ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 7
Taecyeon pass
เซ็งครับเซ็งคนหล่อเซ็งโว๊ยยยยยยยยยยย ก็จะไม่ให้อ๊คเซ็งได้ยังไงหล่ะก็ไอ้คุณน่ะสิโทรมาบอกยกเลิกนัดกระทันหันอ่ะ
เซ็งจริงวุ๊ยยยย เข้าไปหาเหยื่อแก้เซ็งดีกว่าว่ะ
“สวัสดีค่ะ คุณแทคยอน”
พนักงานสาวหุ่นเปี้ยวทักผม
“สวัสดีครับ ยุนอา”
ผมตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มโชว์ฟันที่เรียงตัวกันเปรียบประหนึ่งดั่งเปียโนก็ไม่ปาน
“เชิญด้านในเลยค่ะ”
ยุนอาบอกพร้อมกับเดินนำผมขึ้นไปชั้นบนซึ่งเป็นชั้น VIP ของที่นี่
“ครับ”
ผมเดินตามเธอขึ้นไปก่อนที่เธอจะหยุดอยู่ที่โต๊ะโต๊ะหนึ่ง
“เชิญนั่งโต๊ะนี้เลยค่ะคุณแทคยอน”
“ครับ”
ผมตอบกลับพร้อมนั่งลง
“จะรับแบบเดิมเลยมั๊ยคะ”
เธอถามพร้อมกับยิ้มสดใส
“คุณนี่รู้ใจผมจริงๆเลยนะครับ ยุนอา”
“ก็คุณแทคยอนเป็นคนพิเศษของที่นี่ยังไงล่ะคะ งั้นรอซักครู่นะคะ”
“ครับ”
ผมขานรับก่อนจะมองไปรอบๆ
ที่ที่ผมนั่งคือชั้นสองครับบรรยากาศเป็นส่วนตัวดีไม่วุ่นวายเปิดเพลงฟังคลอเบาๆ
ส่วนด้านล่างเป็นชั้นของบรรดาพวกเท้าไฟใครที่เป็นขาแดนซ์ก็ต้องด้านล่างเลยครับแต่ถ้าใครต้องการความเป็นส่วนตัว
ก็ต้องชั้นบนนี่แหล่ะครับ
เอ๊ะๆๆๆ หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงเป็นคนพิเศษของที่นี่ ความจริงก็คือผมเป็นผู้ถือหุ้นในผับนี้ 70% ครับ
ผมก็เลยกลายเป็นบุคคลพิเศษของที่นี่ไปโดยปริยาย
สักพักเด็กเสริฟก็นำเครื่องดื่มมาเสริฟผมครับ
“ขอบคุณครับ”
ผมกล่าวขอบคุณก่อนที่เด็กเสริฟคนนั้นจะเดินกลับไป
“เฮ๊อออออ ทำไมมันเซ็งอย่างนี้วะ”
ผมพูดก่อนจะมองไปอบๆ และสะดุดตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่มุมสุดของชั้นเขาเป้นคนที่มีใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง
ดวงตาที่แสนร้อนแรงของเขาที่เผลอสบตากบผม ทำเอาใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ หุ่นที่บางราวกับผู้หญิงมือเรียวที่กำลังคว้าแก้วน้ำแอลกอฮอก่อนจะส่งแอลกอฮอสีอำพันเข้าปากอย่างเชื่องช้า ภาพตรงหน้าที่ผมเห็นมันช่างมีเสน่ห์เสียจริง
ผมเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะนั่งลงข้างๆเขาคนนั้น
“เอ่อออ ผมนั่งด้วยคนนะครับ”
“.....”
เขาไม่ตอบแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“คุณมาที่นี่บ่อยมั๊ยครับ”
“......”
เขาหันหน้ามาหาผมพร้อมกับส่ายหัวปฏิเสธ
“อ๋า ผมชื่อแทคยอนนะครับเป็นหุ้นส่วนของที่นี่แล้วคุณ???”
