หนุ่มยากูซ่า กับ สาวมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : ลูกสาวมาเฟีย

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งนะคะ ช่วยติ-ชม ด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ  จีน  ค่ะตอนนี้ฉันอยู่ ม.4แล้วค่ะตอนอยู่ ม.3 ฉันสอบได้ที่1ของสายชั้นโรงเรียนเลยให้ทุนฟรีเรียนต่อและด้วยความงกคุณแม่ของฉันเลยให้เรียนต่อที่เดิม วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนฉันจึงต้องรีบบึ่งมาโรงเรียนแต่เช้า เพื่อจะมาจองที่นั่งข้างหน้า

                5555…..สำเร็จยังไม่มีคนมาเลยที่นั่งด้านหน้าเป็นของฉัน  แล้วก็ข้าวของไปกองไว้บนโต๊ะด้านหน้าตรงกลาง 2 ที่เพราะยัยรันเพื่อนของฉันก็เรียนต่อที่นี่เหมือนกาน แหมพอพูดถึงก็มาเลย

“ อ้าวแม่คนเก่งมารับจ้างเป็นภารโรงหรอมาแต่เช้าเชียว ”  

“อยากมีแก้มแดงๆบวมๆไปอวดหนุ่มๆบ้างไหมล่ะจ๊ะ” ฉันส่งยิ้มหวานปานจะแยกเขี้ยวไปหั้ย

“ไม่เปนรายหรอกจ๊ะเกรงใจ” “แล้วมาทามมายแต่เช้าล่ะ”

“นี่แกอยู่กับฉันมาสามปีแล้วยังไม่รู้อีกหรอว่าฉันมาทามมาย”

“จ้าๆวันนี้เปิดเทอมวันแรกแกก้อตกมันแล้วหรอ”

“ก้อแกกวนประสาทฉันก่อนทำไมล่ะ”

“โอเค เดี๋ยววันนี้ไปฉลองเปิดเทอมกันหน่อยมั๊ย”

“ไม่พลาดว่ะ”

แล้วไม่นานอาจารย์ก็เข้าห้องมา เอ้อฉันลืมบอกไปถึงแม้ว่าฉันจะสอบได้ที่หนึ่งของสายชั้นนะคะ

แต่ฉันก็ไม่ใช่ยัยหน่อมแน้มซื่อบื่อไปวันๆ หรอกค่ะ ฉันก้อเป็นคนไม่ยอมแพ้ครายง่ายๆหรอกถึงแม้ว่าแนจะใส่แว่นตาก็ตาม แต่ที่จริงมันไม่ใช่แว่นสายตาหรอกค่ะ มันคือแว่นที่ฉันใส่ให้ทุกคนเห็นฉันเป็นเด็กเรียบร้อยก็เท่านั้นแหละ

“อ้าวจิตาภาครูได้ข่าวว่าเธอได้ทุนอีกแล้วหรอจ๊ะ เธอนี่ขยันจริงๆเลย”

“ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะอาจารย์”

“เธอนี่เป็นนักเรียนดีเด่นมาตลอดเลยนะปีนี้ต้องทำให้ได้อีกนะ”

“ค่ะอาจารย์”

แล้ววันเปิดเทอมวันนี้ฉันก้อมีมีความสุขดีอีกหนึ่งวันพอตกเย็นรถคันสีดำพร้อมผู้ชายใส่สูทสีดำก็มาเปิดประตูให้ฉันขึ้นรถกลับบ้านอย่างที่เคย

“อ้าวคุณหนูกลับมาแล้วหรอคะ” ป้าเอี่ยมแม่บ้านจะมาคอยต้อนรับฉันทุกวัน

“แหมป้าถ้าฉันยังไม่กลับจะมายืนอยู่ตรงนี้หรอ” ฉันพูดเล่นกับป้าแกแบบนี้เป็นประจำ

“ค่าคุณหนู”  แล้วฉันก็เดินเข้าบ้านมา

“กลับมาแล้วค่าพ่อ วันนี้หนูจะไปดูงานให้พ่อที่บาร์เองนะคะพ่อไม่ต้องไป”แล้วฉันก็หอมแก้มพ่อทีนึงอย่างที่เคยทำแล้วก็นั่งคุยกับพ่อที่โต็ะรับแขก

“พ่อรู้นะว่าแกจะพาเพื่อนไปเที่ยวใช่ไหมล่ะ”

“แหมพ่อก็ฉลองเปิดเทอมทั้งที แล้วถ้ามีเรื่องอารายพ่อไม่ไว้ใจจีนหรอ”

“เปล่าซะหน่อยอยากไปก้อไปซิ พ่อก็อยากพักมั่งเหมือนกัน”

“ขอบคุณค่ะ”แล้วฉันก้อวิ่งขึ้นไปข้างบนเพื่อแปลงโฉม”

