The World เกมเหนือเกม

ลำดับตอนที่ #4 : รีเมียส บุรุษปริศนา

    ทุกคนยังงงกับเหตการณ์ที่เกิดมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนาหู บ้างก็ว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจ บ้างก็ว่าเป็นการทดสอบ



ของพวกสายลับตอนนี้ที่จัตตุรัสกลางเมืองมอดีเมียนกำลังเต็มไปด้วยเสียงผู้คนกระหึ่ม

    

                “ดีนะที่ไม่ใช่เรา”อัลพูดพลางมองไปที่เด็กชายผมสีน้ำตาลที่นอนอยู่”ถ้าเป็นฉันล่ะก็นะอาจโดนหนักกว่าเด็กคนนั้นก็ได้ใครจะรู้”



    “ก็ว่างั้น”แอลตอบพลางนึกโล่งอก แต่อีกใจก็คิดว่าหากต้องเป็นศัตรูกับเจ้าพวกนี้จะไหวมั้ยน้าเพราะเขาก็ยังไม่รู้ระบบต่อสู่ของที่นี่



    “ตูม โครม”เกิดเสียงระเบิดขึ้นพอแอลรู้ตัวอีกทีก็ถูกซัดกระเด็นไปแล้ว “อะไร”เขาลุกขึ้นอย่าง งงๆ



    “ระลังแอลเจ้านั่นเข้ามาแล้ว”อัลตอบด้วยสีหน้าตื่นตระหนก



    “เจ้านั่น ? ใครกัน”  อัลนึกเพราะเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เปรี้ยง แอล



กระเด็นไปอีกแต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าที่เล่นงานเขาคืออะไร



    บุรุษชุดดำที่ยืนห่างไปไม่ไกลนักกำลังเดินเข้ามาหาเขา มันดึงมีดออกมาจากระเป๋าของมันมันวิ่งเข้ามาและเอามีดแทงไปที่ท้อง



ของแอล แอลหลบได้ทันมันดูเหมือนภาพช้ามีดค่อยๆผ่านไปพอเขาหลบพ้นมันก็กลับมาเร็วอีกครั้ง มันหวดมีดไล่ฟันเขาอย่างไม่ลดละแต่เขา



ก็หลบได้หมด เจ้าสายลับหมดความอดทนมันหยิบมีดอีกอันออกมามันถือมีดไว้และปล่อยมือ แต่มีดไม่ตกลงไปที่พื้นมันลอยอยู่กลางอากาศ

ก่อนที่ปลายแหลมของมีดจะชี้มาที่แอลและพร้อมกับการปรากฏของมีดอีกหลายพันเล่ม “มีดพันเล่ม” มันตะโกนมีดทั้งพันเล่มก็พุ่งใส่เขา



ทันทีไม่มีเวลาแม้แต่จะหลบ ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

  

    “อ๊าก”แอลร้องเสียงหลงตอนนี้ทั้งร่างเขาถูกมีดนับสิบเล่มปักอยู่ เขารู้สึกว่าสายตาเริ่มหร่ามองอะไรไม่เห็น เขาเห็นอัลวิ่งเข้ามา



พยุงเขาไว้เจ้าสายลับเข้าไปทำร้ายแอล ม่าย เขาจะพูดแต่ไม่มีเสียงเขากำลังจะตาย เจ้าสายลับปัดแอลออกไป มันหยิบมีดมาเล่มหนึ่ง “ลา



ก่อน” มาทำท่าจะปามีดใส่เขา



    “ธันเดอร์ โบล์ต” สายฟ้าขนาดใหญ่ผ่าใส่ร่างเจ้าสายลับ มันล้มลงกับพื้นไม่ได้สลายไป



    “ทำไม มันน่าจะหายไปนี่นาก็มันโดนลบแล้วนี่”อัลตอบด้วยสีหน้างงงวยเป็นอย่างมากเพราะเจ้าสายลับตนแรกที่ทำร้ายเด็กคนนั้น