“ผม มินจุน คิมมินจุน”
เขาตอบพร้อมกับหันไปสนใจเครื่องดื่มต่อ
ผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีกได้แต่มองร่างตรงหน้าที่ดื่มอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เอ่อ คุณมินจุนครับพอเถอะครับ เดี๋ยวจะเมาไปมากกว่านี้”
ผมเตือนก่อนจะแย่งแก้วแอลกอฮอออกจากมือร่างบาง
“อืมมมม อาวมาน๊า ช๊านม่ายด้ายมาววววว เอิ๊กก”
เขาตอบผมเสียงยานก่อจะพยายามแย่งแก้วคืนจากผม
“ผมว่าคุณอได้แล้วนะคับแค่นี้คุณก็เมามากแล้วนะ”
“นั่นสิ... ผมควรจะพอได้แล้วสินะ”
เป็นเวลานานเมืนกันที่คิมมินจุนเงียบไป ก่อนจะพูดประโยคนั้นออกมา
“ครับ คุณควรจะพอแล้ว แค่นี้คุณก็เมามากแล้วครับ”
ผมยังคงพูดเตือนเขาอยู่อย่างนั้น
“อืมมมมมมมม”
เขาตอบเสียงยาน
“เฮ๊อออ แล้วคุณจะกลับบ้านยังไงเนี๊ยยย”
ผมพูดออกมาพร้อมกับมองมินจุนที่ตอนนี้ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“เฮ๊อออ ปล่อยไว้อย่างนี้คงจะไม่ได้ด้วยสิ เจสสิก้าครับทางนี้”
ผมเรียกเจสสิก้าเพราะเห็นว่าเธอกำลังเดินมาทางนี้พอดี
“คิดบัญชีโต๊ะนี้ไว้นะครับ เดี๋ยวผมจะมาจัดการเอง”
“ค่ะ”
ธอพูดพร้อมเดินกลับไป
“พากลับไปคอนโดด้วยแล้วกันปล่อยไว้อย่างนี้คงไม่ปลอดภัย”
ผมพยุงมินจุนขึ้นมาก่อนจะพาเดินไปที่รถ
“เฮ๊อออ ถึงซะที”
ผมบ่นออกมาก่อนจะค่อยๆดันร่างบางเข้าไปในรถ
“เอาหล่ะ ทีนี้ก็กลับคอนโด”
ผมเดินอ้อมไปอีกฝั่งก่อนจะเปิดประตูเข้าไปประจำที่คนขับ
“ผมคงไม่โดนข้อหาลักพาตัวหรอกนะครับคุณมินจุน ฮ่าๆๆ คิดได้นะไอ้แทคกลับคอนโดไดแล้วๆๆ”
ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะขับรถออกไป
@คอนโด@
ผมอุ้มร่างบางพาดบ่าก่อนจะพาเข้าไปในคอนโด
“สวัสดีครับคุณแทคยอน วันนี้กลับดึกจังเลยนะครับมีอะไรให้ผมช่วยมั๊ย
“ไม่มีครับ ขอบคุณมาก ผมขอตัวก่อนนะ”
ผมบอกพนักงานคนนั้นก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟพร้อมกับกดชั้น 10
“ตัวเบากว่าที่คิดไว้เยอะแฮะ”
ผมพูดออกมาเบาๆ
“โหว เวลาหลับโคตรน่ารักเลยว่ะ”
ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปบีบจมูกของร่างบางเบาๆ
“อื๊อออ”
มินจุนครางออกมาในลำคอก่นจะปัดมือผมออก
“ฮ่ะฮ่าๆๆ น่ารักชะมัด”
ติ๊งงงง
ไม่นานลิฟก็เคลื่อนที่มาถึงชั้น 10
ผมอุ้มร่างบางพาดบ่าเหมือนเดิมก่อนจะพามาหยุดที่หน้าห้องของผม
ผมกดรหัสที่หน้าห้องพร้อมกับสแกนลายนิ้วมือก่อนจะพามินจุนเข้าไปพร้อมกับวางร่างบางไว้บนเตียงนุ่ม
“อื้อออ ”
มินจุนครางออกมาเบาๆ
ผมมองร่างบางด้วยความเอ็นดูก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ผมเดินออกมาพร้อมกับกะละมังใบเล็กที่มีน้ำอุ่นและผ้าหนึ่งผืนอยู่ในนั้น
“คุณมินจุนครับ เช็ดตัวก่อนนะครับ”
ผมบอกร่างบางก่อนจะนั่งลงข้างๆเตียง
“อื้ออออ”
มินจุนส่งเสียงร้องประท้วง
“อยู่นิ่งๆสิครับ หืมมมม”
ผมบอกร่างบางเบาๆก่อนจะแกะกระดุมเสื้อของมินจุนออกเหลือไว้แต่กางเกงก่อนจะลงมือเช็ดตัว
“เฮ๊ออออ เสร็จซักที”
ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นเพื่อที่จะไปเอาชุดมาเปลี่ยนให้ร่างบาง
แต่แล้วอยู่ๆมือของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็เอื้อมมือมารั้งผมไว้
“อย่าไปนะ”
“คะครับ”
“........”
“หะเหวอออออ”
ผมร้องออกมาด้วยความตกใจที่จู่ๆมินจุนที่ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนก็ดึงผมลงไปทำให้ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
“อะเอ่อคุณมินจุนครับปล่อยผมเถอะนะ”
“มะไม่”
เขาตอบพร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่หวานฉ่ำ
“คุณมินจุนครับคุณรู้ตัวมั๊ยว่าคุณกำลังทำอะไร”
“ระรู้สิ"
มินจุนบอกผมพร้อมกับโน้มใบหน้าของผมลงไปจูบ
ผมถอนจูบออกมาก่อนจะถามร่างบางเพราะถ้าขืนยังยั่วกันอย่างนี้ผมคงจะทนไม่ไหวแน่ๆ
“แล้วคุณรู้มั๊ยถ้าขืนคุณยังทำอย่างนี้อยู่มันจะไม่จบลงแค่จูบ”
ผมถามมินจุนเสียงต่ำ
“รู้สิ”
เขาเองก็ตอบผมอย่างมั่นใจด้วยเช่นกัน
“งั้นคุณจะหยุดหรือจะต่อ”
ผมถามร่างบางอย่างท้าทาย
“ต่อสิ”
“งั้นอย่าเสียใจก็แล้วกัน”
ผมพูดก่อนจะก้มลงไปจูบร่างบาง
ปล่อยให้ความรู้สึกพาไป
ปล่อยให้ตัณหาครอบงำจิตใจ
จนลืมเรื่องทุกสิ่งทุกอย่าง.....
TBC
____________________________________________________________________________________
มาอัพแล้วจ๊าขอโทษนะที่หายไปนานช่วงนี้ยุ่งมากว่าจะแต่งncตอนนี้เลยก็ไม่ได้เพราะไม่ค่อยมีเวลายังไงก็ฝากเม้มด้วยนะคะจะพยายามมาอัพให้เร็วที่สุดขอบคุณรีดเดอร์ทุกๆคนที่คอยเป็นกำลังใจให้ไรท์นะเดี๋ยวว่างๆไรท์จะมาแก้ตอนไหม่นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น