ไม่นานฉันก้อพบสาวพังค์อยู่ในกระจกเพราะ ฉันทำไฮด์ไลด์ผมสีชมพู มัดขึ้นแล้วฉัดสเปรย์ใส่เสื้อสีดำและกางเกงยีนสีดำตัวควายๆ แล้วฉันก้อทาปากสีดำแล้วก้อทาขอบตาสีดำ  สุดท้ายก้อเอาแว่นออก  แค่นี้ก้อเรียบร้อย

“จีน จะไปไหนน่ะดูแต่งเนื้อแต่งตัวเข้า” นั่นคือเสียงของคุณแม่ฉัน

“แฮ่..แฮ่ หนูจะไปดูแลบาร์ให้คุณพ่อค่ะ”

“อะไรนะนี่แกจะไปอีกแล้วหรอทำตัวเหลวไหลจิงจิง”

“แหมแม่หนูก็ได้นักเรียนดีเด่นทุกปีแล้วแม่จะเอาอะไรอีก”

“เออ แล้วถ้าแกไม่ได้นักเรียนดีเด่นวันไหนฉันจะไม่ให้แกออกจากบ้าน”แล้วแม่ฉันก็งอนตุ๊บป่องเข้าห้องไป  เย๊..เย..เย่..เย๊.. วู้ ฉันชนะแม่ 55555…..แล้วก็ได้ไปเที่ยว

“ไปก่อนนะคะคุณพ่อ” แล้วฉันก้อวิ่งขึ้นรถตรงไปยังบาร์ของพ่อฉันทันที

เมื่อไปถึงเพื่อนของฉันก้อรอกันอยู่แล้ว

“เฮ้เพื่อนๆ ป๋ามาแล้ว”

“แหมกว่าจะเสด็จมา”ยัยรันเริ่มปากมากเหมือนเดิม

“เออ เข้าไปข้างในกันเถอาะ” มิ้นเพื่อนฉันเองค่ะแต่เราอยู่คนละห้องกันเธออยู่ 4/4 ค่ะ

“ไปเลย”ฉันเข้าไปในร้านเป็นหัวหน้าขบวน

“สวัสดีครับคุณหนูวันนี้คุณหนูมาแทนหรอครับ” นี่คือคนดูแลร้านค่ะ

“อืม มีอะไรก้อไปเรียกฉันข้างบนวันนี้ฉันพาเพื่อนมาฉลองดูแลให้ดีๆล่ะ”

“ครับคุณหนู”

ในห้องรับรอง

“มาเรามาเล่นอีแก่กินน้ำกันครายแพ้หมดแก้ว” เกมนี้เป็นเกมนี้เรามาเล่นด้วยกันเป็นประจำ

“คุณหนูครับข้างนอกตีกันแล้วครับ” คนดูแลร้านวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง

“เอาอีกแล้ว” เซ็งจริงๆ ฉันมาทีไรมันต้องตีกันทุกที “ไป” แล้วฉันก็เดินลงไปดูเหตุการณ์ฉันเห็นพวกมันกำลังตีกันอย่างเมามัน  “เอาไมค์มา” ฉันสั่งลูกน้อง

“นี่ไอ้พวกที่ตีกันหยุดได้แล้ว” แต่ไอ้พวกนั้นไม่ยอมหยุด ตอนนี้เส้นประสาทของฉันเริ่มบางลง

“หยุดได้แล้วววววว” ฉันตะโกนใส่ไมค์  ไอ้พวกนั้นมันหันกลับมามองฉันด้วยสายตาเหยียดหยาม

แล้วเส้นประสาทของฉันก็ขาดลง  “โธ่เป็นผู้หญิงแล้วอย่าทำเก๋าแน่จริงลงมานี่มาต่อยกันซักตั้ง ”

“ น๋อย ได้เลยมาเจอกันหน่อยเหอาะ” ฉันเดินลงไปถึงข้างล่างแล้วตอนนี้  “จะเอาไงว่ามา”

“ใจกล้านี่สู้กะคนอย่างฉัน”

“แล้วนายเป็นครายหาถึงได้มาพังร้านคนอื่นแบบนี้”

โธ่ไอ้ร้านกระจอกแบบนี้เนี่ยนะ” ตอนนี้ฉันโกรธสุดๆ  “โครม…” ฉันต่อยนายนั่นล้มหัวกระแทกโต็ะอย่างจัง  แล้วจากนั้นฉันก็สู้กับมันตัวต่อตัว แหมไอ้นักเลงข้างถนนจะมาสู้อะไรกับลูกสาว     มาเฟียอย่างฉัน >_<  55555…..มีฟามสุก   ฉันเพิ่งออกกำลังกายไปได้แค่ 5 นาที เหงื่อยังไม่ออกเลยมันก็ลงไปกองกับพื้นซะและ เฮ้อ  “ฉันเตือนแกแล้วแต่แกไม่ฟังเองนะ   จับมันโยนออกนอกร้าน”

ฉันสั่งลูกน้องแล้วก็เดินกลับขึ้นห้องไปดื่มต่อกับเพื่อน