวก็จะล้มอยู่แล้ว” นิชคุณก้มลงไปมองคนในอ้อมแขนอย่างดุๆ
“ก็..ก็ มันไม่ดีมั๊งครับให้เจ้านายมาอุ้มลูกน้องอย่างนี้” อูยองว่าพร้อมกับก้มหน้างุดหลบสายตาดุๆของนิชคุณ
“ฉันไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำนะที่เห็นคนเจ็บแล้วจะมองข้ามน่ะ” นิชคุณว่าอย่างขำๆที่เห็นอีกคนทำท่าทางหงอยๆ
“ผมยังไม่ว่าเจ้านายซักคำเลยนะ” อูยองพูดอู้อี้กับอกของนิชคุณอย่างเคืองๆ
“ฉันได้ยินนะ!” นิชคุณแกล้งพูดเสียงดังให้อีกคนตกใจ
“ฮะเฮือก!! ผมขอโทษครับ!!”
“555 แกล้งนายนี้มันสนุกจริงเล๊ยยยยยยยยยยยยย!!”
“เจ้านายบ้า!!” เฮ๊อออ ให้ตายสิพับผ่า! ไม่เข้าใจกับเขาจริงๆ แกล้งผมเนี่ยมันสนุกตรงไหน!
********************************
ขอโทษเป็นล้านๆครั้ง ขอโทษน๊าาาาที่ไรท์หายไปนานแต่ไรท์ไม่ได้หายไปไหนหรอกไรท์ตันอ่ะ T^T นี่เพิ่งจะลงครบอยากจะบอกว่านี้แต่งสดานุกไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษจริงๆ ขอโทษอย่างสุดซึ้งที่หนีหายไม่ยอมมาอัพซักที ขอโทษน๊าาา เค๊าจะไม่ทำอีกแล้ววววววว
ความคิดเห็น