มันหายไปนี่ “เด็กคนนั้น? อยู่ไหน” อัลถามเพราะเขาไม่เห็นเด็กคนนั้นแล้ว



    “อยู่นี่” เสียงชายหนุ่มตอบ “แล้วที่มันไม่หายไปก็เพราะว่ามันไม่ใช่สายลับน่ะสิ” เขาตอบ



    “น..น...นาย หมายความว่าไงไม่ใช่สายลับ แล้วนายเป็นใคร ทำไมถึง...”อัลยิงคำถามออกไปเป็นชุดเพราะตกใจกับคนที่อยู่ตรง



หน้ามากชายหนุ่มที่เจ็บปางตายกลับมายืนยิ้มหน้าตาเฉย



    “ฉันชื่อรีเมียส” เด็กหนุ่มคนนั้นตอบ เขาเป็นเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล ตาสีฟ้า ใส่ชุดสูทเหมือนพวกประธานนักเรียส “ตอนนั้นชั้นแค่



แกล้งลองดูน่ะว่าถ้าปลดระบบป้องกันแล้วพลังของพวกมันจะเป็นอย่างไร และก็อย่างที่คิดไม่ได้เรื่องเท่าไร”เขาพูดและหันมายิ้ม “ส่วนเจ้า



นี่...ไม่ใช่สายลับแต่เป็น บั๊ก”



    “บั๊ก” อัลถามด้วยความสงสัย “แมลงเหรอ”



    “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แมลงเรอะเปล่ามันเป็นความผิดพลาดของโปรแกรมน่ะ คือโปรแกรมสร้างตัวละครที่อยู่เหนือระบบการควบคุมออก



มา ข้อมูลของมันเลยมากกว่าตัวต้นแบบ แต่ในกรณีของเจ้านี่ดีที่ตัวต้นแบบเป็นสายลับเลยไม่ร้ายแรงเท่าไร”



    “นายรู้ได้ไงว่ามันเป็น บั๊ก” เด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินแหวกฝูงชนมาถาม



    “ง่ายมาก เพราะแนก็เป็นบั๊ก”รีเมียสตอบอย่างหน้าตาเฉย



    “หา! อะไรนะ”ทุกคนร้องถามพร้อมกัน



    “ล้อเล่นน่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เขาตอบพร้อมหัวเราะร่วน



    ทุกคนมีสีหน้าโล่งใจไปตามๆกันเพราะคิดว่าถ้าโดนสายฟ้านั่นเข้าไปได้ไปเกิดใหม่กันทั้งเมืองแน่



    “สายลับใช้เวทไม่ได้แต่มีพลังประชิดตัวสูงมาก และสายลับไม่ใช้มีด และข้อสุดท้ายสายลับพูดไม่ได้” เขาพูดและหยิบโพชั่น



ออกมาจากกระเป๋า ราดลงไปบนตัวแอล บาดแผลถูกสมานจนหมดแต่ยังไม่ฟื้น



    “น้ำยานี่พวกนั้น”อัลถามรีเมียสพลางนึกถึงกลุ่มประหลาดที่โผล่มาแล้วก็หายไป



    “อ๋อ นั่นพวกเดอะฮีโร่เป็นพวกที่รวมตัวกันของยอดฝีมือ และหัวหน้าของพวกนั้นว่ากันว่าเก่งที่สุดในเกมนี้เชียวล่ะ” เขาตอบเสียง



เครียด “เอาล่ะ”เขาพูดพลางยกร่างของแอลขึ้นมา



    “จะเอาเค้าไปไหนน่ะ”อัลตะโกนถาม



    “นายน่ะเป็นเพื่อนเจ้านี่ใช่ไหม”รีเมียสถาม อัลพยักหน้า “ดีงั้นตามมา”เขาพูดและเดินแบกแอลต่อไปส่วนอัลเมื่อไม่มีทางเลือกก็



ต้องตามไปโดยที่ไม่รู้ว่าคนๆนี้เป็นมิตรหรือศัตรู